ระหว่างทานอาหาร กุนซือของลูกชายเปรยว่า จะให้หญิงสาวมาทำงานที่พรรค ก่อนหันไปพูดกับศิวัช เรื่องพรรคการเมืองอีกสองพรรค ติดต่อเข้ามาขอร่วมจัดตั้งรัฐบาล
“คุณพ่อหมายความว่า เราจะโดดเดี่ยวกลุ่มของนายพงษ์เลิศ ใช่ไหมครับ”
“ไม่ใช่ เราต้องใจเย็นๆ ผลการเลือกตั้งยังไม่รู้ ว่าจะออกมายังไงเลย อย่าประมาทไพ่มันพลิกออกได้ทุกหน้านั่นแหละ จำไว้นะลูก เกมการเมืองอะไรที่ชัดเจนเกินไป บางครั้งก็เหมือนโยนตัวเองลงไปเป็นเหยื่อเสือ เหยื่อจระเข้เหมือนกัน”
ศิวัชครุ่นคิดก่อนรับคำอย่างเห็นด้วยและไม่มีทีท่าจะขัดแย้งกับผู้เป็นพ่อ
หลังจากทานเสร็จ ธำรงให้ศิวัชไปส่งปฏิพรที่บ้าน สาวเจ้าทำฉอเลาะ อ้อนขอตามไปหาเสียงในตอนค่ำด้วย ชายหนุ่มอยากปฏิเสธแต่ก็พูดไม่ออก เขาโทร. ไปปรึกษาเนติมา แต่หมอยังไม่อนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล หญิงสาวจำใจโกหกคนรักว่า คงออกไปช่วยหาเสียงไม่ได้ เพราะอยากจัดอะไรที่บ้านกันต์ให้เข้าที่เข้าทางก่อน
ครั้นได้ยินเสียงปฏิพรคุยกับคนรักอย่างจงใจ จึงเอ่ยถาม “เออ...เสียงใครเหรอคะพี่ศิวัช”
“อ๋อ...น้องตี้ไงจ๊ะ วันนี้เขาขอไปช่วยหาเสียงด้วย” ศิวัชพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ
เนติมาหน้าสลดกดวางสาย
“เป็นอะไรไปคุณ คุยกับแฟนเสร็จถึงกับหมดพลังงานขนาดนี้เลยเหรอ” ระบิลพูดทีเล่นทีจริง เมื่อเห็นอาการนายสาว
“ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย” เนติมาพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึก ระบิลยื่นหน้าเข้ามาจ้องตาอย่างคาดคั้น เนติมาอึกอัก สุดท้ายก็ยอมเล่าเรื่องศิวัชกับปฏิพรให้ฟัง
ระบิลเข้าใจความรู้สึก ชวนเนติมาออกไปนั่งชมนกชมไม้ในสวนสวย เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศและให้ข้อคิดเรื่องความรัก จนเนติมารู้สึกดีขึ้น แล้วจู่ๆ บอดี้การ์ดก็เหลือบไปเห็นปานเดินอยู่ เขารีบพาเนติมาไปหลบหลังพุ่มไม้ ก่อนออกคำสั่งเสียงเข้ม “คุณอยู่ที่นี่ห้ามออกไปไหนเด็ดขาดรู้ไหม”
“ทำไม มีอะไร”
“กลับมาแล้วผมจะเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้คุณต้องสัญญาก่อน ว่าห้ามออกจากที่นี่เด็ดขาดจนกว่าผมจะกลับมา เข้าใจไหม” ระบิลพูดอย่างจริงจัง เนติมาพยักหน้างงๆ มองตามระบิลที่เดินออกไปอย่างระแวดระวัง
ooooooo
ระบิลกลับมาที่ห้องพักของเนติมา แต่ไม่พบ ใคร เขารีบผละออกไปตามหาปาน จู่ๆปานซึ่งแอบอยู่ในห้องข้างๆก็ตรงเข้าล็อกคอระบิล ลากเข้าไปคุยข้างใน
ปานเตือนระบิลให้อยู่ห่างๆเนติมาก่อนจะไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ชีวิต แต่ระบิลยังยืนยันขอเลือกความถูกต้อง แล้วเตือนให้ปานถอนตัวจากพวกคนชั่ว
“ประโยคนี้ข้าต่างหากที่ต้องพูดกับเอ็ง วันนี้ข้ามาเยี่ยมลูกน้องเสี่ยที่โดนแทงเมื่อคืน ข้าจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นว่าข้ามาเจอเอ็งกับผู้หญิงคนนั้น แต่วันนี้วันเดียวนะ เอ็งก็รู้ว่าข้าต้องทำตามหน้าที่” ปานพูดอย่างจริงจังก่อนจะหันหลังเดินออกไป ระบิลปรี่เข้าขวางพลางถามหาพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่หายตัวไป จึงโดนปานแจกหมัดเข้าตรงมุมปาก ก่อนจะชักปืนขึ้นมาขู่ “ถ้าเอ็งพูดถึงเรื่องนี้อีก เอ็งได้กินลูกปืนแน่” ปานฮึดฮัดออกไป
ระบิลมองตามด้วยความสงสัย ก่อนตัดใจรีบกลับไปหาเนติมา แต่เธอหายตัวไปแล้ว เขาตกใจมากรีบออกตามหา สักพัก เนติมาเดินส่งยิ้มเข้ามาพลางคุยว่า เจอกระรอกน่ารักเลยเดินตามไป
“มีวินัยหน่อยสิคุณ เมื่อกี้ผมบอกให้คุณรอตรงไหน นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะคุณ มันคือความปลอดภัยของชีวิตคุณเอง เพราะฉะนั้นเวลาผมสั่งอะไรให้ความร่วมมือด้วย” ระบิลพูดด้วยน้ำเสียงดุ ทำเอาเนติมารู้สึกผิดขึ้นมา
“ฉันขอโทษ แล้วนายบอกได้รึยังว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น แล้วนี่นายไปโดนอะไรมา” เนติมาจิ้มไปที่มุมปากระบิลเพราะเห็นเลือดซึม
“โอ๊ย!” ระบิลสะดุ้งคว้ามือเนติมาไว้ ทั้งสองสบตากันนิ่งอย่างลืมตัว ระบิลได้สติรีบปล่อยมือ ชวนเจ้านายสาวกลับห้อง อ้างตากลมนานๆเดี๋ยวจะไม่สบายอีก
แต่เนติมายังข้องใจว่า ทำไมระบิลต้องให้เธอซ่อนตัวด้วย เขาจำใจหลอกว่า แค่ไปเจอเพื่อนพี่ชาย แต่จำกันไม่ได้ก็เลยระแวงจึงต้องพาเนติมาไปซ่อนก่อน
“แล้วรอยช้ำนั่นเจ็บรึเปล่า ตกลงไปโดนอะไรมา ให้หมอมาดูไหม” เนติมาถามด้วยความเป็นห่วง แต่ระบิลดูไม่ใส่ใจอาการของตัวเองนัก เขาพูดเฉไฉเรื่อยเปื่อย จนเนติมาฟังแล้วปวดหัวขอนอนพัก
“นี่แหละดีที่สุดสำหรับคุณตอนนี้แล้ว นอนมากๆนะครับจะได้หายเร็วๆ” ระบิลยิ้มให้เนติมาอย่างอบอุ่น แต่ในใจยังคงคิดหนักเรื่องปานอยู่ เพราะไม่เชื่อว่าปานไม่รู้ว่าพี่ก้องหายไปไหน
ooooooo
หลังเลิกงาน วิเชษฐ์กลับมานอนที่บ้านกันต์เพื่อดูแลความปลอดภัย เขายึดห้องหนังสือเป็นที่พำนัก ผู้กำกับหนุ่มมองไปรอบๆห้อง เห็นรูปขวัญชนกในช่วงมัธยมปลายยืนส่งยิ้มสดใสอยู่ในกรอบตั้งอยู่บนหลังตู้ก็ รู้สึกถูกชะตาขึ้นมา
ส่วนเจ้าของรูป เธอคุยอยู่กับเจือจันทร์ในห้อง สาวเจ้าสงสัยว่าวิเชษฐ์เป็นใคร และมาอยู่ในบ้านทำไม
“เขาเป็นรุ่นพี่ของคุณระบิลน่ะ มาอยู่เป็นเพื่อนเรา เขาเป็นคนดี และแม่ก็เข้าใจลูกนะ แม่เองก็กลัว แต่เราอยู่กับความกลัวนี้มานานมากแล้ว แม่อยากเอามันออกไปจากชีวิตซะที โดยเฉพาะชีวิตของลูก ขวัญ กลับไปเรียนหนังสือไหมลูก”
“ไม่นะคะคุณแม่ ขวัญกลัว ขวัญยังไม่พร้อม คุณแม่อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กับขวัญเลยนะคะ ขวัญกลัว” ขวัญชนกหลับตากระชับวงแขนกอดแม่ด้วยความกลัวที่ยังตามหลอกหลอน
ในตอนค่ำ วิเชษฐ์ออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน เขาเหลือบเห็นขวัญชนกแอบมองอยู่ จึงตะโกนบอกกับเธออย่างใจเย็น “น้องขวัญไม่ต้องกลัวพี่นะครับ พี่มาดูแลความปลอดภัยให้นะครับ”
ขวัญชนกพยายามควบคุมความตื่นเต้นแต่อด กลัวไม่ได้ เธอรีบหลบเข้าห้อง วิเชษฐ์มองตามอย่างเข้าใจ
ooooooo
กลางดึกคืนเดียวกัน เนติมาฝันร้ายถึงเหตุการณ์ ในอดีต เธอละเมอเรียกหาพ่อแม่เสียงลั่น ระบิลนอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาลุกพรวดขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วงพลางเขย่าตัว ให้เจ้านายสาวตื่น
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เนติมาตื่นจากฝันร้าย เธอโผเข้ากอดระบิลร้องไห้อย่างเสียขวัญ พลางคร่ำครวญว่า ไม่อยากฝันแบบนี้อีกแล้ว มันทรมาน
ระบิลเข้าใจความรู้สึก พยายามหาเรื่องมาชวนคุยเพื่อเรียกเสียงหัวเราะ ทำให้เนติมาบ่นอิจฉาระบิลที่มีความสุขได้ตลอดเวลา
“ผม ก็มีความทุกข์เหมือนกันครับ แต่ไม่ค่อยอยากจะถือมันไว้ในมือ ดอกไม้กับก้อนหินแข็งๆ เราควรเลือกนะครับว่าจะถืออะไรไว้ นอนซะนะครับดึกแล้ว” ระบิลพูดพลางห่มผ้าให้เนติมา
แต่สาวเจ้าไม่อาจ ข่มตาลงได้ เธอให้ระบิลไปขอยานอนหลับมาให้ทาน แต่เขาไม่ยอมอาสาร้องเพลงกล่อมให้เอง แล้วเลือกเพลงวอนลมจูบมาร้องให้เจ้านายฟัง หญิงสาวนอนอมยิ้มมีความสุข เพราะเนื้อเพลงโดนใจ และรู้สึกอบอุ่นที่มีระบิลอยู่เคียงข้าง
ooooooo
สาย วันต่อมา หมออนุญาตให้เนติมาออกจากโรงพยาบาล สาวเจ้าดีใจรีบกลับมาคุยโวให้กันต์กับเจือจันทร์ฟังว่า เธอพร้อมลุยงานแล้ว จึงโดนระบิลดุ เพราะหมอสั่งให้กลับมาพักผ่อนที่บ้าน
เนติมาไม่สนขอตัวขึ้นไปคุยกับขวัญชนก เพราะกลัวเพื่อนจะเป็นห่วง ระบิลจึงออกไปคุยกับวิเชษฐ์ที่กำลังจะออกไปทำงาน แต่ต้องชะงัก เพราะเห็นปานขี่รถมอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดประตูรั้วบ้านอิสราวัชร ทั้งสองสบตากันนิ่ง
ด้านขวัญชนก เมื่อเห็นเนติมาเข้ามารายงานตัวว่าหายดีก็เบาใจ เธอเตือนเพื่อนว่าอย่าไปตากแดดโดนฝนอีก
“โธ่ ขวัญ เธอก็รู้นี่ว่าฉันแข็งแรงหัวแข็งโป๊ก ว่าแต่เธอนั่นแหละ เมื่อไหร่จะออกไปนอกบ้านซะที ไป... ลงไปกับฉัน” เนติมาคว้าแขนขวัญชนก แต่เพื่อนรักฝืนตัวไว้บอกว่าไม่
เนติมาพยายามเกลี้ยกล่อมให้เพื่อนลง ไปเดินเล่นด้วยกัน แต่เธอยืนยันคำตอบเดิม แล้วเดินหนีมาที่หน้าต่าง สาวเจ้ามองลงไปข้างล่าง เห็นระบิลเดินเข้ามาดูต้นไม้ในสวนอย่างมีความสุข
จังหวะ นั้น ระบิลเงยหน้าขึ้นมาเห็นขวัญชนกแอบมอง จึงเรียกเสียงฮาด้วยการเด็ดดอกไม้แดงมาทัดหูพร้อมเต้นแร้งเต้นกาด้วยท่าทาง ตลกๆ จนขวัญชนกหลุดหัวเราะออกมา
เนติมาดีใจมาก รีบลงมาบอกข่าวดีกับทุกคนและอนุญาตให้ระบิลทำบ้าๆ บอๆต่อไปได้เพราะอยากเห็นขวัญชนกหัวเราะอีก
“แหม เห็นเพื่อนหัวเราะได้ เอาใหญ่เลยนะคุณ ผมก็กลัวเสียภาพพจน์เป็นเหมือนกันนะ” ระบิลทำเก๊ก แล้วเอ่ยกับนายสาวว่า เรามาถูกทางแล้ว จากนั้นก็หันไปหยิบถุงยามาส่งให้และบังคับให้เจ้านายกิน แถมขู่ว่า ถ้าไม่เชื่อฟังจะโทร.ไปฟ้องศิวัช
“โห...ขี้ฟ้องเป็นเด็กไป ได้” เนติมาเดินงอนกลับขึ้นห้อง แล้วกดโทรศัพท์หาคนรักด้วยความคิดถึง แต่ศิวัชนั่งหลับอยู่บนเบาะหลังรถด้วยความอ่อนเพลียจากการหาเสียง ปฏิพรนั่งอยู่ข้างๆ หยิบมือถือขึ้นมาดู ครั้นเห็นชื่อเนติมาขึ้นหน้าจอก็รีบกดปิดเครื่องหวังสร้างความร้าวฉาน แต่เนติมาไม่คิดอะไร เข้าใจว่าคนรักคงเหนื่อยและหลับไปแล้ว
ooooooo
เช้า วันใหม่ ศิวัชเปิดมือถือ เห็นเบอร์เนติมาโทร.เข้ามา จึงรีบโทร.กลับพร้อมกับคำขอโทษที่ไม่ได้รับสาย เนติมาไม่ว่าอะไร เธอบอกคนรักว่า วันนี้จะไปช่วยหาเสียงและจะซื้อขนมเจ้าประจำไปฝาก พลางส่งยิ้มสดใส เมื่อระบิลแซว เนติมาก็ถามกลับเรื่องคนรักของเขา ชายหนุ่มก็ทำเฉไฉถามหาร้านขนมที่เจ้านายจะซื้อไปฝากคนรัก
สายวัน เดียวกัน ดลออกไปช่วยเพื่อนขายของในตลาดนัด มีอ้อตามไปด้วย จังหวะหนึ่งดลออกไปซื้อน้ำ อ้อได้โอกาสเข้าขายของแทน ดลกลับมาเห็นก็ไม่พอใจดึงแขนออกไปต่อว่า สาวน้อยทำอ้อนใส่พร้อมยกสารพัดเหตุผลมาชี้แจง จนดลใจอ่อน ยอมให้เธอทำงานพิเศษได้ แต่มีเงื่อนไขว่าต้องไม่กระทบผลการเรียน
“อ้อ สัญญานะจ๊ะ ว่าจะไม่ทำให้พ่อกับพี่ดลผิดหวังเด็ดขาด” สาวน้อยยกนิ้วก้อยขึ้นมา ดลอมยิ้ม ก่อนเอานิ้วก้อยของตัวเองมาเกี่ยวก้อยสาวน้อย พลางยิ้มให้กันด้วยความเข้าใจ
ooooooo
การ เลือกตั้งใหญ่ใกล้เข้ามาทุกที พรรคการเมืองต่างแข่งกันลงพื้นที่เพื่อชิงคะแนนเสียงกันอย่างดุเดือด โพลที่ออกมาระบุตรงกันว่า พรรคน้องใหม่อย่างสยามพัฒนาได้ความนิยมจากประชาชนเป็นอันดับหนึ่ง
อิทธิ หาญไม่พอใจผลสำรวจนัก กลัวพ่อจะชวดอำนาจ จึงเปรยเรื่องนี้กับปาน สมุนคู่ใจเตือนให้เจ้านายใจเย็น เพราะเชื่อว่านายใหญ่มีแผนรับมืออยู่แล้ว
“ก็ปล่อยให้พ่อเขาทำตามวิธีของเขาไป ส่วนฉันแกก็รู้นี่ปาน ว่าฉันจะทำยังไง” อิทธิหาญเอ่ยอย่างเลือดเย็นสีหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม
ooooooo
เช้า วันหนึ่ง ศิวัชเห็นข่าวสังคมแซวเรื่องตนเองกับปฏิพรควงคู่กันออกงาน และลงพื้นที่หาเสียงด้วยกันอยู่บ่อยๆ เขาเริ่มห่วงความรู้สึกเนติมา จึงเข้ามาปรึกษาธำรง
ธำรงอ้างว่า เนติมาเป็นคนมีเหตุผล เธอต้องเข้าใจ แล้วแอบโทร.ไปขอบคุณปิยณีที่ช่วยกระจายเรื่องศิวัชกับปฏิพร เพราะหวังจับคู่ให้ลูกชายเพื่ออำนาจทางการเมือง
ด้านเนติมาเมื่อเห็น ข่าวศิวัชกับปฏิพรก็แอบน้อยใจ ถึงกับไม่ยอมรับโทรศัพท์ของชายหนุ่ม ระบิลลอบมองอาการเจ้านายด้วยความเป็นห่วง ก่อนชวนออกไปซื้อต้นไม้ด้วยกัน พลางเตือนว่าไม่มีอะไรน่ากลัวเท่าความคิดตัวเอง และตอนนี้นายสาวกำลังโดนความคิดของตัวเองทำร้ายอยู่
source: thairath.co.th
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น