“ฮึ้ย โอ๊ย..ได้โปรดคุ้มครองแม่ทัพเชด้วยโปรดคุ้มครองแม่ทัพเชด้วยเถิด โอ๊ย ได้โปรดคุ้มครองแม่ทัพเช” พี่อึนเจบนบานศาลกล่าว
“เมียจ๋า เมียจ๋า” บังถลาเข้ามา
“อะไร ใครเป็นเมียแก หะ”
“นี่แน่ะ ๆ ๆ” บังสะกิดก้นพี่อึนเจ
“นี่ เจ้ามาลูบอะไรเนี่ย?”
“ลูบอะไรกันเล่า แต่นี่มันก้นหรือว่าขากันนะ โอ้ว ไม่รู้แล้ว ฮิ ๆ ๆ”
“ฮึ้ย จะบ้าเหรอ ไปนอนห้องอื่นเลย” พี่อึนเจผลักไสไล่ส่ง แต่ก็แอบยิ้ม
“เข้าห้องเถอะนะ ฮิ ๆ ๆ รู้มั้ยว่าเดี๋ยวนี้ข้าน่ะ ชอบช่วงเวลากลางคืนที่สุดเลย” บังทำหน้าทะเล้น เข้าสวมกอด
“โอ๊ย พูดอะไรของเจ้าเนี่ย ปล่อยนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ใครจะมาเห็นเล่า ถึงใครเห็นแล้วทำไม ฮิ ๆ ๆ เจ้าก็ชอบใช่มั้ย” บังแอบหอมแก้ม พี่อึนเจตำใจ มองซ้ายมองขวา กลัวคนอื่นเห็น “ว้าย ทำอะไร อะไรเนี่ย”
อึนเจเห็นพี่สาวและพี่เขยดีกันก็โล่งใจ แต่ก็อดห่วงแม่ทัพเชไม่ได้ “ขอให้แม่ทัพเชกลับมาอย่างปลอดภัยด้วยเถอะนะเจ้าคะ ได้โปรดให้แม่ทัพเชกลับมาอย่างปลอดภัยด้วยเถอะนะเจ้าคะ ได้โปรดให้แม่ทัพเช ว้าย..”
อึนเจร้องขึ้น เมื่อแทกิลโผล่เข้ามาไม่รู้เนื้อรู้ตัว และปิดปากอึนเจไว้
“นี่ข้าเองนะ ข้า แทกิลไง คิดถึงใช่มั้ย อย่าส่งเสียง ข้าจะปล่อยมือละนะ ชู่ว์ ปล่อยมือนะ”
“เจ้าเป็นบ้าไปแล้ว รู้มั้ยว่าที่นี่ที่ไหน?”
“เจ้าไม่เห็นจะต้องตื่นเต้นไปเลย”
“เจ้ากลับมาทำไม แล้วทำไมเจ้าถึงยังไม่ตาย พวกเค้าตามล่าหาเจ้าทั้งวันทั้งคืนเลย มาค้นที่นี่ด้วยรู้มั้ย?”
“แล้วนี่มันอะไรกันเนี่ย ตกลงสองคนนั้นมันยังไงกันแน่”
“มันใช่เวลาเหรอ แต่ว่า..”
“ตอนนี้แม่ทัพเช กินอิ่มนอนหลับสบายดีทุกอย่างเจ้าไม่ต้องห่วงหรอก” แทกิลพูดยิ้ม ๆ
“เฮ้อ ปล่อยข้าเป็นห่วงเค้าแทบตายแน่ะ ตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหน?”
“ทำไม ถ้ารู้ว่าอยู่ที่ไหนจะไปหาเค้าเหรอ”
“ก็แน่ล่ะสิ ต่อให้ไกลสุดขอบฟ้าข้าก็จะไป”
“อย่าพูดเหลวไหลอยู่เลยเอาอะไรมากินหน่อยสิ” แทกิลบอก
“ตกลง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไฟไหม้ นั่นเป็นฝีมือพวกเจ้าใช่มั้ย?” อึนเจถามตรง ๆ
“ข้าไม่ได้ไม่มีอะไรทำนะ จะไปวางเพลิงทำไม?”
“มันเป็นยังไงกันแน่”
“เถ้าแก่เนี้ย ข้าหิวจะตายแล้ว รีบไปเอามาเร็ว”
“ก็ได้ ๆ ข้าจะไปเอามาให้”
“เอาสองชามนะ” แทกิลยิ้ม
“เข้าใจแล้วจะเอาสักโหลนึงข้าก็จะเอามาให้ รอข้าเดี๋ยวนะ” อึนเจเดินเข้าไปในบ้าน
“ฮันยาง ยังมีใครที่จะมาช่วยเราอีกมั้ย?” แทฮากล่าว
“คนฮันยางไม่ได้บ้านี่ จะช่วยนักล่าทาสทำไม พวกข้าน่ะถือว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจของพวกเค้าเลยล่ะ”
“ถ้างั้น เรื่องราวทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นในคืนนี้ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรา”
“ไม่เกี่ยวอะไรกันอยู่แล้ว เราก็หนีของเราไป ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนอื่น”
“แล้วคนที่นี่ เจ้าไว้ใจได้รึเปล่า?” แทฮายังไม่ยอมไว้ใจใครง่าย ๆ
“ไว้ใจได้กว่าคนอื่นเยอะ ถึงยังไง พวกนางก็ยังเป็นพวกสามัญชน”
“แค่นั้นยังเชื่อถือไม่ได้หรอก”
“หึ เจ้าคนซื่อบื้อเอ๊ย ยังไม่ยอมตัดใจอีกรึ?”
“โลกนี้ยังคงมีขุนนางสุจริต คงไม่เป็นการถูกต้องนัก..ถ้าหากจะเหมารวมว่าเป็นคนเลวไปทั้งหมด”
“สุดท้ายเจ้าก็ยังแก้ตัวแทนพวกเค้า” แทกิลบ่น
“เจ้าก็เคยเป็นชนชั้นสูงมาก่อน” แทฮาดักคอแทกิล
“มันก็ใช่เมื่อก่อนนี้ข้าเคยเป็น แต่ในตอนนี้ พอมาใส่เสื้อผ้าอย่างทุกวันนี้แล้ว กินเหมือนคนธรรมดา มันก็กลายเป็นคนธรรมดา สิ่งที่ทำให้เจ้าเป็นชนชั้นสูง ไม่ได้อยู่ที่ฐานะ แต่มันอยู่ที่ตรงนี้ คนเราพอได้กินดีอยู่ดีกันทุกคนก็จะไม่ต้องมีขอทานอีกต่อไป นี่แหละคือความจริงของโลกใบนี้”
“เจ้าเคยต่อสู้เพื่อหลักแห่งความจริง แล้วเกิดพ่ายแพ้บ้างรึเปล่า เมื่อพ่ายแพ้แล้วก็คุกเข่า ยอมรับความจริงนั่นต่างหาก คือความจริง” แทฮามองแทกิล
“โลกใบนี้มันห่วยแตกจะตายไป เป็นทาสไม่รู้อะไรแหละดีที่สุด” แทกิลพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“ทำไมถึงทำหน้าอย่างนั้นล่ะพี่ชาย” ชายหน้าหล่อผู้บงการถามอ๊บบ๊กที่ทำหน้าเครียด
“ที่ผ่านมาข้าฆ่าแต่ชนชั้นสูง แต่วันนี้ข้ากลับฆ่าคนจริง ๆ แถมยังเป็นพี่น้องที่ร่วมต่อสู้ด้วย”
“ไม่มีชัยชนะครั้งไหนที่ไม่มีการสูญเสีย รวมถึงเจ้าคียูน คนนั้นก็เหมือนกัน ข้าเป็นคนฆ่าเค้าเอง เค้าแอบโกงเอาเงินของทุกคนไป แถมยังหลอกเงินคนไปทั่ว ข้าก็เลยกำจัดเค้าทิ้งซะ”
“ถ้าอย่างนั้น เงินที่อยู่ในไหที่เอามา..” อ๊บบ๊กถาม ชายหน้าหล่อพยักหน้า “ใช่”
“ข้ากะไว้อยู่แล้ว จนจะตายแล้วยังไม่ยอมคายออกมา”
“มีบางครั้งที่เราจำเป็นต้องสังหารพวกเดียวกัน ต้องชนะให้เร็วที่สุด จึงจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้”
“ถ้าเราชนะ แล้วกดชนชั้นสูงให้ต่ำลง มันจะต่างอะไรกับตอนนี้ล่ะ?”
“โลกที่ชนชั้นสูงกับทาสเท่าเทียมกัน มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นจริง ใครที่มีกำลังมากกว่า คนนั้นก็ขึ้นมาเป็นใหญ่ และเราต้อง..ไขว่คว้าเอากำลังนั้นมาครอง”
“ถ้าเรามีกำลัง เราไม่ใช้แบบนั้นก็ได้นี่ ใช้วิธี..เปลี่ยนระบบของสังคมแทน” อ๊บบ๊กบอก
“คนอาจจะเปลี่ยนแปลงระบบได้ แต่ระบบไม่สามารถเปลี่ยนคนได้”
“อ้อ ใช่ ข้าก็พอจะเข้าใจอยู่ คือข้า..เข้าใจแล้ว”
“เฮ้ ดูพวกข้าสิ อ๊บบ๊ก” กี๊ดบงตะโกน
“ทำไมถึงได้ย้อนกลับมาอีกล่ะ?” ชายหน้าหล่อถาม
“ตอนนี้คนของทางการเป็นบ้าไปหมดแล้ว พวกเค้าออกตามล่าไปจนทั่ว วิ่งพล่านทั่วเมืองจนวุ่นวายกันไปหมดเลย”
“ในที่สุด เราก็ทำสำเร็จแล้ว” แคลองยิ้มสะใจ
“แน่นอน เพราะพวกเราทำภารกิจสำเร็จแล้ว ยอดไปเลย”
“แต่พวกเราน่าจะฉวยจังหวะนี้บุกเข้าวังหลวงไปซะเลย”
“ใช่ แต่ขอโทษทีตอนนี้ไม่ว่าง”
“คืนนี้เรานอนค้างกันบนเขา เดี๋ยวพอเช้าแล้วพวกเราค่อยเดินทางลงจากเขาไปด้วยกัน” ชายหน้าหล่อบอก
“ตอนกำลังมีความสุข ต่อให้ไม่นอนบนเขา ให้ลงไปนอนในน้ำพวกข้ายังหลับเลย” กี๊ดบงหัวเราะ
“นั่นสิครับ ถ้าคนเราจิตใจแน่วแน่ จุดไฟในน้ำก็ยังติดได้เลย”
“ช่างมีความรู้จริง ๆ พูดจาอะไรก็น่าฟังไปหมด”
“พวกท่านขึ้นเขาไปก่อน เดี๋ยวข้าค่อยตามพวกท่านไป” ชายหน้าหล่อบอกทุกคน
“แต่ว่า..อันตรายอย่างนี้ ยังจะไปไหนอีกเหรอ?” อ๊บบ๊กถามอย่างแปลกใจ
“ยังไงแผ่นดินก็เป็นของเรา ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก ขอตัว” ชายหน้าหล่อผู้บงการเดินออกไป
“ว้าว มองข้างหลังรัศมียังดูเรืองรองเลย” กี๊ดบงมองอย่างทึ่ง ๆ
“นั่นสิ ดูมีสง่าราศีจริง ๆ นะ” ทุกคนต่างก็เห็นด้วย
อ่านละครเรื่องแทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า วันที่ 4 ก.พ.55
ติดตามชม แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่องแทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่าออกอากาศทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 18.00 – 19.30 น.
ที่มา เดลินิวส์
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น