วันอาทิตย์ที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2555

อ่านละคร กระบือบาล ตอนที่ 12 วันที่ 21 เม.ย. 55

อ่านละคร กระบือบาล ตอนที่ 12 วันที่ 21 เม.ย. 55
“ไม่มีอะไร...แล้วไอ้ที่ออกมาจากโรงแรมด้วยกันมันคืออะไร” ณวัตตวาดเสียงเขียว โชคชัยพยายามจะเข้ามาอธิบาย แต่ณวัตไม่ฟัง ผลักเขาออก ใจเด็ดกราบหลวงพ่อเสร็จลงจากศาลาได้ยินเสียงเอะอะรีบเดินไปดู เห็นณวัตกำลังผลักอกโชคชัย โดยมีสรนุชรั้งแขนณวัตไว้ ขอร้องให้หยุดได้แล้ว ณวัตสะบัดแขนเต็มแรง สรนุชเซจะล้ม ใจเด็ดเข้ามารับไว้ทัน ณวัตหันมาเห็นใจเด็ด แดกดันใส่ทันที

“เฮ่อ...นี่มันปาร์ตี้อะไรเนี่ย คนหนึ่งก็ไอ้บ้านนอก อีกคนก็ไอ้เด็กเลี้ยงควาย”

“ส่วนอีกคนก็เป็นไอ้บ้าเสียสติ” ใจเด็ดโต้ไม่ยอมแพ้ โชคชัยขอร้องใจเด็ดอย่าให้มีเรื่องมีราวกันเลย แล้วหันไปยืนยันกับณวัตว่า เขากับสรนุชไม่ได้มีอะไรกัน ณวัตไม่เชื่อ อาศัยทีเผลอต่อยโชคชัยล้มคว่ำแล้วตามเข้าไปซ้ำ นายก อบต. ไม่โต้ตอบ สรนุชพยายามห้ามณวัต แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ใจเด็ดเหลียวหาของใกล้มือ เจอถังใส่ปุ๋ยคอกละลายน้ำวางอยู่ เอาสาดใส่ณวัตที่ระดมต่อยโชคชัยอย่างบ้าคลั่ง ปุ๋ยคอกได้ผลชะงัดณวัตหยุดกึก


“ไอ้บ้า...น้ำอะไรวะ”

“ปุ๋ยคอกละลายน้ำ ไม่ต้องกลัวว่ามันจะสกปรกหรอกคุณ เพราะความคิดของคุณสกปรกกว่าขี้ควายนี่อีก”

ณวัตโกรธจะเข้าไปเอาเรื่องใจเด็ด สรนุชรีบขวางไว้ ขู่ถ้าเขาไม่หยุดบ้า เธอจะลาออกจากคาบาตี้ แล้วเดินหนี ณวัตรีบวิ่งตามทันตรงหน้าวัด ดึงแขนสรนุชไว้ให้คุยกันก่อน สรนุชสะบัดมือออก

“วัตมาที่นี่ทำไม...ถ้ามานี่เพราะไอ้ความหึงบ้าๆ บอๆของวัตละก็...นุชว่าวัตกำลังเข้าใจผิด”

“เพราะนุชไม่ได้ชอบไอ้บ้านนอกพวกนั้นใช่ไหม” ณวัตทำเสียงออดอ้อน

“ที่นุชบอกว่าวัตกำลังเข้าใจผิดน่ะหมายความว่า วัตกับนุชไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เพราะฉะนั้น วัตไม่มีสิทธิที่จะมาทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของนุช” สรนุชกระแทกเสียงใส่ ก่อนจะเดินจากไป ชิดชัยแอบมองอยู่ตลอดเห็นสรนุชลับสายตา รีบเข้ามาประจบณวัตที่ยังเดือดปุดๆอยู่ เกือบถูกเขาเหวี่ยงหมัดใส่ระบายความแค้นที่สรนุชไม่สนใจไยดี แล้วสั่งให้พาไปโรงแรมที่ดีที่สุดของที่นี่ จะได้อาบน้ำล้างตัว...

อีกมุมหนึ่งของวัด ใจเด็ดเอาน้ำเปล่ามายื่นให้โชคชัยที่ยืนหน้าเศร้าคล้ายคนกำลังอกหัก กระเซ้าว่าจะให้พาไปหาหมอดามอกไหม โชคชัยไม่คิดว่าหมอที่ไหนจะรักษาโรคนี้ได้ นอกจากสรนุชคนเดียวเท่านั้น ใจเด็ดมองโชคชัยอย่างเห็นใจ เตือนให้ล้มเลิกความคิดจะจีบสรนุชได้แล้ว รู้ทั้งรู้อยู่แล้วว่าไม่มีความหวัง

“ไม่หรอก...คนที่ไม่มีความหวังคือคนที่ยอมแพ้ แล้วฉันก็รู้ว่านายเองก็ยังหวังอยู่” โชคชัยมองสบตาใจเด็ดรู้ว่าเขาเองก็ยังตัดใจจากสรนุชไม่ได้ แล้วขอตัวกลับก่อน ใจเด็ดนิ่งคิด พยายามสำรวจหัวใจตัวเองเรื่องสรนุช แต่แล้วอาการปวดหัวกำเริบขึ้น คราวนี้ภาพรอบตัวเบลอไปหมด ใจเด็ดกัดฟันข่มความเจ็บปวด ตัดสินใจไปพบหมอ...

หลังจากหมอตรวจร่างกายของใจเด็ดแล้ว พบว่าอาการโดยรวมแย่ลง ใจเด็ดไม่สามารถเอานิ้วตัวเองแตะนิ้วหมอตามคำสั่งได้ ใจเด็ดเหมือนจะรู้ตัวดี ถามหมอตรงๆว่า ตัวเองจะตายหรือเปล่า

“ถ้าหัวหน้ายังดื้อที่จะไม่ไปรักษาที่กรุงเทพฯ” หมอหน้าเครียดไม่แพ้คนไข้

ooooooo

การมาของณวัตทำให้สรนุชอารมณ์บูด ไม่อยากอยู่ที่ทำงานไม่อยากเจอหน้าเขา ไหว้วานอรอนงค์ ช่วยอยู่เฝ้าบริษัทแทนเธอที อรอนงค์แอบนัดเกริกไกรไว้แต่ไม่กล้าบอก จึงโกหกว่าไม่ว่างมีนัดกับหมอที่ รพ.ไว้ จะให้ตรวจอาการปวดท้องให้ สรนุชนิ่วหน้า ดูท่าทางอรอนงค์ไม่เหมือนคนปวดท้องเลย

“ก็...ฉันไม่อยากให้แกเป็นห่วงไง...โอ๊ย...ไม่ไหวแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นโรคเครียดลงกระเพาะหรือเปล่า”

“ให้ฉันพาไปไหม” สรนุชมองเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง อรอนงค์รีบปฏิเสธว่าไม่ต้อง ไปเองได้ แล้วคว้ากระเป๋าถือจ้ำพรวดๆออกไป...

บริเวณจุดนัดพบหน้าตลาดหนองระบือ เกริกไกรกำลังยืนรออรอนงค์ตอนที่ช่อผกาเข้ามาถามไถ่ว่ามาทำอะไรที่นี่หรือว่านัดกับใครไว้ เกริกไกรอึกๆอักๆยังไม่ทันจะพูดอะไร ช่อผกาคิดเองเออเองว่าเกริกไกรนัดใจเด็ดไว้ หมอหนุ่มพลอยเออออไปด้วย บอกมั่วๆว่าตอนนี้ใจเด็ดเดินซื้อของอยู่ในตลาด

“งั้นเดี๋ยวผกาไปเซอร์ไพรส์พี่ใจเด็ดดีกว่า” ช่อผกากระดี๊กระด๊าวิ่งหน้าตั้งเข้าไปในตลาด เกริกไกรถอนใจโล่งอก เป็นจังหวะเดียวกับอรอนงค์มาถึงจุดนัดพบพอดี เกริกไกรรีบพาเธอไปร้านขายปลาอีกด้านหนึ่งของตลาด ไม่อยากให้ช่อผกาเห็นว่าเขาอยู่กับพวกรถไถ...

ขณะอรอนงค์กับเกริกไกรกำลังช่วยแม่ค้าจับปลาใส่ถุงจะเอาไปปล่อย ช่อผกาโผล่มายืนด้านหลังต่อว่า เกริกไกรว่าโกหกที่แท้นัดยัยรถไถเอาไว้ ขู่จะไปฟ้องพี่ใจเด็ดว่าเกริกไกรเป็นหนอนบ่อนไส้ อรอนงค์จะเข้าไปอธิบายแต่ดันทำปลาหลุดมือ ปลาเจ้ากรรมหล่นเข้าไปในเสื้อคอกว้างของช่อผกาอย่างแม่นยำ

ช่อผกาแผดเสียงร้องตลาดแทบแตก ขอให้ใครก็ได้ช่วยเอาปลาออกจากเสื้อเธอด้วย เกริกไกรไม่รอช้า คว้าถุงใส่ปลามือหนึ่ง อีกมือหนึ่งคว้าข้อมืออรอนงค์วิ่งหนี...

ในเวลาต่อมา เกริกไกรกับอรอนงค์มาถึงมุมสงบริมน้ำ ปล่อยปลากันอย่างมีความสุข อรอนงค์อดคิดไม่ได้ ทำไมเราสองคนต้องมาเป็นศัตรูกันด้วย ทำไมเธอต้องขายรถไถ ขณะที่เกริกไกรต้องเลี้ยงควาย เกริกไกรเห็นอรอนงค์หน้าเศร้าสร้อยชวนคุยเรื่องอื่นให้คลายเครียด จนเธอยิ้มได้อีกครั้ง...

ณวัตบ่นเป็นหมีกินผึ้งที่ชิดชัยหาห้องพักได้ห่วยแตกมาก ห้องคนรับใช้ที่บ้านเขายังดีกว่าที่นี่เสียอีกชิดชัยแก้ตัวว่าที่จัดที่พักให้ณวัตที่นี่ เพราะจะได้อยู่ใกล้ๆสรนุช ไอ้พวกเหลือบลิ้นไรจะได้ไม่มาไต่ตอม

“ไอ้พวกบ้านนอกกับไอ้เด็กเลี้ยงควายนั่นน่ะหรือ”

“ไอ้บ้านนอกน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้เด็กเลี้ยงควายนี่ตัวแสบเลยครับ...โอ๊ย...ถ้าไม่มีมันสักคน ป่านนี้รถไถของเราขายระเบิดระเบ้อแล้วครับ” ชิดชัยยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ

“ทำไม...มันมีอิทธิพลกับชาวบ้านขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ครับ...ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ถ้าไอ้หมอนี่ไม่เห็นด้วยก็จะปลุกระดมชาวบ้านให้คิดเหมือนมัน”

ณวัตพึมพำกับตัวเองเบาๆ ถ้าขืนใจเด็ดอยู่ เรื่องที่ดินที่เขากับพ่อจะมากว้านซื้อคงต้องมีปัญหาแน่ๆ ต้องหาทางกำจัดใจเด็ดให้พ้นทาง เขาจึงวางแผนชั่วจะใส่ความใจเด็ดให้หมดความน่าเชื่อถือ...

ค่ำวันเดียวกัน ชิดชัยกับลูกน้องคนสนิทสวมหมวกไอ้โม่งอำพรางใบหน้าที่แท้จริง อาศัยความมืดเข้ามาแอบที่พงหญ้าข้างบ้านตาแมง เห็นตาแมงกำลังบ้าเห่อใช้ผ้าขาวม้าเช็ดถูรถไถคันใหม่ของตัวเองอยู่ใต้ถุนบ้าน ลูกน้องเร่งให้ชิดชัยเข้าไปจัดการให้เสร็จๆไป ยุงจะหามเขาอยู่แล้ว

“ไม่ได้เว้ย...เรื่องนี้คุณวัตแกกำชับมาว่าพลาดไม่ได้เด็ดขาด รอให้มันขึ้นนอนก่อนดีกว่า”

ระหว่างนั้น เมียของตาแมงลงมาตามตาแมงให้ขึ้นนอนได้แล้ว ตาแมงลูบรถไถอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะเดินตามเมียขึ้นบ้าน ทันทีที่ไฟบนบ้านตาแมงปิดหมด ชิดชัยกับลูกน้องค่อยๆย่องมายังใต้ถุนบ้านที่มืดมิด ทันใดนั้น มีเสียงฝีเท้าคนเดินดังมาจากบนบ้าน ทั้งคู่รีบวิ่งไปหลบหลังตุ่มน้ำ ค่อยๆยื่นหน้ามอง เห็นตาแมงเดินลงบันไดตรงมายังตุ่มน้ำที่ชิด

ชัยกับลูกน้องซ่อนตัวอยู่ แต่ต้องชะงักฝีเท้าเมื่อมีเสียงเมียดังขึ้น

“จะเห่ออะไรนักหนาหา...ไอ้แก่ ถ้าแกไม่นอนล่ะก็ พรุ่งนี้ฉันจะเอาไปคืนพวกคาบาตี้คอยดู”

ตาแมงเห็นรถไถปลอดภัยดี จึงยอมกลับขึ้นบ้าน ชิดชัยกับลูกน้องถึงกับถอนใจโล่งอก รอจนทุกอย่างเงียบสงบ ค่อยๆย่องออกจากที่ซ่อนตรงมาที่รถไถ หยิบคีมตัดเหล็กมาตัดโซ่ที่คล้องรถไถไว้กับเสาบ้าน ลากรถไถไปที่ทุ่งนาไม่ห่างจากตัวบ้านนัก เอาน้ำมันราดจุดไฟเผา กว่าตาแมง จะรู้ตัว รถไถถูกเผาวอดทั้งคัน

ooooooo

สรนุชกับอรอนงค์ยังไม่ทันตื่นนอนตอนที่ชิดชัยโทร.มาแจ้งว่ารถไถของตาแมงถูกเผา สองสาวรีบลุกขึ้นแต่งตัว แล้วตรงไปยังบ้านของตาแมง เห็นตาแมงกับเมียนั่งร้องไห้ฟูมฟายอยู่ข้างรถไถที่ไหม้ดำเป็นตอตะโก สรนุชเข้าไปปลอบตาแมง

“ไม่มีอะไรนะคะ ใจเย็นๆยังไงรถไถก็มีประกันอยู่”

“ใคร...ใครมันทำอย่างนี้ได้ลงคอ” เมียตาแมงคร่ำครวญ สรนุชมองซากรถไถ อยากรู้เหมือนกันว่าเป็นฝีมือใคร ชิดชัยวิ่งนำลูกน้องเข้ามาพร้อมกับชูแกลลอนใส่น้ำมันให้สรนุชดู เราสองคนเจอมันที่พงหญ้าข้างๆ

“แล้วเจออะไรอีกไหม” สรนุชซัก ลูกน้องส่ายหน้า ชิดชัยแอบหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า

“นี่ครับ...ผมเจอมันติดไว้ที่หัวกระไดบ้านตาแมงน่ะครับ”

กระดาษมีข้อความเขียนไว้ว่า “แด่เพื่อนควายอันเป็นที่รักของเรา” สรนุชเชื่อละครตบตาฉากนี้สนิทใจ ฟันธงว่านี่ต้องเป็นฝีมือใจเด็ด...

อ่านละคร กระบือบาล ตอนที่ 12 วันที่ 21 เม.ย. 55
ละครกระบือบาล บทประพันธ์โดย : ดำรงค์ อารีกุล
ละครกระบือบาล บทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย : เล่าเต็ง อภิวัฒน์ เล่าสกุล
ละคร กระบือบาล ละครสนุกแนวอนุรักษ์ท้องทุ่งบ้านนา
ละครกระบือบาล ผลิตโดย : บริษัท กำกับการดี จำกัด
ละครกระบือบาล ออกอากาศ ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น