อ่านหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ตอนที่ 12 วันที่ 15 มิ.ย. 55

อ่านหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ตอนที่ 12 วันที่ 15 มิ.ย. 55

“ไม่เกี่ยวอะไรกับเขานี่นา เราไม่ได้ขัดขวางคุณชนะชัยซะหน่อย เราแค่เชียร์คุณนับดาวกับพ่อปราบต่างหาก แม่พูดถูกไหม”
น้อยหน่าพยักหน้าเห็นด้วย
นับดาวกับอลิสานอนให้พนักงานนวด
อลิสาท่าทางมีความสุขเคลิบเคลิ้มมากขณะที่นับดาวนอนเฉยๆ “อา...สบาย ห่างหายชีวิตแบบคนมีเงินไปซะนาน พอกลับมาอีกครั้งรู้สึกมันสุขสบายหอมหวานกว่าเมื่อก่อนอีกนะ” นับดาวเงียบไป “อ้าว ไม่เห็นด้วยเหรอจ๊ะดาว” “ดาวไม่ได้เถียงอะไรนี่คะ ก็รู้สึกสบายจริงอย่างที่น้าอ่ะซ่าว่าน่ะแหละค่ะ” “แล้วเธอเป็นอะไรล่ะ ดูซึมๆ...อ๋อ ลืมไป ตื่นเต้นที่จะได้เป็นเจ้าสาวใช่มั้ยล่ะ” “เอาตรงๆเลยนะคะ ดาวไม่ตื่นเต้นอะไรเลย ไม่รู้สึกอยากแต่งด้วยซ้ำ” อลิสาตกใจ หน้าตากังวลขึ้นมาทันที “ทำไมดาวพูดอย่างนั้นล่ะจ๊ะ นี่ ผู้หญิงที่ไหนเขาก็อยากเป็นเจ้าสาวกันทั้งนั้นแหละแล้วก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นได้หรอกนะ ดูอย่างน้าสิ โชคร้าย ชาตินี้คงไม่ได้สวมชุดเจ้าสาวหรอก ดาวน่ะโชคดีมากรู้มั้ย ผู้หญิงตั้งเยอะแยะที่เขาอิจฉาดาวน่ะ รู้ตัวบ้างหรือเปล่า อย่างน้อยๆก็อย่างยัยเอมี่ไง ป่านนี้มันต้องนั่งแช่งชักหักกระดูกไม่ให้ดาวได้แต่งงานหรอก...ดี แต่งเย้ยมันซะเลย ให้มันจุกอกเล่น ดีไหมจ๊ะ” “ไม่รู้สิคะ ดาวไม่ลงทุนแต่งงานเพื่อให้เอมี่จุกอกหรอกค่ะ” “อ้ะ งั้นก็คิดเรื่องลูกสิ มีลูกน่ะดีจะตาย” “เรื่องมีลูกน่ะก็อยากอยู่หรอก แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่ๆ” “งั้นก็คิดเรื่องแบบว่า...ไอ้นั่นน่ะ เรื่องที่มันวาบหวามๆ ปี๊ดปิ้วๆน่ะจ้ะ ฮิๆ แค่พูดก็จั๊กกะจี๋แล้ว” “ถ้าคิดเรื่องแค่นั้นก็ไม่เห็นต้องแต่งงานเลยนี่คะ” อลิสาชักโมโหหมดมุข “แต่งๆไปเดี๋ยวก็มีความสุขเองแหละ อย่าคิดมากนักเลย คิดมากไปไม่ดีนะ ฟุ้งซ่าน” “แต่ดาวต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นไปตลอดเลยนะคะน้าอ่ะซ่า” “ดาว...ดาวก็รู้ว่าทำไมดาวต้องแต่ง เราคุยเรื่องนี้กันมานานแล้วก็บ่อยมากแล้วนะ” “แต่พอถึงวันจริงๆ...ดาว...” “เราต้องทำสิ่งที่ต้องทำ แค่นั้นเอง” นับดาวเงียบไป “คุณชนะชัยเป็นคนดี แล้วเขาก็รักดาว อย่ากังวลอะไรเลยนะ” อลิสาพยายามเกลี้ยกล่อม ooooooooooooooooooooooooooooooo ดึกคืนนั้น ชนะชัยจอดรถที่ริมถนนแห่งหนึ่ง ถนนโล่ง ไม่ค่อยมีรถ เขาเหม่อมองไปข้างหน้า แล้วนึกถึงเรื่องราวในอดีต... ช่วงเวลานั้น...เขาขับรถมา เห็นแท็กซี่คันข้างหน้าขับส่ายไปมา ชนะชัยมองไป เห็นชายหญิงต่อสู้กันในรถ ปรายฟ้าแย่งพวงมาลัยจนแท็กซี่ต้องจอดข้างทางเธอเปิดประตูรถ จะวิ่งหนี แต่โชเฟอร์จับมือ ดึงกระชากร่างเธอเข้าไป “จะไปไหน” โชเฟอร์เงื้อกำปั้นต่อยตูม ปราบฟ้าร้องลั่น โชเฟอร์เงื้อหมัดจะใส่อีก ชนะชัยเปิดประตูตะโกนถามเสียงเข้ม “ทำอะไร หยุดนะ” “เสือกอะไรวะ” ชนะชัยหันไปถามปรายฟ้า “เกิดอะไรขึ้นครับ” ปรายฟ้าไม่ทันตอบ โชเฟอร์แท็กซี่ต่อยหน้าเขาโครม ปรายฟ้ารีบฉวยโอกาสวิ่งหนีออกมาตะโกนลั่น “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” โชเฟอร์แท็กซี่เห็นท่าไม่ดี ก็รีบปิดประตู ขับรถหนีออกไป ปรายฟ้ารีบวิ่งมาดูชนะชัย “เป็นอะไรมั้ยคะคุณ” “ไม่เท่าไหร่ครับ ว่าแต่คุณ เป็นอะไรมั้ยครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณคุณมากนะคะ” ทั้งสองยิ้มให้กัน oooooooooooooooooooooooooo หลายเดือนต่อมา ชนะชัยคุยกับปรายฟ้าอยู่ในร้านอาหาร ทั้งสองคนสนิทสนมขึ้นมาก “ฟ้ามีเรื่องอะไรจะบอกผมเหรอครับ” “ฟ้า...ท้องค่ะ ฟ้าไม่รู้ว่าพลาดตอนไหน” ปรายฟ้าดูทุกข์ใจมาก ชนะชัยอึ้งไปนาน “ไม่ต้องห่วง ผมรักฟ้า ผมรักลูกของเรา...ผมจะแต่งงานกับฟ้า” ปรายฟ้ายิ้มทั้งน้ำตา ooooooooooooooooooooooooo ชนะชัยนำเรื่องแต่งงานมาปรึกษากับแม่ ชัชฎาโกรธจนตัวสั่น “แต่งงาน...แกจะบ้าเหรอ ไม่มีทาง แกต้องไปเรียนเมืองนอกตามที่ฉันบอก” “แต่งแล้ว ผมพาฟ้าไปด้วยก็ได้นี่ครับ” “อย่ามาเพ้อเจ้อ ยัยนั่นไม่ดีพอจะเป็นเมียแกหรอก อีกอย่างถ้าแกพาเมียพาลูกไปด้วยแกไม่มีทางเรียนจบหรอก” “แต่ผมบอกฟ้าไปแล้วว่าผมจะแต่งงานกับเขา” “แกนี่มันซื่อบื้อจริงๆ กลับไปถามเขาว่าเขาจะเอาเท่าไหร่” “แล้วลูกของผมล่ะ” “นี่แกเชื่อว่าเป็นลูกในท้องยัยนั่นเป็นลูกแกงั้นเหรอ” “ฟ้าเขาไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะครับแม่” “จะยังไงก็เถอะ เอาเด็กนั่นออกซะ” ชนะชัยฟังแม่อย่างเครียดๆ ooooooooooooooooooooooo หลังจากไปคุยกับปรายฟ้า ชนะชัยกลับมาคุยกับชัชฎาอีกครั้ง “ผมคุยกับฟ้าแล้วครับ ยังไงเขาก็ยืนยันไม่ยอมทำแท้งเด็ดขาด” “แล้วแกจะเอายังไง” “ผมจะออกไปอยู่กับเขา ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบเขาในฐานะพ่อของลูก” ชัชฎาอึ้งไป ถอนใจยาว “โอเค ฉันยอมแพ้แล้ว” ชนะชัยแอบดีใจที่เห็นแม่ใจอ่อน “หมายความว่าแม่…” “ถ้าแกรักกันจริงขนาดนั้น ก็แต่งงานกันซะให้ถูกต้อง” ชนะชัยยิ้มดีใจ “ขอบคุณมากครับแม่ แล้วเรื่องไปเรียนต่อ...” “ก็ไปอยู่ด้วยกันที่นู่นนั่นแหละ แต่อย่าให้เสียการเรียนนะ” “ครับผม ผมสัญญาครับ งั้นผมจะรีบทำเรื่องเลยครับ” “อาทิตย์หน้าแกก็บินไปหาที่อยู่ที่มันเหมาะสำหรับเมียกับลูกแกด้วยละกัน” “ได้ครับ...แม่ครับ ขอบคุณมากนะครับ ผมรักแม่ครับ” ชัชฎายิ้มให้ลูกชาย ชนะชัยหลับตาลง ท่าทางเจ็บปวดกับเรื่องราวในอดีต เขาฟุบหน้ากับพวงมาลัย ooooooooooooooooooooooooooooooo ปกป้อง น้อยหน่า ปรายฟ้า เจิด นั่งคุยกันอยู่ ปกป้องหันไปถามปรายฟ้า “ปราบไปแล้วใช่ไหม” “ค่ะ ขับรถออกไปคลินิกแล้วค่ะ” “เอาล่ะ งั้นเริ่มประชุมกันเรื่องปราบกับนับดาวต่อ น้อยหน่าวางแผนอุ้มสมอะไรได้มั่งหรือยัง” ปรายฟ้าหน้าตากังวล “เห็นบอกจะเอางูมาใช้ด้วยเหรอ อันตรายรึเปล่า” น้อยหน่ายิ้มๆ “ไม่หรอกค่ะ แค่ทำให้หัวใจเต้นแรงนิดหน่อย แผนนี้ชื่อแผน งูเห่าขย้ำกล่องดวงใจ” ปกป้องกับเจิดร้องลั่น ปิดเป้าตัวเอง เจิดรีบแย้ง “ทำไมชื่อแผนมันหวาดเสียวสยดสยองอย่างงั้นล่ะครับคุณน้อยหน่า ถ้าเกิดพลาดขึ้นมา นายปราบของผม จากคาวบอยก็ กลายเป็นขันทีเลยสิครับ” น้อยหน่าเซ็งเลย “ไม่ใช่กล่องดวงใจตรงนั้นค่ะพี่เจิด หน่าหมายถึงกล่องที่ทั้งสองเปิดคนสร้างขึ้นมาปิดบังหัวใจตัวเอง แผนที่ว่าจะทำลายกล่องนี้” ปกป้องตัดบท “อ้ะๆๆ ไหนลองว่ามาซิเป็นไง” “ก่อนอื่น หน่าจะหลอกพี่นับดาวว่าเฉาก๊วยใกล้ตาย...แล้วหน่าก็พาพี่ดาวไปที่ห้องเก็บของ บอกว่าขังไอ้ก๊วยไว้ในนั้น แล้วแม่ก็บอกพ่อว่าหน่าแกล้งเอาพี่ดาวไปขัง พ่อก็จะเข้าไปช่วยพี่ดาว แล้วพี่เจิดก็ปล่อยงูเข้าไปในห้องเก็บของ พอพี่ดาวเห็นงูพี่ดาวก็กรี๊ด พ่อได้ยินเสียงพี่ดาวก็จะเข้าไปช่วยพี่ดาวออกมา แต่งูดุมาก พ่อโดนกัด นึกว่าต้องตายแน่ๆ ก็สารภาพรักกัน แล้วพ่อก็รอดตาย ก็รู้แล้วว่ารักกัน ก็จุ๊บๆๆ จบ” ปกป้องส่ายหน้า “ดูละครมากไปรึเปล่าเนี่ยเรา...เล่นอะไรไม่เล่นเล่นกะงู” “หน่าใช้งูปลอมค่ะ ในห้องมันมืดๆ ดูไม่ออกหรอกค่ะ” เจิดไม่เห็นด้วย “ผมไม่เชื่อ ต่อให้มืดยังไงก็ดูรู้ว่างูจริงงูปลอม งูนะครับไม่ใช่กะเทย อันนั้นต่อให้สว่างๆก็แยกไม่ออก นึกว่าผู้หญิงจริงๆ ผมพลาดมาหลายครั้งแล้ว” ปกป้องพยักหน้าเข้าใจ “เรื่องนี้ปู่เห็นด้วยกับเจิด” น้อยหน่าจ๋อยไป “เหรอคะ...งั้นก็ได้ค่ะ” ทุกคนเงียบไปครู่หนึ่ง เจิดนึกอะไรได้ “งั้นเปลี่ยนจากงูเป็นผีมั้ย แต่งเป็นผีไปหลอกนายปราบกับคุณนับดาว” ปกป้องเซ็ง “ปราบมันกลัวผีซะที่ไหน ดีไม่ดีผีจะโดนมันเตะเอา” เจิดชะงัก “ก็จริง...” ทุกคนกำลังขบคิด น้อยหน่าหยิบงูปลอมโยนลงไปบนโต๊ะ งูดิ้นพราด อ้าปากฟ่อ ทุกคนร้องวี้ด ปกป้อง เจิด ปรายฟ้า พอเห็นงูก็ตกใจสะดุ้งโหยง ลุกพรวด โดยเฉพาะเจิด ร้องลั่นไม่เป็นภาษาคน กระโดดหนีแต่ขาเกี่ยวเก้าอี้หน้าคว่ำล้มป้าบทุกคนเอะใจ ที่เห็นน้อยหน่านั่งหัวเราะ น้อยหน่าหยิบงูขึ้นมา “งูปลอมค่ะ” ปกป้องกับปรายฟ้ายื่นหน้าเข้ามาดู เห็นเป็นงูปลอมจริงๆ ปรายฟ้าทำท่าขยะแขยง “ว้าย เหมือนของจริงมากเลยนะเนี่ย ยี้” น้อยหน่ามองหน้าเจิดขำๆ “ไหนบอกแยกออกไงคะพี่เจิด” เจิดยังจุกอยู่ พูดไม่ออก ปกป้องหยิบงูปลอมมาดู “ใช้ได้เลยนะเนี่ย” “เดี๋ยวถึงเวลาจริงๆเอาด้ายผูก ให้พี่เจิดไปแอบกระตุกด้าย จะยิ่งเหมือนกว่านี้อีกค่ะ” ปรายฟ้าขยี้ศีรษะลูกสาว “ช่างคิดจังเลยนะเนี่ย” น้อยหน่ายิ้มปลื้ม oooooooooooooooooooooo ในสตูดิโอ...นับดาวโพสต์ท่าถ่ายแบบ ตากล้องถ่ายรูปอยู่ อลิสายืนดูอยู่ข้างๆ ทันใดนั้นมือถือนับดาวในมืออลิสาดัง อลิสามองไปที่นับดาว กำลังทำงานอยู่ เลยรับสายแทน “สวัสดีค่ะ...ไม่ใช่ค่ะ นี่น้าอะซ่าจ้ะ ว่าไงจ๊ะน้อยหน่า...พี่ดาวทำงานอยู่จ้ะ ตายแล้ว จ้ะๆๆ เดี๋ยวน้าจะบอกให้นะ แล้วน้ากับพี่ดาวจะไปหานะ...หา น้าไม่ต้องไปก็ได้เหรอ ทำไมล่ะจ๊ะ...อือ...จ้ะๆๆ” อลิสาวางสาย อย่างคลางแคลงใจ “ทำไมถึงไม่ให้เราไปด้วย...มีอะไรรึเปล่าเนี่ย” ถ่ายภาพเสร็จแล้ว นับดาวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วคุยกับอลิสา “เอ้อ เมื่อกี้ตอนเธอถ่ายรูปอยู่น่ะ น้อยหน่าเขาโทรมานะ” “ว่าไงเหรอคะ” “เขาบอกเฉาก๊วยตายแล้ว” นับดาวตกใจ “เฉาก๊วย...เมื่อไหร่คะ” “เมื่อเช้านี้” นับดาวตาแดงๆจะร้องไห้ “ดาวจะไปเยี่ยมมัน” “เขาบอกน้าไม่ต้องไปก็ได้ ให้ดาวไปคนเดียว...น้าว่าแปลกๆ” “ดาวจะไปเลยค่ะ น้าจะไปด้วยไหมคะ” “ไม่ไปดีกว่า งั้นเดี๋ยวแยกกันตรงนี้ก็ได้ แต่ก่อนไปหาเฉาก๊วย ดาวมีนัดสัมภาษณ์รายการวิทยุนะ สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์แหละ หาที่เงียบๆสัมภาษณ์ให้เสร็จแล้วค่อยขับรถไปดีกว่า นะ” “ค่ะ งั้นเราแยกกันตรงนี้นะคะ” “จ้ะ” อลิสากับนับดาวแยกกันไป oooooooooooooooooooooooooooo ปกป้อง เจิด น้อยหน่า จับกลุ่มกัน มีงูปลอมของน้อยหน่าอยู่ด้วยโดยมีเชือกฟางสีแดงผูกอยู่ “นี่โง่จริงหรือแกล้งโง่วะไอ้เจิด เขาให้เอาเชือกมาผูก เวลากระตุกจะได้ดูเหมือนงูจริง แต่มึงทะลึ่งเอาเชือกแดงแป๊ดมาผูกเนี่ย กลัวนับดาวกับไอ้ปราบไม่เห็นเชือกใช่ไหม” “ก็...นั่นน่ะสิครับ ผมลืมคิดไป สงสัยผมคงจะโง่จริงๆแล้วล่ะครับ” “ย่ามัวแต่ทะเลาะกันเลยค่ะ เดี๋ยวไม่ทัน รีบไปหาเชือกใหม่มาเถอะค่ะ” ปรายฟ้าวิ่งมา ถือเอ็นมาด้วยขดหนึ่ง “ฉันเอาเอ็นมาแล้วค่ะ” “ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมผูกให้ใหม่เองครับ” เจิดหยิบงูเดินเข้าไปที่ซ่อน ปกป้องมองตามแล้วกำขับ “ดีๆล่ะ อย่าให้พลาดนะ” “ครับ วางใจได้ครับ” น้อยหน่าเดินไปหาเฉาก๊วย จูงออกมาจากคอก “มา ก๊วย เดี๋ยวฉันพาเธอไปอยู่ที่อื่นแป๊บนึงนะ มีของอร่อยให้ด้วย...ทนนิดนึงนะ คิดซะว่าทำ เพื่อพ่อกับพี่นับดาว ให้เขาได้ลงเอยกันแบบแฮ้ปปี้เอ็นดิ้ง จูจุ๊บจูจุ๊บ” น้อยหน่าจูงเฉาก๊วยออกไป ผ่านซอกมุมจุดหนึ่ง ซึ่งไม่มีใครเห็นว่ามีอลิสาแอบซุ่มอยู่ “ว่าแล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล...ชิ” อลิสาค่อยๆถอยออกไป แล้วลัดเลาะไปตามทางที่น้อยหน่าพาเฉาก๊วยเดินออกไป น้อยหน่าเอาเฉาก๊วยมาผูกใต้ต้นไม้แห่งหนึ่ง ค่อนข้างลับหูลับตาคน “อยู่นี่นะก๊วย เดี๋ยวจะมาปล่อยนะ เอาขนมมาให้เพียบเลย เป็นเด็กดีล่ะ” น้อยหน่าเอาถุงอาหารวางตั้งไว้ ลูบคอเฉาก๊วยแล้วเดินออกไป สักพักอลิสาก็โผล่มา มองตามน้อยหน่าจนแน่ใจว่าไปแล้ว อลิสาก็เดินยิ้มมาหาเฉาก๊วย “หวัดดีจ้ะเฉาก๊วย ฉันชื่ออลิสานะ เป็นน้าของนับดาว...ดีกันนะ...อย่าเตะฉันนะ เราพวกเดียวกันนะ” อลิสายิ้มแหยๆ ค่อยๆเขยิบเข้าใกล้เฉาก๊วยทีละนิด ปกป้องคุยโทรศัพท์กับปราบ มีน้อยหน่า ปรายฟ้า อยู่ด้วย “แล้วแกจะกลับมาเมื่อไหร่...หา ใกล้ถึงบ้านแล้วเหรอ...แวะซื้อผัดไทยหน่อยเดะ เจ้าเฮียตี๋อ่ะ...รู้ว่าคนมันเยอะ รอคิวนาน แต่ซื้อให้อาหน่อยเถอะ อาอยากกินมาก นะ...เออ แค่นั้นแหละ ขอบใจมากเว้ย” ปกป้องวางสาย “ตอนแรกบอกอีก 5 นาทีถึง แต่ถ้าไปซื้อผัดไทยด้วยก็อีกซักครึ่งชั่วโมงมั้ง” ปรายฟ้าร้อนใจ “คุณนับดาวอยู่ไหนแล้วล่ะ” “เมื่อกี้เขาโทรมา บอกกำลังจะถึงแล้วค่ะ พูดไปร้องไห้ไป สงสารเขาจังเลย” ปกป้องหันมาถาม “หน่า...ไอ้ก๊วยเรียบร้อยดีใช่ไหม คงไม่จู่ๆก็แหกปากร้องฮี้ๆขึ้นมาให้เสียงานนะ” “ก็บอกเสียงผีเฉาก๊วยสิคะ” น้อยหน่าหัวเราะ “หน่าให้กินอิ่มแล้วค่ะ ไม่ร้องหรอก” ปกป้องหันมาหาปรายฟ้า “คุณฟ้า ท่องบทให้ดีนะครับ ส่วนน้อยหน่า อย่าทำหน้าเป็นนัก เดี๋ยวผิดสังเกตไปเอายาหม่องทาตาซะ จะได้ดูเหมือนคนร้องไห้มา” “แสบตาจะตาย หน่าบิ๊วของหน่าได้” น้อยหน่านั่งนิ่งสักพัก ก็ร้องไห้ออกมา ปกป้อง ปรายฟ้า อึ้งไปตามกัน ปกป้องยกนิ้วให้หลานสาว “สุดยอด” น้อยหน่าร้องไห้โฮๆๆ ปกป้องสะดุ้ง “เฮ้ย มากไปแล้ว เดี๋ยวเขานึกว่าไอ้ปราบตาย” น้อยหน่าสะอื้นฮั่ก “หยุดไม่ได้แล้วค่ะ ฮือๆๆ” นับดาวขับรถมาจอดหน้าบ้านปราบลงมาจากรถ น้อยหน่าวิ่งมาหาทั้งน้ำตา “พี่ดาว...” นับดาวตาแดงๆ พอเห็นน้อยหน่าร้องไห้ นับดาวก็ร้องตามทันที “หน่า...” “เฉาก๊วยมัน...ฮือๆๆๆ” “พาพี่ไปหาเฉาก๊วยหน่อย” “ค่ะ เราเอาศพมันไปเก็บไว้ในโกดังน่ะค่ะ...ตามหน่ามาเลยค่ะ” น้อยหน่าก้มหน้าร้องไห้ นับดาวเดินเข้ามาในคอกที่ว่างเปล่า นับดาวเศร้าเสียใจร้องขึ้นเสียงดัง “เฉาก๊วย” “เรียกมันดังๆเลยค่ะพี่ เผื่อมันจะร้องตอบมาจากสวรรค์” ทันใดนั้นเสียงเฉาก๊วยร้องดังขึ้น “ฮี้” น้อยหน่าสะดุ้ง เงยหน้ามอง เห็นนับดาวมองไปข้างหน้า น้อยหน่ามองตามไป เจออลิสาจูงเฉาก๊วยมาหา นับดาววิ่งไปหาเฉาก๊วย “เฉาก๊วยจริงๆด้วย ไม่เป็นไรนี่นา” น้อยหน่าอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก มองไปหาปกป้องกับปรายฟ้าที่ซุ่มดูอยู่ ปรายฟ้าหน้าเสีย “แผนแตกเลย ทำไมเป็นอย่างงี้ล่ะ” “ไม่รู้เหมือนกันครับ เดี๋ยวผมออกไปดูก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ปกป้องรีบออกไปจากที่ซ่อน น้อยหน่ายืนอึ้งอยู่ ปกป้องเดินเข้ามาหากระซิบถาม “ไอ้ก๊วยมาไงอ่ะ” น้อยหน่ากระซิบตอบ “ไม่รู้ค่ะ” นับดาวจูงเฉาก๊วยมาหาน้อยหน่า อลิสาตามมาด้วย น้อยหน่าทำหน้าบอกไม่ถูก ปกป้องฝืนยิ้ม “สวัสดีครับคุณดาว สวัสดีครับซินญอริต้า” อลิสายิ้มเยาะ “สวัสดีค่ะซินญอ” นับดาวมองหน้าน้อยหน่า “น้อยหน่าหลอกพี่ทำไม ไหนว่าเฉาก๊วยตาย แล้วนี่ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่นา” น้อยหน่าอึ้งไปพูดอะไรไม่ออก “เอ่อ...” อลิสายิ้มแย้มให้น้อยหน่า “หรือว่าน้อยหน่าคิดถึงพี่ดาว เลยแกล้งกุเรื่องให้พี่ดาวมาเยี่ยมใช่มั้ยจ๊ะ” น้อยหน่ารีบตามน้ำ “เอ่อ...ใช่ค่ะ...” อลิสาหยิกแก้มน้อยหน่า “น่าเอ็นดูจังเลย คิดแผนเองรึเปล่าจ๊ะเนี่ย หรือว่ามีใครช่วยคิด” อลิสาจิกตามอง ปกป้องอึ้งไปนิด “ว่าแต่ว่าคุณอะซ่ามาถึงที่ไร่ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ย” นับดาวแปลกใจเหมือนกัน “นั่นสิคะ น้าอะซ่าไม่เห็นบอกดาวเลยว่าจะมาด้วย” อลิสายิ้มเยาะ “น้ามาถึงก่อนเธอน่ะจ้ะ เห็นกองถ่ายละครด้วยนะ” นับดาวงงๆ “กองถ่าย” “ใช่ เขาเตรียมจะถ่ายทำละครกัน แต่โชคร้าย ผิดแผน ถ่ายไม่ได้แล้วล่ะ” นับดาวงง ขณะที่ปกป้องเริ่มเดาเรื่องราวออก “อ๋อ ที่แท้มีแขกไม่ได้รับเชิญเข้ามาป่วนกองถ่ายนี่เอง มิน่า กองถ่ายเขาถึงล่ม” “ก็เล่นถ่ายแบบไม่ขออนุญาตนี่คะคุณเป๊ปปี้ ล่มไปก็ดีแล้วล่ะ หมดเรื่อง” ปกป้องมองหน้าอลิสา นับดาวยังงง “พูดอะไรกันคะ งงไปหมดแล้ว” “น้อยหน่า พาพี่นับดาวเข้าไปในบ้านหน่อยลูก ปู่จะคุยกับคุณอะซ่าแป๊บนึง” นับดาวมองปกป้องกับอลิสา นึกว่าจะจีบกัน “ไป น้อยหน่างั้นเราพาเฉาก๊วยไปเดินเล่นกันดีกว่าเนาะ” นับดาวพาน้อยหน่ากับเฉาก๊วยเดินออกไป ปกป้องหันมาหาอลิสา “ทำไมคุณทำแบบนี้ หมูเขาจะหาม เอาคานเข้ามาสอดชัดๆ” “ใครกันแน่ที่สอด ยัยดาวจะแต่งงานมะรอมมะร่ออยู่แล้ว ทำแบบนี้ไม่ดีนะ” นับดาวที่เดินไปไกลแล้ว มีแอบหันมามอง ปกป้องกับอลิสารีบยิ้มให้กลบเกลื่อน “ผมว่าเราไปคุยกันไกลๆแถวนี้ดีกว่า” “ทำไมต้องเรื่องมาก คุยตรงนี้ก็ได้” “เอ่อ...เป็นร้านอาหารบรรยากาศดีๆดีกว่าไหมครับ คุณกับผม สองคน” ปกป้องยิ้มเจ้าชู้ ทำเอาอลิสาเขิน น้อยหน่ากับนับดาวจูงเฉาก๊วยเดินเล่น พร้อมกับคุยกันไปด้วย “หน่ามีเรื่องสำคัญจะบอกพี่ดาวค่ะ” “เรื่องอะไรเหรอจ๊ะ” อ่านหนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ตอนที่ 12 วันที่ 15 มิ.ย. 55 หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ บทประพันธ์โดย พลอยชื่ร-ฝนพรำ หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ บทโทรทัศน์ โดย คุณสมภพ ผูกพันน้อย หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ กำกับการแสดงโดย คุณสมจริง ศรีสุภาพ หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ แนวละคร โรแมนติกคอมเมดี้เบาสมอง หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ออกอากาศทุกวันศุกร์-เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.30 น. หนุ่มบ้านไร่กับหวานใจไฮโซ ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3 เริ่มตอนแรก เสาร์ที่ 26 พ.ค. 2555 นำแสดงโดย: ปีเตอร์ , ชมพู่ อารยา, ทูน, แหม่ม จินตหรา, บิ๊ก ภูชิสะ, ไอซ์ อภิษฎา ที่มา ไทยรัฐ