วันจันทร์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2555

อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 2 วันที่ 19 มิ.ย. 55

 อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก

อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 2 วันที่ 19 มิ.ย. 55

ในเวลาต่อมา บริเวณอพาร์ทเม้นท์เก่าๆแห่งหนึ่ง ซึ่งมีชายฉกรรจ์เฝ้าตรงประตูเข้าออก ญาดาเดินเข้าไปอย่างรีบร้อน คุยด้วยสองสามคำ คนเฝ้าก็เปิดประตูให้ขึ้นไปยังบ่อนทันที
เจ๊อ้อยนั่งอยู่บนเก้าอี้กลางห้องทำงานของเสก โดยมีลูกน้อง 2 คนควบคุมตัวไว้ เฮียเสกหัวหน้าคุมบ่อนเดินวนอยู่รอบๆ“อย่าทำอะไรเจ๊เลยนะจ๊ะเฮียเสก ปล่อยเจ๊ไปเถอะ นึกว่าสงสารลูกนกลูกกา” “เหี่ยวขนาดเจ๊ไม่ต้องกลัวใครทำอะไรหรอก” เสกบอก เจ๊อ้อยของขึ้นทันที “ถึงข้าเหี่ยวแต่ก็อร่อยโว๊ย” เสกจ้องหน้าเจ๊อ้อยด้วยสายตาดุดัน “เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไร” เจ๊อ้อยเสียงอ่อนลง เป็นจังหวะที่ลูกน้องเสกเปิดประตูพาญาดาเข้ามาในห้อง “แม่เป็นไงบ้าง” ญาดาถาม เจ๊อ้อยเมื่อเห็นญาดาเข้ามาก็ผยองขึ้นมาทันที “ลูกสาวข้ามาแล้ว ไอ้ตาลเอ็งเอาเงินให้มันไปซิ” “เงินอะไรแม่ หนูไม่มีเงินหรอกก็แม่ขโมยมาเล่นหมดแล้ว” “เฮ้ย เอ็งพูดอย่างนั้นได้ไงวะ” “ถ้าไม่มีเงินก็กลับไม่ได้ หรือจะเอาลูกสาวมาขัดดอกดีล่ะจ๊ะ” เสกบอก เฮียเสกทำท่ากรุ้มกริ่มใส่ ญาดารีบหยิบเงินส่งให้ “เอานี่ ฉันมีเงินติดตัวอยู่แค่เนี้ยสองหมื่น” “สองหมื่นนี่ยังไม่พอค่าดอกเลย แม่หนูเป็นหนี้เฮียอยู่สองล้าน” “หา .. สองล้านหรือ” “ไอ้เสกข้าเป็นหนี้เอ็งแค่สองแสน อยู่ๆมากลายเป็นสองล้านได้ไงวะ มันโกงกันนี่หว่า” เจ๊อ้อยบอก เจ๊อ้อยจะเข้าไปเอาเรื่อง เฮียเสกหยิบปืนออกมาวางบนโต๊ะ “ชั้นบอกสองล้านก็ต้องสองล้านสิ” เจ๊อ้อยถอยไปแอบหลังญาดาแล้วบอก “จ้ะๆ สองล้านก็สองล้าน” “แต่ชั้นไม่มีใช้หรอกนะ เงินตั้งเยอะขนาดนั้น” “ก็บอกแล้วไงถ้าไม่มีเงิน หนูก็ต้องมาขัดดอกให้เฮีย” เสกเดินเข้ามาจับแก้มญาดา เจ๊อ้อยรีบเข้ามาขวางไว้ “เอ่อ เอาอย่างนี้ได้มั้ยจ๊ะพี่เสก ขอเวลาไปหาเงินหน่อย” “ได้ ชั้นให้เวลาเดือนนึงแต่บอกก่อนนะอย่าคิดหนี เพราะถ้าชั้นเจอชั้นไม่ปล่อยเจ๊กับลูกสาวแน่” “จ้ะ เจ๊ไม่หนีไปไหนหรอก เล่นกันมาตั้งกี่ร้อยครั้ง เจ๊ก็หาเงินมาคืนเฮียเสกได้ทุกที เจ๊ไปได้แล้วนะ ไปลูก” เจ๊อ้อยรีบดึงแขนญาดาออกไป “เดี๋ยว” เจ๊อ้อยกับญาดาชะงัก “อะไรอีก” ญาดาถาม “ชั้นเห็นแหวนที่นิ้วเธอ ถอดออกมา” ญาดาชะงักทันที มองแหวนที่นิ้วแล้วต่อรองทันที “แล้วให้เท่าไหร่ล่ะ เพชรน้ำงามนะ” “แสนนึง” เสกบอก “อุ๊ย แต่ถ้าเอาไปขายได้เกือบห้าแสนนะวงเนี้ย” เจ๊อ้อยได้โอกาสสร้างมูลค่าเพิ่มทันที “ใช่ เผลอๆอาจถึงล้านนะ” ญาดาได้ทีรีบสมทบทันที “จะถอดแหวนออกมา หรือจะให้เฮียถอดผ้าหนู” เสกขู่แบบนิ่มๆ “เอา เอา ก็ได้” ญาดาถอดแหวนส่งให้ “ไปแม่” ญาดากับเจ๊อ้อยเดินออกไปแล้ว เฮียเสกยกแหวนในมือขึ้นส่องกับไฟแล้วโยนใส่ลิ้นชักโต๊ะทำงาน เช้าสายในเวลาต่อมา ญาดาเดินเข้าบ้านเช่าด้วยความโมโห “ไหนแม่รับปากกับหนูแล้วไง ว่าจะไม่เข้าบ่อนอีก” “ก็ข้าห้ามใจไม่อยู่นี่หว่า กะจะเล่นแค่นิดหน่อย” “นิดหน่อยเหรอ แม่ขโมยเงินหนูไปหมดแถมยังติดหนี้มันอีกตั้งสองล้าน แม่ยังบอกว่านิดหน่อยอีก หรือ” “ก็บอกว่าผิดไปแล้ว เอ็งจะบ่นแม่ไปถึงไหนวะ” “หนูไม่ได้บ่นนะแม่ แต่หนูจะบอกแม่ว่าหนูไม่มีเงินไปใช้หนี้ให้แม่แล้วนะ หนูหมดตัวแล้วได้ยินมั้ยว่าหมดตูดน่ะ” “เออน่ะ คนเราถ้ายังมีขามีแขนรับรองไม่อดตายหรอกโว้ย” เจ๊อ้อยพยายามตัดบท “แหม แม่เนี่ยทำพูดดี แขนขาที่มีเนี่ยเอาไว้หลอกต้มตุ๋นคนอื่นน่ะดิ หนูจะบอกให้รู้นะว่าหนูไม่ร่วมมือกับแม่แล้ว” “เออ เอ็งไม่ต้องช่วยเลย ข้าทำของข้าคนเดียวได้” “อิจฉาพ่อจริงๆเลยที่ชิงหนีตายไปก่อน ไม่ต้องมาทนลำบากแบบนี้” ญาดาพูดแล้วก็เดินกระแทกเท้าเข้าห้องไปปล่อยให่เจ๊อ้อยด่าตามหลัง “ถ้าเอ็งรักมันนักก็ตามไปอยู่กับมันเลยไป แต่ข้าขอบอกไว้เลยนะ ถึงมันไม่ตายวันๆมันก็กินแต่เหล้าอยู่ดี” ญาดาเดินเข้าห้องทั้งโกรธและเสียใจที่แม่เป็นคนแบบนี้ “แม่นะแม่ ผีการพนันเข้าสิงจริง ๆ” ในเวลากลางวัน วันเดียวกัน นักสืบนั่งคุยอยู่กับธาวินที่โรงแรม “ผมรู้ที่อยู่ผู้หญิงที่คุณให้ตามหาแล้วนะครับ” นักสืบบอก “จริงหรือครับ” “ใช่ครับ เธอเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ ตอนนี้ผมให้คนคอยติดตามเธอทุกฝีก้าว ถ้าคุณคิดจะจับเธอให้อยู่หมัดคุณต้องซ้อนแผนครับ” ธาวินยิ้มพยักหน้า ที่ฝั่งตรงข้าม บริเวณหน้าบ่อนในเวลาต่อมา ญาดาปลอมตัวเป็นคนตาบอดอีกครั้ง มือถือไม้เท้า เดินผ่านหน้าเจ๊อ้อยที่นั่งขายล็อตเตอรี่อยู่ “พรุ่งนี้รวยจ้า พรุ่งนี้รวย” “ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายนะแม่” ญาดาบอก “เออน่ะ อย่าบ่นนักเลย” เจ๊อ้อยแอบมองไปทางหน้าบ่อน ทันทีที่เห็นเป้าหมายก็รีบกระซิบบอกญาดา “ข้างหลังสิบนาฬิกา” ญาดาค่อยๆหันหลังกลับไปมอง พลางขยับแว่นตาดำลงเล็กน้อยเพื่อมองไปที่เสี่ยหัวเถิกพุงพลุ้ยใส่ทองเต็มตัวที่เพิ่งเดินออกมาจากในบ่อนพร้อมซองหนังใส่เงิน เสี่ยเอาธนบัตร1000ทิปให้พวกที่เฝ้าประตูคนละใบอย่างอารมณ์ดี “ตู้ทองเคลื่อนที่” ญาดาพูดพึมพำแล้วสะกดรอยตามไปห่างๆ ที่จอดรถในซอยริมถนนเปลี่ยว เสี่ยพุงพลุ้ยเดินมาที่รถยนต์ แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่ง ญาดาทำเป็นตาบอดเดินเคาะไม้เข้าไปหาเหยื่อเป้าหมายทันที เสี่ยสตาร์ทขยับรถเคลื่อนออกจากที่หมาย ญาดาทำเป็นทำเดินสะเปะสะปะเข้ามาขวาง รถเบรกเอี๊ยด! ญาดาแกล้งล้มลงร้องโอดโอย “โอ๊ย!” เสี่ยรีบลงจากรถ “ขอโท่กๆ อั๊วไม่ทังไล่ลู” “ไม่เป็นไรคะ ฉันผิดเอง ตาบอดแล้วยังซุ่มซ่ามอีก” ญาดาเริ่มต้นแผนการทันที เสี่ยพุงพลุ้ย หัวเถิกยื่นหน้าไปใกล้ๆจนญาดาต้องผงะถอยหนี “อ้าว ลื้อตาบอดเหรอ” ญาดาทำหน้าเศร้า “ค่ะ จากอุบัติเหตุตอนเด็ก แต่ตอนนี้ฉันชินกับโลกมืดใบนี้แล้วค่ะ” “มา มา ลุกขึ้ง อั๊วพยุงให้” เสี่ยพูดแล้วเข้าพยุงตาลให้ลุกขึ้น “ขอบคุณค่ะ” เสี่ยกุมมือญาดาไว้แล้วว่า “สวยๆอย่างลื้อม่ายน่าตาบอดเลย เสียของโหมด แต่ไม่เปงรายอั๊วม่ายถือ” เสี่ยฉวยโอกาสจุ๊บมือ ญาดาอมยิ้มที่เหยื่อกำลังจะกินเบ็ด เสี่ยจูบไล่จากแขนไปถึงแก้มของญาดาด้วยสีหน้าตาและแววตาหื่นกระหาย ญาดาตกใจปัดออกอย่างขยะแขยง “เอ่อ ชั้น ชั้นหายเจ็บแล้ว” “นานๆจะล่ายเจอคงสวยซะที” เสี่ยบอก เสี่ยไม่ยอมหยุด ตรงเข้าฟัดซุกไซร้จนญาดาต้องผละออกอย่างตกใจ คิดไม่ถึง “ชั้น .. ชั้นไปก่อนดีกว่านะคะ” ญาดาหันจะเดินไปแต่ต้องชะงักเพราะถูกใส่กุญแจมือ ตาลหันกลับไปมอง เห็นเสี่ยที่ยิ้มยกโชว์ให้ดูว่ากุญแจมืออีกข้างล็อกอยู่ในมือตัวเอง “ลื้อจำอั๊วม่ายล่ายเหรอ อาคงสวย” ธาวินถอดวิก ดึงหนวดออกเล่นเอาญาดาตะลึงอ้าปากค้าง ยืนนิ่งอยู่ “คุณ ...” ในเวลาต่อมา ธาวินพาญาดาที่ถูกล็อกกุญแจมือกลับมาที่ห้องพักภายในโรงแรม ธาวินจ้องหน้าด้วยสายตาคาดคั้น ญาดาหลบสายตาทันที “ฉันยอมแล้ว อย่าส่งฉันให้ตำรวจเลยนะ จะให้ชั้นทำอะไรก็ได้” ญาดาบอก “เอาของของชั้นคืนมาให้หมด” ธาวินพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเอาจริง “คือ... ชั้น ...” “ชั้นอะไร” “ชั้นเอาของของๆคุณไปขายใช้หนี้หมดแล้วไม่เหลือเงินซักบาท” “ของพวกนั้นขายได้เป็นหลายแสนเลยนะ เธอเอาไปใช้หมดแล้วหรือ” “ใช่ ชั้นเอาไปใช้หนี้อ่ะ” “แล้วแหวนล่ะ อย่าบอกนะว่าเธอขายแหวนไปด้วย” “เปล่า ไม่ได้ขาย แต่ว่ามันอยู่ในบ่อน” ธาวินตกใจตะคอกใส่ญาดาทันที “ เธอว่าไงนะ” ญาดาสะดุ้งด้วยความกลัว “คือ... คือเจ้าหนี้อ่ะ เค้ายึดเอาไว้” “เธอรู้รึเปล่าว่าแหวนนั่นมันสำคัญแค่ไหน” ญาดายกมือไหว้ “ชั้นไม่รู้ ชั้นขอโทษ ยกโทษให้ชั้นเถอะนะ” “ได้ ชั้นจะยกโทษให้เธอ ถ้าเธอไปเอาแหวนชั้นคืนมา” “จะบ้าเหรอ ขืนชั้นทำแบบนั้นฉันก็ถูกฆ่าหมกส้วมน่ะดิ” “หรือเธออยากติดคุก” “ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะเอาแหวนมาคืนคุณ” ญาดาบอกอย่างจำใจ ธาวินมองหน้าอย่างไม่ไว้ใจ คืนวันเดียวกัน ธาวินขับรถมาที่หน้าบ่อนโดยมีญาดากับเจ๊อ้อยนั่งมาด้วย “จะให้เข้าไปจริงๆเหรอ” ญาดาถาม “ถ้าแหวนของชั้นอยู่ในนั้น เธอก็ต้องไปเอาออกมา” ธาวินยืนยัน “แต่ที่จริงถ้าคุณมีเงินให้ฉันยืมซักสองล้าน ฉันก็ไปเอาแหวนมาคืนให้คุณได้โดยไม่ต้องเข้าไป ขโมย” “เธอจะบ้าเหรอ ทำไมชั้นต้องเสียเงินเพื่อไถ่แหวนของตัวเองที่ถูกขโมยไปด้วย” “แต่ถ้าไอ้เสกมันรู้ว่าเรามาขโมยของในบ่อนมัน มันไม่เอาพวกเราไว้แน่” เจ๊อ้อยบอก “ถ้ากลัวไอ้เสกอะไรนั่นมากกว่าตำรวจก็ตามใจ ดี ติดคุกทั้งแม่ทั้งลูกจะได้ไม่เหงา” ธาวินข่มขู่ เสียงเข้ม ญาดาสบตากับเจ๊อ้อยที่พยักหน้าช้าๆ ญาดาได้แต่ถอนหายใจด้วยความเซ็ง ภายในบ่อนบรรยากาศคึกคัก ญาดากับเจ๊อ้อยใส่วิกผม สวมแว่นตาปลอมตัวเข้าไปเดินมองรอบๆอย่างระมัดระวัง เจ๊อ้อยกระซิบถามญาดา “เอ็งแน่ใจนะว่าไม่มีใครจำเราได้” “เชื่อฝีมือปลอมตัวของหนูเถอะแม่ อ้อ แต่ขาประจำอย่างแม่ หนูก็ไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกันนะ” สมุนเฮียเสกเดินมาพอดี ญาดากับเจ๊อ้อยหยุดพูดกันชั่วคราว เมื่อสมุนเดินผ่านไปก็ชะงัก หันกลับมามอง “สองคนนั้นเดี๋ยวก่อน” ทั้งญาดาและเจ๊อ้อยชะงักไปทันที ในใจลุ้นระทึก “มีอะไรเหรอจ๊ะพี่ชาย” สมุนเดินเข้ามาหาพลางหยิบชิปพนันที่หล่นอยู่กับพื้น “ชิปพนันหล่นจะแจกเงินพี่หรือไงจ๊ะน้องสาว” “ขอบใจนะจ๊ะพี่สุดหล่อ” เจ๊อ้อยส่งยิ้มให้ สมุนมองหน้าเจ๊อ้อยครู่หนึ่งก็ชะงัก “เอ๊ะ น้องคนข้างหลังนั่น หน้าตาคุ้นๆนะ” เจ๊อ้อยสะดุ้งรีบก้มหน้าก้มตาหลบอย่างมีพิรุธ ญาดาเริ่มอึกอัก สมุนขยับตัวเข้าไปดูใกล้ๆ “อาตี๋อ่า อั๊วจะแลกชิกได้ที่ไหนวะ” เสียงของธาวินที่ปลอมเป็นเสี่ยพุงพลุ้ย หัวเถิกดังขึ้นขัดจังหวะ “ทางนี้เลยเสี่ย ตามผมมา” “ขอบจายๆ ถ้าวันนี้อั๊วเล่งด้าย อั๊วจะให้ติ๊บลื้อหนักๆเลย” ธาวินในคราบเสี่ยบอก สมุนพาเสี่ยเดินออกไปทั้งญาดาและเจ๊อ้อยโล่งอกในทันที “เกือบซวยแล้วมั้ยล่ะ ไอ้ตาลเอ็งไปรับปากไอ้บ้านั่นทำไมวะ ข้าล่ะไม่อยากเข้ามาเหยียบที่นี่ตอนนี้เลย” อ้อยกระซิบบอก “แม่ก็เห็นนี่ ถ้าหนูไม่รับปากมันจะจับเราส่งตำรวจ อย่าบ่นน่า ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะแม่คนเดียว” “อ๋อ นี่เอ็งลำเลิกบุญคุณกับข้าเหรอ” เจ๊อ้อยเสียงดังอย่างลืมตัว ญาดาส่งสัญญาณให้เจ๊อ้อยเงียบๆ เพราะนึกอะไรขึ้นได้ “เดี๋ยวนะแม่ ตอนนี้ไอ้บ้านั่นมันก็ไม่อยู่แล้ว แล้วเราจะอยู่ทำไมล่ะ” “เออจริง เผ่นเถอะ” ญาดากับเจ๊อ้อยรีบเดินจนเลี้ยวหลุดมุมห้องไป ทันทีที่ญาดากับเจ๊อ้อยกำลังจะเดินเลี้ยวออกมา แต่ต้องสะดุ้งที่เจอธาวินในคราบเสี่ยยืนรออยู่ “จะหนีไปไหน ชั้นนึกอยู่แล้วว่าเธอสองคนแม่ลูกไว้ใจไม่ได้” “หนีเหนอที่ไหนกันเล่า ฉันกับแม่กำลังเดินหาห้องเก็บของอยู่” ญาดาเฉไฉ “เหรอ แล้วข้างหลังนั่นมันห้องอะไร” ญาดาหันไปเจอป้ายห้องเก็บของตัวเบ้อเร้ออยู่ “แหม ก็มันไม่ทันเห็น” “เลิกเล่นตุกติกได้แล้ว” ธาวินขู่ซ้ำ ทั้งญาดา เจ๊อ้อย และธาวินมองซ้ายขวาอย่างระมัดระวังแล้วแอบเปิดประตูห้องเก็บของเข้าไป ภายในห้องเก็บของมีลังกระดาษวางซ้อนๆกันอยู่หลายลัง “พวกมันไม่ได้เก็บแหวนไว้ในนี้มั้ง” เจ๊อ้อยบอก “ใครว่าหนูมาหาแหวนในนี้ล่ะแม่ หนูมีแผนอื่น” “แผนอะไร” ธาวินถาม ญาดาไม่ตอบได้แต่ยิ้มแล้วหยิบไฟแช็คขึ้นมาจุดจนเห็นเปลวไฟ ควันเริ่มพวยพุ่งเมื่อทั้งญาดา เจ๊อ้อยและธาวินเปิดประตูห้องออกมา ญาดากับเจ๊อ้อยสบตากันและร้องขึ้นพร้อมกัน “ไฟไหม้!” “ช่วยด้วย! ช่วยกันดับไฟเร็ว” เจ๊อ้อยตะโกน “ทางนี้ๆ ช่วยล่วย! ไฟไหม้บ่อนแล้ว” ธาวินร่วมเสียงกระพรือ “หนีเร็วๆ ไฟไหม้ๆ” ญาดาตะโกนอีก บรรดาลูกค้าทั้งหลายต่างตกใจ วิ่งหนีตายกันอย่างอลหม่านท่ามกลางควันที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว ทั้งสามคนยิ้มสะใจในแผนการ ภายในห้องคุมบ่อน เฮียเสกกำลังนับเงินอยู่ก็ได้ยิน เสียงคนตะโกนโหวกเหวกที่ด้านนอก ลูกน้องวิ่งเข้ามารายงานทันที “เฮีย ไฟไหม้” “หา ... ไฟไหม้ที่ไหนวะ” เฮียเสกรีบวิ่งออกไปดูทันที ขณะที่ญาดา เจ๊อ้อย และวิน โผล่มาที่หน้าห้องของเสก “อยู่ที่นี่แน่นะ” ธาวินถาม “คิดว่าแน่” ทั้งสามคนเปิดประตูเข้าไปทันที ญาดาโผล่เข้ามาที่ห้องเป็นคนแรก ตามด้วยเจ๊อ้อย โดยมีธาวินรั้งท้ายรออยู่หน้าประตู ตาลพุ่งไปที่โต๊ะทำงานเสกแล้วเปิดลิ้นชักทันที ญาดาหยิบแหวนในลิ้นชักออกมทันที “ชั้นเจอแล้ว รีบไปกันเถอะ” ญาดากำลังจะเผ่นไปที่ประตู เจ๊อ้อยเหลือบเห็นเงินที่เฮียเสกนับค้างไว้วางอยู่บนโต๊ะ จึงคว้าติดตัวมา “เรามาเอาแค่แหวนนะแม่” “เออน่า ถือว่าเป็นโบนัส พวกมันเอาเงินจากข้าไปเยอะแล้ว ขอข้าเอาคืนบ้าง” เจ๊อ้อยรีบโกยเงินใส่กระเป๋า เฮียเสกเปิดประตูเข้ามาพอดี ธาวินรีบดึงตาลหลบเข้าที่หลังประตูทันที ญาดารีบเอาแหวนสวมเข้าที่นิ้วทันที “เฮ้ย! ทำอะไรน่ะ” เฮียเสกวิ่งเข้ามาแย่งเงินจากเจ๊อ้อย เจ๊อ้อยไม่ยอมคืนง่ายๆ ทั้งคู่ชุลมุนกันอยู่จน เฮียเสกกระชากวิกผมหลุดจึงพบว่า ที่แท้คือ เจ๊อ้อย นั่นเอง “หา... นี่แก กล้าล้วงคองูเห่าเชียวเหรอ” “เปล่าๆนะจ๊ะ ข้าเห็นไฟมันกำลังลามมาทางนี้เลยมาช่วยเก็บของ” เจ๊อ้อยเฉไฉ “อยากตายนักใช่มั้ย” เสกถาม เสกกระชากปืนจะยิง ธาวินแอบย่องมาข้างหลังฟาดเสกด้วยกรอบรูป จนเสกร่วงลงกับพื้นในทันที “ไปเร็ว” ธาวินบอก อ่านละคร เล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 2 วันที่ 19 มิ.ย. 55 ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทประพันธ์ : อรพิม ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก บทโทรทัศน์ : วิลักษณา ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก กำกับการแสดง : คฑาเทพ ไทยวานิช ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ผลิตโดย : ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก นำแสดงโดย : เข็มอัปสร สิริสุขะ,วรินทร ปัญหกาญจน์,วรฤทธิ์ ไวยเจียรนันท์,เซลิน่า เพียซ ฯลฯ ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.30 น. ช่อง 3 ละครเรื่อง เล่ห์ร้อยรัก ออกอากาศ ต่อจากละคร ขุนศึก ที่มา manager.co.th

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น