วันต่อมา ใหญ่ให้จอมคุมทรรศนะทำงานแต่เช้า ตนออกไปรับอรสอางค์ที่หอบของออกมาจากบ้านไม่บอกใคร ระหว่างทำงาน ทรรศนะเกิดหน้ามืดนั่งพิงต้นไม้ ปิ่นอนงค์มาเห็น เอ็ดจอมที่ดูแลไม่ดี ทั้งที่ตนเตือนแล้วว่าทรรศนะไม่ค่อยแข็งแรง ยังให้ทำงานหนัก “รีบไปเอาข้าว ยาหอม แล้วก็น้ำเกลือแร่มาเร็วสิจอม” ปิ่นอนงค์สั่ง จอมไปอย่างปวดใจ เธอให้ทรรศนะนอนลงใช้หมวกพัดวี เขาจับมือเธอไว้และถาม ไม่กลัวใหญ่มาเห็นหรือ “ปิ่นเป็นแค่ลูกจ้างคนหนึ่ง” “คุณใหญ่คงเอ็นดูเธอมาก อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตไปช่วยเธอ สนับสนุนหน้าที่การงาน เธอจะไม่มีใจให้เขาบ้างเลยเหรอปิ่น” “คนที่ปิ่นรัก มีคนเดียวค่ะ” ปิ่นอนงค์สบตาทรรศนะ ใหญ่ขับรถพาอรสอางค์กับจิ๋วมาลงที่บ้าน น้อยกำลังส่งถาดให้จอมและกำชับว่า ให้ทรรศนะกินข้าวก่อนกินยาและตามด้วยน้ำเกลือแร่ อรสอางค์ได้ยินรีบถามว่าเขาเป็นอะไร จอมตอบว่าเป็นลม ใหญ่รีบเสริม “คุณนะคุมงานอยู่ที่คอกวัวครับ จอมช่วยพาคุณอร...เพื่อนคุณนะไปพบคุณนะด้วย” มาถึง อรสอางค์เห็นทรรศนะนอนหนุนตักปิ่นอนงค์ รี่เข้ามาแสดงตัวว่าเป็นแฟนเขา ปิ่นอนงค์ตกใจหน้าเจื่อน ทรรศนะเข้ามาโอบปลอบอรสอางค์ว่าปิ่นอนงค์เป็นลูกแม่บ้าน “อ๋อ...ยัยเด็กปิ่นที่นะบอกว่าซื่อๆโง่ๆ แล้วมาปลื้มคุณน่ะเหรอ” “ครับ ผมมาคุมงานหน้ามืด ปิ่นเลยมาช่วย แล้วนี่ทำไมอรมากะทันหัน ไหนว่าจะอยู่จัดงานปาร์ตี้ก่อน” อรสอางค์หลบตา ตอบว่าเปลี่ยนใจเพราะกรุงเทพฯอากาศมีแต่มลพิษ พลันเหลือบเห็นปิ่นปักผมบนหัวปิ่นอนงค์ “นี่มันปิ่นที่อรซื้อจากไชน่าทาวน์ ตั้งใจมาแจกพวกคนใช้ คุณเอามาให้เด็กปิ่นเหรอ” “แหม ซื้อมาตั้งหลายอัน ไปเถอะครับไปพักผ่อนที่เรือนใหญ่ก่อน เดินทางมาเหนื่อยๆ” ทรรศนะประคองอรสอางค์ขึ้นรถ ปิ่นอนงค์ยืนช็อก จอมจะปลอบเธอกลับบอกว่าไม่เป็นอะไร ให้ทำงานกันต่อ เธอเดินเซื่องซึมออกไป จอมมองตามอย่างปวดร้าว... ปิ่นอนงค์มาร้องไห้ที่ต้นปีบ สักพักหันมาเจอใหญ่ รีบปาดน้ำตากลั้นสะอื้น จ้องหน้าเขาอย่างสุดแค้น ขอขอบคุณจาก: .thairath.co.th
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น