อ่านละคร มารยาริษยา ตอน 6 วันที่ 24 มิ.ย. 55

 

 “โอเคครับ…รอถ่ายเซทต่อไปนะ” ดีนี่เดินมาให้ป้ากบซับหน้า “เหนื่อยมั้ยจ๊ะดีนี่” ดีนี่ส่ายหน้า “แต่ป้านะเหนื่อยม๊ากมาก เห็นไหมพอนังดาวมันมีเรื่อง งานก็เทมาทางหนูหมด” ป้ากบหัวเราะคิกคัก “ป้าคะ เมื่อวานน้องอามเค้าโทร.มาบอกดีนี่ว่า พอโอมออกมาจากโรงพยาบาล แม่จะให้โอมกลับไปอยู่บ้านค่ะ” ป้ากบหัวเราะสะใจ “อย่างนี้แหละที่ว่าแม่เป็นพระพรหมของลูก ช่วยฉุดโอมออกมาจากปีศาจอย่างนังดาว แต่นังดาวเลิกกับโอมแบบนี้ก็ดี หนูจะได้พ้นคำครหาว่าแย่งผัวชาวบ้าน ทีนี้จะหงส์ร่อนมังกรรำก็ทำได้ตามสบายเลยลูก” “ป้าพูดอะไรคะ บ้า” ดีนี่แอ๊บยิ้มเขิน ตอนสายวันต่อมาโอม กลับมาจากโรงพยาบาลมีแม่อ้อยพยุงเดินเข้าบ้าน อามกะฝ้าย ถือของเข้าไปเก็บ แม่อ้อยมองโอมเห็นท่าทางเศร้าซึม แล้วรู้สึกสงสาร “โอม ไม่โกรธแม่ใช่ไหม?” โอมฝืนยิ้ม “ไม่ครับ” โอมขึ้นบ้านไป แม่อ้อยมองตามสงสารลูกชายนัก เวลาเดียวกันเพียงดาวนั่งกอดเข่าเจ่าจุก อาการเหม่อลอย อยู่บนเตียง ถอนหายใจเศร้าๆ พลางลูบไล้เตียงนอนด้วยความคิดถึงโอม จังหวะต่อมา เพียงดาวค่อยๆ เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเสื้อโอมที่แขวนอยู่ออกมา เอาเสื้อโอมมากอดคิดถึงโอมเหลือเกิน เพียงดาวน้ำตาไหลริน ด้วยความขมขื่นใจ ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือดัง เพียงดาวหยิบมาดูแล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจ โอมนั่นเองโทรศัพท์มาหา ขณะอยู่ในห้องนอนที่บ้าน “ผมถึงบ้านแล้วนะครับคุณดาว” เพียงดาวพยายามกลั้นน้ำตา “แล้วโอมเป็นไงบ้างยังเจ็บแผลอยู่ไหม?” “ไม่แล้วครับ” โอมชะงัก จับน้ำเสียงออก “คุณดาวร้องไห้หรือเปล่าครับ” เพียงดาวไม่อยากให้โอมกังวล “เปล่า ฉันไม่ได้ร้อง โอมไม่ต้องห่วงฉันนะ” โอมยิ้มออก “ไม่ห่วงแต่คิดถึงได้ไหมครับ” เพียงดาวยิ้ม ความรู้สึกค่อยดีขึ้น “คุณดาวครับ ผมรักคุณดาวนะครับ คุณดาวให้เวลาแม่ผมอีกนิดนะครับ ถ้าแม่ผมเข้าใจคุณดาวแล้ว ผมจะกลับไปอยู่กับคุณดาว” “ฉันก็สัญญาว่าฉันจะทำให้แม่และน้องอามเห็นว่าฉันควบคุมอารมณ์ได้” “ผมรักคุณดาวนะครับ” โอมบอกอีก “รู้แล้ว โอมพูดไปแล้ว” “ก็คุณดาวไม่เห็นบอกรักผมเลยนี่ครับ ผมก็เลยต้องพูดอีก” โอมเย้า “คนบ้า...” เพียงดาวคิดถึงโอมมากมาย “โอม ฉันรักโอมนะ” เพียงดาวตัดสินใจแวะมาหาสองเพื่อนรัก กำลังนั่งท่าทางเครียดๆ นั่งอยู่ในห้องทำงานแต้ว มีอู๋อยู่ด้วย “ดาวไม่น่าวู่วามเลย ดาวเชื่อที่คนอื่นยุ จนต้องมีเรื่องกับแม่โอม ดาวไม่น่าเลยค่ะพี่แต้ว” “ดาว ถึงแม่โอมจะให้โอมกลับไปอยู่บ้าน ก็ไม่ได้หมายความว่าดาวกับโอมจะเลิกกันนะ” แต้วปลอบ อู๋เสริม “ที่แม่เค้าทำก็ถูกนะ” เพียงดาวชะงักหันมามอง “มันเป็นความผิดของพวกชั้นด้วยแหละ เพราะที่ผ่านมาพวกชั้นไม่เคยเตือนดาวเลย ดาวรู้มั้ยเวลาดาวโกรธมันน่ากลัวมากเลยนะ” เพียงดาวมองแต้วเป็นเชิงถามว่าเป็นแบบนั้นจริงเหรอ แต้วพยักหน้าเห็นด้วย “เอาเป็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเนี่ย มองในแง่ดี มันจะช่วยให้ดาวปรับปรุงตัว ไม่ใจร้อนรู้จักควบคุมอารมณ์ แล้วถ้าดาวทำได้นะมันจะเป็นผลดีกับตัวดาว ทั้งเรื่องของโอมและเรื่องของงาน” เพียงดาวนิ่งคิดตาม “ช่ายๆ แล้วถ้าเมื่อไหร่ดาวเป็นนิวเพียงดาวนะ ขี้คร้านแม่โอม เค้าต้องห่อโอมส่งอีเอ็มเอสคืนมาให้ดาวเลยแหล่ะ” อู๋อวยสุดฤทธิ์ เพียงดาวคิดแล้วพยักหน้า “ดาวต้องทำให้ได้ ดาวต้องเลิกวู่วาม ดาวกับโอมต้องกลับมาอยู่ด้วยกัน” แต้วกะอู๋กอดเพียงดาวไว้ สามคนไม่รู้ว่าแหนมยืนแอบมองอยู่ แล้วตกใจรีบวิ่งปรู๊ดออกไป พนักงานโมเดลทุกคนหน้ามุ่ย จำใจจ่ายเงินแหนมคนละหนึ่งร้อยบาท แหนมเดินเก็บเงินพนักงานตามโต๊ะ แล้วเดินมาหยุดที่ปลาหวาน ปลาหวานจะวิ่งหนี “จะหนีไปไหน แกแพ้พนันชั้น ชั้นบอกแล้วโอมต้องเลิกกับคุณดาว” “แต่ที่ผมได้ยินมาเค้าแค่แยกกันอยู่ ไม่ได้เลิกกันนี่” แหนมชะงักคำพูดคิว พนักงานกรูเข้ามาจะเอาเงินคืนจากแหนม แหนมร้องขึ้น “หยุดๆๆ ทุกคนเคยเห็นดาราที่บอกว่าแยกกันอยู่ แล้วกลับมาคบกันอีกไหมล่ะ” พนักงานส่ายหน้า “ฮิฮิ เห็นมั้ยล่ะ คนใจร้อนอย่างคุณดาวน่ะ ไม่มีใครทนได้หรอก ชั้นฟันธงได้เลย โอมกับคุณดาวไม่มีวันกลับมาคืนดีกันแน่” “แต่เค้ายังไม่ประกาศว่าเลิกกัน เพราะฉะนั้นเอาเงินชั้นคืนมา” ปลาหวานดึงเงินคืนจากแหนม พนักงานคนอื่นเลยเข้ามาดึงเงินจากแหนม แหนมกรี๊ด วันต่อมาอามเปิดประตูร้าน เช็ดโต๊ะ เช็ดเคาน์เตอร์ จัดร้านเตรียมขาย ผิวปากอารมณ์ดี ฝ้ายเดินมามองหน้าอาม งงๆ “อารมณ์ดีอะไรหนักหนาไอ้อาม” “ตอนนี้พี่โอมกลับมาอยู่บ้านแล้ว ไม่ต้องไปอยู่กับคนเจ้าอารมณ์อย่างพี่ดาว แล้วอีกอย่างความรักของชั้นกับน้องเฟิร์นกำลังหว๊านหวาน” ฝ้ายเซ็ง อามไม่สนใจกดมือถือ เห็นกดโทร.หาใบเฟิร์น มือถือฝ้ายสั่น ฝ้ายมองอาม แล้วหยิบมือถือมาดูเห็นชื่ออามโทร.เข้ามา ฝ้ายเหวอมองอาม แต่อามไม่ได้สนใจ รอสายจากเฟิร์นยิ้มๆ ฝ้ายรีบเดินไปหลบที่ชั้นหนังสือ แอ๊บเป็นใบเฟิร์น “สวัสดีค่ะพี่อาม “สวัสดีครับน้องเฟิร์น น้องเฟิร์นทำอะไรอยู่ครับ?” “กำลังจะไป” ฝ้ายหันทางขวาเห็นหนังสือสอนตีเทนนิส “ไปตีเทนนิสค่ะ” “เหรอครับ คือพี่อยากรู้ว่าวันเสาร์น้องเฟิร์นว่างรึเปล่าครับ” “วันเสาร์ เอ่อ..” ฝ้ายอึกอัก อามเดินหลบมุมคุยโทรศัพท์มาทางฝ้ายแอบอยู่ ฝ้ายตกใจ มุดหนีไปอีกด้านของชั้นหนังสือ “วันเสาร์ ติดเรียนพิเศษน่ะค่ะ” “เหรอครับ แล้ววันอาทิตย์ล่ะครับ” อามเดินหลบมุมคุยโทรศัพท์มาทางฝ้าย ใกล้เข้ามาอีก ฝ้ายตกใจ มุดหนีไปอีกด้านของชั้นหนังสือ “วันอาทิตย์ก็ไม่ว่างค่ะ” อามน้อยใจ “พี่ชวนทีไรน้องเฟิร์นก็ไม่ว่างสักที มีอะไรรึเปล่าครับ หรือไม่อยากเจอพี่” “คือพ่อเฟิร์นดุมากน่ะค่ะ แล้วท่านก็หัวโบราณ” “เข้าใจแล้วครับ” ฝ้ายโล่งอก “เดี๋ยวพี่จะไปหาพ่อน้องเฟิร์นเอง” ฝ้ายชะงัก “หือ!!” “ผู้ใหญ่เค้าคงอยากให้เราเข้าตามตรอกออกตามประตู คบกันต้องอยู่ในสายตาท่าน ท่านจะได้รู้ว่าพี่จริงใจ” อามโชว์แมน “เอ่อ คือว่า” “น้องเฟิร์นเคยบอกว่าอยู่สุขุมวิท 31 ใช่ไหมครับ เดี๋ยววันเสาร์นี้พี่ไปหาเลย” ฝ้ายเหวอ “ไม่ต้องหรอกค่ะพี่อาม วันอาทิตย์เฟิร์นพอจะว่างพอดี เดี๋ยวเรานัดเจอกันก็ได้ค่ะ” “งั้นเราไปที่ร้าน....” อามบอกสถานที่ “ดีไหมครับ” “ค่ะ” อามเดินมาใกล้ฝ้าย ฝ้ายรีบมุดหนี หัวดันไปชนชั้นหนังสือ “โอ๊ย!” อามงงว่าทำไมเสียงอยู่ใกล้ๆ “เป็นอะไรรึเปล่าครับน้องเฟิร์น” ฝ้ายรีบมุดไปอยู่แถวชั้นหนังสืออีกด้าน “พอดีเดินสะดุดนิดหน่อยน่ะค่ะ” “เพี้ยงๆ หายนะครับ” “ค่ะ แค่นี้นะคะ” ฝ้ายวางสาย ถอนใจ พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นอามยืนมองอยู่ ฝ้ายตกใจคิดว่าอามจะจับได้ “แกมานั่งอู้งานทำไมตรงนี้เนี่ย!” ฝ้ายโล่งที่อามจับไม่ได้ สายวันเดียวกันดีนี่กับป้ากบมาทำบุญไถ่ชีวิตโคกระบือที่วัดแห่งหนึ่งนักข่าวตามไปทำข่าว หลังถวายปัจจัยพระสงฆ์อิ่มบุญเรียบร้อย ดีนี่โพสท่า ลูบหัววัว แล้วไปให้หญ้าวัวในคอก ให้ถ่ายรูป “วันนี้มาทำบุญไถ่ชีวิตโคกระบือ เนื่องในโอกาสอะไรครับ” นักข่าวถาม “ไม่มีโอกาสอะไรหรอกค่ะ ทำความดีทำได้ตลอดเวลาค่ะ ไม่ต้องรอให้มีโอกาสอะไร” ป้ากบเสริมทันที “ถูกต้องค่ะ เพราะปกติดีนี่ของป้าเค้าก็มีจิตใจบุญสุนทานอยู่แล้วค่ะ” นักข่าวซัก “ที่คุณดาวเค้าทะเลาะกับแฟนจนเกิดอุบัติเหตุ เกี่ยวของกับคุณดีนี่ด้วยหรือเปล่าครับ” ป้ากบตอบแทน “ดีนี่เค้าเป็นนางแบบนะคะ ไม่ใช่ตำรวจจราจร จะมาเกี่ยวข้องอะไรด้วย” “แต่มีข่าวลือว่าที่คุณดาวเค้าทะเลาะกับแฟน เพราะดีนี่เป็นต้นเหตุ” นักข่าวซักไซ้ “ดีนี่ยืนยันนะคะ ดีนี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ดีนี่รักและเคารพพี่ดาวมาโดยตลอด เราสองคนก็เป็นพี่น้องร่วมวงการกัน ไม่เคยมีเรื่องอะไรกันเลย ดีนี่ว่าพี่ดาวคงพักผ่อนน้อยน่ะค่ะ อีกอย่างพี่ดาวก็ทำงานมานานแล้วด้วย ความเหนื่อยมันก็สะสม ดีนี่ว่าพี่ดาวหยุดรับงานแล้วพักผ่อนให้เพียงพอดีกว่านะคะ เพื่อสุขภาพของพี่ดาวเอง” ดีนี่ยิ้มแย้ม “ใช่ๆค่ะ เวลากบเจอดาว กบก็เตือนดาวบ่อยๆ ว่าดาวทำงานมานานแล้วร่างกายมันก็ต้องทรุดโทรม ไม่เหมือนเด็กๆ รุ่นใหม่” ป้ากบกัดเพียงดาว “ยังไงดีนี่ก็ฝากถึงทุกคนด้วยนะคะ เวลาขับรถอย่าประมาท ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ” ขณะเดียวกันเพียงดาวนั่งดูทีวีอยู่ เห็นดีนี่กับป้ากบพูดแดกดันตนเอง เพียงดาวกดปิดทีวี แล้วพยายามสะกดอารมณ์ วันต่อมาดีนี่เดินไล่แจกสายสิญจน์ ให้คนในออฟฟิศโมเดลอยู่ จนมาถึงแหนม คิว ปลาหวาน “บุญรักษานะคะ พี่ปลาหวาน พี่คิว พี่แหนม” “น้องดีนี่เนี่ย สวยแล้วใจบุญอีกนะคะ อย่างเนี้ยเค้าเรียกว่าสวยทั้งภายนอกและภายใน” แหนมชม ปลาหวานเหน็บเอา “งั้นแกก็ขี้เหร่ทั้งภายนอกและภายในน่ะสิ” ทั้งคู่มองกันอย่างเชือดเฉือน “อย่าไปสนใจมันเลยค่ะ น้องดีนี่ใจบุญอย่างนี้เนี่ยนะต่อไปสิ่งดีๆ ก็ต้องเข้ามาในชีวิตแน่ๆ” คิวเหลือบไปเห็นเพียงดาวเดินเข้ามา คิวชะงักบุ้ยใบ้ไปทางประตู “สิ่งดีๆกำลังจะเข้ามาแล้วครับ” ทุกคนหันไป เพียงดาวหันมาเห็นดีนี่ชะงักจะเดินเลี่ยงไปอีกทางหนึ่ง ดีนี่วิ่งไปดักหน้าไว้ “สวัสดีค่ะพี่ดาว ดีนี่ไปทำบุญมา เอาสายสิญจน์มาฝากค่ะ” เพียงดาวพยายามไม่สนใจ จะเดินหนี ดีนี่รีบไปดักหน้าอีก “เก็บไว้กับตัวนะคะ จะได้หมดเคราะห์หมดโศก ปราศจากศัตรูทั้งเรื่องงานและความรัก” เพียงดาวชักฉุน ดีนี่จะผูกสายสิญจน์ให้ เพียงดาวทนไม่ไหวปัดมือดีนี่ สายสิญจน์ร่วงกระจาย ทุกคนอึ้ง ดีนี่แกล้งตกใจก้มลงเก็บเศร้าๆ ทุกคนมองดาวกลัวๆ เพียงดาวกับปลาหวาน “ฝากบอกพี่แต้วกับพี่อู๋ด้วยนะว่าชั้นกลับแล้ว” เพียงดาวออกไปทันที เพียงดาวเปิดประตูรถ กำลังจะขึ้นรถ ดีนี่เดินตามจับประตูรถไว้ “ตามชั้นมาทำไม” “ดีนี่จะฝากสายสิญจน์ให้โอมน่ะค่ะ” แกล้งนึกได้ “อุ้ย ลืมไปพี่ดาวกับโอมไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนี่ งั้นเดี๋ยวดีนี่เอาไปผูกข้อมือให้โอมเองดีกว่า” เพียงดาวพูดใส่หน้า “สายสิญจน์เนี่ยมันเสื่อมตั้งแต่คนเลวๆอย่างเธอไปจับมันแล้วล่ะ” “พี่ดาวคะ พี่ดาวแนะนำดีนี่มาตั้งหลายอย่าง ดีนี่ขอแนะนำพี่ดาวบ้างนะคะ บางทีตัวตนที่แท้จริงของเรา ก็ไม่สำคัญเท่าที่คนอื่นเค้าเห็นว่าเราเป็นยังไงหรอกค่ะ” “สักวันทุกคนเค้าจะต้องเห็นธาตุแท้ของแก” “กว่าจะถึงวันนั้นอาจจะสายเกินไปก็ได้นะคะ ดีนี่ลาล่ะค่ะ” ดีนี่เดินเชิดไปขึ้นรถแล้วขับออกไป

ขอขอบคุณจาก manager.co.th