อ่านละครปิ่นอนงค์ ตอน 9 วันที่ 30 มิ.ย. 55

 ประตูเปิดผลัวะเข้ามา อรสอางค์เห็นภาพใหญ่กับปิ่นอนงค์กำลังจะจูบกันก็ร้องกรี๊ด ใหญ่ฉุนแกล้งโอบกอดปิ่นอนงค์โชว์ ทรรศนะตามมาเห็นหน้าเสีย ใหญ่จุ๊บเธอโชว์อีก เขาเมินสายตา กล่าวขอโทษแล้วดึงอรสอางค์กลับ ใหญ่เปรย

“ไม่ต้องเกรงใจ ไหนก็มาแล้ว ไปนั่งรอหน้าห้องก่อนนะ ผมจู๋จี๋กับเมียอีกนิดเดียว ไม่นานหรอก”

“ต่ำสิ้นดี” อรสอางค์สบถ จิ๋วเสริมเกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น

“คนที่ควรโดนประณามว่าต่ำ น่าจะเป็นคนที่ไร้มารยาท ถือวิสาสะเปิดเข้ามาในห้องส่วนตัวของคนอื่นมากกว่า” ใหญ่โต้อย่างเจ็บแสบ

อร สอางค์กับจิ๋วเต้นผางที่โดนด่า สะบัดหน้ากลับไป ทรรศนะมองปิ่นอนงค์จนเธออาย ใหญ่ถามทำไมไม่ตามแฟนไป อยากดูตนกับเมียหรือไง ทรรศนะตำหนิและเหยียดหยาม

“คุณใหญ่ไม่น่าทำแบบนี้ มันไม่ให้เกียรติปิ่น

รู้มั้ยว่าคุณพ่อคุณใหญ่ไม่เคยทำกิริยาแบบนี้กับคุณน้าต่อหน้าใครเลย คุณใหญ่ควรเป็นสุภาพบุรุษให้ได้ซักครึ่งของคุณลุงไพศาลนะครับ”

ใหญ่ โกรธมากสบถไล่หลังทรรศนะ นั่นเพราะความหลงผู้หญิงพันธุ์นั้นจนหน้ามืด ปิ่นอนงค์แทรกขึ้นว่า แต่ก็เป็นผู้หญิงที่ท่านรัก ถึงตนจะเป็นแค่ของเล่น แต่เขาก็ไม่ควรแกล้งตนจนลืมหน้าตาวงศ์ตระกูลตัวเอง ใหญ่หน้าชา พาลหาว่าเธอกลัวแฟนเก่าสะเทือนใจ ตนจะทำให้เธอเห็นว่า ผู้หญิงที่พ่อยกย่อง ธาตุแท้เป็นอย่างไร...

ใหญ่ให้ปานเทพกับถวิลลากตัวธีระมามัดกาง แขนกลางลาน เอากระเป๋าวางเรียงบนแขนทั้งสองข้าง และมีหนึ่งใบบนหัว...อุ่นเรือนยังมาคอยรับใช้ครองสุข ทัศนีย์วิ่งมาบอกเรื่องธีระ ครองสุขแล่นมาเห็นสภาพแทบช็อก ปรี่เข้าไปขวางหน้า ปานเทพสาธยายความผิดของธีระว่า สั่งเจิดกับก้านจ้างพรานแจ้งให้ฆ่าใหญ่กับปิ่นอนงค์ และยังทำร้ายร่างกายจอม แถมเยาะลงโทษแค่นี้ไม่ต้องห่วง ใหญ่ยิงแม่นแต่ถ้ามือสั่นก็ไม่รอด

“บ้า บ้าที่สุด เธอมีสิทธิ์อะไรมาลงโทษคนด้วยวิธีป่าเถื่อนแบบนี้” ครองสุขแวดใส่

“สิทธิ์ของความเป็นเจ้าของไร่ไพศาลไงล่ะ” ใหญ่สวน

“แต่ฉันเป็นเมียคุณไพศาล เป็นแม่เลี้ยงเธอ ฉันก็เป็นเจ้าของที่นี่เหมือนกัน ฉันไม่ยอมให้เธอรังแกคนของฉัน”

ใหญ่เบนปืนมาทางครองสุข อุ่นเรือนตกใจเข้าขวาง เขาถอนใจ “ป้านี่ จงรักภักดีขนาดเอาชีวิตเข้าแลกเหรอ”

“คนอกตัญญูอย่างคุณไม่มีวันเข้าใจหรอก เอาซิ จะฆ่าก็ฆ่าฉันเลย แต่อย่าแตะต้องคุณนายกับคุณนี”

ใหญ่ลดปืนลง ตนจะทำร้ายแม่ยายได้อย่างไร

ปานเทพกับถวิลช่วยกันลากครองสุขออกไป เธอร้องลั่นจนเป็นลมพับ ธีระโวยวายร้องให้ช่วยจนช็อกตาตั้งไปอีกคน...

ใน ห้องนอน ครองสุขฟื้นขึ้นมาถามหาธีระทันที ทัศนีย์รีบบอกว่าไม่ต้องห่วง เพราะธีระก็เป็นลมหมดท่าไปเหมือนกัน ครองสุขฟูมฟายกับอุ่นเรือนว่าไม่มีใครเคารพเห็นหัวตนเลย ปิ่นอนงค์หน้าตื่นเข้ามาคุกเข่าถามอาการครองสุขอย่างห่วงใย แต่กลับถูกไล่และด่าว่าสารพัด

ปิ่นอนงค์น้ำตาร่วงกลับมาต่อว่าใหญ่ “ทำไมคุณใหญ่เป็นคนใจร้ายอย่างนี้ ถ้าคุณนายหัวใจวาย เส้นเลือดในสมองแตกจะทำยังไงคะ”

ใหญ่ ทำไม่ใส่ใจ แต่พอโดนเธอถาม “แล้วถ้ากระสุนพลาดไปโดนคนอื่นหรือแม่ของปิ่น คุณใหญ่จะรับผิดชอบยังไง หรือใครจะเป็นจะตายก็ช่างหัวมันขอแค่สะใจก็พอใช่มั้ยคะ”

“เธอคิดว่า ฉันเป็นคนอย่างนั้นเหรอปิ่น” ใหญ่เริ่มไม่พอใจจับให้เธอหันมา “ฉันต้องการลองใจ เธอก็อยู่ที่นี่มานาน ไม่ผิดหูผิดตาอะไรบ้างเหรอ ธีระเป็นแค่คนงานในไร่คนหนึ่ง ทำไมคุณนายให้ความใกล้ชิดสนิทสนมปกป้องขนาดนี้”
ปิ่นอนงค์ก็ระแคะระคายแต่ยังไม่ยอมรับ ใหญ่ถามต้องให้ตนถ่ายคลิปมายืนยันว่าสองคนนี้เป็นชู้รักกันหรือ “ที่ฉันต้องหนีไปจากไร่ ก็เพราะฉันทำร้ายไอ้ผา ผัวเก่าของคุณนายที่มาเล่นชู้กันที่ไร่นี่ ฉันรู้ฉันเห็นกับตา คุณนายปอกลอกหลอกลวงพ่อของฉัน รู้เอาไว้ซะปิ่นอนงค์”

ปิ่นอนงค์อึ้งไปอย่างไม่คาดคิด

ooooooo

เรื่องตื่นตระหนกยังไม่ทันจาง ครองสุขมีเรื่องหนักใจเข้ามาอีก เมื่อทรรศนะมาบอกว่าทางบ้าน

อร สอางค์ได้ฤกษ์จัดงานแต่งงานมาแล้ว เธอหน้าซีด รวบรัดขนาดนี้จะหาสินสอดมาจากไหนได้ทัน ทรรศนะขอให้ขายของที่มีอยู่ไปก่อน ครองสุขหลุดปาก ยังมีอะไรเหลือให้ขาย เขามองหน้าเธองงๆ ครองสุขรีบกลบเกลื่อน ไม่ต้องห่วงไม่เกินความพยายามของตน

ทรรศนะกราบ ขอบคุณแล้วกลับไป อุ่นเรือนยกข้าวต้มมาให้ ครองสุขคิดแผนได้ ทำเป็นเครียดร้องไห้สะอึกสะอื้น ถามอุ่นเรือนว่า ถ้าต้องเลือกระหว่างปิ่นอนงค์กับตน จะเลือกใคร

“ถ้านังปิ่นมันทรยศคุณนายได้ อุ่นก็ไม่นับมันเป็นลูกหรอกค่ะ”

“โธ่อุ่น แกมันเป็นเพื่อนตายของฉันจริงๆ...แกต้องช่วยฉันนะ” ครองสุขกอดอุ่นเรือนยิ้มกริ่มอย่างมีแผน

อุ่น เรือนบากหน้ามาหาปิ่นอนงค์ที่เรือนใหญ่ เธอดีใจมากเมื่อเห็นแม่ แต่พออุ่นเรือนเอ่ยปากขอเครื่องเพชรทองชุดหมั้นให้ครองสุขยืม เธอชะงักไม่อยากเชื่อว่าครองสุขจะคืน อุ่นเรือนโกรธหาว่าอกตัญญู เห็นผัวสำคัญกว่าตนและคุณนาย

“ไม่ใช่นะแม่ ปิ่นแค่เป็นห่วง คุณนายอาจจะปิดบังความจริงเรา หลอกให้เราช่วยเหลือ ทั้งๆที่คุณนายกำลังทำเรื่องไม่ถูกต้อง”

“แกพูดเรื่องอะไรของแก”

“เรื่องคุณนายกับนายผา”

อุ่น เรือนตกใจว่าลูกรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร กลบเกลื่อนหาว่าใส่ร้าย ปิ่นอนงค์ว่าตนแค่สงสัยและรับปากจะขออนุญาตใหญ่ให้ อุ่นเรือนโกรธเพราะรู้ว่าใหญ่ต้องไม่ให้ จึงร้องไห้จนเป็นลมแน่นิ่งไป ใหญ่เข้ามาพอดี เธอรีบขอร้องให้ช่วยแม่ด้วย...

ในห้องพักคนไข้ อุ่นเรือนฟื้นขึ้นมาเห็นปิ่นอนงค์กับใหญ่เกาะขอบเตียงท่าทางห่วงใย ใหญ่รีบบอก หมอว่าไม่เป็นอะไรนัก ให้พักผ่อนมากๆ อุ่นเรือนกลับเสียงเขียวใส่

“ไม่ต้องมายุ่งกับดิฉัน เพราะคุณคนเดียวทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายอย่างนี้ ไร่ไพศาลเคยมีแต่ความสงบร่มเย็น ตอนนี้มีแต่ความเดือดร้อนวุ่นวายเพราะคุณ”

ปิ่น อนงค์ตกใจรีบปรามแม่และบอกว่าใหญ่เป็นคนพามาโรงพยาบาล ก่อนจะหันมาขอโทษใหญ่ อุ่นเรือนเอ็ดขอโทษทำไม ในเมื่อตนพูดความจริง ใหญ่เริ่มฉุน

“แน่ใจเหรอครับป้าอุ่น ว่าไร่ไพศาลเดือดร้อนวุ่นวายเพราะผม ไม่ใช่เพราะคุณนายครองสุขเจ้านายป้าเป็นคนทำ”

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าคุณนาย”

“ทำไม จะไม่มีสิทธิ์ ไม่ใช่เพราะคุณนายหรอกเหรอ ที่ทำให้ผมกับพ่อต้องพลัดพรากจากกัน แทนที่จะสำนึกผิด กลับมามุ่งร้ายหมายชีวิตผมอีก แม้แต่ปิ่นอนงค์เด็กในปกครองตัวเองแท้ๆคุณนายก็ไม่ละเว้น”

“คุณนายไปทำอะไรนังปิ่น อย่ามาปรักปรำคุณนายพล่อยๆ”

“ก็จงรักภักดีไม่ลืมหูลืมตาอย่างนี้ ป้าอุ่นเลยไม่รู้ตัวว่าเป็นเครื่องมือของคุณนาย ทำร้ายลูกตัวเองโดยไม่รู้ตัว”

“ไม่ต้องมาทำสั่งสอนฉัน คุณนั่นแหละทำให้พ่อตัวเองช้ำใจตาย ลูกอกตัญญู”

ปิ่น อนงค์ทนไม่ไหวขอร้องให้แม่หยุดและขอให้ใหญ่ออกไปรอข้างนอกก่อน ใหญ่เดินออกอย่างหงุดหงิด ปิ่นอนงค์หันมาเอาใจแม่ รินน้ำเอายาให้กิน แต่เธอปัดทิ้งฟูมฟายอยากตาย ปิ่นอนงค์ใจเสีย ยอมรับปากจะทำทุกอย่างที่แม่ต้องการ
คืนนั้น ปิ่นอนงค์ตัดสินใจเปิดตู้เซฟ เอากล่องเครื่องเพชรออกมา...พอครองสุขได้ของจากอุ่นเรือนก็ไม่เหลียวแลอาการ ป่วยของเธอเลย รีบจะเอาไปขายร้านเพชรกับธีระ ถวิลเห็นสองคนลับๆล่อๆตั้งแต่ออกจากบ้านพัก จึงสะกดรอยตามมาจนถึงร้านเพชร แอบเข้าไปเลียบเคียงถามเถ้าแก่จนแน่ใจว่าครองสุขเอาเครื่องเพชรมาขาย เขาตัดสินใจโทร.บอกปลอด

ปลอดคิดไม่ถึงว่าปิ่นอนงค์จะทำได้ โทร.แจ้งให้ใหญ่รับรู้ ใหญ่เช็กดูในตู้เซฟ เสียใจแต่ทำเป็นไม่รู้อะไร พอปิ่นอนงค์ยกกาแฟมาให้ เขาแกล้งเปรยว่าอยากเอาเครื่องเพชรไปไว้ในเซฟธนาคาร เธออึกอักบอกว่าให้จินตนาไปไว้แล้ว ใหญ่ผิดหวังอย่างแรงที่เธอไม่ได้อยู่ข้างเขาจริงๆ

ครองสุขเอาเงินมา ให้ทรรศนะเพื่อพาอรสอางค์ไปซื้อแหวนที่กรุงเทพฯก่อน แล้วตนจะหาสินสอดตามไปทีหลัง ใหญ่เห็นทรรศนะหอบกระเป๋าขึ้นรถ แกล้งออกมาทักถามจะไปเที่ยวไหนกัน อรสอางค์ชักสีหน้า ไม่จำเป็นต้องรายงาน

“อ้าว...ทรรศนะเป็นคนงานของไร่ ขาดงานไม่มีเหตุผลก็โดนไล่ออกเท่านั้นเอง” ใหญ่โต้

อร สอางค์ชี้หน้าโวย ทรรศนะรีบห้ามและบอกใหญ่ว่าตนกับแฟนมีธุระที่กรุงเทพฯ ใหญ่บอกดีเลย ตนกับเมียอยากไปฮันนีมูนที่กรุงเทพฯ ขอพักที่บ้านด้วยคน ครองสุขแย้งไม่เหมาะเพราะไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อน อรสอางค์อ้างว่าที่บ้านมีแขกต่างชาติมาพักไม่ว่างรับแขกอื่น ใหญ่หัวเราะว่าตนแค่ล้อเล่น ทุกคนโล่งอก

หลังจากนั้น ใหญ่มานั่งดื่มเหล้าระบายความเสียใจให้เปี๊ยกฟัง เพราะรู้ว่าไปเล่าต่อให้ใครฟังไม่ได้ ปิ่นอนงค์ชะเง้อรอใหญ่จนค่ำ แปลกใจทำไมยังไม่กลับเข้าบ้าน ทัศนีย์ขี่รถกอล์ฟมาเห็นใหญ่เมา คิดวางแผนรวบรัดให้ตัวเองได้เป็นคุณนายในไร่บ้าง...ปิ่นอนงค์ออกมาตามหาใหญ่ เจอจอมกับปานเทพกำลังมีเรื่องชกต่อยกัน จึงเข้าห้ามและถามหาใหญ่ ไม่ทันไรมีภาพส่งเข้ามาในมือถือตนจากเครื่องของใหญ่ เป็นภาพนอนเคียงคู่กันของใหญ่กับทัศนีย์สองสามภาพ

“ไม่ต้องตามแล้วล่ะ คุณใหญ่ปลอดภัยดี” ปิ่นอนงค์น้ำตาคลอ บอกสองหนุ่มแล้วกลับไป

ทั้งปานเทพและจอมยืนงง สรุปแล้วใหญ่อยู่ไหน...

ooooooo

เช้า วันรุ่งขึ้น ทัศนีย์นุ่งผ้าเช็ดตัวร้องไห้อยู่บนเตียง ใหญ่นั่งหน้านิ่งฟังเธอพร่ำรำพันว่า เมื่อคืนเจอเขาเมาจึงหวังดีพากลับไปส่งห้องผู้จัดการ แต่เขากลับฉุดเธอเข้าห้องย่ำยีจนป่นปี้ ใหญ่ทำเสียงรับรู้ อ๋อ...เหรอ...แล้วลุกเดินออกจากห้องไม่เหลียวแล เธอหยุดร้องไห้ตาเบิ่งโพลง สักพักได้สติวิ่งตามออกมาดึงแขนเขาหน้ารีสอร์ต

“คุณใหญ่ได้นีแล้วจะไปเฉยๆอย่างนี้ไม่ได้นะคะ จะไม่รับผิดชอบอะไรเลยเหรอ”

“ทัศนีย์ พอได้แล้ว ถึงฉันจะเมาแค่ไหน พลั้งเผลออะไรไปบ้าง แต่ถ้าเรื่องได้ใครเป็นเมีย เมาแค่ไหนฉันก็จำได้” ใหญ่ผลักทัศนีย์เซ แล้วขึ้นรถกอล์ฟขับออกไป

เหตุการณ์ทั้งหมด จอมผ่านมาเห็น แค้นใจแทนปิ่นอนงค์...ใหญ่ยังเคืองปิ่นอนงค์เรื่องเครื่องเพชร ยิ่งเห็นเธอนิ่งเฉย ก็พาลติว่าอาหารเหม็นคาว แกงก็จืดชืด เธอจึงเรียกน้อยมาเก็บ ใหญ่ตบโต๊ะเปรี้ยงไม่ให้เก็บ ปิ่นอนงค์ประชด ของไม่อร่อยอย่าฝืนทานเลย ลองไปให้คนอื่นทำคงจะถูกใจ...ใหญ่ถามไม่อยากรู้หรือว่าตนหายไปไหนมา เธอยังนิ่ง เขาจึงบอกว่าไปนอนกับทัศนีย์มาทั้งคืน เธอกลับตอบว่าเป็นสิทธิ์ของเขา

“อ๋อ ใช่สิ เธอไม่จำเป็นต้องมาสนใจไยดีอะไรกับฉัน เธอแต่งงานกับฉันก็เพราะเงินเท่านั้น” ใหญ่ปึงปังออกไป ปิ่นอนงค์มองตามหลังด้วยความน้อยใจ...

ออกมายิงปืนระบายอารมณ์ ไม่ทันไร ใหญ่ก็เจอจอมเข้ามาท้าสู้ ใครแพ้ให้ออกไปจากชีวิตปิ่นอนงค์ เขาอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้วจึงซัดจอมไม่ยั้ง จอมแพ้ไม่เป็นท่า

เงินที่ ขายเครื่องเพชรเหลืออีกจำนวนหนึ่ง ครองสุขนั่งนับเท่าไหร่ก็ไม่พอเป็นค่าสินสอด ธีระมาอ้อนขอส่วนแบ่ง เธอไม่อาจให้ได้ ธีระเสนอให้เอาเงินไปต่อยอด ครองสุขตาวาว

ooooooo

ภาย ในบ้านอรสอางค์ ทรรศนะแปลกใจที่ของตั้งโชว์มีค่าหายไปจนหมด ปรางทิพย์อ้างว่ายกไปเก็บที่อื่นเพราะต้องใช้สถานที่จัดงานแต่งงาน อุทัยละอายใจที่ต้องปั้นหน้าฟังเมียโกหกไปวันๆ ปรางทิพย์เร่งรัดจะส่งรถไปรับสินสอดทองหมั้น ทรรศนะรีบห้ามว่าไม่ต้องขนาดนั้น
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th