“ไอ้เทพ!ไอ้เดนนรก! อย่านะ!”
เทพไม่แยแส หัวเราะเหี้ยม หันมามองหน้าทิว และเห็นพวงทองที่มองมาอย่างเจ็บปวด เทพยิ่งสะใจ
ขณะเดียวกัน ขวัญตาที่นอนนิ่งลืมตาโพลงอยู่อีกห้อง เริ่มขยับตัว แล้วค่อยๆ ลุกขึ้น สายตาของเธอเหม่อมองออกไปไกล
“คุณเทพ...”
ขวัญตาลุกขึ้น ค่อยๆ เดินออกไปอย่างช้าๆ
เทพลงมือขย้ำหญิงมานศรี โน้มหน้าลงมา ไซร้ซอกคอ หญิงมานศรีตัดสินใจหยุดดิ้น แล้วแสร้งทำเป็นอ่อนแรง เทพยิ้มสมใจ
“ดีมากครับคุณหญิง...รู้แล้วใช่มั้ย ว่าต่อสู้ไปก็ไม่มีทางชนะผม...คุณหญิงที่รัก”
เทพประพรมบรรจงจูบหน้าผากของหญิงมานศรี ทิวและพวงทองแปลกใจและตกใจ ที่หญิงมานศรีดูเหมือนจะอ่อนโอนผ่อนตาม ทิวเสียใจมาก
“คุณหญิง...”
“ทิว...ไม่ต้องดู”
พวงทองร้องบอกอย่างสงสารน้อง แต่ทิวยังจ้องตาไม่กะพริบ เทพยิ่งหัวเราะสะใจ
“ฮ่ะๆๆ ดูให้เต็มตาซะนะทิว...นี่คือชัยชนะของฉัน”
หญิงมานศรีใช้มือลูบไล้ไปทั่วตัวของเทพ จนไปสะดุดที่มีดพกของเทพที่เหน็บอยู่ข้างหลัง เธอกระซิบข้างหูเทพ
“ฉันรู้แล้ว...ว่าฉันสู้คุณไม่ได้”
“ฮ่ะๆๆๆ”
“...แต่ใช่ว่าฉันจะยอมแพ้”
หญิงมานศรีดึงมีดของเทพขึ้นมา แล้วปักลงที่กลางหลังของเทพทันที
“อ๊ากส์!”
เทพล้มลงไป หญิงมานศรีลุกขึ้นมาจากเตียงยืนตะลึง พวงทองร้องบอก
“คุณหญิงรีบช่วยทิวด้วย”
หญิงมานศรีได้สติ วิ่งไปแก้มัดให้ทิว เทพพยายามดึงมีดออก หญิงมานศรีแก้เชือกให้ทิว ยังไม่เสร็จ เทพดึงมีดออกมาได้ แล้วโยนมีดทิ้ง....หยิบปืนจะยิงทิว พวงทองตัดสินใจลุกขึ้นมาพุ่งเข้าไปชนเทพ ปืนกระเด็น
หญิงมานศรีแก้เชือกให้ทิวได้
“ทิว คุณหญิงหนีไป”
พวงทองร้องบอก เทพหันไปตบพวงทองจนทองล้มกระเด็นไป เทพไปหยิบปืน ทิวตัดสินใจเข้ามาช่วยพวงทอง คว้ามีดที่ตกพื้น ปาเข้าใส่โดนแขนเทพ ปืนตกพื้น ทิวเข้ามาต่อสู้กับเทพ...
ล้วนวิ่งเข้ามาในห้อง ถือปืนเข้ามา พวงทองพยายามสั่ง
“คุณหญิงหนีไปสิ”
ล้วนเข้าไปบอกเทพ...
“นายใหญ่ ตำรวจกำลังมาที่นี่”
เทพสั่งล้วน
“จัดการพวกมัน”
เทพบาดเจ็บที่กลางหลัง วิ่งหลบออกไป ล้วนเล็งปืนจะยิงทิว หญิงมานศรีคว้าแจกันข้างตัว ปาใส่มือล้วนปืนร่วงตกลง ทิวเข้าไปต่อสู้กับล้วน
เทพกระเสือกกระสนเดินออกไป เลือดไหลนอง เจ็บปวดบาดแผลมาก แต่เทพก็ฝืนเดินต่อไป เทพเดินเข้ามาหยุดชะงัก เจอผ่องทิพย์ยืนอยู่ ในสภาพที่โทรมมาก เทพพยายามเอาตัวรอด
“ผ่องทิพย์ เธอมาช่วยฉันใช่มั้ย”
ผ่องทิพย์ยิ้มให้ แล้วชักปืนออกมา เทพตกใจ
“ผ่อง ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเธอนะ”
“ไม่ต้องมาพูดดี ถึงเวลาชำระหนี้แค้นของฉัน เห็นปืนนี่มั้ย...ปืนของแกไง ฉันจะฆ่าแกด้วยปืนของแก ไอ้เทพ”
“เธออย่าลืมสิว่า...เธอรักฉัน...ผ่อง...ฉันยังมีเงินทองอีกมาก เราหนีไปอยู่ด้วยกัน ฉันจะยกตำแหน่งเมียหมายเลขหนึ่งให้เธอ”
“เมียหมายเลขหนึ่ง”
“ใช่...เมียหมายเลขหนึ่งที่เธอต้องการ ฉันจะทำหน้าที่เป็นสามีที่ดี จงรักภักดีต่อเธอคนเดียวเท่านั้น”
ผ่องทิพย์ค่อยๆเดินเข้ามาหาเทพ สีหน้าอ่อนลง
“คุณเทพ...” ผ่องทิพย์ลูบหน้าเทพ “คุณเทพของผ่อง”
“ผ่อง...”
ผ่องทิพย์ตบหน้าเทพอย่างแรงเปรี้ยง ใช้ปืนจ่อเหมือนเดิม
“คิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดของแกอีกเหรอ พอกันที แกหลอกลวงฉันมาทั้งชีวิต ฆ่าพ่อแม่ฉัน ทำให้ฉันเกลียดพี่เกลียดน้อง และต้องทำร้ายคนอื่นๆอีกมาก เพื่อสนองความเห็นแก่ตัวของแก ไอ้คนลวงโลก คนเลวอย่างแก ต้องไปรับกรรมในนรกขุมสุดท้าย”
เทพตกใจ
“อย่า อย่า...”
เทพวิ่งหนีไปบริเวณบันได ผ่องทิพย์ยิงปืนใส่ไม่ยั้ง แต่ไม่โดน เทพรีบวิ่งหนีไป...”
ผ่องทิพย์เดินถือปืนยิงตามไป...เป็นผู้ล่า...”
เทพหนีมาถึงบริเวณเชิงบันไดด้านบน ผ่องทิพย์เดินเข้ามา แล้วเล็งปืนไปเทพ
“แกหนีฉันไม่รอดหรอก ฉันจะเป็นพญายมพิพากษา ลงโทษคนบาป ให้แกทรมานอย่างแสนสาหัส”
ผ่องทิพย์เล็งปืนที่หน้า เทพลนลาน พลาดล้มหงายหลัง กลิ้งตกบันได จังหวะเดียวกับที่ผ่องทิพย์ยิงปืน ทำให้กระสุนเฉี่ยวไป ไม่โดนเทพ
เทพกลิ้งตกลงบันไดทีละขั้น ร้องอย่างเจ็บปวด เขานึกถึงเรื่องที่เขาเคยทำไว้กับแต่ละคน...ฆ่าพ่อทิว... ข่มขืนแม่ทิวจนเธอฆ่าตัวตาย...ข่มขืนพวงทอง...ฆ่าวิวัฒน์...ฆ่าลุงมิตร... และเหตุการณ์เลวร้ายอื่นๆ
เทพกลิ้งตกบันได ด้วยสภาพที่กำลังตกสู่จุดต่ำสุดของชีวิต
ผ่องทิพย์ยืนมองด้วยความสะใจ เทพกลิ้งมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย นอนกองที่พื้น
ทิวต่อสู้กับล้วนจนล้วนกระเด็นไปที่มุมหนึ่ง ล้วนคว้าปืนได้ จะยิงแต่หยุดกึก ล้มลง หญิงมานศรีแก้มัดพวงทองจนสำเร็จ พวงทองใช้เศษแจกันแทงเข้าด้านหลัง ล้วนล้มลงกองกับพื้น หญิงมานศรีเข้าไปกอดทิว ดีใจที่ทิวปลอดภัย
“นายทิวเป็นยังไงบ้าง”
“ฉันไม่เป็นอะไร พี่พวง ผมฝากดูแลคุณหญิงด้วย”
“ทิวจะไปไหน”
“ผมต้องไปชำระบัญชีแค้นกับมัน”
หญิงมานศรีและพวงทองจะห้ามไว้ แต่ทิวหยิบปืนจากล้วน วิ่งออกไปจากห้อง หญิงมานศรีมองตามด้วยความเป็นห่วง
ผ่องทิพย์ถือปืนเดินลงบันได เดินเข้ามามองร่างเทพนอนนิ่งอยู่กับพื้น ด้วยความแค้นและความสะใจ ผ่องทิพย์เดินเข้ามายืนบริเวณร่างเทพ เห็นว่าเทพนอนสลบนิ่ง เตรียมเล็งยิงอีก
ทันใดนั้น มือเทพเข้ามาดึงขาผ่องทิพย์ ทำให้ผ่องทิพย์ล้มลง ปืนกระเด็นออกไป ผ่องทิพย์พยายามจะคลานเข้าไปหยิบปืนขึ้นมา แต่เทพก็ดึงขาเธอไว้..
ผ่องทิพย์พยายามถีบ แล้วคลานไปหยิบปืน จะได้แล้ว แต่ถูกเทพดึงขากระชากออก เทพฝืนลุกขึ้น มาต่อยผ่องทิพย์ ผ่องทิพย์กระเด็น หัวโขกมุมโต๊ะ สลบไป
“กระจอกๆอย่างแก ไม่มีทางทำอะไรฉันได้หรอกนังโง่ แกต่างหากที่ต้องลงนรก”
เทพจะยิงผ่องทิพย์ แต่กระสุนหมด ทิ้งปืน เทพได้ยินเสียงคนวิ่งมา จึงรีบกะเผลกออกไปทันที
ทิววิ่งมาถึงเชิงบันไดด้านบน เห็นผ่องทิพย์นอนสลบอยู่ รีบวิ่งไปอย่างตกใจ
เมื่อเทพวิ่งไปซ่อนตัวที่ห้องเก็บ เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก รู้สึกเจ็บที่บาดแผล ลองจับดู แผลเหวอะมาก เทพแค้น
“ฉันจะไม่ยอมให้พวกแกชนะ ไม่มีทาง”
ทางด้านเข้มวิ่งเข้ามากับตำรวจกลุ่มใหญ่ เทพหลบเข้ามุม ตกใจ เหงื่อแตก แต่ยิ่งเพิ่มทวีความแค้น ไม่ยอมแพ้ เทพหลบไปอีกทาง
ขณะเดียวกันในคฤหาสถ์...ทิวอุ้มผ่องทิพย์ลงนอนบนเก้าอี้ หญิงมานศรีและพวงทองดูแล เข้มมากับตำรวจ
“นายครับ”
“มันหนีไปได้...”
“ฉันจะดูแลคุณผ่องทิพย์เอง” หญิงมานศรีบอก
ทิวยิ้มให้หญิงมานศรี
“ขอบคุณมากครับ....”
หญิงมานศรีสบตาทิว เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจและเข้าใจในหัวใจของกันและกัน
“ไป ไอ้เข้ม”
“เดี๋ยว นายทิว...”
ทิวหันมา
“ปลอดภัยกลับมานะ”
“ผมไม่มีทางทิ้งคุณไปไหนแน่ ผมสัญญา”
ทิวโผเข้ามากอดหญิงมานศรีเอาไว้ หญิงสาวกอดตอบทันที ก่อนที่ทิวจะตัดใจ รีบออกไปกับเข้มและตำรวจ
หญิงมานศรีมองตามทิวอย่างเป็นห่วง ในขณะที่พวงทองดูแลผ่องทิพย์อยู่ บุญปลูกกระโดดเข้ามาทั้งๆที่ยังถูก มัดเท้า มัดมือ
“บุญปลูก”
หญิงมานศรีรีบเข้าไปช่วยเหลือบุญปลูกทันที
ที่คฤหาสน์...หม่อมสรัสวดีเข้ามากับชายคำรณด้วยความตกใจ หญิงมานศรีและพวงทองเดินออกมา
“หม่อมแม่ พี่ชาย มาได้ยังไงคะ”
“แม่กับชายอยากมาเยี่ยมลูก แต่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมตำรวจอยู่เต็มบ้าน”
หญิงมานศรีและพวงทองสบตากันอย่างเคร่งเครียด
หม่อมสรัสวดี ฟังเรื่องจากหญิงมานศรีและพวงทองแล้วโล่งใจ
“ลูกหญิงของแม่รอดปลอดภัยก็ดีแล้วนะ ขวัญเอ๊ยขวัญมานะลูก”
“ค่ะ หม่อมแม่”
“แล้วคุณทิวล่ะครับ” ชายคำรณถามอย่างเป็นห่วง
“ทิว....ไปช่วยตำรวจตามหาตัวคุณเทพค่ะ”
หญิงมานศรีและทุกคนกังวลใจ เป็นห่วงทิว
ขอขอบคุณจาก manager.co.th
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น