วันจันทร์ที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

อ่านละครธรณีนี่นี้ใครครอง ตอน5 วันที่ 2 ก.ค. 55

สายวันนี้ ตุ๊ทำลับๆล่อๆ วิ่งจู๊ดเข้ามาในร้านทองประศรี ทุกคนมองกันอย่างแปลกใจ บรรยงถามประสาตำรวจว่าเป็นอะไรทำท่าอย่างกับตีนแมวไปฉกของใครเขามา

ตุ๊ ป้องปากบอกว่ามีเรื่องเด็ด ทุกคนหูผึ่ง สิงห์ทองถามว่าเรื่องเด็ดอะไร ตุ๊ทำท่าตื่นเต้นเล่าว่า นังซ่อนกลิ่นลูกสาวผู้ใหญ่ทองกับน้าจิต แอบไปอุ๊บอิ๊บกับหนุ่มเซลส์ขายยา พอมันฟันแล้วทิ้งเลย

สิงห์ทองโพล่งไปทันทีว่าอีหรอบเดียวกับไอ้ทองใบเลย ตุ๊เล่าต่ออย่างมันในอารมณ์ว่า

“อื้อ หือ...บ้านแทบระเบิด เพราะไม่ใช่ลูกสาวจะเสียตัวอย่างเดียว ดันโอ้กอ้ากขึ้นมาด้วยน่ะสิ อุตส่าห์ตั้งชื่อลูกสาวว่าซ่อนกลิ่น ตอนนี้ซ่อนไม่ทันแล้วกลิ่นมันหึ่งไปทั้งหมู่บ้านเลย จะออกไปไหนทีแทบต้องเอาปี๊บคลุมหัวแทนหมวกกันเลยล่ะ”

สิงห์ทองคำราม ว่า ถ้าเป็นลูกสาวบ้านนี้พ่อจะฆ่าให้ตายคามือเลย คนระดับนี้ถ้ามาข้องแวะกับลูกสาวตน จะจับเจี๋ยนเสียให้เข็ด พูดแล้วของขึ้น ลุกขึ้นคว้าบรรยงไปขึ้นเข่าแทงศอกกระทืบเท้าใส่ แต่พอปล่อยบรรยงก็ร้องหายาดม

ทองประศรีนั่งสะดุ้งเฮือกๆ นึกหวั่นใจขึ้นมา บอกพ่อกับแม่ว่าจะไปสั่งของในเมือง จะรีบไปรีบมา ตุ๊รีบลุกบอกว่าตนก็จะไปซื้อยาพอดี เลยออกไปด้วยกัน

ระหว่างทองประศรีเดินไป สิงห์ทองมองสะโพกลูกแล้วเปรยๆกับคำมาผู้เป็นเมียว่า

“ทำไมสะโพกนังศรีมันผายนักวะ ยังกับโดนของมาแล้วงั้นล่ะ”

ooooooo

อาทิ จตั้งหน้าตั้งตาลงหน่อกล้วย ไม่ไปกินข้าวกินปลา จนต๊อด อึ่งกับพันเป็นห่วงเอาข้าวเอาน้ำมาส่ง อาทิจขอบใจบอกให้วางไว้เดี๋ยวจะขึ้นไปกินเอง ให้กลับไปทำงานกันเถอะ

ระหว่างนั้น พันสะดุดตาว่าทำไมหน่อกล้วยที่อาทิจปลูกใบมันลีบก้านมันเล็กอย่างนั้น ถามว่าไปซื้อมาจากไหน

“ไม่ได้ซื้อ มันมีอยู่ในที่คุณย่าเป็นดง แค่ออกแรงขุดเท่านั้นเอง”

ต๊อด นึกออก แต่ไม่ทันพูดอะไร ไพฑูรก็มาเร่งให้กลับไปทำงาน เดี๋ยวทางนี้ตนจัดการเอง ต๊อดยังคันปากยิบๆ ไพฑูรทั้งร้องห้ามและปรามด้วยสายตา แล้วลากทั้งสามไปทำงานที่สวนส้มคุณย่า

ทั้ง อึ่ง พัน และต๊อด ต่างไม่เห็นด้วยกับการกระทำของไพฑูรว่าทำให้อาทิจเหนื่อยเปล่า หน้าแตกด้วย ต๊อดจะไปบอกอาทิจ พันกับอึ่งเอาด้วย ไพฑูรถามว่าสามคนจะเดือดร้อนอะไรนักหนา เรื่องนี้ก็แค่ดรุณีจะแหย่อาทิจเล่นๆ กระทั่งขู่ว่า

“ถ้าพวกเอ็งบอก ก็เท่ากับพวกเอ็งตั้งตัวเป็นศัตรูกับคุณดรุณี เอ็งคิดว่าใครจะขึ้นมาดูแลที่นี่แทนคุณย่า ใครที่จะเป็นคนจ้างพวกเอ็งทำงานต่อไป คิดดูให้ดี”

ถูกไพฑูรเอาไม้นี้มาขู่ ทั้งสามเลยจุกพูดไม่ออก

ooooooo
อาทิจยังปลูกกล้วยอย่างอดทนมุ่งมั่น เวลาพักเหนื่อยก็ไปนั่งเขียนจดหมายที่ใต้ต้นไม้ เล่าถึงการปลูกกล้วยอย่างมีความสุข บอกว่าคุณย่านอกจากสนับสนุนโครงการนี้แล้วยังจะให้เงินเดือนและส่วนแบ่งจาก การขายกล้วยให้ตนด้วย ชมทุกคนที่นี่ว่าเป็นมิตร และร่วมแรงร่วมใจทำงานกับตนดีมาก สุดท้ายเขาเขียนว่า

“...นับวันผม ยิ่งรักที่นี่มากขึ้นทุกที แต่ก็ไม่มีวันลืมบ้านของเรา บ้านที่มีพ่อ แม่ และน้องรอผมอยู่...คิดถึงคุณพ่อคุณแม่และน้องๆทุกคนสุดหัวใจครับ...อาทิจ”

จน กระทั่งเย็น เลิกงานแล้ว คนงานบ้างเดินบ้างขี่จักรยานกลับบ้าน อาทิจทักทายอย่างอัธยาศัยดีว่าเลิกงานกันแล้วหรือ คนงานเข้ามายืนดูอาทิจที่กำลังปลูกกล้วย แล้วหันมองหน้ากันอย่างงวยงง

แล้วเรื่องก็ถึงหูคุณย่า เมื่อน้าแก้วมาบอกว่า จิ๋วแจ๋วเล่าว่าคนงานคุยกันถึงเรื่องอาทิจเอากล้วยป่ามาปลูกในแปลง

คุณ ย่าหน้าเครียด ดุทุกคนที่มายืนเงียบกริบอยู่ข้างหลังว่าสนุกมากไหม เห็นหลานตนเป็นตัวตลกหรือไง ปล่อยให้ปลูกกล้วยป่าเป็นไร่ๆ อย่างนี้ได้ยังไง ถามเสียง เครียด “หัวใจพวกแกทำด้วยอะไรหา!!”

อาทิจทั้งเสียใจ เสียความรู้สึก เขาขอโทษคุณย่า สบตาดรุณีแล้ววิ่งหนีไปอย่างสุดที่จะทนกับสายตาของทุกคนได้ คุณย่าเรียกไพฑูรมาดุว่า ให้มาช่วยอาทิจขุด หน่อกล้วยแล้วทำไมไม่บอกว่ามันเป็นกล้วยป่า ไพฑูร อึกอักแล้วโยนกลองว่าดรุณีไม่ให้บอก ทำเอาดรุณีเสียวสันหลังวาบ

“แล้ว แกก็บ้าจี้ไปกับเด็กมัน” คุณย่าเอ็ดไวฑูร แล้วสั่งให้ไปซื้อหน่อกล้วยที่หนองสะพือ ให้รื้อและปลูกใหม่ทั้งหมดภายในคืนนี้ ให้ทำคนเดียว ถ้าใครช่วยจะตัดเบี้ยเลี้ยงให้หมดทุกคน พูดให้สำเหนียกว่า “จะได้รู้สึกเสียบ้างว่าการเสียเหงื่อเสียแรงมันเป็นยังไง” แล้วหันเรียก “เจ้าต๊อด เจ้าอึ่ง เจ้าพัน”

ทั้งสามหัวหดยกมือไหว้พร้อมกันบอกว่ากลัวแล้ว คุณย่าสั่งทั้งสามให้ไปดูอาทิจ แล้วสั่งดรุณีเสียงเข้ม

“แม่ณี...ตามย่ามาเดี๋ยวนี้!!!”

อาทิจวิ่งเตลิดไป ทั้งอาย เสียใจ และสมเพชตัวเอง ที่เหนือกว่านั้นคือกลัวคุณย่าจะไม่เมตตาและเชื่อถือตนอีกต่อไป

ooooooo

ทอง ประศรีไปในเมืองกับตุ๊ เห็นตุ๊ไปซื้อชุดทดสอบการตั้งครรภ์ คุยอวดทองประศรีอย่างผู้รู้ถึงวิธีเทสต์การตั้งครรภ์อย่างละเอียด ทองประศรีฟังอย่างสนใจ เมื่อตุ๊ซื้อเสร็จออกจากร้าน ก็แอบวกไปซื้อบ้าง ตุ๊ตามไปดูถามว่าซื้ออะไร ทองประศรีบอกว่าซื้อยาแต้มสิว กว่าจะโกหกเอาตัวรอดจากตุ๊ได้ก็เล่นเอาเหนื่อย

กลับถึงบ้าน ทองประศรีเอาชุดทดสอบการตั้งครรภ์ไปแอบทดสอบที่ดงต้นไม้หลังร้าน ผลบอกว่าตั้งครรภ์ ทองประศรีหน้าซีดปฏิเสธว่าไม่จริ๊ง...ไม่จริง

คำ มาตะโกนเรียกทองประศรี ถามว่าไปทำอะไรที่นั่น ทองประศรีบอกว่ามาฉี่ ถูกแม่ด่าว่าส้วมก็มีทำไมไม่เข้า สั่งให้รีบกลับมาเพราะยรรยงมารออยู่ที่ร้าน ส่วนตนกับพ่อจะไปจั่ว

“มา ทำไมวะ!!!” ทองประศรีฟึดฟัด ก้มมองท้องตัวเองเอามือลูบเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ พอกลับเข้าร้านก็รี่เข้าไปที่โต๊ะยรรยง เวลามาส่งกับแกล้มก็ก้มเสียจนคอเสื้อย้วยมองเห็นเข้าไปเกือบถึงสะดือ ทำเอาพวก

ขี้เหล้าในร้านน้ำลายหกเรียกให้ไปบริการพวกตนบ้าง
ชั่วอึดใจเดียว อาทิจก็เดินอย่างหมดอาลัยผ่านมา คนงานตะโกนเรียกให้กินเหล้าด้วยกัน พอทองประศรีได้ยินชื่ออาทิจก็สนใจจี๋ ประดิษฐ์หน้าให้ดูดีมีสกุล ออกไปส่งเสียงหวาน “เชิญค่า...”

หลังจาก นั้นก็ทิ้งยรรยงหันมาเอาใจอาทิจ พอถูกต่อว่าก็สั่งปิดร้านไล่ทุกคนออกไป แต่พออาทิจออกก็ไปดึงกลับมานั่งกินต่อ ซ้ำยังนั่งอ่อยฉอเลาะว่า นั่งเป็นเพื่อน แล้วก็หน้าเจื่อนเมื่ออาทิจบอกว่า

“ฉันอยากอยู่คนเดียว ต้องการเพื่อนเมื่อไหร่แล้วจะบอก”

ooooooo

ดรุณีคลานเข้าไปหาคุณย่าอย่างรู้ชะตาตัวเอง รีบขอโทษคุณย่า บอกว่าที่ทำไปเพียงเพื่อต้องการให้คุณย่าเห็นว่า

“เขาไม่ได้วิเศษกว่าใคร เขาก็แค่คนคนหนึ่งที่ทำอะไรผิดพลาดได้เท่านั้นเอง”

คุณ ย่าถามว่าบอกด้วยวิธีอื่นไม่ได้หรือ ทำไมต้องทำร้ายความรู้สึกความตั้งใจกันอย่างนี้ด้วย คุณย่าอบรมยาวเหยียดให้เห็นถึงความเหน็ดเหนื่อยของอาทิจที่ต้องสูญเปล่า เสียแรงกายพอได้พักก็มีแรง แต่ถ้าเขาเสียแรงใจอะไรจะเกิดขึ้น? ให้เอาใจเขามาใส่ใจเรา ถ้าเราถูกคนมาหัวเราะเยาะในสิ่งที่ทำจะรู้สึกอย่างไร

คุณย่าสอน อบรม จนดรุณีน้ำตาคลอ ยอมรับผิดและขอโทษคุณย่าอีกครั้ง

“ไม่ใช่ย่า หนูต้องขอโทษพี่เขาตอนเขากลับมา เข้าใจไหม” คุณย่าสั่ง ดรุณีไม่ตอบเอาแต่นั่งก้มพยักหน้าหงึกๆ

จนค่ำ ต๊อด อึ่ง กับพัน ที่คุณย่าใช้ให้ไปตามอาทิจยังไม่กลับ คุณย่าเป็นห่วงไม่รู้อาทิจเตลิดไปไหน

กลัวเขาจะหนีกลับบ้าน จนสามคนกลับมาบอกว่าตามหาอาทิจไม่เจอ คุณย่าให้เอารถออกไปหาอีกรอบและคุณย่าจะไปด้วย

ต๊อด อึ่ง กับพัน ต่างก้มหน้าบอกว่าขับรถไม่เป็น น้าแก้วจึงให้ไปตามตาเกร็งมา

“ไม่ ต้องไปตามลุงเกร็งหรอก ฉันขับเอง” ดรุณีอาสา หันไปบอกคุณย่าว่า “คุณย่าไม่ต้องไปหรอกค่ะ หนูจัดการเรื่องนี้เอง น้าแก้วหาข้าวให้คุณย่ากินก่อนนะคะ ไม่ต้องรอหนู” แล้วเรียกสามเกลอจอมซ่าให้ไปด้วยกัน

ดรุณี เกร็ง ต๊อด อึ่ง และพัน ตระเวนหาอาทิจไปทั่ว ไปถึงเรือนเพาะกล้าตะโกนเรียกก็ไม่มีเสียงตอบรับ ต๊อดฉุกคิดได้ ชวนกันไปที่ร้านทองประศรี

อาทิจเมาอยู่ที่ร้านทองประ ศรี ถูกพี่น้องสามทองรวมหัวกันจะจับมาเป็นเขยใหญ่ของบ้านให้ได้ พออาทิจเมาหลับไป สามพี่น้องก็ช่วยกันทั้งลากทั้งหิ้วจะพาไปห้องนอนทองประศรี อาทิจเมารู้สึกตัวบ้างไม่รู้สึกตัวบ้าง พอรู้สึกตัวก็ตวัดแข้งขามือไม้เสียสามสาวกระเด็นไปคนละทาง

แต่สามพี่ น้องไม่ยอมแพ้ สุดท้ายพาอาทิจขึ้นไปที่ห้องนอนทองประศรีได้สำเร็จ ทองประสานกับทองประสมถูกพี่สาวไล่ออกจากห้อง แต่สองสาวเสนอว่า ต้องถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน เลยต้องมาจัดฉากกันบนเตียง

ทองประศรี เปลื้องผ้าอยู่ใต้ผ้าห่มเรียบร้อยแล้ว แต่อาทิจฤทธิ์มากทั้งถีบทั้งถอง จนสุดท้ายสองสาวเจ็บตัวจนยอมแพ้ เลยตกลงว่าถ่ายมันทั้งอย่างนี้แหละ โดยถ่ายให้เห็นทองประศรีเป็นหลัก บังๆคล่อมๆตัวอาทิจไว้ แล้วหันหน้ามองกล้อง จากนั้นก็ถ่ายรูป

ทองประศรีร้องไห้กระซิกๆอยู่ข้างอาทิจเหมือนเพิ่งถูกข่มขืนไปหยกๆ

ooooooo
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th 

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น