อ่านละครเล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 14 วันที่ 3 ส.ค. 55

   (ต่อ)
ในตอนเย็น ตาลลงทุนเข้าทำอาหารให้ธาวินทาน แต่เขายังนั่งเหม่อ ไม่ทานอะไรแถมอ้างว่า ตาลอาจใส่ยาพิษลงในอาหาร

“คุณจะบ้าหรือไง ตาลจะไปใส่ยาพิษให้คุณทำไม”

“ผมไม่รู้ว่าผมเชื่อคุณได้แค่ไหน คุณมาทำดีกับผมเพื่ออะไร”

“ไม่ได้เพื่ออะไรค่ะ แต่ที่ตาลทำเพราะว่าตาลรักคุณ”

“รักผม ทั้งๆ ที่คุณบอกว่าผมมีแต่ตัว ไม่มีสมบัติอะไรเลยหรือ”

“ค่ะ ตาลไม่ได้สนใจทรัพย์สมบัติอะไรของคุณ”

“นั่นไง ผมยิ่งไม่เชื่อใหญ่เลย ผู้หญิงสวยๆ อย่างคุณเนี่ยหรือ จะมารักผู้ชายสมองเสื่อมที่มีแต่ตัว”

“คุณวินคะ ตาลชักจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ ถ้าคุณไม่กินก็ตามใจ” ตาลตักข้าวเข้าปาก เลิกสนใจธาวิน

ชายหนุ่มเห็นคนรักเคี้ยวอาหารตุ้ยๆ ก็เริ่มหิว ค่อยๆ

ตักอาหารใส่ปากบ้าง แต่ไม่วายเหลือบมองสาวตาลอย่างระแวง หญิงสาวเห็นอาการคนรักก็แอบถอนใจ

ครั้นทานอาหารเสร็จ ตาลเข้าไปเตรียมที่นอนให้ธาวิน รออยู่จนดึกชายหนุ่มก็ยังไม่ตามเข้ามา เธอลุกออกไปดู เห็นเขานอนหลับอยู่บนโซฟา จึงปลุกให้ไปนอนด้วยกันในห้อง

“ไม่เป็นไร เชิญคุณเถอะ ผมไม่ได้เป็นอะไรกับคุณจะไปนอนร่วมห้องกับคุณได้ยังไง”

“คุณวินคะ คุณจะให้ตาลทำยังไง คุณถึงจะเชื่อว่าตาลเป็นเมียคุณ ตาลรู้ค่ะ ว่ามันเป็นเรื่องยากที่อยู่ๆจะให้คุณเชื่อ แต่ขอให้เชื่อใจตาลได้ไหมคะ เชื่อในความรักที่ตาลมีให้คุณ นะคะ ขอให้เชื่อว่าตาลรักคุณ” ตาลเข้ามากอดธาวิน แต่เขายังเล่นตัวขอคิดดูก่อน

“ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวตาลจะเอาหมอนกับผ้าห่มออกมาให้คุณแล้วกัน” ตาลฝืนยิ้มเดินกลับเข้าห้อง

ooooooo

เช้าวันใหม่ ตาลตื่นขึ้นมาไม่พบธาวิน พบเพียงข้อความเขียนไว้ “ขอบคุณที่คุณรักผม แต่ผมไม่รู้จักคุณจริงๆ ลาก่อน”

“ไม่ คุณวินคุณต้องไม่ทิ้งตาลไปนะ” ตาลวิ่งออกไปหน้าบ้าน มองซ้ายขวา เห็นชายหนุ่มเดินลงทะเลก็ตกใจ รีบตามไปดึงตัวไว้

“คุณวิน อย่านะคุณวิน นี่คุณจะทำอะไร ทำไมถึงคิดสั้นแบบนี้” ตาลตบหน้าชายหนุ่มหวังเรียกสติให้กลับมา

“โอ๊ย คิดสั้นอะไร ผมจะว่ายน้ำ แล้วคุณมาตบผมทำไม”

“เอ้อ ตาลคิดว่าคุณจะฆ่าตัวตายน่ะ”

“ผมน่ะหรือจะฆ่าตัวตาย แค่ผมจำอะไรไม่ได้ ผมไม่คิดฆ่าตัวตายหรอก”

“แล้วที่คุณเขียนจดหมายทิ้งไว้ หมายความว่าไง ที่บอกว่าลาก่อน”

“ผมมาคิดๆ ดูแล้ว ผมควรจะไปตามทางของผม”

“คุณวิน ตาลขอร้องล่ะ อย่าไปได้ไหม ตาลรักคุณนะ อยู่กับตาล เชื่อตาลสิคะ วันหนึ่งคุณจะต้องจำตาลได้ นะคะ อย่าทิ้งตาลไป” ตาลโผเข้ากอด

ชายหนุ่มอมยิ้ม “ก็ได้ ถ้าคุณไม่อยากให้ผมไป ผมก็จะอยู่กับคุณ”

“ขอบคุณนะคะ ตาลรักคุณ”

“ถ้างั้นไปเล่นน้ำกับผมนะ” ธาวินจูงตาลลงเล่นน้ำทะเล

เมื่อขึ้นจากน้ำ ตาลชวนคนรักทานอาหารทะเล เพื่อทบทวนความหลัง แต่ธาวินกลับส่ายหน้าบอกว่าจำอะไรไม่ได้เลย

“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้นึกไม่ออกพรุ่งนี้ก็อาจจะนึกออก ทานเยอะๆนะคะ” ตาลแกะกุ้งและปูให้

“ทำไมถึงต้องดีกับผมขนาดนี้”

“ก็บอกแล้วไงคะว่าตาลรักคุณ”

“แล้วก่อนที่ผมจะสมองเสื่อมผมรักคุณรึเปล่า”

“รักสิคะ รักมากด้วย คุณบอกตาลทุกวัน ก่อนที่คุณจะถูกตีจนสมองเสื่อมคุณยังมาบอกให้ตาลรู้ว่าคุณรักตาล แต่ตาลไม่ดีเอง ถ้าตาลไม่แกล้งโกรธคุณ คุณก็คงไม่ถูกตี” ตาลเสียงเครือนึกโทษตัวเอง

“แล้วทำไมคุณต้องแกล้งผม”

“ก็ตาลโกรธที่คุณหลอกตาลว่า คุณเป็นทายาทมหาเศรษฐี ตาลก็เลยอยากเล่นงานคุณกลับคืนบ้างเท่านั้น ถ้ารู้ว่าคุณจะเป็นแบบนี้ตาลไม่โกรธคุณหรอก”

“คุณพูดจริงหรือ”

“จริงสิคะ ที่จริงตาลยกโทษให้คุณตั้งนานแล้วด้วย”

“แล้วถ้าผมบอกคุณว่า ผมไม่ได้สมองเสื่อมคุณจะโกรธผมไหม” ธาวินเฉลยความจริง

“คุณว่าอะไรนะ...นี่คุณโกหกอีกแล้วหรือ” ตาลลุกขึ้น

“อ้าว ไหนบอกว่ารักผมทำไมเรื่องแค่นี้ต้องโกรธผมด้วย”

“คุณนี่มันไว้ใจไม่ได้จริงๆ ตาลไม่น่าหลงเชื่อคุณเลย” ตาลเดินหนี

“เดี๋ยวสิ จะไปไหนล่ะ” ธาวินดึงเธอมากอด

“ปล่อยนะ คุณมันจอมโกหก คนลวงโลก”

“อย่าโกรธผมเลยนะ ถ้าผมไม่หลอกตาล ผมจะรู้หรือว่าตาลรักผมแค่ไหน รู้ไหมว่าผมดีใจมากเลยนะ ที่รู้ว่าตาลยังรักผมอยู่”

“คุณนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ ตาลนึกสงสัยอยู่แล้วเชียว ว่าทำไมถูกตีแล้วไม่มีบาดแผล แถมยังสมองเสื่อมซ้ำสอง”

“หายโกรธผมแล้วนะ นะครับ”

“ก็บอกแล้วไง ว่ายกโทษให้ตั้งนานแล้ว” ตาลสะบัดตัวหนีอย่างเขินๆ

ธาวินยิ้มหน้าบานดึงตาลเข้ามากอดอีกครั้ง พร้อมให้สัญญา “ผมรักตาลนะ แล้วก็จะรักตลอดไป”

ooooooo

บุญทันรู้จากหมอว่า ธาวินแกล้งความจำเสื่อม เพราะอยากให้ตาลยกโทษ จึงมากระซิบบอกเมย์

“อะไรนะ หมายความว่าพี่วินแกล้งสมองเสื่อมหรือคะ”

“ใช่จ้ะ”

“อะไรกันเนี่ย ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้”

“ถ้าวินไม่ทำแบบนี้ ตาลเขาก็ไม่ยกโทษให้น่ะสิ”

“ใครบอกว่าเขาไม่ยกโทษให้ พี่ตาลเขาก็แค่ทำเล่นตัว”

“เมย์รู้ได้ไง”

“พี่ภูคะ เมย์เป็นผู้หญิงนะคะ ถ้าพี่ตาลไม่ยกโทษให้พี่วิน เขาไม่มีทางให้พี่วินตามไปหาเขาที่หัวหินหรอกค่ะ เฮ้อ พวกผู้ชายนี่ไม่รู้เรื่องอะไรบ้างเลย”

“จริงหรือ”

“ก็จริงน่ะสิคะ ว่าแต่พี่ภูน่ะร่วมมือกับพี่วินรึเปล่า”

“เปล่า พี่เพิ่งรู้จากหมอ”

“งั้นก็แล้วไป นึกว่าพี่ภูรู้เห็นเป็นใจกับเขาซะอีก”

“ถ้าพี่รู้แล้วทำไม”

“ไม่ทำไมหรอกค่ะ เมย์จะได้ไล่พี่ไปอีกคนน่ะสิ เมย์โทร.บอกพี่ตาลก่อนดีกว่า”

“ไม่ต้องโทร.หรอก ตาลเขารู้ความจริงแล้ว วินเพิ่งโทร.มาหาพี่”

“จริงหรือคะ ดีใจจัง ในที่สุดทุกอย่างก็จบลงอย่างแฮปปี้เอนดิ้งซะที”

“ใช่ แฮปปี้ซะที มาขอพี่กอดหน่อย” บุญทันดึงเมย์มากอดแถมหอมแก้มหนึ่งฟอด

ooooooo

เมื่อสองคู่ชู้ชื่นปรับความเข้าใจกันได้ ทั้งสี่ชวนกันมาเลี้ยงฉลองใหญ่ให้กับชีวิตที่ผ่านมา บุญทันหันมาเปรยกับธาวินเเบาๆ

“แกนี่มันแสบจริงๆ ไอ้วิน นี่ถ้าคุณหมอไม่บอกว่าแกแกล้งเล่นละครหลอกตาลล่ะก็ ฉันต้องคิดว่าแกสมองเสื่อมจริงๆแน่”

“เป็นไง ฉันเล่นได้เนียนไหม”

“เนียนมาก จนน้องเมย์ยังคิดว่าแกสมองเสื่อมจริง ร้องไห้บ่นสงสารตาลไม่หยุด จนฉันต้องบอกความจริง น้องเมย์ด่าแกยกใหญ่”

“อ้าว เป็นงั้นไป”

“แล้วนี่แกจะกลับอเมริกาเมื่อไหร่”

“คิดว่าเดือนหน้า”

“แล้วตาลว่าไงเขาจะไปกับแกรึเปล่า”

“ไป เขาบอกว่าฉันอยู่ไหน เขาก็จะอยู่ด้วย”

“ดีใจกับแกด้วย”

“ขอบใจ ฉันก็ต้องแสดงความยินดีกับแกเหมือนกัน ที่ได้กลับมาเจอคุณปู่ แถมยังได้เจ้าสาวมาเป็นของแถม” สองหนุ่มหยิบแก้วมาชน

“อะไรคะ ใครเป็นของแถมคะพี่วิน” เมย์กับตาลเข้ามาสมทบ ได้ยินแว่วๆจึงซัก

“เปล่าจ้ะ พี่บอกว่าน้องเมย์โชคดีที่ได้ภูมาเป็นของแถม”

“แต่เมื่อกี้เราไม่ได้ยินอย่างนี้นะ” ตาลเสียงเข้ม

“อย่าไปสนใจคำพูดของคนสมองเสื่อมเลย เชื่อถือไม่ได้”

“อ้าว ไอ้ภู ทำไมมาเล่นงานกันเอง”

“จริงของคุณภูค่ะ คุณวินเนี่ยเชื่อใจไม่ค่อยได้”

“ซวยเลยผม”

“นี่ดีนะคะที่เป็นพี่ตาล ถ้าเป็นเมย์ล่ะก็ รับรองพี่ภูได้สมองเสื่อมสมใจแน่” เมย์ทำเข้ม แล้วทั้งสี่ก็หัวเราะให้กันอย่างมีความสุข

ooooooo

เรื่องร้ายๆ ในบ้านวริทธิวรนันท์จบลง พิพัฒน์เรียกความสุขของทุกคนกลับคืนมาด้วยการจัดงานแต่งให้หลานทั้งคู่พร้อมกัน

ระฆังวิวาห์ดังกังวาน กลางบรรยากาศอวลอายแห่งรัก พิพัฒน์จูงมือตาลและเมย์เดินเข้ามาหาเจ้าบ่าว ที่ยืนรออยู่ข้างบาทหลวง

“ขอให้หลานทั้งสองดูแลหนูตาลกับยัยเมย์ยิ่งกว่าชีวิตนะ” พิพัฒน์ส่งตาลกับเมย์ให้สองหนุ่ม

“ครับคุณปู่ ผมจะดูแลตาลไปจนวันตาย”

“ผมสัญญาผมจะไม่ทำให้น้องเมย์ต้องเสียใจเพราะผม”

พิพัฒน์พยักหน้ารับ พลางส่งยิ้มปลื้มใจ ตาลมองหน้าธาวิน ชายหนุ่มค่อยๆ เคลื่อนหน้าเข้าจูบหน้าผาก เช่นเดียวกับบุญทันที่บรรจงจูบหน้าผากเมย์

เมื่อเสร็จพิธีในโบสถ์ เจ้าสาวทั้งสองออกมาโยนดอกไม้ให้สาวๆ แล้วขึ้นรถเปิดประทุนออกไปพร้อมกับเจ้าบ่าวเจ้าเล่ห์ของพวกเธอ

ooooooo

-อวสาน-