“เป็นไปไม่ได้ เพราะบุษเข้ามาหาคุณก่อนหน้านี้ แต่คุณไม่อยู่ ที่จริง...บุษได้ยินเสียงคุณเหมือนจะคุยอยู่กับแนนนี่ โอ๊ย...ปวดหัว” บุษบางงเพราะตนคุยอยู่กับไชยหน้าห้อง
ภวัตเข้ามาแตะไหล่บุษบาอย่าคิดมาก และให้นั่งพัก พลันเกิดเสียงโครมขึ้น ภวัตหันมามอง เห็นทาฮิร่านั่งเค้เก้บีบนวดสะโพกโอดโอย บุษบาตกใจว่าเป็นใครมาจากไหน...ภวัตเข้ามาเช็กอาการทาฮิร่าว่ามีกระดูกหัก บ้างหรือเปล่า บุษบาออกอาการไม่พอใจบ่นว่าประคารมกับทาฮิร่า ภวัตเกรงจะมีเรื่อง รีบอาสาพาทาฮิร่ากลับเพราะกลัวจะหายตัวไปต่อหน้าบุษบา
“บอกว่าฉันขี่ไม้กวาดกลับเองได้”
“ที่นี่ไม่มีใครเขาขี่ไม้กวาดครับ เขานั่งรถกัน” ภวัต
กระซิบแล้วประคองทาฮิร่าออกไป
บุษบาเต้นเร่าๆไม่พอใจ...ภวัตพาทาฮิร่ามานั่งรถ คาดเบลต์ให้เรียบร้อยพร้อมบอกว่าตนมีเรื่องแนนนี่จะเล่าให้ฟัง ทาฮิร่าชะงัก ฟังเรื่องราวจบ รีบแปลงเป็นนักศึกษาไปยืนรอแนนนี่พักเที่ยง แนนนี่ตกตะลึงที่เห็นเพื่อนนักศึกษากำลังล้อว่าทาฮิร่าเป็นนักศึกษาปีที่สิบ แนนนี่รีบพาทาฮิร่าออกมา ทาฮิร่าถามทำไมต้องขโมยของขวัญของดารกามา แนนนี่ฮึดฮัดที่ภวัตขี้ฟ้อง
ooooooo
ปัทมนกับจักรวาลพาธานีกลับมาบ้าน ทุกคนแปลกใจที่อาการเขาดีขึ้นผิดตา ธานีเองก็แปลกใจตัวเอง เขานึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เหมือนเขาครึ่งหลับครึ่งตื่น...มีใครคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนจินนี่เข้ามาหา และแตะบริเวณขาที่หักของเขา พึมพำคาถาแล้วโบกมือไปมา จากนั้นร่างจินนี่ก็หายไป ทุกคนฟังแล้วหาว่าธานีฝันไป ป้าผาด โป่ง และพรพยายามตีความเป็นตัวเลข ปัทมนเอ็ดให้ทุกคนกลับไปทำงาน และว่าคงเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองลูก
บาบาร่าฟังโป่งเล่าแล้วให้เอะใจ ผิดวิสัยของอสูร ที่ทำร้ายธานีแล้วเปลี่ยนใจมาช่วย หรือคิดจะกลบเกลื่อนความผิดกลัวตนจะรู้...แนนนี่กลับมารีบมาดูธานีซึ่งนั่งอยู่ในห้องรับแขก แนนนี่ชมว่าธานีเก่งที่หายเร็วอย่างกับโกหก แสดงว่าต้องมีบุญมาก ธานีโยกหัวแนนนี่อย่างเอ็นดูแล้วถามถึงคะแนนสอบ ปัทมนนึกได้เทอมที่แล้วก็ยังไม่ได้รับจดหมายรายงานผลการเรียน
“อ้าว จริงเหรอคะ ไปรษณีย์ต้องทำหายแน่ๆเลย ใช้ไม่ได้” แนนนี่ทำเป็นฮึดฮัด
“จะหายได้ยังไงในเมื่อลงทะเบียน” ปัทมนแย้ง
“งั้นฉบับของแนนนี่ต้องลืมลง”
“ไปได้น้ำขุ่นๆเลยนะเรา” ธานีสัพยอก
แนนนี่ทำโมเมจะไปตามรัดเกล้ามาเยี่ยมแล้ววิ่งตื๋อออกไป ปัทมนค่อนว่าแก่แดดจริงๆ ธานีหน้าแดง แนนนี่วิ่งออกมา เจอดารกากลับมาพอดี อดไม่ได้ที่จะแขวะ
“ได้ข่าวว่าที่ให้ของขวัญวันเกิดพี่ภวัตก่อนใครเพื่อนเลยหรือคะ”
“ใครบอกเธอ”
“แนนนี่ตาทิพย์...แต่สงสัยว่าพี่ภวัตจะได้ใช้ผ้าเช็ดตัวยั่วสวาทหรือเปล่าน้า...”
ดารกาตกใจเรียกแนนนี่ที่เดินไปให้กลับมา แนนนี่ ไม่สนใจ ออกประตูไปบ้านภวัต เพื่อตามรัดเกล้ามาเยี่ยมธานี...ดารกาเข้ามาขอโทษธานีที่ไม่ได้ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล ธานีปลอบไม่เป็นไร ถึงอย่างไรเธอก็ช่วยพาเขาส่งโรง– พยาบาล และต้องเรียนหนัก แนนนี่โผล่เข้ามาพร้อมรัดเกล้า ขัดขึ้นว่าตนก็เรียนหนักเหมือนกันยังมีเวลาไปเยี่ยม รัดเกล้าตัดบทแขวะธานีทำไมหายเร็ว แนนนี่ปลีกตัวขอไปอาบน้ำ ดารกาทำเป็นจูงแนนนี่ออกไปด้วยราวกับพี่น้องรักกัน
ขึ้นบันไดมาชั้นบน แนนนี่สะบัดแขนออกจากดารกาทันที ดารกาถามว่าโกรธตนเรื่องอะไร แนนนี่ตอบว่าเธอชอบเฟค แล้วเดินหนี ดารกาตามมาขวางหน้า ให้พูดกันให้รู้เรื่อง
“แนนนี่น่ะรู้หมดแล้ว” แนนนี่สะบัดหน้าเดินเฉียดออกไป
“รู้เรื่องอะไร” ดารกาคว้าแขนไว้อีก
“ก็พี่ดามีเรื่องอะไรบ้างล่ะ” แนนนี่ยิ้มเยาะ สะบัดแขนแต่คราวนี้มือดารกาแข็งราวกับเหล็ก สะบัดเท่าไหร่ก็ไม่ออก แนนนี่คำราม “อยากจะลองดีใช่มั้ย ก็ได้...”
แนนนี่ตาเหลืองวาบจ้องที่มือดารกา เกิดเปลวไฟแวบ ดารการ้องโอ๊ย...ปล่อยมือออก แนนนี่เข่นเขี้ยวว่าอย่ามาล้อเล่นกับตนอีก แนนนี่เปิดประตูเข้าห้อง ดารกาตาแดงวาบ เกิดเหวลึกในห้องแนนนี่ เธอตกใจหล่นลงไปจุกหน้านิ่ว พลันพื้นห้องกลับเหมือนเดิม แนนนี่ ประหลาดใจ หันไปมองดารกา ไม่ปรากฏร่างเธอแล้ว แนนนี่มั่นใจว่าดารกาเป็นคนทำ รี่ตามไปเคาะประตูห้องเรียก ดารกาเปิดออกมาถามหน้าตานิ่งๆว่ามีอะไร
“เมื่อกี้ พี่ดาเห็นอะไรผิดปกติหรือเปล่า”
“ไม่เห็นมีอะไรนี่...ทำไมเหรอ”
“เปล่า ไม่มีอะไร” แนนนี่หันหลังกลับ ดารกายิ้มเยาะมุมปาก
กลับเข้ามาในห้อง แนนนี่ร้องเรียกชิกเก้นให้ออกมา ถามว่าเห็นตอนที่ตนเข้ามาหรือเปล่า ชิกเก้นตอบว่าเห็นแนนนี่สะดุดขาตัวเองล้มลง แล้วก็ลุกพรวดออกไป แนนนี่ครุ่นคิด...
คับแค้นใจจนดารกาต้องโทร.นัดภวัตให้เอารถมารับตนหน้าบ้าน ภวัตตกใจที่นํ้าเสียงเธอเหมือนคนร้องไห้ จึงรีบออกไป ดารกาลงมาข้างล่างเจอปัทมน
ถามจะออกไปไหนกลางคํ่ากลางคืน ดารกาโกหกว่า
ภวัตอยากพบ กลับมาจะเล่าให้ฟัง ผ่านห้องรับแขกเจอรัดเกล้ากับธานีคุยกันอยู่ เธอทักทายนิดหน่อยแล้วเลี่ยงออกไป
ดารกาต่อว่าภวัต ว่าแนนนี่รู้เรื่องของขวัญได้อย่างไร ภวัตคิดถึงโป่งเพราะคืนที่ดารกาเอาของขวัญมาให้โป่งเห็น เขาจึงบอกว่าจะไปจัดการเอง แต่ไม่บอกว่าใคร
“น้องดาไม่เข้าใจว่า ทำไมแนนนี่ถึงได้จงเกลียด จงชังน้องดานัก...” ดารกาฟูมฟาย
“คงไม่ใช่อย่างนั้นหรอก...” ภวัตปลอบ
ดารกาจะซื้อของขวัญให้ใหม่ ภวัตว่าอย่าเลย ถึงอย่างไรเขาก็ยังสัญญาว่าจะพาเธอไปเลี้ยง ดารกายิ้มออกโผกอดภวัตขอบคุณ ภวัตลังเลก่อนจะลูบไหล่เธออย่างอ่อนโยน
ooooooo
คืนนั้นแนนนี่โทร.ให้ปีเตอร์มาติวหนังสือในวันพรุ่งนี้ พอดีเห็นรถภวัตมาส่งดารกาก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที วีนใส่ปีเตอร์จนเขางงรับอารมณ์ไม่ถูก ปีเตอร์น้อยใจ คิดไปคิดมาโทษตัวเองที่ไม่เคยสารภาพว่ารักแนนนี่ แล้วแนนนี่จะรักษานํ้าใจเขาได้อย่างไร
แนนนี่เข้าไปนอนในตะเกียงแก้ว ทาฮิร่ามาหา แนนนี่โอดโอย “คุณยายขา...คุณยายต้องช่วยแนนนี่หน่อยนะคะ แนนนี่ไม่มีสมาธิท่องหนังสือเลย”
“จะมีได้ไง ก็ในเมื่อเราเข้าไปวุ่นวายกับเขาเสียทุกเรื่อง...รู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังจะเดือดร้อน เพราะไอ้ความวุ่นวายของเรานี่แหละ”
“แนนนี่น่ะหรือคะกำลังจะเดือดร้อน ใครที่ไหนจะบังอาจมาทำอะไรแนนนี่”
“อย่าพูดอย่างนั้น” ทาฮิร่าสีหน้าจริงจัง เห็นแนนนี่จะพูดว่าตัวเองเป็นอสูร จึงสั่งให้หยุด
“คุณยาย คุณยายตวาดแนนนี่ คุณยายไม่รักแนนนี่แล้ว...”
“ฟังให้ดีนะ การที่หลานช่วยให้พี่ชายหายเร็วขึ้นมันเป็นการฝืนกฎธรรมชาติ นายคนนั้นเขาจะต้องทุกข์ทรมานกับกรรมเก่าของเขา เพราะฉะนั้นกรรมนั่นจะต้องมาตกที่หลาน”
“จริงหรือคะ...” แนนนี่หน้าเสีย
“เวทมนตร์ของหลานจะเสื่อมไปเป็นระยะเวลาหนึ่ง ระหว่างนี้หลานต้องระวังตัวให้ดี”
“แนนนี่จะทำยังไงดีคะ...แนนนี่กลัว”
“มันยังพอมีทางแก้ แนนนี่จะต้องพยายามทำความดีเพื่อจะล้างความผิดครั้งนี้เข้าใจไหม อย่าเหวี่ยงใส่ใครอีก” ทาฮิร่าลูบหัวแนนนี่อย่างเวทนา แนนนี่รับปากจะพยายาม
ทาฮิร่าออกมาจากตะเกียงแก้ว สั่งชิกเก้นให้ดูแลแนนนี่อย่างดี เพราะเกรงบาบาร่าจะเข้าถึงตัวแนนนี่ได้ง่ายๆ...ธานีเดินผ่านหน้าห้องได้ยินเสียงคุยกันก็แปลกใจ เคาะเรียก ทาฮิร่าเงอะงะว่าคาถาไม่ถูก ชิกเก้นรีบดัดเสียงเป็นแนนนี่ร้องบอกธานีว่าไม่มีอะไรตนซ้อมพูดกับตัวเอง
ทาฮิร่าเหนื่อยอ่อนกลับมาบ้านพัก ตกใจเจอบาบาร่าต่อว่า “เธอรู้ว่าแนนนี่เป็นอสูร เธอคิดจะเอาความดีความชอบคนเดียว โดยไม่แบ่งให้ใคร เธออุตส่าห์มาแฝงตัวในหมู่มวลมนุษย์ก็เพื่อจะจับอสูร แต่ฉันไม่มีวันยอมเด็ดขาด ฉันนี่แหละจะเป็นคนจับอสูรไปให้ท่านผู้นำเอง”
อ่านละครอสูรน้อยในตะเกียงแก้ว ตอนที่ 11 วันที่ 5 ก.พ.55
อสูรน้อยในตะเกียงแก้วออกอากาศทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ออกอากาศทุกวัน พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20:25 น. ถึง 22:30 น.
ละครอสูรน้อยในตะเกียงแก้วโดย บทประพันธ์ของ โสภี พรรณราย
ละครอสูรน้อยในตะเกียงแก้วจากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ภาวิต/ฉายฉันท์
ที่มา ไทยรัฐ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น