อ่านละครเรื่อง ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 43 วันที่ 11 มี.ค. 55

อ่านละครเรื่อง ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 43 วันที่ 11 มี.ค. 55

ดวง ยิหวาขี่มอเตอร์ไซค์สวมหมวกกันน็อคแล่นมาเรื่อยๆ จังหวะหนึ่งหันมองไปข้างทาง แล้วต้องชะงักเมื่อเห็นรถฟ้ากระจ่างจอดอยู่ข้างทาง แต่เพราะดวงยิหวาขับมาอย่างเร็ว เลยเบรกไม่ทันในจุดที่รถสปอร์ตคันนั้นจอดอยู่

ดวงยิหวาเลยต้องยูเทิร์นวนกลับมาจอดชิดริมทางหลังรถฟ้ากระจ่าง ลงจากรถถอดหมวกกันน็อค เดินเข้ามามองหา สักพักมองเห็นว่าฟ้ากระจ่างยืนกอดอกชมวิวอยู่ แต่ไม่เห็นว่าเวลานั้นฟ้ากระจ่างมีสีหน้าขรึมเครียด ใคร่ครวญครุ่นคิด วิตกกังวลอย่างหนัก เหมือนคิดไม่ตก และความคิดไม่คลี่คลาย
ครั้นได้ยินเสียงคนเดินมาฟ้ากระจ่างจึงหันขวับมา พอเห็นว่าเป็นดวงยิหวาก็ถึงกับอึ้ง เพราะนึกไม่ถึงว่าจะเจอ หน้าตาเปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นมาทันที ดวงยิหวายิ้มอ่อนโยนให้ ขณะเอ่ยทักทาย
“ไม่ทราบว่า พี่อยากอยู่คนเดียว..แล้วดวงมากวนหรือเปล่า”
“กำลังคิดอยากจะไปหาดวง..แต่ไม่แน่ใจ ว่าดวงจะอยากเจอหรือเปล่า”

ทั้งสองคนสบตากัน ดวงยิหวาก้าวเดินเข้าไปหา
ฟ้ากระจ่างยื่นมือออกมา ดวงยิหวายื่นมือไปจับ แล้วฟ้ากระจ่างจึงใช้ 2 มือรวบมือดวงมากอบกุมเอาไว้ แววตาที่จ้องมองมานั้นอยากสวมกอด แต่ต้องระวังตัว รู้สึกว่าไม่เหมาะไม่ควร
“ดวงขอโทษ...”
“ขอโทษทำไม”
“ขอโทษที่ดวงไม่เข้าใจพี่จ้าง..คิดแต่ในมุมของตัวเองแคบๆ เอาแต่ใจตัวเอง..ตอนนี้ดวงรู้แล้ว”
“พี่สิ ต้องขอโทษดวง...”
ดวงยิหวาสบสายตา ถามอย่างจริงจัง “พี่จ้าง..ชอบ..หรือคิดยังไง กับคุณเทเรซ่าล่ะคะ”
ฟ้ากระจ่างฟังคำถามแล้วถอนใจยาวออกมา “พี่ไม่ได้คิดอะไรกะเค้าแบบนั้น”
ดวงยิหวาท้วง “แต่เค้าชอบพี่”
“เค้ายังเด็กมากๆ ไม่เคยเจอใครอะไรมากมาย..ก็คงคิดอะไรแบบเด็กๆ ฝันๆ พี่ไม่คิดว่าจะต้องเจอกะเค้าบ่อยๆ ไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันบานปลายมาถึงขั้นนี้” เหมือนนึกขึ้นได้ ชะงัก อึ้ง นิ่งไปพัก มองหน้าดวงยิหวาตาดุ “แล้วดวง..คิดจะไปเรียนเมืองนอกกะคุณดิน..หรือเปล่า”


“พี่จ้าง..พี่จ้างต้องรู้สิคะ..ว่าไม่จริง” ดวงยิหวาโอดครวญ
“พี่จะไปรู้ได้ยังไง ดวง พี่..พี่ไม่รู้อะไร ไม่เข้าใจอะไรตั้งหลายอย่าง” ฟ้ากระจ่างระบดระบาย
ดวงยิหวามองหน้าด้วยความเห็นใจ

ในเวลาเดียวกันนั้นชิงชัยขับรถมาตามทาง เห็นรถฟ้ากระจ่างจอดอยู่ แล้วจำได้ ชิงชัยชะงัก เบรกเสียงดังเอี๊ยด

ฟ้ากระจ่างกับดวงยิหวามองหน้ากัน แล้วหันมามองทางที่มาของเสียงรถเบรก
“ใครมา...” มีลางสังหรณ์บางอย่างดวงยิหวาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงระแวงภัยร้าย
ฟ้ากระจ่างยังไม่เฉลียวใจ สงสัยท่าทีที่เกร็งกลัว หว่านหวั่นและระวังตัวของดวงยิหวา “ทำไม มีอะไร?”
ดวงยิหวาเข้ามาจับแขนจ้องหน้า “พี่จ้าง..หลบเถอะค่ะ”
“ทำไมต้องหลบ..เราไม่ได้...”
“อาจจะเป็นพวกนั้น”
“พวกไหน”
ฟ้ากระจ่างฉุกคิด ระวังขึ้นมา ดึงตัวดวงยิหวาให้มาแอบหลังตน ทั้งสองต่างกวาดสายตา ขณะที่ฟ้ากระจ่างจะพาดวงยิหวาหลบไปอีกด้าน ทันใดนั้น ก็มีเสียงกดชัตเตอร์ของกล้องถ่ายรูปดังมาจากอีกด้าน
ทั้งสองหันไป มือดวงยิหวายังอยู่ในมือของฟ้ากระจ่าง
ชิงชัยนั้นเองที่ใช้กล้องโทรศัพท์ถ่ายรูป และยังถือโทรศัพท์ชูเย้ยอยู่
ชิงชัยแสยะยิ้ม “ถ้านี่เป็นปืน..ก็คงตายโหงกันหมดแล้วทั้งคู่ น่าเสียดายจริงๆ...” เอาโทรศัพท์มากดดูผลงาน “หึๆๆ..สุดยอด..คุณฟ้ากระจ่าง..มีกิ๊กให้แอบมาจู๋จี๋กันข้างถนน แล้วยังชั่วช้าสารเลวไปหลอกให้เทเรซ่ากับปีเตอร์เคลิ้มได้อีกนะ”
“ชิงชัย” ฟ้ากระจ่างอุทานเสียงขุ่น
“แกแน่มาก..ไอ้จ้าง..ยิงนัดเดียวได้นกทั้งฝูง แกก็ทำให้ชั้นเอาแต่หวาดระแวง หึงหวง จนมองข้ามลืมระวังเรื่องงาน..ว่าแกจะมาเสียบวินาทีสุดท้าย..เอาชนะพวกเราไปได้..เหมือนที่พ่อแกทำครั้งที่แล้วเปี๊ยบ”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณฟ้ากระจ่าง” ดวงยิหวาแก้ตัวแทน
“โอ๊ววว..คุณแฟนแก้ตัวแทนซะด้วย พวกแกนี่มันโรคจิตทั้งแก๊งค์ ดวงยิหวา คุณเต็มใจด้วยเหรอ ที่ผู้ชายของคุณใช้เสน่ห์เที่ยวไปหว่านใส่ผู้หญิงอื่น เห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นของเล่นแบบนี้ แกคงคิดแผนกันนานมากนะ ทำงานกันเป็นทีมเวิร์ค เป็นขั้นเป็นตอน ที่จะทำให้ครอบครัวคุณปีเตอร์เค้าตายใจ จากพ่อถึงลูก..ส่งไม้ต่อกันเป็นสเต็ปๆ ตั้งแต่ไอ้เกียรติบดินทร์มาทำเป็นฉุดเทเรซ่า แล้วไอ้จ้างมาช่วย จนถึงวันที่แกส่งดอกไม้มาให้น้องเค้า..ก่อนวันประกาศผลประกวดราคาแค่ไม่กี่วันเท่านั้นเอง เลือดเย็นจริงๆ แผนแบบนี้ไม่ระยำจริงๆ ทำไม่ได้นะเนี่ย”
“อะไรนะ ส่งดอกไม้” ฟ้ากระจ่างงงสุดๆ
“ยังทำหน้าเซ่อได้อีก ไอ้ฟ้ากระจ่าง ไอ้คนใจโหด ขอบอกแกให้เตรียมตัวไว้ให้ดี นี่คือการเตือนครั้งแรก..แกจะได้รับผลกรรมของแกเร็วๆนี้แน่ๆ” ชิงชัยมองจิก อย่างเกลียดชัง แล้วเดินออกไป
ฟ้ากระจ่างยืนอึ้งอย่างงงๆ อยู่อย่างนั้น ในขณะที่ดวงยิหวามองทั้งห่วงใย และสงสารจับใจ

ไม่นานหลังจากนั้นรูปภาพในโทรศัพท์ที่เป็นรูปฟ้ากระจ่าง จับมือกับดวงยิหวา กำลังเหลียวหน้าเหลียวหลังระแวงระวังภัย ปีเตอร์กำลังดูภาพนั้นจากมือถือในมือตน
ปีเตอร์ส่งคืนให้ชิงชัย สีหน้าเรียบเย็น “อย่าเอาไปให้เทเรซ่าดูล่ะ”
“ทำไมล่ะครับ เทเรซ่าสมควรที่จะได้เห็นมากกว่าใครเลยนะครับเนี่ย” ชิงชัยว่า
ปีเตอร์พูดเสียงเข้ม ด้วยท่าทีจริงจัง “ถ้าใครทำร้ายลูกสาวผม.. มันก็ต้องโดน”
ชิงชัยมองหน้า แล้วแอบหันหน้าไปด้วยความสะใจ

เย็นวันนั้นเทเรซ่านั่งกอดน้องกระต่างอยู่บนเตียงลูบหัวมันเบาๆ ดวงตาเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่าง ปีเตอร์ถือถาดซุปเข้ามา
“เทเรซ่า..ได้เวลาอาหารเย็นแล้วลูก”
เทเรซ่าเหลือบมามอง ไม่ยินดียินร้าย “แต๊งกิ้ว แดดดี้”
“รับประทานตอนนี้เลยดีไหมลูก”
“ยังค่ะ เทเรซ่ายังไม่หิว” เทเรซ่าหันหน้าไป มองเหม่อต่อ
“งั้น..แดดดี้วางไว้ตรงนี้นะคะ ที่เดิมนะ เดี๋ยวเทเรซ่าต้องรับประทานซักคำสองคำก็ยังดีนะ”
เทเรซ่ารับคำทั้งที่ยังอยู่ในอาการมึนๆ “ค่ะ”
เทเรซ่าดึงน้องกระต่ายมากอดแนบอก น้ำตาไหลออกมาอีก ปีเตอร์มองภาพนั้นด้วยความปวดร้าวใจ สีหน้าเจ็บแค้นแทนลูกสาว

ทางด้านดวงยิหวายกถ้วยกาแฟใส่นมเยอะๆ มาให้ ฟ้ากระจ่างรับมากำไว้ในมือเหมือนจะซึมซับรับเอาความอุ่น ก่อนจะค่อยๆ จิบอย่างช้าๆ สีหน้าและแววตากำลังใคร่ครวญครุ่นคิดอย่างหนัก
ดวงถือแก้วกาแฟมานั่งข้างๆ กัน
ฟ้ากระจ่างถอนใจ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น..หมายความว่า..บริษัทเราทำธุรกิจโดยใช้เล่ห์เหลี่ยมสกปรกเอาชนะคู่แข่งมาตลอดๆเลยเหรอดวง”
“เท่าที่ดวงรู้..แต่ก่อน ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เลยนะคะ”
“แล้ว..ทำไม..ตอนนี้นายหัวต้องทำแบบนี้”
“ดวงก็ไม่เข้าใจนายหัวเหมือนกัน พ่อก็ไม่เข้าใจ แต่งานนี้..เหมือนพี่จ้างเป็น..เอ่อ..” ดวงยิหวาทำท่าจะพูด แต่ไม่กล้า
“เครื่องมือ..ใช่ไหม พี่เหมือนเป็น..หมากตัวนึง..บนกระดานของนายหัว” ฟ้ากระจ่างก็คิดเช่นนั้น
“ดวงอยากให้พี่จ้างออกไปให้พ้นจากจุดนี้..ดวงกลัว”
“กลัวอะไร”
ดวงยิหวามองหน้า ไม่กล้าพูดออกมา ฟ้ากระจ่างมองสบตาครุ่นคิดอย่างหนัก

เย็นวันเดียวกัน เกียรติบดินทร์คิดหนัก ขณะที่บุรีเดินเข้ามาโอบบ่า
“น้องดิน อาไปคิดมาหลายวันละ ทางเดียวที่จะให้มันพ้นไปจากเส้นทางของเรา ก็คือต้องทำให้มันหายไปจากโลก”
“อาบุรี!!” เกียรติบดินทร์ตกใจ
“มันไม่มีทางอื่นจริงๆ..น้องดิน ไอ้นี่มันดวงแข็งมาก แล้วมันก็ดื้อด้าน เรามัวแต่ทำแผนอ้อมค้อมไปก็เสียเวลาเปล่า”
“แต่..แม่ผมรักมันมากนะครับ”
บุรีหัวเราะ “นั่นไง..พ่อแม่น้องดินรักมันมากไง..รักจนไม่เห็นหัวน้องดินแล้วไง..ยัยดวงยิหวาก็รักมันเหมือนกัน..น้องดินแพ้มันไม่มีประตูสู้แล้ว ยังจะต้องลังเลอะไรอีก”
เกียรติบดินทร์ไม่พอใจนักที่ได้ยิน “นี่..อาบุรีใช้คำว่าแพ้เลยเหรอ”
“แล้วจะให้ใช้คำว่าอะไร”
“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว..อาบุรีอยากจะทำอะไรกะมันก็ทำ”
“แหงล่ะ เรื่องแบบนี้ อาจัดการเอง อาต้องระวังไม่ให้กระทบไปถึงน้องดินแน่ อาจะหามือดีมาลงมือ..ช่วงนี้ใครจัดการกะไอ้จ้างก็สบาย..เพราะทุกคนก็ต้องคิดว่าพวกไอ้ปีเตอร์ทำ รับรอง ไม่มีคนนึกถึงพวกเรา น้องดินนอนรอสบายๆแล้วกัน”
บุรีพูดจบก็เดินออกไป เกียรติบดินทร์อึ้ง

ระหว่างที่เกียรติบดินทร์เดินเข้าบ้านมา ได้ยินเสียงระรื่นของทรายทองกำลังอวดกระเป๋าใบใหม่กับป้าบัว
“สวยไหม ป้าบัว..นายหัวให้ทรายล่ะ ต่อไปนี้ ทรายจะออกงานกะพี่จ้างทุกงานเลย..ในฐานะเลขาจ้า”
“เลขา..คุณทรายน่ะเหรอ จะเป็นเลขา คุณทรายทำอะไรเป็น” ป้าบัวดูแคลน
“อย่าดูถูกกันมากนักนะ ป้าบัว ทรายเรียนเลขามานะ..ถึงจะไม่จบ แต่ก็มีความรู้มากพอแล้วล่ะ”
เกียรติบดินทร์ฟังแล้วทำหน้าหยันๆ แล้วทำท่าจะเดินผ่านขึ้นบ้านไป
“แล้วดวงยิหวาล่ะ ดวงยิหวาเค้าเป็นคู่หูคุณจ้างนะ เค้าจะยอมเหรอ”
“ฮะๆๆ ยัยดวงยิหวาน่ะเหรอ..ยังไงๆ มันก็จะโดนรวบหัวรวบหาง ส่งไปเรียนเมืองนอกกะพี่ดินจนได้ พี่ดินก็เหมือนกัน ต่อไปนี้จะขัดขืนพ่อแม่ไม่ได้แล้ว นายหัวเอาจริงแน่”
“แต่คุณดินบอกว่าจะไม่ไปนะ” ป้าบัวว่า
เกียรติบดินทร์ชะงัก หยุดฟัง
“ถ้านายหัวสั่งให้นายเด่นบังคับยัยดวงล่ะ ยัยดวงจะกล้าขัดใจนายเด่นเหรอ ยัยดวงมันไม่ใช่คนมั่งมีอะไร ถ้านายหัวให้ทุนมันไปเรียนสูงๆ ทำไมมันจะไม่ไป มันไม่ใช่ลูกคุณหนูนี่ จะได้กล้าแข็งข้อพ่อแม่ แล้วถ้ามันไป..พี่ดินจะทำไง พี่ดินรักมันจะตาย..
เกียรติบดินทร์ฟังแล้วถึงกับผงะ
“แล้วคุณรักคุณจ้างจริงๆเหรอ คุณทราย” ป้าบัวถาม
“รักสิ ทรายจะใช้ความดีเอาชนะใจพี่จ้างเอง ในเมื่อพี่จ้างรักยัยดวงไม่ได้ รักยัยเทเรซ่าก็ไม่ได้..ในที่สุด..ก็ต้องเสร็จทราย..ฮิๆๆๆ” ทรายทองตอบอย่างภูมิใจ
เกียรติบดินทร์ฟังแล้วในที่สุดเปลี่ยนใจเดินออกจากบ้านไป

เกียรติบดินทร์มาจอดรถซุ่มอยู่ที่ริมถนนด้านหนึ่งในเงามืดมิดยามค่ำคืน แถวนั้นมีรถจอดทิ้งกันเต็มข้างทาง เปิดรถแล้วเดินมาเรื่อยๆ ตรงไปที่บ้านดวงยิกวา แต่แล้วต้องชะงักเมื่อเห็นรถฟ้ากระจ่าง จอดอยู่หน้าประตูบ้าน
“ไอ้จ้าง..ที่แท้..แกมาอยู่บ้านนี้เองเหรอ”
เกียรติบดินทร์สบถ ยืนอึ้ง ปวดใจยิ่งนัก แล้วสักพักดีกรีความแค้นพุ่งปรี๊ด สะบัดตัวหันหลังกลับไปที่รถตน เปิดรถแล้วเข้าไปนั่งดึงเก๊ะออกมา ภายในมีกระเป๋าใบหนึ่ง
เกียรติบดินทร์นิ่งมอง แล้วตัดสินใจเปิดกระเป๋า ซึ่งในนั้นคือปืนพกขนาดเหมาะมือ
หนุ่มเลือดร้อนชั่งใจอีกนิด แล้วหยิบปืนออกมา กระชับปืนในมือ
ใบหน้าเกียรติบดินทร์ยามนี้ มีแววเหี้ยมโหดผุดขึ้นมา เกียรติบดินทร์เงยหน้าขึ้น ขยับจะออกจากรถ แล้วชะงัก เมื่อเห็นดวงยิหวาเดินมาส่งฟ้ากระจ่างที่รถ
เกียรติบดินทร์อึ้ง ตะลึงนิ่งดูอยู่ ฟ้ากระจ่างท่าทางมึนๆ ซึมๆ เหมือนยังไม่อยากกลับ
“พี่จ้างต้องระวังตัวนะคะ”
“พี่จะระวัง..ดวงเองก็เหมือนกันนะ”
ดวงยิหวาดึงมือฟ้ากระจ่างมากุมไว้ “พี่จ้าง..พูดกะนายหัวได้ไหมคะ”
“พูดอะไร..ขอถอนตัวจากงาน..เพราะกลัวน่ะเหรอ”
“ค่ะ นะคะ พี่จ้าง..นะคะๆ ดวงขอร้อง..” ดวงยิหวาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
ฟ้ากระจ่างลำบากใจ มองหญิงคนรักแล้วจับหัวดวงยิหวา ลูบผมเบาๆ
“อาจจะ..ไม่มีใครทำอะไรพี่ก็ได้..เราเป็นคนดี..พระย่อมคุ้มครองเราสิ”
ดวงยิหวางอแง “แล้วถ้าพระไม่คุ้มครองล่ะคะ”
ฟ้ากระจ่างอึ้ง แล้วดึงดวงมากอด ไม่รู้จะบอกอะไรเหมือนกัน เกียรติบดินทร์แค้นจัด มองภาพเบื้องหน้า แล้วกัดฟัน เปิดประตู ก้าวออกมา
ทันใดนั้น จากอีกด้านหนึ่งของซอย มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งแล่นพุ่งออกมา ฟ้ากระจ่าง และดวงยิหวาหันไป
มอเตอร์ไซค์คันนั้นพุ่งเข้ามา แล้วชะลอลงเล็กน้อย คนซ้อนถือปืนในมือ หันกระบอกมาที่ฟ้ากระจ่าง แล้วเล็งยิง
ฟ้ากระจ่างเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แล้วขยับตัวดึงดวงยิหวาพุ่งล้มตัวหลบ มือปืนยิงเปรี้ยง ออกมาจึงพลาดเป้าไป มอเตอร์ไซค์ขับแล่นผ่านไป
เกียรติบดินทร์มองภาพตรงหน้า ตกใจ ยืนตาค้างตะลึงจังงัง ระหว่างนั้น มอเตอร์ไซค์วนรถกลับมาอีกรอบ
ฟ้ากระจ่างกับดวงยิหวายังล้มอยู่ พยายามจะพยุงกันลุกขึ้น เกียรติบดินทร์มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างช็อกๆ จังหวะนั้นมอเตอร์ไซค์แล่นกลับมาอีกรอบ แล้วมือปืนขยับตัวให้ถนัด หันไปทางฟ้ากระจ่าง
ฟ้ากระจ่าง กับดวงยิหวา ที่กำลังจะทรงตัวลุกยืนขึ้นมา ต่างชะงัก อยู่ในภาวะจนตรอก มือปืนยกปืนขึ้นกำลังจะยิง
ทันใดนั้น เกียรติบดินทร์ตัดสินใจยกปืนเล็ง ปลดล็อกแล้วยิงใส่มือปืนทันที มือปืนเองก็ยิงเปรี้ยงในจังหวะไล่เลี่ยกัน เร็วช้ากว่ากันเพียงเสี้ยววินาที
กระสุนของเกียรติบดินทร์เข้าที่ไหล่มือปืน ทำให้แขนมือปืนเบนไป กระสุนพลาดจากฟ้ากระจ่าง
ฟ้ากระจ่างและดวงยิหวายืนนิ่งตะลึงตาค้าง ตกใจแทบช็อก
เกียรติบดินทร์ก้าวเข้าไปหมายจะยิงซ้ำมือปืน คนขับมอเตอร์ไซค์ตกใจ รีบพุ่งทะยานพามือปืนหนีไปสุดชีวิต เกียรติบดินทร์ยืนอึ้ง แล้วก็งงๆ กับสิ่งที่ตนทำลงไป มองปืนในมือ ตกตะลึง จังหวะนั้นดวงยิหวาหันมามองเกียรติบดินทร์
ฟ้ากระจ่างรีบเข้าไปหา “คุณดิน..ขอบคุณ..ขอบคุณมาก”
“พวกนั้นมัน…” ดวงยิหวาสงสัย
“ไอ้ชิงชัยส่งมาแน่” ฟ้ากระจ่างบอกอย่างมั่นใจ
เกียรติบดินทร์มองทั้งคู่ ยังไม่อยากเชื่อกับเหตุการณ์เมื่อครู่
“ดวง...ไม่เป็นไร ใช่ไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“โชคดี ที่คุณดินมาช่วยทัน..ไม่งั้น..ผมคงแย่”
เกียรติบดินทร์ได้สติ มองสองคนสลับกันไปมา สีหน้ามึนตึง
“ชั้นไม่ได้มาช่วยใคร ชั้นมาหาดวง”
“โชคดีนะคะ ที่คุณดินมีปืนด้วย..แต่..ปกติคุณไม่ได้พกปืนนี่คะ”
แม้ดวงยิหวาจะแปลกใจแต่ก็ไม่ติดใจสงสัย
“อือ..” เกียรติบดินทร์เหลือบมามองหน้าฟ้ากระจ่าง กวนๆ “แต่ก็มีติดรถไว้..เผื่อจำเป็น..
ฟ้ากระจ่างนิ่งฟัง แล้วนึกบางอย่างได้ รู้สึกสงสัยตงิดในใจ ขณะจ้องหน้าน้องชาย
เกียรติบดินทร์มองสบตาอย่างท้าทาย

คืนนั้นบอดี้การ์ด 2 คน ยืนชะเง้อรออยู่บริเวณหน้าบ้านปีเตอร์ กังวลๆ ทันใด รถเก๋งคันนึง แล่นเข้ามาอย่างเร็ว บอดี้การ์ดทั้งสองรีบลงไปรับ
บอดี้การ์ดคนนั้นเปิดประตูรถก้าวลงมา เดินเข้ามาสมทบ แล้วซุบซิบกันแบบร้อนใจ ปีเตอร์เดินออกมาเหมือนรออยู่นานแล้ว ถามด้วยเสียงร้อนรน
“เป็นไง”
บอดี้การ์ดคนหนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้าทีมส่ายหน้า พลางพูดขึ้นด้วยสำเนียงไทยไม่ชัด “ไม่สำเร็จครับ มันมีคนมาช่วย ไอ้ฮงถูกยิง ส่งหมอแล้ว”
“เป็นอะไรมากมั้ย”
“ไม่มากครับ โดนไหล่ เฉี่ยวๆ ไป”
“แล้วแกกลับมาที่นี่ทำไม”
“ผมดูดีแล้ว ไม่มีใครตามครับ”
“มันมีคนคุ้มกัน.. มันรู้ตัวว่าจะโดนล่ะสิ” ปีเตอร์แค้นใจไม่หายที่แผนล้มเหลว
เทเรซ่าเดินลงมาโผล่หน้ามาดู 3 บอดี้การ์ดเห็นมองหน้ากันไปมา แล้วหันมามาสบตาปีเตอร์
ปีเตอร์เห็นสายตาทุกคน รีบหันกลับมาดู “อ้าว เทเรซ่า ลงมาทำไมลูก”
“เทเรซ่าได้ยินเสียง..เหมือนใครมา”
ปีเตอร์อึ้งพยายามหาคำตอบ “ไม่มีใครหรอกลูก..ไอ้พวกนี้มันกลับมาจากข้างนอก
“เทเรซ่าได้ยินเสียงรถ..นึกว่า...” เทเรซ่าโหยหาแต่ฟ้ากระจ่าง
ปีเตอร์รู้สึกปวดใจ “เทเรซ่า”
“เค้าคงไม่มาแล้วใช่ไหมคะ แดดดี้” เทเรซ่าเสียงเศร้าลงอีก
“เทเรซ่า..เข้าไปข้างในกันดีกว่า..ข้างนอกนี่อากาศเย็นลูก”
“เทเรซ่าไม่เข้าใจ..ทำไมเค้าทำกับเทเรซ่าแบบนี้”
ปีเตอร์เก็บความรู้สึกพยายามข่มใจ “มันจะต้องได้รับบทเรียน เทเรซ่า แดดดี้ไม่ปล่อยให้มันรอดไปได้แน่”
“แดดดี้จะทำอะไรเค้าคะ”
“เทเรซ่าไม่ต้องไปแคร์ ไอ้คนนั้นมันไม่มีตัวตนอีกต่อไปแล้ว..ในโลกของเรา” ปีเตอร์เสียงขุ่นเขียว
เทเรซ่าอึ้ง ยืนเบลอ “ไม่มีตัวตน..แปลว่าอะไรคะ”
ปีเตอร์ไม่ตอบ ประคองลูกเดินเข้าบ้านไป 3 บอดี้การ์ดมองตาม สบตากันรู้สึกเศร้าใจ

คืนนั้นนายเด่นยังเครียดไม่หาย ดวงยิหวาทำแผลบริเวณข้อศอกฟ้ากระจ่าง ที่ถลอกตอนล้ม เกียรติบดินทร์มองมา แล้วทำเป็นเมินอย่างหมั่นไส้
“พวกมันเล่นขนาดนี้เลยเหรอ” นายเด่นปรารภขึ้น
“ทำไงดีล่ะจ๊ะ พ่อ” ดวงยิหวากังวลนัก
“ต่อไปนี้ ห้ามทุกคนไปไหนมาไหนตามสบายกันแบบนี้ คุณจ้าง คุณดิน..คุณต้องเข้าใจนะครับ..ว่าเวลานี้พวกคุณตกเป็นเป้าที่พวกมันปองร้าย” นายเด่นเตือนภัย
“นายเด่นกับดวงก็เหมือนกัน ประมาทไม่ได้กันทุกคนล่ะครับ” ฟ้ากระจ่างว่า
“แล้วไง..พวกเราต้องทำตัวเป็นตัวตุ่น ขุดดินอยู่กันเลย ดีไหม ..พูดยังกะพวกมันมีมือมีเท้าอยู่ฝ่ายเดียวนี่..พวกเราก็ไม่ใช่กระจอกๆ จะได้ไปกลัวมัน” เกียรติบดินทร์สวนขึ้นมา
“เราต้องแจ้งความ บ้านเมืองมีขื่อมีแป คนเราจะมาทำรุนแรงป่าเถื่อนแบบนี้ไม่ได้”
ฟังคำพูดฟ้ากระจ่าง เกียรติบดินทร์หัวเราะใส่หน้าทันที
“เอาเลย แจ้งเล้ย..ตำรวจเค้าคงสนุกสนานหรอก เพราะพวกเรากะพวกมัน แจ้งความกันไป แจ้งความกันมาหลายคดีแล้ว ไม่เห็นมีความคืบหน้าซักคดีเดียว นายแค่โผล่ไป..บอกว่านายเป็นใคร ตำรวจเค้าก็รู้แล้ว ว่าจะลงบันทึกประจำวันว่าอะไร ฮ่ะๆๆ”

ทุกคนอึ้งไปตามๆ กัน ในขณะที่ฟ้ากระจ่างมีใบหน้าเคร่งขรึม ในใจคิดทบทวนอย่างหนัก

อ่านละครเรื่อง ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 43 วันที่ 11 มี.ค. 55
“ลิขิตฟ้าชะตาดิน”
ละครเรื่องลิขิตฟ้าชะตาดินบทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : ปราณประมูล
ละครเรื่องลิขิตฟ้าชะตาดินกำกับการแสดง : ผอูน จันทรศิริ
ละครเรื่องลิขิตฟ้าชะตาดินผลิต: บริษัทเอ็กแซ็กท์ - บริษัทซีเนริโอ
ลิขิตฟ้าชะตาดินแนวละคร : ดราม่า
ตืดตามชม ลิขิตฟ้า ชะตาดิน ได้ทางช่อง 5 ออกทุกวัน จันทร์ - พฤหัสบดี เวลา 20.25 น.
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์