อ่านละคร ขุนเดช ตอนที่ 21 วันที่ 19 มิ.ย. 55

อ่านละคร ขุนเดช ตอนที่ 21 วันที่ 19 มิ.ย. 55

กำนันถือดาบวิ่งเข้าแทงสุดแรง ขุนเดชสะดุ้งเฮือกทรุดลง กำนันหัวเราะลั่นก่อนเดินหายไป

ขุนเดชฟุบหน้ากับพื้นอย่างอ่อนแรง แต่ยังย้ำบอกตัวเองอย่างมุ่งมั่นอาฆาต...ทระนง!

“ข้า...ข้าคือเพชฌฆาต...ข้าคือทหารพระร่วง ข้าต้องตัดสินคนบาป พวกแกต้องตาย...”

พึมพำความมุ่งมั่น ความแค้น แล้วดวงตาก็ค่อยปิดลงจนแน่นิ่งไป...


ในอีกภวังค์หนึ่ง...ขุนเดชพบตัวเองถูกประดับจับมัดติดกับต้นไม้ส่วนดาบดำปักอยู่ห่างจากตัวไปไม่กี่ก้าว...

ประดับเยาะเย้ยเหยียดหยามสภาพของขุนเดช เมื่อถูกขุนเดชด่า ประดับบอกว่าให้เปลี่ยนคำด่าเป็นอ้อนวอนขอชีวิตเสีย

“ฉันไม่มีวันขอชีวิตจากคนเลวอย่างแก...ดาบดำของฉันจะตัดคอคนบาปอย่างแก”

“หึๆ ดาบดำของแกน่ะหรือ...” ประดับกระชากดาบดำที่ปักบนพื้นขึ้นมาชี้หน้าขุนเดช “ดาบดำของแกเล่มนี้ฉันชอบว่ะ ถึงมันจะเคยใช้จัดการคนของฉันไปแล้วหลายคนแต่ก็ถือว่ามันเป็นอาวุธที่จับ แล้วทำให้รู้สึกว่า ฉันคือเพชฌฆาต!”

“ดาบดำอาบไปด้วยเลือดของคนเลว และมันก็รอที่จะลิ้มรสเลือดของแก”

“เลือดฉันเหรอ...ไม่หรอก...เลือดแกต่างหากไอ้ขุนเดช” ประดับยิ้มเหี้ยม มันใช้ดาบดำกรีดที่หน้าขุนเดชช้าๆ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

เลือดไหลเป็นทางจากรอยแผลที่ถูกกรีด นั่นยิ่งสร้างความแค้นให้ขุนเดชเป็นทวีคูณ

ประดับเยาะเย้ยว่า ดาบดำที่เคยฆ่าคนอื่นเมื่อโดนเข้ากับตัวเองมันเจ็บแสบดีไหม ขุนเดชจ้องเขม็งตะคอกใส่หน้ามัน

“ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด ต่อให้แกเอาดาบดำเสียบทะลุหัวใจของฉัน ความเจ็บปวดจะไม่ทำให้ฉันร้องขอชีวิตจากแกแน่นอน”

ประดับจะทำให้ขุนเดชยอมแพ้ให้ได้ มันเอา

บัวทองมาต่อรอง ขุนเดชยิ่งแค้น สั่งให้มันปล่อยบัวทองแล้วมาตัดสินกับตน บัวทองสะบัดหลุดแล้วตบหน้าประดับเต็มแรง มันยิ้มเหี้ยม บอกขุนเดชว่า

“ดูให้ดีนะไอ้ขุนเดช...แกไม่ใช่เพชฌฆาตคอยตามล่าพวกฉันหรอก แต่แกคือเหยื่อของพวกฉันมากกว่า”

ประดับชักปืนออกมายิงบัวทองต่อหน้าขุนเดช เมื่อบัวทองทรุดลง แจ๊คก็วิ่งมาแกะเชือกที่มัดขุนเดชปล่อยให้วิ่งไปประคองร่างบัวทอง

“บัวทอง...บัวทองต้องไม่เป็นอะไรนะ...อยู่กับพี่นะบัวทอง”

“ฉัน...ฉัน...ฉันรักพี่นะ พี่ขุนเดช” พูดจบ บัวทองก็แน่นิ่งสิ้นใจในอ้อนแขนของขุนเดช

“บัวทอง...” ขุนเดชตะโกนก้องอย่างเจ็บปวดสุดชีวิต...

ประดับกับแจ๊คหัวเราะสะใจแล้วเดินหายไป...

ทั้งหมดนั้น คือมโนภาพที่เกิดจากความโกรธแค้นระหว่างการฝึกเพลงดาบเดือนดับ...ขุนเดชขบ กรามแน่น ปากก็ยังพึมพำวนไปวนมาทั้งที่ยังหลับตานั่งสมาธิอยู่ในสุสานร้าง...

“ไอ้คนบาป...พวกเอ็งต้องตาย...ตาย...ตาย!!”

ขุนเดชลืมตาโพลงขึ้นจากภวังค์ที่นั่งสมาธิ แววตาแข็งกร้าว ดุดัน ภาพในอดีตที่พ่อถูกฆ่าตายไปต่อหน้า...ภาพหลวงพ่อสุขโอบอุ้มอบรมเขาแต่นั้น มา...กลับสู่ความนึกคิดอีกครั้ง...

ขุนเดชลุกขึ้น หันไปดึงดาบดำจากฝัก สีหน้าดุดัน เหี้ยมเกรียม ผิดจากขุนเดชคนเดิม คำรามอย่างดุร้าย...

“ข้าคือเพชฌฆาต...ข้ามีหน้าที่ลงทัณฑ์คนบาป... พวกมันต้องตาย...ตาย!! ฮ่าๆๆๆ”

ขุนเดชระเบิดหัวเราะออกมาเหมือนคนขาดสติ เขากลายเป็นเพชฌฆาตที่โหดเหี้ยม ไร้ความปรานีไปแล้ว

ooooooo

ฝ่ายกำนันบุญก็ฝันร้ายน่ากลัว เห็นภาพหลอนจนตัวเองแทบเสียสติ ระแวงทิพย์จนสั่งให้เอาไปอยู่โรงพยาบาลบ้า ผวาเห็นเงาตัวเองมีแววตาเป็นงูตามตัวเป็นเกล็ด จนชักปืนยิงอย่างบ้าคลั่ง

พอสะดุ้งตื่นเหงื่อท่วมหน้า ก็อาละวาดไล่รำพันที่นอนอยู่ด้วยให้กลับห้องตัวเอง สั่งว่าพรุ่งนี้ให้เอาทิพย์ไปอยู่โรงพยาบาลบ้าเลย กำนันหวาดผวาเสียจนเหมือนคนเสียสติ จับรำพันผลักออกจากห้องแล้วปิดประตู มิไยว่ารำพันจะทุบประตูเรียกอย่างไรก็ไม่เปิด

รุ่งเช้าก็วุ่นวายกับการสั่งไอ้นะให้หารถพยาบาลมาเอาทิพย์ไปส่งโรงพยาบาลบ้า ประดับมาเจอถามว่า ยังไม่เลิกวุ่นวายกับลูกสาวปัญญาอ่อนอีกหรือ บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

กำนันแก้ตัวว่าเพราะตนมีงานใหญ่ต้องรับผิดชอบเลยไม่อยากให้ทิพย์มาเกะกะขวาง หูขวางตา ประดับสั่งว่าเรื่องแค่นี้ให้พวกคนงานจัดการก็ได้ ตนมีเรื่องสำคัญต้องใช้ให้ลูกน้องกำนันไปทำ นั่นคือ...

“ล่อไอ้วีรบุรุษบาปให้ออกมา ไอ้แจ๊คจะได้เล่นงานมันแล้วเอาดาบดำของมันมาทำพิธีสัตโลหะบุรุษ”

“ดาบดำของไอ้วีรบุรุษบาป...หมายความว่า...”

“ใช่...ดาบดำของไอ้วีรบุรุษบาปคือโลหะศักดิ์สิทธิ์ชิ้นสุดท้ายที่จะทำให้ฉันเป็นสัตโลหะบุรุษ”

กำนันหูผึ่งขึ้นมาทันที จากนั้นบอกไอ้นะกับไอ้เนว่า

“ดาบดำของวีรบุรุษบาปคือใบเบิกทางที่จะทำให้ข้าได้เป็นสัตโลหะบุรุษ” พูดแล้วกำนันยกแขนข้างขวาที่พันแผลเกล็ดงูขึ้นมาดู พูดอย่างหมายมาด “ทางเดียวที่ข้าจะพ้นจากแรงอาฆาตของไอ้งูเจ้าตัวนั้น คือข้าต้องเป็นสัตโลหะบุรุษให้ได้”

“ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะพ่อกำนัน พวกฉันรู้ว่าต้องทำยังไง” ไอ้เนสอพลอ

“ดี...แต่ตอนนี้เราต้องทำตามที่ไอ้ประดับมันสั่งไปก่อน อย่าเพิ่งให้มันสงสัย”

ไอ้นะไอ้เนรับคำแข็งขัน ส่วนกำนันยกแขนขึ้นดูแผลเกล็ดงูอย่างมีความหวัง...

ooooooo

การหายเงียบไปของขุนเดช ทำให้ทุกคนถามหาและตามหาแต่ไม่มีใครเจอ อาจารย์ประทีปเองก็เป็นห่วง เพราะขุนเดชไม่เคยหายไปโดยไม่บอกใคร

“คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ ขุนเดชอาจมีธุระส่วนตัวต้องไปจัดการอย่างที่อาจารย์ว่าก็ได้” ดาราพูดไปอย่างนั้นทั้งที่ลึกๆแล้วก็เป็นห่วงขุนเดชไม่น้อย

ขณะนั้นเอง อาจารย์ดำรงประคองคนงานสองคนที่สภาพสะบักสะบอมเข้ามา บอกว่าเกิดปัญหาแล้ว

นั่นคือ ที่พื้นที่โบราณสถานที่อาจารย์กับคนงานกำลังทำงานบูรณะพระพุทธรูปอยู่ ถูกไอ้นะกับไอ้เนพาลูกน้องมีผ้าโพกหน้ามาปล้น ไอ้นะถือปืนเข้ามาตะโกนสั่ง

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ก็หลบไปให้หมด”

อาจารย์ดำรงกับคนงานพากันถอยออกไป แต่มีคนงานคนหนึ่งไม่ยอม คว้าจอบจะเข้าไปเล่นงานพวกมัน เลยถูกไอ้นะสั่งลูกน้องให้เล่นงานจนหมอบ เท่านั้นไม่พอ ไอ้นะยังส่งสัญญาณให้ลูกน้องซ้อมอาจารย์ดำรงกับคนงาน ส่วนตัวมันเองเข้าไปที่พระพุทธรูป พูดอย่างย่ามใจ

“งามจริงๆ...งามไม่มีที่ติ...เฮ้ย...เอาเศียรพระองค์นี้”

ลูกน้องมันกรูกันไปใช้เลื่อยตัดเศียรพระพุทธรูปจนขาดกลิ้งลงมากับพื้น อาจารย์ดำรงร้องห้ามสุดเสียง เลยถูกพวกมันซ้อมจนหมดสภาพ

ดาราฟังอาจารย์ดำรงเล่าแล้ว เธอด่าอย่างแค้นใจ

“เลว...เลวที่สุด ฉันจะไม่ยอมให้พวกมันขโมยสมบัติของชาติไปเด็ดขาด” พูดแล้วคว้าปืนบนโต๊ะหุนหันออกไป

“อาจารย์ดารา...” อาจารย์ประทีปร้องเรียก แล้วหันบอกอาจารย์ดำรง “คุณพาพวกเราไปอนามัย แล้วรีบแจ้งเรื่องนี้ให้หมวดยงยุทธทราบ ผมจะไปกับอาจารย์ดาราเอง” แล้วอาจารย์ประทีปก็รีบตามดาราไป

ooooooo

ยงยุทธอยู่ที่บ้านคำปัน กำลังสอบถามบัวทองว่าขุนเดชหายไปไหน บัวทองบอกว่าตนไม่รู้เหมือนกัน ยงยุทธไม่เชื่อ พูดเป็นการเป็นงานให้ดูน่าเกรงขามน่าเชื่อถือว่า

“บัวทอง...ฉันมาขอให้เธอช่วยคราวนี้ เพราะต้องการเจอตัวไอ้หมอนั่นก่อนที่พวกมันจะเจอนะ”

อ่านละคร ขุนเดช ตอนที่ 21 วันที่ 19 มิ.ย. 55
ละคร ขุนเดช บทประพันธ์ โดย: สุจิตต์ วงศ์เทศ
ละคร ขุนเดช บทโทรทัศน์ โดย : แพรพริมา
ละคร ขุนเดช กำกับการแสดง โดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ละคร ขุนเดช ผลิต โดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด โดยธงชัย - มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ละคร ขุนเดช แนวละคร โดย : ดราม่า แอ็คชั่น อิงประวัติศาสตร์
ละคร ขุนเดช ออกอากาศ : วันพุธ-วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ