เอนกกับอนุทินเดินหน้าเครียดเข้าบ้านในเวลาต่อมา
“ตอนแรกนึกว่ายัยเมย์จะได้เป็นสะใภ้คุณปู่ หวังจะพึ่งใบบุญมันบ้าง สุดท้ายก็แห้ว ตอนนี้ผมว่าเราไม่เหลืออะไรแล้วนะพ่อ”
“อย่าคิดมากน่ะ ถึงยังไงเราก็ยังมีที่อยู่ที่กิน”
“ต้องคิดสิพ่อ ไอ้ภูกับเมียมันไม่ได้ทำอะไรเลยนะอยู่ๆมันก็เข้ามาฮุบเอามรดกไปหน้าตาเฉย”
“ทำไงได้ ก็เค้าเป็นทายาทโดยตรง”
“แต่ผมไม่ยอมหรอก อย่างน้อยมรดกส่วนนึงก็ต้องเป็นของเรา”
อนุทินเดินออกไปด้วยความหงุดหงิด เอนกได้แต่ถอนหายใจ
ภายในห้องนอนของภูบดี ญาดาสวมใส่เสื้อวอร์มแขนยาวกางเกงวอร์มดูรัดกุม นั่งกอดหมอนกับผ้าห่มรอธาวินอยู่ปลายเตียง ธาวินเดินออกจากห้องน้ำก็ชะงักไปทันที
“ตาลใส่เสื้อผ้าหนาขนาดนั้นไม่ร้อนหรือ”
“ไม่ค่ะ ตาลเป็นคนขี้หนาว”
ญาดายื่นหมอนและผ้าห่มให้
“นี่ค่ะ”
“ตาลจะให้ผมนอนที่โซฟาจริงๆเหรอ”
“ก็จริงสิคะ ตาลไม่ได้พูดเล่น”
“ทำไมล่ะ เราแต่งงานกันแล้วก็ต้องนอนเตียงเดียวกันสิ”
“ถ้าคุณภูยืนยันว่าจะนอนบนเตียง งั้นตาลไปนอนโซฟาเองก็ได้”
“ไม่ เราต้องนอนบนเตียงด้วยกัน”
ธาวินฉวยโอกาสทีเผลอ อุ้มญาดาไปบนเตียง ญาดาไม่ยอมแพ้ถีบเข้าที่ห้องเครื่องจนธาวินจุก
“ถ้าคุณภูทำแบบนี้ ตาลก็จะหนีไปนอนในห้องน้ำ”
ญาดาหอบหมอนรีบเดินไปที่ห้องน้ำ ธาวินรีบขวางไว้แล้วถาม
“ตาลมีอะไรปิดบังผมอยู่รึเปล่า”
ญาดาตกใจ นึกว่า ธาวินจำความได้แล้วจึงต้องทำใจดีสู้เสือ
“ไม่มีค่ะ ตาลไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังคุณภู”
“ไม่จริง ตาลมีท่าทีประหลาดทุกครั้งที่ผมพยายามจะใกล้ชิดเหมือนกับว่า เราสองคน
เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ไม่ได้เป็นผัวเมียกันจริงๆ”
“เอ่อ...” ญาดาได้แต่อ้ำอึ้ง
“บอกผมมาเถอะว่ามีเรื่องอะไรกันแน่”
ญาดามองหน้าธาวินแล้วคิดหาเรื่องแก้ไขสถาการณ์
“ก็ได้คะ ถ้าตาลบอกไปแล้ว คุณอย่าเสียใจทีหลังนะ”
“อืมม์ เรื่องอะไร”
ญาดาตีหน้าเศร้าแล้วจ้องตาธาวิน
“ที่ตาลเป็นอย่างนี้เพราะ ... หลังจากเราสองคนแต่งงานกันได้ไม่นาน ตาลก็จับได้คา
หนังคาเขาว่าคุณนอกใจตาล”
“ผมนอกใจตาล?”
ญาดาพยักหน้าแล้วบีบน้ำตาสะอื้น
“ใช่ค่ะ”
ญาดาตัดสินใจตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จให้ธาวินฟัง...
คืนนั้น... ญาดาถือถุงช้อปปิ้งเดินเลี้ยวมาตามทางเดินหน้าของโรงแรม
“วันนั้นตาลออกไปช้อปปิ้งคนเดียวเพราะคุณภูอ้างว่าติดธุระ แต่ตาลไปคนเดียวไม่สนุก
ก็เลยรีบกลับมาหาคุณ แต่ปรากฏว่า..”
ญาดาเสียบการ์ดเพื่อเปิดประตูเข้ามา และเดินไปที่ห้องนอน ญาดาแง้มประตูเข้าไป
เห็นธาวินกำลังนอนก่ายกอดอยู่กับชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่บนเตียง ทั้งสองคน ช่วงบนเปลือยเปล่า ท่อนล่างมีเพียงบอกเซอร์เท่านั้น
ธาวินบรรจงจูบชายหนุ่มคนนั้น
ญาดาร้องกรี๊ดเสียงดังลั่น ธาวินตกใจที่ญาดามาเห็นภาพบาดตา ญาดาทิ้งข้าวของวิ่งหนีออกไป ธาวินรีบใส่เสื้อผ้าแล้ววิ่งตาม
ภายในห้องนอนของภูบดี ญาดาบีบน้ำตา
“ตาลโกรธมากวิ่งหนีออกไปจากโรงแรมอย่างไม่มีสติ คุณภูก็วิ่งตามมาขอโทษ แล้วเราทั้งสองคนก็ถูกคนร้ายดักจี้จนคุณต้องเข้าโรงพยาบาล”
ธาวินได้ยินเรื่องที่ญาดาเล่าก็ช็อกไป
“นี่ผมเป็นเกย์เหรอ”
“ค่ะ คุณเป็นเกย์ ชอบไม้ป่าเดียวกัน”
“ไม่ ไม่จริง”
“จริงค่ะ ไม่งั้นตาลจะรังเกียจคุณทำไมล่ะคะ ทุกครั้งที่คุณสัมผัสตาล ตาลก็จะเห็นภาพที่คุณจูบกับผู้ชาย ตาลบอกตรงๆนะคะ ตาลรับไม่ได้”
“แต่ถ้าผมเป็นเกย์ทำไมทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้ตาล ผมถึงอยากกอด อยากหอม อยากจูบตาลล่ะ”
“ก็ตอนนี้คุณสมองเสื่อมนี่คะ คุณเลยจำไม่ได้ว่าคุณชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิง หรือบางทีคุณอาจจะเป็นพวกเสือไบก็ได้ คุณไม่เห็นสายตาที่นายบุญทันมองคุณหรือคะ เค้าต้องเป็นพวก
เดียวกับคุณแน่ เค้าถึงมองคุณแปลก ๆ”
ธาวินนึกถึงแววตาที่บุญทันจ้องมองมาแล้วสะบัดหน้า
“นี่ผมไม่อยากเชื่อเลยนะว่าผมจะเป็นเกย์”
“เชื่อเถอะค่ะ เพราะคุณเป็นเกย์ คุณถึงขอตาลแต่งงานเพื่อบังหน้า ไม่ให้คุณปู่รู้ว่าคุณเป็นพวกเบี่ยงเบน”
ธาวินมองหน้าญาดาอย่างคาดคั้น
“ตาลไม่ได้หลอกผมใช่มั้ย”
“ตาลจะหลอกทำไมล่ะคะ คนที่เจ็บปวดคือตาลนะคะที่ได้สามีเป็นเกย์”
ธาวินกุมมือญาดาไว้
“ผมขอโทษนะ ผมไม่น่าทำร้ายตาลเลย”
“คราวนี้คุณภูคงเข้าใจตาลแล้วนะคะ”
ธาวินพยักหน้าแทนคำตอบ
“ผมเข้าใจแล้ว แต่ผมขอถามอย่างได้มั้ย”
“อะไรคะ”
“ในเมื่อผมเป็นเกย์ แล้วทำไมตาลถึงไม่เลิกกับผม”
ญาดาอึ้งคิดคำตอบไม่ทัน
“เอ่อ .. ก็ .. จะตอบยังไงดีล่ะคะคือตาล ตาลรักคุณภูค่ะ ตาลก็อยากจะเลิกกับคุณภูแต่ตาลก็ทำใจให้เลิกรักคุณไม่ได้”
ญาดามองจ้องทำหน้าซึ้งใส่ ธาวินมองหน้าตญาดาอย่างซึ้งใจเหมือนจะร้องไห้
“ขอบคุณนะตาล ผมก็รักคุณ”
ธาวินดึงญาดาเข้ามากอด อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว
“เราจะเริ่มต้นกันใหม่นะ”
ตาลผละตัวออก
“มันก็อยู่ที่ว่าคุณจะเลิกชอบผู้ชายได้รึเปล่า”
“ได้สิผมต้องทำได้”
“แต่ยังไงคืนนี้เราก็ต้องแยกกันนอนนะคะ จนกว่าสภาพจิตใจของตาลจะดีขึ้น นี่ค่ะหมอน”
ญาดาส่งหมอนให้ ธาวินเดินคอตกไปนอนที่โซฟา ญาดายิ้มสะใจแล้วพึมพำกับตัวเอง
“ช่วยไม่ได้ นายอยากบังคับชั้นเอง”
เช้าวันใหม่ ภายในห้องนอนของภูบดี ธาวินยังหลับอยู่ที่โซฟา บุญทันเปิดประตูเดินเข้ามาหยุดมองธาวิน
“คุณภูตื่นได้แล้วครับ เช้าแล้ว”
ธาวินงัวเงียลืมตาขึ้นเห็นบุญทันชะโงกหน้าเข้ามามองแล้วยิ้มหวานให้
“เช้าแล้วคร้าบคุณภู”
ธาวินสะดุ้งตกใจร้อง “เฮ้ย!” ทันที
“มอร์นิ่งค่ะ”
บุญทันเคลื่อนหน้าเข้ามาทำท่าจะจ๊วบ ธาวินรีบพลิกตัวหลบจนตกโซฟา
ญาดาเดินออกจากห้องน้ำในชุดใหม่เห็นธาวินตกโซฟาแล้วร้องโวยวาย
“อย่าเข้ามานะ”
“คุณภู เป็นอะไรรึเปล่าคะ”
ธาวินขยับลุกขึ้นนั่งแล้วมองรอบตัวไม่เห็นบุญทัน
“นี่ผมฝันไปหรือ”
“ฝันอะไรหรือคะ”
“เอ่อ ฝันร้ายน่ะจ้ะ”
“ถ้าคุณภูจะนอนต่อก็ไปนอนบนเตียงนะคะ เดี๋ยวมีใครมาเห็นเค้าจะสงสัย”
“แล้วนี่ตาลจะไปไหน”
“ตาลจะลงไปเดินเล่นสูดอากาศหน่อยค่ะ”
ญาดาเดินออกจากห้องไป ธาวินถอนใจเฮือก
“เฮ้อ หลอนเลยเรา”
ญาดาเดินออกมาจากตึกใหญ่ และสวนกับนภาที่เดินสวนเข้ามาในบริเวณนั้น
“สวัสดีค่ะคุณป้านภา”
นภามองญาดาด้วยสายตาเหยียดแล้วสะบัดหน้าไม่พูดด้วยเดินสวนทางเข้าบ้านไป ญาดามองตามอย่างงงๆ
“เอ้า ทำไมมาเหวี่ยงใส่เรา”
ญาดาส่ายหน้าแล้วเดินต่อไป เห็นเอนกกำลังเดินจ๊อกกิ้งอยู่จึงยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะคุณอาเอนก”
เอนกพยักหน้ารับไหว้อย่างเสียไม่ได้แล้วเดินผ่านไปทันที ญาดามองตามอย่างเซ็งๆ
“คนบ้านนี้เป็นอะไรวะ หน้าไม่รับแขกเลย”
ญาดายังเดินมาตามทางแต่รู้สึกเหมือนมีคนตามอยู่จึงชะงักหันกลับไปมอง ที่ด้านหลัง แต่ไม่มีใคร ใครคนหนึ่งถือกรรไกรตัดกิ่งไม้เดินเข้าไปหาญาดาทางด้านหลังเหมือนจะแทง
ญาดาสะดุ้งหวีดร้องขึ้น
“ว้าย”
ที่แท้ปารมีกำลังยิ้มให้ญาดาแต่ในมือถือกรรไกรตัดกิ่งไม้อยู่ข้างตัว
“ขอโทษค่ะพี่ตาลที่ทำให้ตกใจ”
“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีตาลกำลังเหม่อ”
“ตื่นเช้าจังเลยนะคะ”
“ค่ะ เห็นอากาศดีก็เลยลงมาเดินเล่น คุณปาทำอะไรคะ”
“ตัดดอกไม้ไปไหว้พระน่ะค่ะ เมื่อวานเย็นขอโทษด้วยนะคะที่ปากับคุณแม่ไม่ได้ไปทานข้าวด้วย พอดีคุณแม่ไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ ปาก็เลยต้องอยู่ดูแล”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“แล้วเมื่อคืนหลับสบายมั้ยคะ”
“สนิทเลยค่ะ”
อนุทินเดินเข้ามาพอดีแล้วชะงักไปที่เห็นญาดายืนอยู่ด้วย
“ปา ขอโทษ ผมไม่รู้ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย”
“คนอื่นที่ไหนล่ะคะ พี่เอ นี่พี่ตาลไงคะ”
“เราเจอกันแล้วค่ะเมื่อคืน งั้นตาลขอตัวก่อนนะคะ”
อนุทินมองตามญาดาที่เดินออกไป
“คุยอะไรกัน”
“ทักทายกันทั่วไปน่ะค่ะ พี่เอมีอะไรหรือ”
ญาดาเดินเลี้ยวออกมาแล้วหันกลับไปมอง เห็นเอพูดอะไรกับปารมี ปารมีพยักหน้า ญาดาไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร
“เที่ยงนี้เจอกันนะ” อนุทินบอกปารมี
“ค่ะ”
ปารมียิ้มรับ อนุทินจุ๊บปากให้ก่อนจะเดินไป ปารมีมองตามแล้วยิ้มเยาะที่รู้ว่า อนุทินกำลังหลงเสน่ห์ในตัวเธออีกคนเช่นเดียวกับสารวัตรสมยศ source: manager.co.th
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น