ค่ำคืนนั้น ตาลเตลิดมาอยู่บ้านตากอากาศริมทะเล ท่ามกลางแสงดาวสดใส
เสียงคลื่นซัดสาดหาดทราย แม้เสียงโทรศัพท์จากธาวินจะเข้ามาอย่างไร
เธอก็ไม่รับ ชายหนุ่มจึงเลือกวิธีส่งข้อความเข้ามาแทน
“เชอะ อย่ามาง้อซะให้ยากเลย หนอย หลอกเราได้ว่าเป็นทายาทพันล้าน เสีย SELF หมด” ตาลเบ้ปาก หลังอ่านข้อความ
ส่วน
คู่ของเมย์และบุญทัน เช้าวันต่อมา บุญทันอุตส่าห์เข้ามาง้อสาวเมย์ถึงบ้าน
แต่สาวเจ้ายังใจแข็งไม่ยอมดีด้วย เพราะอยากให้บทเรียนกับคนรัก
ชายหนุ่มต้องเดินคอตกออกไปนั่งซึมในสวน
ปารมีสบโอกาส
เข้าคุยด้วยหวังทอดสะพาน แต่เมื่อได้ยินบุญทันยืนยันหนักแน่นว่า
รักเมย์คนเดียว ไม่มีใจให้ใครอีกแล้ว จอมมารยาก็ยิ่งแค้น
สายวันนั้น
เอง ตาลทราบจากตำรวจว่า เจ้าหน้าที่นิติเวชตรวจพบเศษผิวหนังในเล็บของศพ
ทำให้สันนิษฐานได้ว่า ก่อนเสียชีวิตน่าจะคว้ามือฆาตกรไว้
ทำให้เล็บจิกโดนผิวหนัง เมื่อนำไปตรวจ เจ้าหน้าที่พบว่า
เศษเนื้อเยื่อผิวหนังนั้น ไม่ใช่ของนภา
“หมายความว่า คุณนภาไม่ได้ฆ่าแม่หรือคะ”
“ครับ คุณนภาไม่ใช่ฆาตกรที่ฆ่าคุณแม่คุณ”
ตาลตกตะลึง คิดไม่ออกว่าฆาตกรคือใคร?
ooooooo
เวลา
เดียวกัน พิพัฒน์นั่งพักสายตาอยู่ในห้อง ปารมีย่องเข้ามาจากทางด้านหลัง
คุณปู่สะดุ้งหันมาทัก “อ้าว ยายปา ทำไมมายืนเงียบๆปู่ตกใจหมด”
“ขอ
โทษค่ะคุณปู่ ปาไม่ทราบว่าคุณปู่หลับค่ะ
เห็นอากาศร้อนก็เลยตั้งใจจะเอาชามะนาวมาให้ค่ะ” ปารมีวางแก้วชาบนโต๊ะ
พลางถามหาภูบดี คุณปู่ว่าคงกำลังงอนง้อเมย์อยู่
แม่จอมวางแผนสบโอกาสชวนพิพัฒน์ไปตีกอล์ฟ และอาสาขับรถให้ พิพัฒน์แปลกใจซักว่า ทำไมอยู่ๆถึงชวนไปตีกอล์ฟ
“ก็ปาเห็นว่าระยะหลังมานี่คุณปู่ไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แต่บ้านทุกวัน คงเบื่อแย่”
“ก็ดีเหมือนกันนะ ไปออกรอบซะหน่อย งั้นปู่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ” พิพัฒน์จิบน้ำชาแล้วลุกออกไป ปารมีมองตามส่งยิ้มอย่างมีแผน
พิพัฒน์นั่งรถออกมากับปารมีได้สักพัก ก็เริ่มหาว พลางบ่นกับหลานสาวว่า ทำไมง่วงจัง
“ถ้าง่วงก็งีบหลับได้ก่อนค่ะคุณปู่ เดี๋ยวถึงสนามแล้วปาจะปลุก” ปารมีเสียงหวานแต่แววตาแสนโหดเหี้ยม
ไม่
นานนัก จอมวางแผนก็พาพิพัฒน์มาที่บ้านหลังหนึ่ง
ทันทีที่รถจอดก็มีชายฉกรรจ์สองคนออกมาเปิดประตูรถอุ้มพิพัฒน์ที่ยังไม่ได้
สติเข้าไปข้างใน
“เฝ้าไว้ให้ดี ถ้าฟื้นแล้วบอกฉัน” ปารมีกำชับ
“ครับ” ชายฉกรรจ์รับคำพร้อมกับวางร่างพิพัฒน์ลงบนเตียง
ooooooo
ตาล
ตัดสินใจกลับบ้านวริทธิวรนันท์ ธาวินออกมาพบด้วยความดีใจ เขารีบง้องอนคนรัก
แต่เธอทำเสียงเข้ม แจ้งว่า มาพบภูบดีเพราะมีเรื่องสำคัญจะแจ้งให้ทราบ
ธาวินหน้าสลด น้อยใจกับท่าทีเย็นชาของตาล
ระหว่างนั่งรอภูบดี ต้นหอมเอาน้ำเข้ามาเสิร์ฟตาล พลางอ้อนให้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเก่าเพราะบ้านเงียบมากเมื่อไม่มีเธอ
“ฉันจะมาอยู่ในฐานะอะไร ฉันไม่ใช่สะใภ้ของบ้านนี้ซะหน่อย”
ธาวินมองตาลนิ่งรู้ว่าถูกแขวะเข้าแล้ว จึงเปลี่ยนประเด็นบอกให้ต้นหอมกลับไปทำงาน แล้วเข้ามาจ้องหน้าตาล หมายขอความเห็นใจ
“ผมรู้นะว่าผมผิดที่ผมไม่บอกความจริงตาล แต่ผมอยากให้ตาลเข้าใจผมบ้าง
“ทำไมฉันต้องเข้าใจ ในเมื่อคุณหลอกลวงฉัน บอกว่าเป็นทายาทเศรษฐีพันล้าน ฉันถึงหลวมตัวมาอยู่ด้วย”
“นี่ตาลจะบอกว่าตาลมาอยู่กับผมเพราะเงินงั้นหรือ ไหนตาลบอกว่าตาลรักผม”
“มันก็ต้องมีเงินเป็นส่วนประกอบด้วยเหมือนกัน ถ้าตอนแรกฉันรู้ว่าคุณไม่มีเงิน ฉันไม่มาอยู่กับคุณหรอก” ตาลทำเมินใส่ทั้งสะใจและเจ็บใจ
“ผมไม่คิดเลยว่าตาลจะเป็นคนแบบนี้” ธาวินตัดพ้อ
นาทีนั้น บุญทันเดินเข้ามา “หวัดดีครับคุณตาล วินบอกว่าคุณตาลมีธุระจะคุยกับผม”
“ค่ะ ฉันจะมาบอกคุณว่าฆาตกรที่ฆ่าแม่ฉันไม่ใช่คุณนภา”
“หมายความว่าไงไม่ใช่คุณนภา คุณป้านภายอมเป็นแพะรับบาปแทนฆาตกรงั้นหรือ” ธาวินกับบุญทันมองหน้ากัน
“ใช่ค่ะ ตำรวจบอกว่าฆาตกรยังอยู่ที่นี่”
“งั้นเรื่องสมยศล่ะ คุณป้านภาฆ่าสมยศด้วยรึเปล่า”
“ไม่ได้ฆ่าค่ะ”
“หมายความว่าคุณนภาโกหกงั้นหรือ ถ้าคุณป้านภาไม่ได้ฆ่าแม่คุณกับสมยศแล้วยอมรับผิดไปทำไม หรือว่ามีใครบังคับ” ธาวินนิ่งคิด
แต่บุญทันกับโพล่งออกมา “หรือว่าคุณนภาปกป้องใคร”
“ปารมีไงคะ” เมย์ตามเข้ามา
เธอขอโทษทุกคนที่เสียมารยาทมาแอบฟัง แล้วอธิบาย ว่า นภาน่าจะยอมรับผิดแทนปารมีมากกว่าจะเป็นผู้ลงมือเอง
“เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ตาลไม่เชื่อว่าคุณปารมีจะเป็นฆาตกร ตอนที่ตาลไปเยี่ยมคุณนภาเธอยังร้องไห้เสียใจเรื่องแม่ตาลอยู่เลย”
“แต่ผมว่าเป็นไปได้นะ วิน แกจำที่ฉันบอกได้ไหมถ้าคุณนภาไม่ใช่ฆาตกร คนที่น่าสงสัยก็คือปารมี”
“ถ้าเป็นปารมีจริงนับว่าเธอน่ากลัวกว่าที่เราคิดนะ” ธาวินหันมาทางตาล เห็นเธอนั่งอึ้งไม่อยากเชื่อว่าปารมีจะเป็นฆาตกร
ooooooo
ผู้กำกับเรียกปรารภมาพบที่สถานีตำรวจ แจ้งว่าปารมีน่าจะมีส่วนรู้เห็นในการตายของสมยศ
“คือ
ลูกน้องผมไปสอบปากคำหมอและพยาบาลที่ทำการผ่าตัดคุณนภา
ทุกคนยืนยันว่าวันที่สมยศตาย
คุณนภาอยู่ในห้องผ่าตัดตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงบ่ายสามโมง
และคุณปารมีหายไปตอนสิบโมงถึงเที่ยง ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สมยศตาย”
“แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าคุณปารมีจะมีส่วนรู้เห็นนี่ครับ”
“บังเอิญ
เราได้หลักฐานจากกล้องวงจรปิดของร้านอาหารที่คุณปารมีไปเจอกับสมยศ
ในวันที่คุณตาลกับคุณเมย์ถูกจับไปเรียกค่าไถ่”
ผู้กำกับกดเปิดภาพจากคอมพิวเตอร์ให้ปรารภดู
เห็นปารมีนั่งอยู่กับสมยศในร้านอาหารและสมยศกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“และช่วงเวลาที่ภาพบันทึกได้ เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่สมยศโทร.สั่งการลูกน้องให้ฆ่าคุณตาลกับคุณเมย์”
“ผมไม่อยากเชื่อเลยนะครับว่าคุณปารมีจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” ปรารภคาดไม่ถึง
ooooooo
เวลาเดียวกัน พิพัฒน์เริ่มรู้สึกตัว ท่านร้องถามปารมีว่ามาอยู่บ้านหลังนี้ได้อย่างไร
“ปาพาคุณปู่มาเองค่ะ” ปารมีแสยะยิ้มแล้วเปิดทางให้ชายฉกรรจ์สองคนเข้ามายืนขนาบ
“นี่มันเรื่องอะไรกัน เธอคิดจะทำอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ปาแค่อยากให้คุณปู่แก้พินัยกรรมด้วยการมอบอำนาจให้ปาเป็นผู้จัดการมรดกหลังจากที่คุณปู่ตาย”
“เธอทำแบบนี้เพื่ออะไร”
“ไม่ต้องถามหรอกค่ะ ตอนนี้อันดับแรก ปาอยากให้คุณปู่บอกให้คุณปรารภมาหาคุณปู่ที่นี่ดีกว่า”
“ไม่ ฉันไม่ทำอะไรให้เธอทั้งนั้น”
ปารมีหันมามองหน้าชายฉกรรจ์
หนึ่งในนั้นเข้ามาตบหน้าพิพัฒน์ผัวะ
นางมารร้ายแสยะยิ้มกระชากเสียงสั่งให้พิพัฒน์ทำตาม จะได้ไม่เจ็บตัว
พลางยื่นโทรศัพท์ให้ พิพัฒน์จำใจรับมากดโทร.หาปรารภ
ด้านปรารภ เขากำลังจะเดินไปที่รถ เมื่อเสียงโทรศัพท์ มือถือดัง คุณทนายเห็นเบอร์พิพัฒน์ขึ้นหน้าจอจึงรีบกดรับ
“ปรารภ ฉันมาหาเพื่อนที่บ้านเลขที่ 101 ซอยยินดี 22 คุณแวะมาหาหน่อยได้ไหม”
“ได้ครับ ผมมีเรื่องสำคัญจะไปคุยกับท่านอยู่พอดี”
“อืมม์” พิพัฒน์ส่งโทรศัพท์ให้ปารมี แล้วยืนยันว่าปรารภไม่มีทางทำพินัยกรรมปลอมแน่
“เดี๋ยวก็รู้ค่ะ” ปารมีเชิดใส่อย่างมั่นใจ
ปรารภ
ครุ่นคิดถึงคำพูดของผู้กำกับ เรื่องสมยศจ้างคนไปฆ่าภาคินลูกชายพิพัฒน์
และบางทีปารมีอาจจะเกี่ยวข้องด้วย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง
ปรารภกดรับได้ยินบุญทันสั่งให้รีบกลับมาที่บ้าน เพราะตาลมาบอกว่า
ฆาตกรที่ฆ่าเจ๊อ้อยกับสมยศไม่ใช่นภา
“ผมกำลังจะโทร.บอกคุณภูอยู่
เหมือนกัน เพราะเมื่อกี้ผมไปคุยกับตำรวจมา
ตำรวจบอกว่าคุณปารมีอยู่เบื้องหลังการตายของสมยศ
ตอนนี้ตำรวจกำลังวางแผนจะจับเธอ”
“ปารมีหรือครับ ผมว่ามาคุยกันที่บ้านดีไหมครับ”
“ได้
ครับ แต่ผมจะแวะไปหาคุณพิพัฒน์ที่บ้านเพื่อนท่านก่อน
เพราะเมื่อสักครู่ท่านโทร.หาผมบอกว่าอยู่บ้านเพื่อนน่ะครับ ให้ผมแวะไปหา
เดี๋ยวเจอกันนะครับ” ปรารภปิดโทรศัพท์
บุญทันหันมาบอกทุกคน “คุณปรารภบอกว่าปารมี อยู่เบื้องหลังการตายของสมยศจริงๆ”
“หมายความว่าคุณปารมีฆ่าแม่ตาลด้วยงั้นหรือ” ตาลไม่อยากเชื่อ
“เห็นไหมคะ เมย์บอกแล้วว่าปารมีไม่ใช่คนดีอย่างที่ทุกคนคิด”
“แล้วตอนนี้ปารมีอยู่ไหน” ธาวินมองหา
ต้นหอมเดินผ่านมาพอดี ชายหนุ่มเรียกเธอมาถามได้ความว่า ปารมีพาพิพัฒน์ออกไปตีกอล์ฟตั้งแต่บ่าย
“ตอนนี้บ่ายสอง แต่เมื่อกี้คุณปรารภบอกว่าคุณปู่ไปหาเพื่อน” บุญทันมองนาฬิกา
“หรือว่าปารมีคิดจะทำอะไรคุณปู่”
“ตาลว่าคุณรีบโทร.บอกคุณปรารภก่อนดีกว่า”
บุญทันยกโทรศัพท์กดหาปรารภ
ooooooo
ปรารภ
ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านหลังนั้น เขาชะเง้อมองหาพิพัฒน์
แต่ไม่พบจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปดูข้างใน เพราะประตูบ้านเปิดอยู่
ปารมีกับคนของเธอใช้ปืนจี้บังคับปรารภ
และยึดโทรศัพท์ที่ส่งเสียงเรียกมากดตัดสาย
“นี่มันอะไรกันครับคุณปารมี” ปรารภถามโดยไม่ทันตั้งตัว
“เดี๋ยวคุณก็รู้...เอาตัวไป” ปารมีสั่ง หนึ่งในชายฉกรรจ์จึงผลักปรารภขึ้นไปชั้นบน และให้เข้าไปอยู่รวมกับพิพัฒน์ในห้อง
“คุณปารมีทำอะไรท่านรึเปล่าครับ” คุณทนายร้องถาม
“เขาจะให้แก้พินัยกรรม ให้ฉันมอบอำนาจให้เขาเป็นผู้จัดการมรดก”
“จริงหรือครับ”
“ใช่ เขาต้องการมรดกทั้งหมดของฉัน”
“ถ้า
อย่างนั้นคุณปารมีก็คือคนที่อยู่เบื้องหลังการตายของคุณภาคิน
เพราะตำรวจบอกผมว่าคุณปารมีอยู่เบื้องหลังการตายของสมยศ
และสมยศเป็นคนจ้างคนไปฆ่าคุณภาคิน” ขาดคำปารมีก็เดินเข้ามาพร้อมเอกสาร
“เอาล่ะค่ะคุณปรารภ ในเมื่อเข้าใจทุกอย่างดีแล้วก็กรุณาเซ็นเป็นพยานในเอกสารนี้ด้วย”
“ผมไม่เซ็น”
“คุณว่าไงนะ”
“ผมบอกว่าผมไม่เซ็นอะไรให้คุณทั้งนั้น”
“ก็ตามใจ” ปารมีหันไปคว้าปืนจากลูกน้องยิงใส่อกปรารภเปรี้ยง
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th
วันเสาร์ที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
อ่านละครเล่ห์ร้อยรัก ตอนที่ 13 วันที่ 28 ก.ค. 55
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น