อ่านละครรักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 5 วันที่ 28 ก.ค. 55

ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ธีระโทร.หาอุ้มทุกวัน และวันนี้เขาก็โทร.ตามปกติระหว่างเดินกลับห้องในคอนโดฯ เขาต้องชะงัก เมื่อเห็นคิตตี้ยืนอยู่หน้าห้อง รีบบอกอุ้มว่าค่ำๆจะโทร.กลับ แล้วหันมาทักทายคิตตี้ เธอบอกเขามีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย ธีระไขกุญแจห้องเข้ามานั่ง

“เรื่องเกี่ยวกับแม่พี่รึเปล่า”

“ไม่ใช่หรอกค่ะ เรื่องระหว่างเราน่ะค่ะ”

ธีระทำหน้างง คิตตี้คว้ามือเขามากุมถามจู่โจม “วันนี้พี่ธีก็ไม่มีใคร ตี้เองก็ไม่มีใคร เราสองคนกลับมารักกันเหมือนเดิมได้มั้ยคะ”

“พี่ว่าเรื่องของเรามันก็นานมาแล้วนะ แล้วพี่เองก็คิดกับตี้แค่เป็นพี่น้องกันมากกว่า” ธีระค่อยๆดึงมือออกอย่างสุภาพ

“แต่ ตี้ยังรักพี่ธีเหมือนเดิมนะคะ ตี้ไม่เคยลืมพี่ธีเลย” คิตตี้โผกอดเขา “ตี้รู้ว่ามันน่าอายนะคะที่ตี้มาพูดแบบนี้กับพี่ธี แต่ตั้งแต่วันนั้นที่เราเจอกันที่เมืองนอก มันทำให้ตี้รู้ว่าพี่ธีคือผู้ชายที่ตี้รักจริงๆ”

ธีระจะแย้ง คิตตี้รีบขอร้องให้โอกาสตนมาเริ่มต้นกันใหม่ ตนเชื่อว่าจะต้องไปได้ดี ธีระอึดอัด “คือ...พี่ไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่ว่าตอนนี้พี่...”

“หรือว่าพี่ธีมีใครที่พี่ชอบแล้วหรือคะ”

ธี ระรับว่าใช่ เธอรีบถามว่าใคร เขาตอบอย่างอ่อนโยนว่าเธอไม่รู้จัก คิตตี้ซักว่าคบกันนานหรือยัง เขายอมรับว่ากำลังตามจีบอยู่ คิตตี้สะกดกลั้นความเสียใจ ลากลับ แต่พอพ้นประตูสีหน้าเธอเปลี่ยนเป็นดุดัน เข่นเขี้ยวตนไม่มีวันยอมเสียเขาไปอีก...

คืนนั้น อุ้มเปิดอกคุยกับพ่อแม่ ถามว่าชอบธีระหรือไม่ ถ้าตนจะคบหากับเขา ทั้งพ่อและแม่สนับสนุน อุ้มดีใจ วันพฤหัสฯนี้ตนจะบอกเขาว่าพ่อกับแม่ไฟเขียว ผ่านตลอด

วันต่อมา ธีระมาหาแดงกับกบที่ร้าน และซื้อหุ่นยนต์มาฝากไตรตั้น แดงเปิดฉากถามว่าวันก่อนทะเลาะกับแม่หรือ ธีระแปลกใจรู้ได้อย่างไร แดงตอบว่าโทร.ไปบ้านแล้วอรเล่าให้ฟัง

“อยู่ๆแม่ก็ไปไล่คิตตี้ไม่ให้มาบ้าน ว่าเขาต่อหน้าเลยนะพี่แดง” ธีระบ่นออกมา

“ตอนแกไม่อยู่ พี่ก็ทะเลาะกับแม่เรื่องนี้เหมือนกัน”

“นี่แม่จะกีดกันผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตผมหรือไง” ธีระถอนใจ

“แน่ นอน พี่จะบอกอะไรอย่างนะ ถ้าแกมีแฟนใหม่เมื่อไหร่ จำไว้เลย แกต้องปิดเป็นความลับอย่าให้แม่รู้ ไม่งั้นล่ะชาตินี้แกไม่มีวันได้เมียแน่”

ธีระเห็นเป็นเรื่องขำว่าขนาดนั้นเชียว แดงท้าไม่เชื่อก็ลองดู เขาอ่อนใจทำไมแม่ไม่อยากให้แต่งงาน กบตอบแทนว่า แม่ยังรักและหวงเขาอยู่

“แต่ผมแก่แล้วนะพี่กบ ผมไม่ใช่ไตรตั้นนะ”

“ต่อให้แกแก่แค่ไหน แม่เขาก็ไม่สนใจหรอก เขาคิดว่าแกคือลูกน้อยของเขา” แดงย้ำ

“ใช่ นายคอยดูเถอะ วันนึงพี่สาวนายก็จะเหมือนแม่ ไม่ยอมปล่อยให้ไตรตั้นไปจากอก”

“ก็เหมือนแม่คุณน่ะแหละ ทุกวันนี้ยังเรียกคุณว่าไอ้หนู”

ธี ระถอนใจสรุปว่ามันเป็นสัจธรรม แดงกับกบพยักหน้า ธีระพูดเล่นว่าตนคงต้องไปบวชดีกว่า แดงให้จำไว้ อย่าบอกแม่ถ้ามีแฟนใหม่ ธีระพยักหน้าอึ้งๆก่อนจะกลับไป กบหันมาเปรยกับแดงว่า อยากรู้สุดท้ายธีระจะมีเมียไหม แดงว่ายากเพราะน้องชายรักแม่มาก

“ก็ไม่แน่นะ เขาอาจจะเจอใครสักคนที่เขารักมากกว่าแม่ก็ได้”

แดงใจหาย “อย่าพูดสิพี่กบ ถ้าเป็นอย่างนั้น แม่คงกัดลิ้นตัวเองตายแน่”

ooooooo

ถึง วันที่ธีระมารับอุ้มไปบิน ระหว่างนั่งรถกันมา ธีระถามขึ้นว่า ตอบได้หรือยังที่ตนขอเป็นแฟน อุ้มย้อนถามว่าแน่ใจแล้วหรือ บางทีตนอาจไม่เป็นอย่างที่เขาเห็นก็ได้

“แต่ผมมั่นใจว่าคุณกับผมจะไปด้วยกันได้ดี”

อุ้ม อยากรู้มองจากอะไร ธีระว่าอยู่กับเธอแล้วมีความสุข อุ้มเอ่ยเบาๆ ถ้าอย่างนั้นก็ลองดู ธีระดีใจหันหน้ามาถามเธอว่าไม่ได้ฝืนใจใช่ไหม อุ้มส่ายหน้า เขากุมมือเธอด้วยความดีใจ พลันมีรถจักรยานตัดหน้า อุ้มร้องเตือนใจหายวาบ เขาหันมาเห็นรีบหักรถหลบ

“ขอโทษครับ ผมให้สัญญาต่อไปนี้ผมจะไม่มองคุณระหว่างขับรถอีกแล้ว”

“แต่ถ้าขับเครื่องบินอยู่ อุ้มอนุญาตให้มองค่ะ” อุ้มแซว ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างมีความสุข

ถึง ที่ทำงาน อุ้มให้ธีระส่งแค่หน้าประตู เพราะกลัวเพื่อนแซว เขาจึงยืนโบกมือและว่าวันกลับจะมารับ  แต่ไม่พ้นสายตานุ้ยกับเป๊บไปได้ ทั้งสองดึงอุ้มมานั่งให้เล่าว่าไปตกลงเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ห่างออกมาเปิ้ลแอร์สาวที่เป็นเพื่อนของคิตตี้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ได้ยินเรื่องทั้งหมด รีบไปเล่าต่อให้คิตตี้ฟัง เธอเจ็บใจครุ่นคิดต้องยืมมือจินดามาจัดการเสียแล้ว

ไม่รอช้า คิตตี้มาหาจินดา จินดาวีนใส่ทันทีบอกแล้วอย่ามาที่นี่อีก

“หนูรู้แล้วค่ะ แต่บังเอิญหนูมีข่าวร้ายจะมาบอกคุณแม่” คิตตี้ให้จินดาตั้งสติดีๆ

“นี่ เธอมีอะไรก็พูดมา อย่าพูดจาวกวน”

“หนูจะบอกว่า ตอนนี้พี่ธีเขามีแฟนใหม่แล้วนะคะ”

“หวังว่าคงจะไม่ใช่เธอนะ”

คิตตี้เจ็บใจที่จินดาไม่ชอบตนขนาดนี้ จึงย้อนว่าเป็นโชคดีของตนที่ไม่ได้แม่ผัวอย่างเธอ จินดาโกรธ

ไล่ให้กลับไป ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น

“แต่หนูอยากบอกค่ะ ผู้หญิงคนนั้นชื่ออุ้ม บ้านอยู่อัมพวา เป็นแอร์สายการบินเดียวกับพี่ธี แล้วหนูก็คิดว่าคุณแม่คงจะเจอศึกหนักแล้ว”

อร ถามแทรก  หมายความว่าธีระรักผู้หญิงคนนั้นมากกว่าแม่หรือ คิตตี้หัวเราะเยาะแทนคำตอบเดินกลับไป อรรู้สึกว่า เธอช่างร้ายเหลือที่เอาเรื่องกลุ้มใจมาให้จินดา

วันรุ่งขึ้น จินดามาหาแดงที่ร้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ไตรตั้นเข้าไปกอดอย่างดีใจ จินดาให้อรพาไตรตั้นไปซื้อขนม เพราะอยากซักถามแดงให้รู้เรื่อง กบเลี่ยงมาชงชาเย็นให้ จินดาถามแดงทันทีว่ารู้จักแฟนใหม่ธีระหรือไม่ แดงตกใจไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน

“งั้นแกไปสืบให้ฉันทีว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกเต้าเหล่าใคร พ่อแม่ยังอยู่หรือตายหมดแล้ว”

“แม่ หนูบอกแม่แล้วไงว่าเลิกยุ่งเรื่องส่วนตัวของธีมันได้แล้ว มันจะรักใครชอบใครก็เรื่องของมัน อย่าไปทำลายชีวิตมันเลย”

“แกหุบปากเดี๋ยวนี้นะ ฉันเป็นแม่แก แกไม่มีสิทธิ์พูดกับฉันแบบนี้”

แดง พยายามบอกว่าแม่ทำไม่ถูก จินดายิ่งโกรธ ด่าลำเลิกบุญคุณ พาลหาว่าเพราะตนไม่ได้จัดสรรชีวิตให้ เธอถึงได้ผัวเฮงซวย กบสะดุ้ง แดงโมโห ถ้ากบไม่ดีแม่ก็อย่าไปกินชาที่เขาชง ว่าแล้วก็เทชาทิ้ง จินดาโกรธสุดขีดลุกเดินออกจากร้านไป อรจูงไตรตั้นกลับมา งง... วิ่งตามจินดาแทบไม่ทัน จินดาเดินบ่น

“ทำไมเราเลี้ยงลูกไม่ได้ดั่งใจ เลยวะ นี่จะทำไงดีเรื่องตาธี...ไม่ เราต้องหาทางทำให้ตาธีเลิกกับผู้หญิงให้ได้ โอ๊ย...คิดแล้วปวดหัว” จินดารู้สึกตาพร่ามัว หัวหมุนล้ม ฟุบลง

อรกำลังเรียกรถแท็กซี่หันมา เห็นตกใจ รีบบอกโชเฟอร์ช่วยอุ้มพาส่งโรงพยาบาล...พอธีระรู้รีบมาดู เห็นจินดานอนหลับให้น้ำเกลือ มีอรนั่งเฝ้า ไม่ทันไรแดงเปิดประตูเข้ามา ธีระจึงถามพี่สาวว่าแม่เป็นอะไร แดงบอกเพราะเรื่องของเขาที่ทำให้แม่น้ำตาลขึ้นจนช็อก สองพี่น้องคุยกัน ธีระแปลกใจแม่รู้เรื่องได้อย่างไร อรรีบสาธยายคิตตี้เป็นคนมาบอก
จินดาลุกพรวดขึ้นมาโวย ถ้าคิตตี้ไม่มาบอกตนคงโง่อีกนาน ธีระโอดโอย “แม่...ที่ผมไม่ได้บอกก็เพราะผมเพิ่งเริ่มคบกับเขา ผมยังไม่รู้เลยว่าจะคบกันได้ยาวนานแค่ไหน”

“งั้นก็เลิกซะสิ”

ธี ระตะลึง แดงย้ำ นี่แหละที่ตนเตือนอย่าบอกให้แม่รู้ จินดาปรี๊ดแตก แดงนี่เองที่เสี้ยม ธีระขอร้องให้แม่หยุดเรื่องนี้ แต่เธอไม่ยอม ให้เขารับปากว่าจะเลิกกับอุ้ม เขาโต้แม่ไม่มีเหตุผล

“แกต้องการเหตุผลหรือ แม่จะบอกให้รู้นะ ไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะรักและหวังดีกับแกเท่ากับแม่หรอก”

“เรื่องนั้นผมเข้าใจครับ แต่แม่จะให้ผมอยู่กับแม่ไปตลอดทั้งชีวิตไม่ได้หรอกนะ”

“นี่แกไม่รักแม่งั้นหรือ”

“ไม่ใช่ไม่รักครับแม่ แต่ผมต้องมีชีวิตส่วนตัวของผม”

“งั้นแกก็ต้องเลือกแล้วว่าแกจะเลือกแม่หรือเลือกผู้หญิงอื่น”

ธี ระมองพี่สาวเชิงขอความเห็น แดงว่าถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะพูดความจริง จินดาเอ็ดไม่ต้องมายุ่ง แดงงอนออกไป จินดาหันมาย้ำให้เขาเลือก เขาพยักหน้าอย่างลำบากใจก่อนจะตอบว่า ตนขอเลือกอุ้ม จินดาตะลึงมองลูกชายเดินออกไป น้ำตาไหลพราก อรปลอบเดี๋ยวเขาก็กลับมา

แดง ยืนรอน้องอยู่หน้าห้อง พอธีระออกมา เธอถาม คงไม่ตามใจแม่อีกนะ ธีระส่ายหน้าไม่เข้าใจ ทำไมแม่ยิ่งแก่ยิ่งหวงตน แดงคิดว่าแม่กลัวหมดความสำคัญ ธีระฝากแดงดูแลแม่ แดงถามว่าแน่ใจหรือจะทิ้งท่านได้

“ก็ถ้าแม่ไม่มีเหตุผลแบบนี้ ผมคงต้องทำให้แกรู้สึกตัวบ้าง”

“อืม...ก็ดี แม่ควรจะได้รับบทเรียนซะบ้าง” แดงเห็นด้วยมองน้องเดินกลับไป

ooooooo

ลง จากเครื่อง เป๊บ นุ้ย และอุ้มเดินคุยกันออกมาหน้าออฟฟิศ เป๊บย้ำอย่าลืมไปงานวันเกิดตน จัดที่ไวน์เฮาส์ อุ้มขอดูก่อนเพราะธีระนัดจะไปดูที่ที่จะซื้อแถวบ้าน เป๊บตาโต นี่ธีระเอาจริงถึงขั้นลงหลักปักฐานที่อัมพวาเชียวหรือ อุ้มแย้งแค่ซื้อไว้เป็นบ้านพักตากอากาศ...ไม่ทันไร ธีระเลื่อนรถมาจอดบีบแตรเรียก ทุกคนยกมือไหว้ เป๊บบอกให้อุ้มชวนธีระไปงานวันเกิดตนด้วย

ด้านจินดาพยายามทำให้ตัว เองป่วยหนักเพื่อลูกจะกลับมาเอาใจ เธอตั้งหน้ากินของหวานอย่างมาก อรห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง...ในขณะที่ธีระมีความสุขอยู่อัมพวา นอนหนุนตักอุ้มในเรือ เปรยว่าตนหลงรักที่นี่แล้ว อุ้มบอกเขาคงอยู่ได้ไม่นานเพราะที่นี่ไม่มีอะไร ธีระย้ำว่ามีอุ้ม

“พี่ธีน่ะพูดเล่นอยู่เรื่อย”

“พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ พี่จะซื้อที่หลังบ้านกำนันจริงๆ แล้วก็ปลูกบ้านใช้ชีวิตเป็นชาวสวนอยู่ที่นี่กับอุ้ม”

“แน่ใจหรือคะว่าจะอยู่กับอุ้มได้”

ธี ระมั่นใจว่าได้ อุ้มเห็นว่าเพิ่งคบกัน น่าจะดูกันไปอีกสักพัก เขาถามไม่แน่ใจในตัวเขาหรือ อุ้มส่ายหน้าเพียงแต่ยังไม่รู้จักครอบครัวเขาเลย ธีระถอนใจ

“เรื่องนั้น ไม่ต้องห่วงหรอก พี่คุยกับแม่เรื่องอุ้มแล้ว แม่จะไม่ยุ่งเรื่องของเรา”

อุ้มดีใจแต่ก็อยากเจอท่านก่อน ธีระไม่รู้จะบอกอย่างไร หันมาถามเธอว่า ถ้าตนขอแต่งงานจะว่าอย่างไร อุ้มแย้งว่าเร็วไป

“สำหรับพี่ไม่นะ พี่คิดว่าพี่รักอุ้ม รักที่นี่ รักครอบครัวอุ้ม พี่ว่าแค่นี้ก็คงพอแล้ว”

อุ้ม ขอคุยกับพ่อแม่ก่อน ธีระตั้งใจจะคุยเอง เขาลุกขึ้นหอมแก้มเธอ ดึงเธอมากอดด้วยความรักและหวงแหน...ทั้งสองไปเดินเที่ยวตลาดอย่างมีความสุข กลับบ้านหน้าตาเบิกบาน จนพ่อกับแม่ยิ้มปลื้มว่าคงได้ลูกเขยแน่คราวนี้ อุ้มเห็นพ่อกับแม่ซุบซิบกัน เข้ามาทัก พ่อจึงถามว่าชอบธีระจริงหรือเปล่า อุ้มยิ้มเขินๆ อ้อมแอ้มว่าจริงและเขาก็ขอตนแต่งงาน

“จริงหรือลูก เห็นมั้ยล่ะแม่ ในที่สุดไอ้อุ้มก็ขายออกแล้ว”

“พ่อน่ะพูดอะไร เดี๋ยวใครได้ยินเข้าจะนึกว่าหนูไม่มีคนมาจีบ ที่ผ่านมาหนูเป็นคนไม่แต่งเองนะพ่อ”

พ่อ กับแม่ถามว่าเจอกับแม่เขาแล้วหรือ อุ้มตอบว่ายัง ธีระบอกว่าไม่จำเป็น ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของเขา แม่ไม่เห็นด้วย ต้องให้ผู้ใหญ่รับรู้หรือเขาจะมีปัญหากับแม่ อุ้มส่ายหน้าไม่ทราบ แม่จึงบอกให้อุ้มไปพบปะให้รู้ว่าทางนั้นยินดีกับเราหรือเปล่า อุ้มรับคำ

จาก นั้น อุ้มขอธีระอยากไปเจอแม่เขา ธีระอึดอัดใจบอกเธอว่า แม่ตนจู้จี้เอาแต่ใจ อุ้มไม่กังวลเพราะตนเข้ากับผู้ใหญ่ได้ง่าย เขาจึงขอร้องให้เธออดทนถ้าแม่พูดอะไรไม่เข้าหู...วันต่อมาธีระพาอุ้มไปบ้าน อรออกมารับของและบอกว่าจินดาอาบน้ำอยู่ ธีระจูงมืออุ้มเข้าบ้าน อรมองอย่างกังวลใจเดี๋ยวบ้านแตกแน่

อุ้มเห็นรูปจินดาในกรอบ เธอชมดูหน้าตาใจดี ธีระว่าบางทีดื้อ อุ้มรู้ว่าคนแก่ก็เป็นแบบนี้ ธีระให้อุ้มรอที่ห้องรับแขก ตนเข้าไปหาแม่ แต่พอจินดาเห็นหน้าลูกก็ทำเย็นชาถามมาทำไม เขาตอบว่าพาแฟนมาสวัสดี จินดาหน้าตึง

“ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่ต้อนรับใครทั้งนั้น”

“แต่ผมอยากให้แม่ให้โอกาสอุ้มหน่อยได้มั้ยครับ ถ้าแม่ได้คุยหรือทำความรู้จักกับอุ้ม ผมเชื่อว่าแม่ก็จะรักเขาเหมือนที่ผมรัก”

“ฉันบอกแกแล้วไงว่าฉันไม่มีวันรักใคร”

อุ้มตามเข้ามาได้ยินแต่ทำใจดีสู้ “สวัสดีค่ะ คุณแม่ อุ้มเองค่ะ อุ้มต้องขอโทษด้วยนะคะที่ถือวิสาสะเข้ามา”

ธี ระเห็นแม่เมินหน้าหนี รีบบอกอุ้มว่ากำลังจะออกไป อุ้มเข้ามาตรงหน้าจินดา ชมว่าสวยกว่าในรูป แล้วเข้าประคองเดิน จินดาอึ้งๆ ยอมให้จูงเดินออกไป ธีระถอนใจ...อุ้มพาจินดานั่งแล้วชวนคุย “เห็นพี่ธีบอกว่าคุณแม่ชอบทานเป็ดย่าง เจ้านี้ที่อัมพวาอร่อยมากค่ะ”

จินดาค่อนขอดลูกยังจำได้หรือว่าตนชอบอะไร ธีระรีบเอาใจทำไมจะจำไม่ได้ เธอย้อนจำได้แล้วทำไมไม่ทำตามที่ตนบอก ธีระพยายามคุมอารมณ์

“ก็ผมบอกแล้วไงครับ ว่าผมจะทำตามเฉพาะเรื่องที่ถูกต้อง”

อุ้ม ถามแทรกพูดถึงตนอยู่หรือเปล่า จินดาตอบว่าพูดเรื่องผู้หญิงที่จะมาเป็นลูกสะใภ้ตน ธีระเสริมว่าแม่เคยบอกต้องเป็นแบบอุ้ม อุ้มยิ้มดีใจ จินดาโพล่งขึ้น

“นั่นลูกชายฉันเขาพูดเอง เพราะฉันยังไม่รู้จักเธอ” จินดาจ้องธีระอย่างไม่พอใจ

“ก็นี่ไงครับ ผมถึงพาอุ้มมาทำความรู้จักกับแม่”

“ใช่ค่ะ ถ้าอุ้มทำอะไรไม่ถูกใจก็ขอให้คุณแม่สั่งสอนได้เลยนะคะ”

“ฉันจะไปสอนเธอทำไม เธอไม่ใช่ลูกเต้าฉัน ลูกฉันมันยังไม่ฟังฉันเลย”

ธี ระเกรงจะแรงขึ้น จึงชวนอุ้มกลับ อุ้มแย้งยังไม่ได้ทานอะไรกันเลย เขาชวนไปหาทานข้างนอก แม่คงอยากทานคนเดียว ธีระลุกขึ้น อุ้มรีบไหว้จินดา เธอทำเฉยธีระท้วง

“แม่ครับ ถึงแม่จะไม่ชอบอุ้ม แต่แม่ควรจะรับไหว้เขาหน่อยนะครับ”

จินดาจำใจเอ่ยสวัสดี ธีระจูงมืออุ้มกลับไป อรเตือนให้จินดาทานข้าว แต่เธอกลับสั่งให้อรเอาอาหารไปเททิ้งด้วยความโกรธที่ลูกจะเอาชนะ

ธี ระพาอุ้มทานอาหารที่ร้าน เขาขอโทษที่แม่ทำมารยาทไม่ดีกับเธอ อุ้มถามว่านี่ใช่ไหมที่เขาไม่อยากให้ตนไปพบท่าน เขาพยักหน้า แต่ถึงอย่างไรตนก็ยืนยันจะแต่งงานกับเธอ

“แต่แม่พี่ธีต้องเสียใจมากนะคะที่พี่ธีไม่ฟังท่าน”

“ช่วยไม่ได้ในเมื่อแม่ไม่ยอมรับความเป็นจริง” เห็นอุ้มทำหน้างงๆธีระบ่น “ชีวิตพี่ต้องเดินไปข้างหน้านะ ไม่ใช่อยู่กับแม่ไปตลอดชีวิต”
“พี่ธีพูดเหมือนกำลังจะทิ้งท่านไป”

“ไม่หรอก พี่คงทิ้งท่านไม่ได้ เพียงแต่พี่ก็ต้องมีชีวิตของพี่ และพี่ก็ไม่อยากสูญเสียอุ้มไปเหมือน...”

อุ้ม กล่าวต่อ...แฟนเก่า ธีระพยักหน้าเศร้าๆ ถ้าวันนั้นตนเลือกพิม ป่านนี้คงใช้ชีวิตด้วยกันไปแล้ว อุ้มอยากรู้ว่าเขาลืมพิมได้หรือยัง เขาหันมายิ้มให้อย่างจริงใจ

“พอพี่เจออุ้ม พี่ก็ไม่ได้คิดถึงเขาแล้ว เรื่องของพี่มันจบไปแล้ว ตอนนี้คนที่พี่อยากใช้ชีวิตด้วยก็คืออุ้ม”

อุ้ม ขอบคุณที่เขาคิดอย่างนี้ ธีระถามว่าโกรธแม่ตนไหม อุ้มไม่โกรธและเข้าใจ แม่ทุกคนย่อมรักและหวงลูกเป็นธรรมดา ยิ่งลูกหล่อและดีขนาดนี้ ธีระดีใจกุมมืออุ้มมาจุ๊บ...ที่โต๊ะถัดมาคิตตี้นั่งมองอยู่กับเปิ้ล เธอเจ็บใจที่จินดายังขัดขวางไม่สำเร็จ

ooooooo

วันนี้ ธีระไปบินแต่อุ้มว่าง พักอยู่บ้านอัมพวา ทั้งสองโทร.คุยกันตลอดเวลา พ่อกับแม่ซักถามว่าไปพบแม่ธีระมาเป็นอย่างไรบ้าง อุ้มเล่าไม่ถูก แม่ดักคอแสดงว่าไม่ดี

“ก็ไม่เชิงค่ะ เพียงแต่แกหวงลูกชายมากค่ะ”

พ่อ กับแม่เป็นกังวล เตือนลูกสาวถ้าเป็นแบบนี้ ควรจะรอให้แม่เขาเห็นด้วยก่อนค่อยแต่งงาน...คิตตี้ก้าวเข้ามาที่โฮมสเตย์ ติดต่อแม่ของอุ้มขอเช่าห้องพัก แม่ให้อุ้มไปซื้อกับข้าวที่จะทำเย็นนี้ อุ้มเดินมาที่ท่าน้ำ บอกน้อยเอาเรือออกมาให้ มีเงาคนเดินมาหยุดด้านหลัง ทำท่าเหมือนจะผลัก อุ้มหันมามองเสียก่อน คิตตี้รีบยิ้มหวานขอโทษที่ทำให้ตกใจ

“ฉันพักอยู่ที่นี่ค่ะ คุณคงเป็นลูกสาวเจ้าของรีสอร์ต”

อุ้ม ยิ้มรับ น้อยเอาเรือมาถึง อุ้มจะพายไปเอง คิตตี้ทำเป็นอยากนั่งเรือเที่ยวขอไปด้วย อุ้มจึงเชิญให้ลงเรือ อุ้มพายเรือพาคิตตี้ไปตามคลอง เธอชมว่าอุ้มสวยและถามว่าเป็นแอร์หรือ อุ้มรับว่าใช่ เธอสัพยอก

ว่าคงเจอกัปตันหล่อๆเยอะ อุ้มพยักหน้ายิ้มๆ คิตตี้ลองถามว่ามีแฟนหรือยัง อุ้มนิ่วหน้า เธอรีบบอกมีเพื่อนผู้ชายเยอะ อยากแนะนำให้มาจีบ อุ้มจึงบอกว่าตนมีแฟนแล้ว

“อย่าบอกว่าเป็นกัปตันนะคะ”

ไม่ ทันที่อุ้มจะตอบ ธีระโทร.เข้ามา เธอคุยว่ากำลังพายเรือไปร้านเจ๊ม๊อย ธีระบ่นคิดถึง เธออ้อมแอ้มว่าเช่นกัน เขาจึงถามว่ามีคนอื่นอยู่ด้วยหรือ เธอรับว่าใช่ ธีระถามอีกผู้หญิงหรือผู้ชาย สวยกว่าเธอหรือเปล่า อุ้มรีบตอบตนสวยกว่า ธีระหัวเราะ...ใช่ เพราะอุ้มสวยที่สุดสำหรับตน

“แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับถึงบ้านแล้วอุ้มจะโทร.หาใหม่”

“จ้ะ เลิฟยูนะ”

อุ้มรับคำวางสายอมยิ้ม คิตตี้ถามว่ากัปตันโทร.มาหรือ อุ้มชะงักรู้ได้อย่างไร

“รู้สิคะ เพราะกัปตันธีระเขาเป็นแฟนฉัน”

“คุณพูดอะไรนะคะ” อุ้มแทบช็อก

“พี่ธีกับฉันรักกันตั้งแต่สมัยเรียน แต่บังเอิญมีเหตุให้เราต้องเลิกจากกัน แล้วอยู่ๆเมื่อต้นปีฉันกับเขาก็ได้เจอกันอีกครั้ง”

“แล้วยังไงคะ”

“ที่ฉันมาพบคุณก็เพราะมีเรื่องอยากจะมาขอร้องคุณ...ขอให้คุณเลิกกับพี่ธี”

“คงไม่ได้มั้งคะ เพราะถ้าพี่ธีเขารักคุณ เขาคงต้องเลิกกับฉันเอง”

“ฉันเข้าใจค่ะ แล้วก็รู้ด้วยว่าตอนนี้เขาคงรักคุณมากกว่าฉัน แต่เพื่อเห็นแก่เด็กตาดำๆ”

“คุณพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ”

“ฉัน กำลังท้อง แล้วเด็กในท้องก็เป็นลูกของธี” คิตตี้เห็นอุ้มไม่อยากเชื่อ จึงทำเป็นเสียใจที่เอาเรื่องน่าอายมาบอก แต่เพราะตนไม่อยากให้ลูกกำพร้าพ่อ

อุ้มทั้งอึ้งและสับสน ถึงเวลาอาหารเธอจึงเหม่อๆ

ทาน อะไรไม่ลง คิตตี้ชวนพ่อกับแม่อุ้มคุยว่าตนชอบชีวิตครอบครัวแบบนี้ ตนเป็นครอบครัวแตกแยก พ่อทิ้งไปตั้งแต่อายุสามขวบ แม่แต่งงานใหม่ จึงทิ้งตนไว้กับน้าที่ตาบอด

“แหม เรื่องของคุณคิตตี้เหมือนในนวนิยายเลยนะครับ” พ่อเห็นใจ

“บางช่วงบางตอนเศร้ากว่านิยายอีกค่ะ เชื่อมั้ยคะ ตั้งแต่หนูเกิดมาไม่เคยมีใครรักหนูเลย”

แม่ ตอบว่าต้องมีบ้างหน้าตาสวยแบบนี้ และขอถามว่ามีแฟนหรือยัง คิตตี้ตอบเศร้าๆว่ามีแล้ว แต่กำลังจะทิ้งตนกับลูกในท้องไป พ่อกับแม่ตกใจ คิตตี้ชำเลืองมองอุ้ม และบอกว่าตนคิดจะไปเอาเด็กออก อุ้มท้วงอย่าเลยมันบาป

“แต่ฉันไม่มีทางเลือกนี่คะ นอกซะจากว่า...”

“นอกซะจากว่าอะไร ถ้ามีอะไรที่อยากให้เราช่วยบอกมาเลยนะ” พ่อเสนอ

แม่ เองก็ยินดี คิตตี้ขอบคุณทั้งสองท่านแล้วถามอุ้มล่ะจะช่วยตนไหม พ่อกับแม่มองลูกสาวงงๆ อุ้มเอ่ยขึ้นว่า คงต้องขอคิดดูก่อน แล้วรวบช้อนลุกออกไป

คืนนั้น อุ้มครุ่นคิดแต่เรื่องคิตตี้ จนไม่อยากรับโทรศัพท์ธีระ ปล่อยดังอยู่นานกว่าจะกดรับ ธีระถามว่าอาบน้ำอยู่หรือไม่โทร.กลับมา อุ้มแก้ตัวว่าลืม ธีระแซวยังไม่ทันแต่งงานลืมตนแล้ว อุ้มอยากถามเรื่องคิตตี้ แต่นึกถึงคำขอร้องของเธอไม่ให้บอกธีระเกรงจะโกรธและเกลียดเธอ อุ้มนิ่งไป ธีระถามว่าเป็นอะไร อุ้มอึกอักเปลี่ยนมาถามว่าเขาจะกลับวันไหน

“พี่บอกไปแล้วไงว่าวันพุธบ่ายๆ”

“อ้อ ใช่สิ อุ้มลืมไป”

“อุ้มเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเหมือนเบลอๆ”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่นี้นะคะ อุ้มจะนอนแล้วค่ะ”

ธี ระรู้สึกแปร่งๆ ถามย้ำว่าอุ้มไม่มีอะไรจริงหรือ อุ้มรับว่าค่ะ แล้ววางสายไป ธีระกังวลใจเกี่ยวกับแม่ตน หรือเปล่า...ส่วนอุ้ม สับสนว้าวุ่นใจ ตนจะต้องเลิกกับธีระเพื่อผู้หญิงคนนี้หรือ

วันรุ่งขึ้น คิตตี้ถือกระเป๋าออกมาลาพ่อกับแม่อุ้ม ทั้งสองชวนให้กลับมาพักได้อีก ถือเสียว่าพวกตนเป็นญาติ อย่าคิดสั้น

“ไม่หรอกค่ะ ฝากบอกคุณอุ้มด้วยนะคะ ว่าหนูยังรอคำตอบจากคุณอุ้มอยู่”

แม่ถามว่าเรื่องอะไร คิตตี้กลับย้อนว่าบอกแค่นี้

อุ้ม รู้ พ่อกับแม่รับปาก บ่นกันว่าผู้ชายสมัยนี้เลวจริงๆ ทำคนท้องแล้วไม่ยอมรับ ทั้งสองเดินเข้ามาในบ้าน เจออุ้มนั่งดื่มกาแฟอยู่ แม่บอกตามคำฝากของคิตตี้ และถามว่าคำตอบอะไรหรือ อุ้มชะงักก่อนจะแก้ตัวว่า

“อ๋อ เขาถามเรื่องไปต่างประเทศน่ะค่ะ”

“เออ อุ้ม ถ้ากัปตันโทร.มา บอกว่ากำนันเขานัดโอนที่ดินวันศุกร์นะ” พ่อเตือน

“หนูว่าพ่อบอกลุงกำนันไปเถอะว่าเขาไม่เอาแล้ว”

“อ้าว ทำไมล่ะ เห็นกัปตันเขาจ่ายมัดจำไปแล้วนะ” พ่อแปลกใจ

“หนูยังไม่แน่ใจเขาเท่าไหร่ เลยไม่อยากให้เขามาอยู่ใกล้เรา”

“ทะเลาะกันหรือลูก” แม่สงสัย

“เปล่าค่ะ หนูแค่ยังไม่มั่นใจเขา ถ้าเผื่อเลิกกันหนูก็ไม่อยากเห็นหน้าเขาทุกวัน” อุ้มเลี่ยงไป

พ่อกับแม่งงๆว่ามีปัญหาอะไร สงสัยลูกสาวจะอยู่กับพวกตนตลอดชีวิตเสียแล้ว

ooooooo

คืน นั้น ธีระโทร.หาอุ้มเท่าไหร่เธอก็ไม่รับสาย เขาว้าวุ่นใจโทร.เข้าบ้าน แม่อุ้มรับสาย เขาถามว่าอุ้มเป็นอะไรหรือเปล่า แม่แปลกใจเห็นลูกสบายดี  เดี๋ยว

จะบอกให้โทร.กลับ...แม่เดินมาเห็นลูกสาวนั่งเหม่อ จึงถามว่ามีอะไรทำไมไม่รับสายธีระทั้งวันเลย อุ้มอ้างว่าทิ้งมือถือไว้ในห้อง แม่สงสัยถามทะเลาะกันหรือ อุ้ม

ปฏิเสธเสียงอ่อย แม่เตือน หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กัน

ด้าน ธีระยังอยู่ต่างประเทศ เขาเป็นกังวลอย่างยิ่งว่า อุ้มมีเรื่องอะไรถึงเงียบไปขนาดนี้ วันรุ่งขึ้น พอลงจากเครื่องเขาก็ขับรถมุ่งหน้ามาอัมพวาทันที ปรากฏว่าอุ้มไปบินแทนเพื่อนกว่าจะกลับก็วันเสาร์ เขากลัดกลุ้มลากลับเพื่อไปหาจินดา ดูท่าทีว่าสร้างเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th