“ขอบคุณนะคะเฮียที่ช่วยจัดการให้ ฉันจะให้ลูกน้องโอนเงินให้ทันที” พอวางสาย ครองสุขรู้สึกเหมือนมีคนแอบมอง จึงรีบกลับเข้าบ้าน
ใน ขณะที่ใหญ่กับปานเทพเดินคุยกันอยู่ในโรงพยาบาล “หลักฐานที่เรายื่นให้ทางตำรวจมันชี้ชัดว่าแกไม่ได้มีส่วนทำให้ไอ้ผาตาย อย่างมากแกก็โดนข้อหาทำร้ายร่างกายโดยไม่เจตนา ยิ่งตอนนั้นแกยังเป็นเยาวชน คงโดนแค่รอลงอาญาเท่านั้น ส่วนข้อหาที่แกโดนจับกุมนี่ยุ่งยากหน่อย พ่อฉันคงต้องโดนด้วย ฉันกำลังพยายามอยู่”
ทำยังไงก็ได้ให้ความผิดมันตกที่ฉันคนเดียว ถ้าต้องโทษติดคุกฉันก็ยอมรับเว้ย เพราะฉันมันก็เลือดร้อนไม่รู้จักคิดจริงๆ แกต้องดีกับอาปลอดให้มากๆนะ อย่าให้เหมือนฉันที่ไม่มีโอกาสแก้ตัวอีกแล้ว” สีหน้าใหญ่เจ็บปวดแต่ก็ทำให้ปานเทพได้คิดเช่นกัน
จากคำเตือนของใหญ่ ปานเทพพาปลอดมาวางดอกไม้ที่หลุมศพเพ็ญ สองพ่อลูกคุยกัน ปลอดชมลูกว่าโตขึ้นมาก ปานเทพแขวะ จะชมว่าลูกเก่งที่ช่วยใหญ่และพ่อได้ก็ชมออกมาเลย
“เออ...เอ็งเก่ง” ปลอดเอ่ยอย่างหมั่นไส้แต่ก็จริงใจ “ฉันพูดหวานไม่เป็นเว้ย”
“งั้นผมพูดเองก็ได้ว่า ผมรักพ่อ ผมรักพ่อ ผมรักพ่อ” ปานเทพกอดรัดพ่ออย่างเด็กๆ
“ไอ้บ้า จักกะจี้โว้ย...หมาน้อยเอ๊ย มีใครที่ไหนจะรักลูกคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง”ปลอดกอดปานเทพ ยิ้มอย่างมีความสุข...
อาการ ปิ่นอนงค์ดีขึ้น เธอดีใจเมื่อรู้ว่าตัวเองท้อง ใหญ่วางมือบนท้องเธอบ่น “ดูแม่เราสิ ขนาดตั้งท้องยังไม่รู้เรื่องเลย เพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องชาวบ้านจนลืมสังเกตตัวเอง มันน่าโดนตีนัก”
“แม่ขอโทษนะยัยหนู แม่มันไม่เอาไหนจริงๆ” ปิ่นดีใจจนร้องไห้
“ยัยหนูหรือ ใครบอกเธอว่าลูกเป็นผู้หญิง ไม่ได้ มันต้องเป็นตาหนู เป็นลูกชายเหมือนฉัน”
“เหมือน คุณใหญ่ก็ดื้อตายเลยสิคะ ไม่เอาหรอกค่ะ เป็นผู้หญิงดีกว่า น่ารักขี้อ้อน ปิ่นอยากจับลูกมาถักเปียสองข้าง แล้วก็นุ่งกระโปรงฟูฟ่อง ดีมั้ยจ๊ะยัยหนู”
ใหญ่ เอ็ดตะโรไม่ยอมจะให้ลูกเป็นผู้ชาย บ้านนี้ไม่มีระบอบประชาธิปไตย ตนเท่านั้นคือคำสั่ง ปิ่นอนงค์หน้างอเมินไปทางอื่น ใหญ่อมยิ้มเข้าไปกอด
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น