อ่านละครรักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 6 วันที่ 30 ก.ค. 55

ตลอดเวลาธีระเอาแต่ครุ่นคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับอุ้ม เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น เขาไปเปิดประตูเห็นคนถือลูกโป่งบังหน้า พอเปิดออกเป็นคิตตี้ยิ้มให้ เธอรีบบอกเขาว่าอย่าเพิ่งไล่ วันนี้วันเกิด ตนไม่รู้จะไปไหนเลยลองเสี่ยงมาหา จะชวนทานไวน์ ธีระอึกอัก

“แค่ขวดเดียวเองค่ะ แล้วตี้ก็จะกลับ”

ธีระอ่อนใจยอมให้เข้ามา...เขาชูแก้วไวน์อวยพรวันเกิดให้คิตตี้ “พี่ไม่รู้ว่าวันเกิดตี้ เลยไม่ได้เตรียมของขวัญให้”

“งั้นขอเบิร์ธเดย์คิสได้มั้ยคะ” คิตตี้เอียงแก้มให้

“ไม่ได้ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน และพี่ก็มีแฟนแล้วด้วย”

“แหม ดูพี่ธีจะรักแฟนคนนี้มากนะคะ ใครหรือคะ ตี้รู้จักมั้ย”

ธี ระตอบว่าไม่รู้จัก คิตตี้เดาว่าเป็นแอร์ เขาพยักหน้า เธอค่อนขอดว่าตนน่าจะไปเป็นแอร์บ้าง ธีระย้ำเรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว ให้เธอมองชายอื่นบ้าง เธอเข้าประชิดออดอ้อนว่ายังรักเขาอยู่ ธีระขยับหนีเปลี่ยนเรื่องถามว่าหิวไหม ตนมีพิซซ่าอยู่จะอุ่นให้ ธีระรีบเดินไปเปิดตู้เย็นพลันมือถือดัง คิตตี้เห็นชื่ออุ้ม รีบกดรับ อุ้มแปลกใจถามว่าใคร

“ฉันเองค่ะ คุณอุ้ม คิตตี้”

“นี่คุณอยู่กับพี่ธีหรือ” อุ้มตกใจ

“ใช่ค่ะ คุณจะพูดกับเขาหรือคะ เดี๋ยวนะคะ เขากำลังอุ่นพิซซ่าให้ฉันอยู่...พี่ธีคะ” คิตตี้เรียก

อุ้ม รีบบอกว่าไม่ต้องแล้ววางสายไป คิตตีิ้ยิ้มสะใจ ธีระถือจานพิซซ่าเข้ามาถามใครโทร.มา เธอบอกไม่รู้วางสายไปแล้ว ธีระกดดูเห็นเป็นเบอร์อุ้ม เขารีบโทร.กลับ แต่เธอไม่รับสาย

วันรุ่ง ขึ้น อุ้มบอกเป๊บกับนุ้ยขณะเดินออกจากออฟฟิศว่าคิตตี้อยู่กับธีระ ไม่ทันไร คิตตี้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า อุ้มชะงัก เธอขอคุยด้วยลำพัง เป๊บกับนุ้ยเลี่ยงไป อุ้มถามว่ามีอะไร

“เมื่อคืนฉันได้คุยกับพี่ธี เขาบอกว่าเขายอมรับผิดชอบเรื่องเด็กและจะแต่งงานกับฉัน”

“ก็ดีนี่คะ” อุ้มปรับน้ำเสียงยินดีด้วย

“ฉัน ก็เลยจะขอให้คุณเลิกติดต่อกับเขา เพื่อที่เขาจะได้ไม่วอกแวกคิดถึงคุณอีก” คิตตี้ทำหน้าเว้าวอน “ได้โปรดเถอะค่ะคุณอุ้ม คุณเองก็ยังสาว ยังสวย ยังมีโอกาสได้เจอผู้ชายดีๆอีกมากมาย” คิตตี้แกล้งร้องไห้ให้อุ้มเห็นใจ ขอร้องให้เห็นแก่เด็กในท้อง

อุ้มพยายามตัดใจ รับปากว่าจะเลิกกับธีระแล้วเดินจากไป คิตตี้มองตามยิ้มอย่างมีชัย...

ธีระไม่ย่อท้อ ขับรถมาหาอุ้มที่บ้าน พ่อกับแม่ถามว่ามีเรื่องอะไรกัน ขัดใจอะไรตรงไหน

“ผมก็พยายามนึกอยู่ ครั้งสุดท้ายที่ผมอยู่เมืองนอก โทร.คุยกันก็ยังดีๆอยู่ คุณพ่อคุณแม่ไม่เห็นอะไรผิดปกติหรือครับ”

“เอ หรือยัยอุ้มไปเจอแฟนเก่าคุณพูดอะไรไม่เข้าหูรึเปล่า”

“ไม่น่าใช่นะครับ”

อุ้ม เดินออกมาเห็นธีระก็เดินเลี่ยงไปทางระเบียง แม่ให้ธีระไปถามกันเอง ธีระตามมาดึงมืออุ้ม “เดี๋ยวสิอุ้ม พี่อยากรู้ว่ามีเรื่องอะไรทำไมถึงไม่ยอมรับสาย ไม่พูดกับพี่”

อุ้มสะบัดมือจะเดินหนี ธีระถามว่าโกรธอะไร อุ้มปฏิเสธไม่ได้โกรธ ธีระไม่เชื่อ

เธอจึงโพล่งออกมา “อุ้มอยากเลิกกับพี่ธีค่ะ”

“นี่อุ้มพูดอะไร ทำไมอยู่ๆถึงจะเลิกกับพี่”

“อุ้มว่าพี่ธีไปถามตัวเองดีกว่า ว่าพี่ธีทำอะไรไว้ ก็ควรจะรับผิดชอบ”

ธี ระยิ่งงง อุ้มโกรธหาว่าแกล้ง ธีระขอร้องอย่าทำแบบนี้ อุ้มโวย เขาต่างหาก อย่าทำแบบนี้กับตน สร้างเรื่องอะไรไว้ กลับทำเป็นไม่รู้เรื่อง เขายิ่งงงมากขึ้น

“ก็เรื่องเด็กในท้องผู้หญิงไง”

“เด็กในท้องผู้หญิง...เด็กที่ไหนกัน...” ธีระขยับเข้าหา

อุ้มผลักออก “พอเถอะ ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นผู้ชายแบบนี้ ฉันเสียใจจริงๆที่รู้จักกับคุณ คุณกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ”

ธี ระไม่ยอมกลับ พ่อกับแม่เห็นว่ารุนแรงขึ้น จึงเข้ามาขวาง ธีระรีบบอกว่าตนไม่รู้เรื่องที่อุ้มพูด ตนจะคุยกับอุ้มให้รู้เรื่อง แม่ขอร้องให้เขากลับก่อน พวกตนจะคุยกับอุ้มให้แล้วจะโทร.ไปบอก ธีระดึงดันอยู่สักพักกว่าจะยอมกลับ แม่มาตะล่อมถามอุ้ม มีเรื่องอะไรค่อยๆเล่าให้แม่ฟัง

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่หนูผิดหวังในตัวเขา”

แม่ถามว่าเรื่องผู้หญิงหรือ อุ้มน้ำตาร่วง “ใช่ค่ะแม่ หนูเสียใจจริงๆ หนูไม่คิดเลยว่าเขาจะทำแบบนี้

กับหนู หนูไม่น่าเชื่อเขา ไม่น่ารักเขาเลย”

“เอา น่ะ แม่ว่ายังโชคดีที่ลูกรู้ตัวก่อน ดีที่เรายังไม่ตัดสินใจแต่งงานไปกับเขา ถ้ามารู้ทีหลัง เราจะเสียใจมากกว่านี้นะลูก” แม่ดึงอุ้มมากอดปลอบ

ooooooo
ระหว่างขับรถกลับ ธีระพยายามครุ่นคิดว่ามันเรื่องอะไรกัน อุ้มถึงขอเลิก แถมหาว่าตนทำผู้หญิงท้องแล้วไม่รับ พลันมีแม่จูงลูกข้ามถนนตัดหน้า เขาหวิดชนหักรถหลบได้ทัน เขาจอดรถถอนหายใจ จะปล่อยเรื่องนี้รบกวนจิตใจอีกไม่ได้

เผอิญ แดงกับกบพาไตรตั้นมาเดินห้าง เจอเข้ากับคิตตี้ แถมคุยโวว่ามาซื้อกับข้าวไปทำให้ธีระทาน เธอชวนแดงกับครอบครัวไปทานด้วยกัน แดงปฏิเสธเดินแยกออกมา กบถามทันที

“เอ๊ะ ที่คุณบอกว่าธีมีแฟนใหม่ คือคิตตี้หรือ”

“ที่ธีเล่ามันไม่ใช่คิตตี้นะ”

“ถ้างั้นก็แสดงว่า น้องชายคุณคั่วสาวไว้หลายคน”

“บ้าน่ะ ธีมันไม่ใช่คนอย่างนั้น” แดงเอ็ด ไตรตั้นบ่นอยากกินไอศกรีม แดงจึงจูงไป...

กลับถึงห้อง ธีระทนไม่ได้ โทร.ไปถามแม่อุ้มว่าเธอเล่าอะไรให้ฟังบ้าง แม่โกรธแทนลูก

“ฉันบอกกัปตันตรงๆเลยนะ ถ้ากัปตันมีผู้หญิงอื่นก็อย่ามายุ่งกับลูกสาวฉันเลย ถือซะว่าจบกันแค่นี้”

ธี ระตกใจจะแย้ง แต่แม่ไม่ฟังวางสายไป เขายิ่งงงว่ามันเรื่องอะไรกัน ทันใด ออดหน้าห้องดัง เขามาเปิดประตู เห็นคิตตี้ถือถุงเต็มมือ เธอบอกว่ามาทำอาหารให้ทาน ธีระกำลังเครียด

“มาทำไมบ่อยๆ พี่บอกแล้วไงว่าเรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ แล้วพี่เองก็มีคนที่พี่รักอยู่แล้ว ถ้าแฟนพี่มาเห็นพี่อยู่กับตี้ เขาจะเข้าใจพี่ผิดนะ”

“แหม ดูพี่ธีแคร์ผู้หญิงคนนี้มากเหลือเกินนะคะ”

“ก็ใช่สิ เขาคือคนที่พี่จะแต่งงานด้วย”

“แล้วตี้ล่ะคะ พี่ธีเอาตี้ไปทิ้งไว้ที่ไหน”

“พี่ว่าตี้พูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ พี่บอกตี้ไปหลายครั้งแล้วว่า เรื่องระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว เอาล่ะแค่นี้นะ” ธีระปิดประตู

คิตตี้ น้ำตาไหล ด้วยความโกรธ เธอปาถุงใส่ประตูเสียงดังโครม ธีระสะดุ้ง เธอตะโกนดังเข้ามา “ก็ได้ ตี้ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนี้ พี่ธีจะกลับมาหาตี้มั้ย”

เสียงคิตตี้เดินปึงปังไป ธีระเปิดประตูมามอง บ่นท่าจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว...ธีระเข้าห้องมากดโทรศัพท์หาอุ้มอีก แต่เธอก็ไม่รับ พอดีแดงโทร.สวนเข้ามา

“ธี ฉันมีเรื่องอยากถามแกหน่อย”

“เรื่องอะไร”

“ตอนนี้แกคบอยู่กับคิตตี้เหรอ”

ธี ระปฏิเสธทันที แดงเล่าว่าเจอคิตตี้ ธีระร้อนใจรีบไปหาพี่สาวที่ร้านที่เธอกับครอบครัวนั่งอยู่ทันที...มาถึง กบถามกระเซ้าธีระ ให้คิดดีๆว่าครั้งสุดท้ายนอนกับใคร

“เฮ้ย พี่กบ ผมไม่ได้มั่วเหมือนพี่กบนะ”

“อ้าว ถ้าไม่ใช่แล้วแฟนนายเขาไปเอาเรื่องผู้หญิงท้องมาจากไหน”

ธี ระเองก็อยากรู้ ใครเอาไปบอก แดงเอ่ยขึ้นหรือว่าแม่ ธีระไม่อยากเชื่อว่าแม่จะสร้างเรื่องทำให้ตนต้องเลิกกันขนาดนี้ เขาจะไปถาม แดงรั้งไว้ต้องวิเคราะห์ให้แน่ใจก่อนอย่าเพิ่งปรักปรำ กบสันนิษฐานอาจจะเป็นคิตตี้ ธีระฉุกคิด...

เสียงโทรศัพท์บ้านอุ้มดัง ขึ้น พ่อกับแม่ปรึกษากันว่าถ้าเป็นธีระ พ่อจะจัดการเอง และก็ใช่จริงๆ พ่อขอร้องเขาอย่าโทร.มาอีก ขอให้ยุติเพียงแค่นี้ ธีระขอร้องให้ฟังตนสักนิด

“ผมเข้าใจว่ากัปตันจะพูดอะไร แต่ผมว่ามัน

ไม่มีประโยชน์หรอก”

“คุณพ่อครับ ผมขอถามแค่คำเดียว”

“ถามอะไร...”

“มีผู้หญิงชื่อคิตตี้เคยมาหาอุ้มมั้ยครับ”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน”

“เกี่ยวครับ คุณพ่อบอกผมหน่อยว่าคิตตี้เขาไปหาอุ้มที่รีสอร์ตใช่มั้ยครับ”

“ใช่ เขาเคยมาพักที่นี่คืนนึง...นี่ อย่าบอกนะว่าหนูคิตตี้ท้องกับคุณ”

ทั้งอุ้มและแม่ตกตะลึง ธีระรีบขอร้อง “คุณพ่อครับ ขอผมคุยกับอุ้มหน่อยได้มั้ยครับ”

“ผม ให้คุยไม่ได้หรอก และผมคิดว่าเราควรจะจบกันแค่นี้ อย่าโทร.มาอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน” พ่อขู่ก่อนวางสาย แล้วหันมาเปรยกับแม่และอุ้ม ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้

แม่ต่อว่าทำไมอุ้มไม่บอก อุ้มน้ำตาไหลสารภาพมันพูดไม่ออก พ่อกับแม่ปลอบอุ้ม...ขณะเดียวกัน แดงกับกบซักถามธีระ แต่เขาร้อนใจจะต้องไปคุยกับอุ้มให้รู้เรื่อง

ooooooo

กลาง ลำคลอง อุ้มพายเรือปล่อยอารมณ์ คิดถึงความสุขกับธีระที่ผ่านๆมา น้ำตาไหลริน พลันเงยหน้ามองบนสะพาน เห็นคิตตี้ยืนอยู่ถึงกับชะงัก ขณะเดียวกัน ธีระมาถึงบ้าน พ่อกับแม่รุมต่อว่าไม่ให้เขามาที่นี่อีก

“เดี๋ยวสิครับ ที่ผมมาเพราะต้องการอธิบายให้คุณพ่อคุณแม่กับอุ้มเข้าใจ ว่าผมไม่มีอะไรกับคิตตี้ แล้วเธอก็ไม่ได้ตั้งท้องอะไรด้วย”

“เราจะเชื่อคุณได้ยังไงว่าที่คุณพูดเป็นเรื่องจริง”
“ผมจะพาอุ้มไปหาคิตตี้ ให้เธอพูดความจริงทั้งหมดว่าเธอโกหก แล้วถ้าเธอไม่ยอม ผมก็จะแจ้งตำรวจจับเธอ”

พ่อ กับแม่ไม่อยากจะเชื่อ ธีระรับรองว่าตนไม่มีทางทำเรื่องเลวๆอย่างนั้น...ในขณะที่อุ้มขึ้นจากเรือมา คุยกับคิตตี้บนสะพาน คิตตี้สีหน้าดุดัน

“พี่ธีเขาบอกว่า เขาจะไม่มีวันเลิกกับเธอ”

“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อฉันก็บอกเลิกกับเขาไปแล้ว”

“เขาบอกว่าเขารักเธอ”

“งั้นฉันก็คงช่วยอะไรคุณไม่ได้ เพราะเรื่องระหว่างฉันกับเขาจบไปแล้ว ฉันขอตัว”

อุ้ม จะเดินไป คิตตี้เรียกไว้ อุ้มถามต้องการอะไรอีก คิตตี้ชักปืนออกมาตอบว่าต้องการชีวิต อุ้มถอยกรูดตกใจ คิตตี้ก้าวตาม “ถ้าไม่มีเธอ พี่ธีก็คงเลือกฉัน”

“นี่คุณคิตตี้ ฉันว่าคุณกำลังเข้าใจอะไรผิดนะ เรื่องทั้งหมดไม่เกี่ยวกับฉัน มันเป็นเรื่องของคุณกับพี่ธี ฉันว่าคุณควรไปคุยกับเขามากกว่า”

“เกี่ยวสิ เป็นเพราะเธอเขาถึงไม่รักฉัน ถ้าเขาไม่รักฉันเธอก็ไม่ควรจะได้เขาเหมือนกัน” คิตตี้ขยับปืนจ่ออุ้ม

อุ้ม พยายามพูดให้คิตตี้อ่อนลงว่าตนสัญญาจะเลิกยุ่งกับธีระเด็ดขาด คิตตี้ไม่เชื่อ ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ธีระไม่มีวันรักตน คิตตี้กระชับปืน เสียงปืนดังเปรี้ยงขึ้น สองสาวสะดุ้ง หันมอง พ่อยิงปืนลูกซองขึ้นฟ้า บอกคิตตี้ให้ทิ้งปืน ธีระขอให้คิตตี้ทิ้งปืนแล้วมาคุยกันดีๆ

“คุยหรือ พี่ธีจะคุยอะไรกับตี้ ถ้าพี่ธีไม่รักตี้ พี่ธีก็ไม่มีสิทธิ์รักใครเหมือนกัน”

ธี ระยอมทุกอย่าง ยอมรักเธอ ยอมแต่งงานกับเธอ คิตตี้ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ธีระบอกว่าไม่อยากให้เธอต้องเสียใจอีกแล้ว และไม่อยากให้เกิดความสูญเสีย เขาขอปืนจากเธอ คิตตี้ถามย้ำว่าเขาจะแต่งงานกับตนจริงหรือ ธีระพยักหน้า ดึงปืนมาแล้วสบตาอุ้มทำนองปลอดภัยแล้ว

ไม่ทันไร ตำรวจก็เข้ามาควบคุมตัวคิตตี้ออกมาที่รถ เธอโวยวายที่ธีระหลอก ธีระบอกว่าตนทำเพื่อความปลอดภัยของทุกคน คิตตี้โวยวายจะกลับมายิงให้หมดทุกคน แล้วร้องไห้ขอร้องให้ธีระช่วยปล่อยตนด้วย พ่อกับแม่อุ้มถอนใจ

“ผมต้องขอโทษคุณพ่อคุณแม่ด้วย ที่เกิดเรื่อง

แบบนี้ขึ้น” ธีระยกมือไหว้

“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก ผมกับแม่ก็ต้องขอโทษที่เข้าใจคุณผิดไป”

ธี ระเห็นอุ้มเดินหนี จึงขอตัวไปง้อ ทั้งพ่อและแม่ยิ้มเชิญ...ธีระตามมาถามอุ้มยังโกรธอีกหรือ อุ้มตอบว่าไม่รู้ควรโกรธหรือไม่โกรธดี ถ้าคิตตี้เกิดยิงขึ้นมาจริงๆ เขาจะทำอย่างไร

“พี่ก็โดดเอาตัวเข้าขวางอุ้มสิ”

“พูดยังกะเป็นพระเอกลิเก”

อุ้มขอถามจริงๆว่าเคยมีอะไรกับคิตตี้หรือ ธีระย้อนถาม ถ้าตอบตามตรงแล้วอย่าโกรธนะ

“จะบอกว่ามีหรือ” อุ้มหน้าเสีย

“ก็มีน่ะสิ” อุ้มตะลึง ธีระรีบบอก “นั่นมันสมัยเรียน แต่พอเลิกกันพี่ก็คิดกับเขาเป็นน้อง”

“เจ้าเสน่ห์จริงๆนะเนี่ย” อุ้มค้อนขวับ

“ก็แค่กับอุ้มคนเดียว” ธีระดึงอุ้มเข้ามากอด

อุ้ม ผลักไสอายพ่อกับแม่ ธีระบอกว่าท่านรู้ว่าตนรักลูกสาวท่าน อุ้มเปรยจะมีใครเอาปืนมายิงอีกหรือเปล่า ธีระรับรองไม่มีอีกแล้ว...พ่อกับแม่แอบมอง ต่างถามกันว่าตัดชุดใหม่เตรียมไปงานลูกหรือยัง ทั้งสองหัวเราะให้กันอย่างรักใคร่

ooooooo

หลายวันผ่านไป ธีระตั้งใจคุยกับพ่อแม่อุ้มเรื่องแต่งงาน ทั้งสองถามว่าแม่เขาเห็นดีด้วยแล้วหรือ ธีระตอบว่าแม่ตนไม่มีปัญหา และแต่งงานแล้วตนจะย้ายมาอยู่ที่นี่ แม่ถามอีกว่า จินดายินดีรับอุ้มเป็นสะใภ้หรือ ธีระรีบบอกว่า

“ต้องรับสิครับ ผมบอกแม่ผมแล้วว่าผมจะแต่งงานกับอุ้ม คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำให้อุ้มต้องอึดอัดใจกับเรื่องของแม่ผม”

พ่อถาม อุ้มเอาอย่างไร อุ้มแล้วแต่พ่อกับแม่ ทั้งสองสบตากัน แล้วบอกว่า ในเมื่อรักกันพวกตนก็ไม่ขัดข้อง ให้ธีระไปหาฤกษ์มาได้เลย แล้วพาแม่มาสู่ขอ สินสอดไม่เรียกร้อง ขอแค่แต่งตามประเพณี ธีระกราบขอบพระคุณด้วยความดีใจ...

จินดา มีเพื่อนๆมาคุยเล่นที่บ้าน ต่างเตือนไม่ให้ตั้งแง่กับลูก เพราะจะทำให้ลูกแยกไปไม่กลับมาเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง จินดาครุ่นคิดกังวลใจไม่น้อย อรเข้ามาถามพรุ่งนี้จะทานอะไร จินดาย้อนถามว่าธีระไม่มาหากี่วันแล้ว อรนับนิ้วแล้วบอกว่าเกือบสองอาทิตย์

“เอ็งคิดว่าข้าควรจะโทร.ไปง้อลูกชายข้ามั้ย”

“ถ้าคุณยายยังรักลูกก็ควรจะโทร.นะคะ เพราะเราเองก็ไม่ใช่สาวๆแล้วนะ นี่ก็เจ็ดสิบแล้วไม่ใช่หรือ”

“นี่นี่ ข้าขอแค่ความเห็น ไม่ได้ต้องการให้เอ็งมาสั่งสอน”

อร โอดโอยว่าไม่ได้สอน แค่พูดให้เห็นภาพ จินดาจึงให้อรโทร.หาธีระ ทำทีเป็นเปรยๆว่าตนไม่กินข้าว ดูไม่ค่อยสบาย ห้ามบอกว่าตนให้โทร. อรยิ้มอย่างเข้าใจ ก่อนจะกดโทร.หาธีระ
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th