“พ่อรับเอง” พ่ออุ้มบอก
“ถ้ากัปตันโทรมา พ่อพูดกับเค้าให้รู้เรื่องนะว่าอย่ามายุ่งกับลูกเราอีก” แม่ว่า
“เอาน่ะ พ่อจัดการเอง” พ่ออุ้มลุกไปรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล”
ธีระยืนพูดโทรศัพท์อยู่ที่หน้าร้านชาบู
“สวัสดีครับคุณพ่อ”
“กัปตัน ผมขอร้องล่ะนะ อย่าโทรมาที่นี่อีกเลย ขอให้เรื่องมันยุติเพียงเท่านี้”
“เดี๋ยวครับคุณพ่อ ฟังผมซักนิดได้มั้ยครับ”
พ่อมองอุ้ม อุ้มส่ายหน้า แม่อุ้มก็ส่ายหน้า
“ผมเข้าใจว่ากัปตันจะพูดอะไร แต่ผมว่ามันไม่มีประโยชน์หรอก” พ่อพูดใส่โทรศัพท์
“คุณพ่อครับ ผมขอถามแค่คำเดียว”
“ถามอะไร”
“มีผู้หญิงชื่อคิตตี้เคยมาหาอุ้มมั้ยครับ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน”
“เกี่ยวครับ คุณพ่อบอกผมหน่อยว่าคิตตี้เค้าไปหาอุ้มที่รีสอร์ตใช่มั้ยครับ”
“ใช่ เค้าเคยมาพักที่นี่คืนนึง” พ่อมองหน้าอุ้มแล้วก็นึกได้ “นี่อย่าบอกนะว่าหนูคิตตี้ท้องกับคุณ”
อุ้มชะงัก แม่หันไปมองอุ้ม
“ใช่หรือลูก” แม่หันไปถามลูกสาว อุ้มพยักหน้า แม่อุ้มทำตาโตเพราะตกใจ
“คุณพ่อครับ ขอผมคุยกับอุ้มหน่อยได้มั้ยครับ”
“ผมให้คุยไม่ได้หรอก และผมคิดว่าเราควรจะจบกันแค่นี้ อย่าโทรมาอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน” พ่อพูดแล้วก็วางโทรศัพท์ไป
“เดี๋ยวครับคุณพ่อ”
พ่อวางโทรศัพท์แล้วส่ายหน้า
“ไม่อยากเชื่อเลยว่ากัปตันจะเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวแบบนี้” พ่อพูด
“ทำไมลูกไม่บอกพ่อกับแม่ว่าเป็นยัยคิตตี้” แม่ถามลูกสาว
“หนูก็ไม่รู้จะบอกยังไงค่ะ มันพูดไม่ออก”
“อย่าไปคิดมากเลยลูก ถือว่าเราโชคดีที่เรื่องมันแดงออกมาก่อน” พ่อปลอบใจ
อุ้มถอนใจ
ธีระเดินกลับมาที่โต๊ะอาหาร
“ว่าไง” แดงถาม
“ใช่คิตตี้จริงๆด้วย ที่ไปบอกอุ้มว่าท้องกับผม” ธีระบอก
“แล้วท้องจริงรึเปล่า” กบถามต่อ
“ปัทโธ่พี่กบ ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรกับเค้า ผมขอตัวก่อนนะ”
“จะไปไหน”
“ก็รีบไปบอกให้พ่อแม่อุ้มเค้ารู้ความจริงน่ะสิ”
ธีระรีบเดินออกไป กบกับแดงมองตามแล้วถอนใจ
“พ่อครับ หมูหมดแล้วครับ” ไตรตั้นบอก
“หา.. พูดเป็นเล่นน่ะ พ่อกับแม่ยังไม่ได้กินซักชิ้นเลยนะ”
“ก็มัวแต่พูดเรื่องอะไรกันอยู่ ตั้นก็เลยกินคนเดียว”
แดงมองลูกชายแล้วส่ายหน้าอย่างขำๆ ก่อนจะหันไปส่งหมูเพิ่ม
อุ้มพายเรืออยู่ในคลองอัมพวา ในขณะที่คิดถึงเรื่องระหว่างเธอกับธีระ ตอนที่เรือคว่ำ ตอนที่ธีระขอเธอแต่งงาน
อุ้มน้ำตาริน ใครบางคนแอบมองอุ้มอยู่หลังต้นไม้ อุ้มพายเรือล่องน้ำมาเรื่อยๆ คนที่แอบมองก็คือคิตตี้ที่กำลังเดินขึ้นไปบนสะพาน คิทตี้มองลงไปในคลองก็เห็นอุ้มกำลังพายเรือ อุ้มเงยหน้ามองเห็นคิทตี้
“คิตตี้”
คิตตี้ที่อยู่บนสะพานมองอุ้ม
ธีระเดินเข้าไปหาพ่อกับแม่อุ้มถึงในบ้าน พ่อขยับลุกขึ้นยืน ส่วนแม่มองอย่างไม่พอใจที่เห็นธีระเดินเข้ามา
“ผมบอกกัปตันแล้วไงว่าอย่ามาที่นี่อีก” พ่อเสียงแข็ง
“เดี๋ยวสิครับ ที่ผมมาเพราะต้องการอธิบายให้คุณพ่อคุณแม่กับอุ้มเข้าใจว่าผมไม่มีอะไรกับ คิตตี้ แล้วเธอก็ไม่ได้ตั้งท้องอะไรด้วย”
“เราจะเชื่อคุณได้ยังไงว่าที่พูดเป็นเรื่องจริง”
“ผมจะพาอุ้มไปหาคิตตี้ ให้เธอพูดความจริงทั้งหมดว่าเธอโกหก แล้วถ้าเธอไม่ยอมผมก็จะแจ้งตำรวจจับเธอ”
“หวังว่าจะจริงนะ”
“จริงสิครับคุณพ่อ นี่อุ้มอยู่ไหนครับ”
“ออกไปพายเรือเล่น คุณนั่งรอก่อนแล้วกันเดี๋ยวก็คงมา”
ธีระลงนั่ง แม่มองจ้องอย่างไม่ไว้ใจ
“คุณแม่ครับ เชื่อผมเถอะ ผมไม่มีวันทำเรื่องเลวๆอย่างงั้นหรอกครับ” ธีระบอก แม่ถอนใจแล้วพยักหน้ารับคำอย่างเสียมิได้ ธีระถอนใจ
คิตตี้ยืนอยู่กลางสะพาน อุ้มเดินขึ้นไปหาเธอ
“คุณมีเรื่องอะไรอีก” อุ้มเอ่ยถาม
“พี่ธีเค้าบอกว่าเค้าจะไม่มีวันเลิกกับเธอ” คิทตี้บอก
“แล้วจะให้ชั้นทำยังไง ในเมื่อชั้นก็บอกเลิกกับเค้าไปแล้ว”
“เค้าบอกว่าเค้ารักเธอ”
“งั้นชั้นก็คงช่วยอะไรคุณไม่ได้ เพราะเรื่องระหว่างชั้นกับเค้าจบไปแล้ว ชั้นขอตัว”
อุ้มขยับหันจะเดินจากไปแต่คิทตี้ทักขึ้น
“เดี๋ยว เธอยังไปไม่ได้”
“ทำไม คุณยังต้องการอะไรจากชั้นอีก”
“ชีวิตเธอไง”
พูดจบคิตตี้ก็ชักปืนขึ้นมา อุ้มชะงักตกใจและหวาดกลัว
“ถ้าไม่มีเธอ พี่ธีเค้าก็คงเลือกชั้น”
“นี่ คุณคิตตี้ ชั้นว่าคุณกำลังเข้าใจอะไรผิดนะ เรื่องทั้งหมดไม่เกี่ยวกับชั้น มันเป็นเรื่องของคุณกับพี่ธี ชั้นว่าคุณควรจะไปคุยกับเค้ามากกว่า”
“เกี่ยวสิ เป็นเพราะเธอเค้าถึงไม่รักชั้น ถ้าเค้าไม่รักชั้นเธอก็ไม่ควรจะได้เค้าเหมือนกัน” คิตตี้ขยับยกปืนขึ้นจ่ออุ้ม
“เดี๋ยวนะคุณคิตตี้ ชั้นว่าคุณใจเย็นก่อนดีกว่า เราค่อยๆคุยกันได้นะ ชั้นสัญญาชั้นจะเลิกยุ่งกับเค้าเด็ดขาด ชั้นจะไม่ยุ่งกับเค้าอีก” อุ้มพูดอย่างกลัวๆ
“ไม่ เธออย่ามาโกหก ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่เค้าจะไม่มีวันรักชั้น”
คิตตี้ยกปืนขึ้นเล็งไปทางอุ้ม เสียงปืนดัง อุ้มช๊อคสุดขีด พ่ออุ้มก้าวขึ้นมาพร้อมปืนลูกซองในมือ โดยมีธีระตามมาด้วย
“ทิ้งปืนนะ คุณคิตตี้ไม่งั้นผมยิงคุณจริง ๆ” พ่อสั่ง
อุ้มร้องเรียก “พ่อ”
“คิตตี้ ผมว่าคุณวางปืนเถอะ แล้วเรามาคุยกันดีๆดีกว่า” ธีระกล่อม
“คุยหรือ พี่ธีจะคุยอะไรกับตี้ ถ้าพี่ธีไม่รักตี้ พี่ธีก็ไม่มีสิทธิ์รักใครเหมือนกัน” คิทตี้ฟูมฟาย
“เอาล่ะ งั้นพี่ยอมแล้ว พี่จะแต่งงานกับตี้” ธีระบอก
อุ้มชะงัก
“พี่ธีพูดจริงหรือ” คิทตี้ถาม
“จริง เพราะในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วพี่ก็ไม่อยากให้ตี้ต้องเสียใจและไม่อยาก ให้เราทุกคนต้องสูญเสียอะไรกัน ส่งปืนมาให้พี่”
คิตตี้มองอย่างลังเล ธีระเดินเข้าไปหา อุ้มกับพ่อมองอย่างลุ้นๆ
“พี่ธีสัญญานะว่าพี่ธีจะแต่งงานกับตี้” คิทตี้ถามย้ำ
“พี่สัญญา”
คิตตี้ลดปืนลง ธีระดึงปืนออกจากมือคิทตี้แล้วดึงคิตตี้เข้ามากอด คิตตี้ร้องไห้
“ตี้รักพี่ธีนะ”
ธีระมองหน้าอุ้มแล้วก็พยักหน้าให้อุ้มเป็นเชิงบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อย
หวอรถตำรวจดังลั่น รถปอเต๊กตึ๊งจอดอยู่ใกล้ๆ รถตำรวจที่จอดที่หน้าบ้านอุ้ม ตำรวจหิ้วตัวคิตตี้เดินไป คิตตี้ตะโกนโวยวายไปตลอดทาง
“ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ คุณตำรวจ ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิด พี่ธีนะพี่ธี ทำไมต้องหลอกตี้ด้วย”
“พี่ไม่ได้หลอก แต่ที่พี่ต้องทำอย่างนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของเราทุกคน” ธีระบอก
“พี่บอกตำรวจเค้าสิว่าเราเป็นอะไรกัน อย่าให้เค้าจับตี้ไป ปล่อยชั้นนะ ปล่อย ชั้นจะกลับมาฆ่าพวกแก พี่ธีนะพี่ธี พี่ธีใจร้าย อย่าให้เค้าจับตี้ไป ปล่อยตี้”
ตำรวจพาตัวคิตตี้ขึ้นรถไป รถตำรวจแล่นออกไป โดยมีรถปอเต็กตึ้งตาม ธีระมองตามสักพักก่อนจะหันหลังกลับมาหาพ่อกับแม่และอุ้มที่ยืนอยู่
“ผมต้องขอโทษคุณพ่อคุณแม่ด้วยที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น” ธีระบอก
“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก ผมกับแม่ก็ต้องขอโทษที่เข้าใจคุณผิดไป” พ่อพูด
ธีระมองหน้าอุ้ม อุ้มเมินหน้าแล้วเดินหนี
“ผมขอตัวไปคุยกับอุ้มหน่อยนะครับ”
“เชิญจ้ะ”
“ไปเถอะลูกไปปลอบเค้าหน่อย” พ่อบอก
ธีระเดินตามอุ้มไป
อุ้มเดินมาที่ระเบียงบ้าน สักพักธีระเดินตามมา
“เดี๋ยวสิอุ้ม นี่อุ้มยังโกรธพี่อยู่หรือ”
“ตอนนี้อุ้มไม่รู้ว่าอุ้มจะโกรธหรือไม่โกรธดี” อุ้มว่า
“ในเมื่อพี่ไม่มีอะไรกับคิตตี้ จะมาโกรธพี่เรื่องอะไร”
“ถ้าไม่มีอะไร เค้าจะมาเอาเรื่องอุ้มถึงขนาดนี้หรือ นี่ดีนะ เค้าไม่ยิงอุ้มตาย”
“โธ่ พี่ไม่ยอมให้เค้าทำอย่างงั้นหรอก”
“ถ้าเค้ายิงขึ้นมาจริง ๆ พี่ธีจะทำยังไง” อุ้มถาม
“พี่ก็โดดเอาตัวเข้าขวางอุ้มสิ”
“พูดยังกะเป็นพระเอกลิเก”
“หายโกรธพี่แล้วใช่มั้ย”
“ถามจริงๆ ไม่มีอะไรกับเค้าแน่ใช่มั้ย” อุ้มย้ำ
“ถ้าพี่ตอบตามความเป็นจริงแล้วอย่าโกรธพี่นะ”
“จะบอกว่ามีหรือ”
“ก็มีน่ะสิ”
“หา ..”
“นั่นมันสมัยเรียน แต่พอเลิกกันพี่ก็คิดกับเค้าเป็นน้องมาตลอด”
“เจ้าเสน่ห์จริงๆนะเนี่ย”
อุ้มมองค้อนด้วยความหมั่นไส้แล้วทำท่าจะเดินหนีแต่ธีระดึงเธอเข้ามากอด
“ก็แค่กับอุ้มคนเดียว” ธีระบอก
“ปล่อยน่า เดี๋ยวพ่อกับแม่เห็น”
“จะไปอายอะไร พ่อกับแม่เค้ารู้ว่าพี่รักอุ้มคนเดียว”
“แล้วนี่ยังจะมีใครถือปืนโผล่มาอีกมั้ยเนี่ย” อุ้มถาม
“รับรองไม่มีแล้วจ้ะ”
ธีระหอมแก้มอุ้ม อุ้มยิ้มเอียงอาย พ่อกับแม่ของอุ้มมองอยู่ที่มุมหนึ่ง
“นึกว่าจะไม่ได้ลูกเขยซะแล้ว แม่เตรียมตัดชุดได้แล้ว” พ่อเย้าแม่
“พ่อเองก็เหมือนกันล่ะ ไปตัดสูทชุดใหม่ซะนะ”
“ก็ต้องชุดใหม่สิ มีแอร์การบินเค้ามาก็ต้องหล่อหน่อย”
“แน่ะ แน่ะ”
พ่ออุ้มหัวเราะชอบใจ แล้วพ่อกับแม่ของอุ้มก็มองกลับไปที่อุ้มกับธีระซึ่งกำลังคุยกันอย่างหวานชื่น
แก้วลอดช่องสิงค์โปร์ถูกยกขึ้นชนโดยจินดา ช้อย ใหญ่ และภาที่นั่งร่วมวงเดียวกัน
“แหม อยากกินมาหลายวันแล้ว แม่ช้อยนี่รู้ใจจริงๆ” จินดาบอก
“อย่าดัง ๆ เดี๋ยวลูกชายได้ยินจะมาด่าชั้น” ช้อยปราม
“โอ๊ย เดี๋ยวนี้มันไม่มาหาชั้นแล้ว” จินดาตัดพ้อ
“จริงหรือ ไม่เชื่อหรอก ลูกชายเค้ารักพี่จินออกจะตาย”
“ตอนมันยังไม่มีเมีย มันก็รักเราน่ะสิ ตอนนี้มันจะมีเมียมันก็หลงเมียจนลืมแม่” จินดาว่า
“อ้าว นี่ลูกชายมีแฟนใหม่แล้วหรือ” ภาถาม
“ไม่รู้เค้า ชั้นไม่ได้สนใจ”
“แหม พี่จินทำปากแข็ง อย่างพี่จินน่ะหรือ ไม่สนใจเรื่องลูก”
“ใช่ จัดการว่าที่สะใภ้คนก่อนจนกระเด็นไปแล้วนี่” ใหญ่บอก
“ชั้นพูดจริงๆนะ ตอนนี้ชั้นไม่สนใจแล้ว มันจะไปขึ้นช้างลงม้าที่ไหนก็เรื่องของมัน”
“แน่ะ พูดแบบนี้แสดงว่างอนลูกอยู่ล่ะสิ ชั้นว่าพี่จินอย่าขี้งอนเลย ลูกพี่ดีกว่าลูกชั้นหลายร้อยเท่า”
“ชั้นว่าโทรไปง้อเค้าเถอะ” ช้อยแนะนำ “เราไม่โทรไปลูกมันก็ไม่กล้าเข้าหน้าเรา”
“ไม่มีวันหรอก ชั้นเป็นแม่มัน ถ้าชั้นต้องไปง้อมัน ชั้นยอมตายอยู่คนเดียวดีกว่า” จินดายืนกราน
“นี่ ชั้นเตือนพี่จินนะ จำคุณนายพรทิพย์ที่มีลูกชายอยู่กระทรวงต่างประเทศได้มั้ย”
“เออ ทำไม”
“ก็คุณนายพรทิพย์แกไปตั้งแง่กับลูกชายไว้มาก สุดท้ายลูกชายไปแต่งงานอยู่กับแหม่มที่เมืองนอก ไม่กลับมาหาจนทุกวันนี้” ใหญ่บอก
“ใช่ ใช่ เห็นคนใช้มันเล่าว่าเงินทองซักบาทก็ไม่ส่งมาให้คุณนายพรทิพย์เลยนะ” ภาเสริม
จินดานิ่งฟัง
“แล้วตอนนี้คุณนายพรทิพย์เป็นยังไงรู้มั้ย ต้องอยู่คนเดียว กวนกาละแมขายเลี้ยงตัว”
“พี่จินระวังเถอะ เดี๋ยวลูกชายโกรธขึ้นมา ต้องมานั่งแคะขนมครกขายตอนแก่นะ” ช้อยเตือน
จินดาเริ่มอึ้ง
“แต่พี่จินไม่ต้องห่วงนะ ถ้าพี่จินขายขนมครก ชั้นจะช่วยซื้อทุกเช้าวันล่ะสิบบาท” ภาบอก
“ชั้นซื้อยี่สิบ” ใหญ่พูด
“ชั้นเอาสิบห้า” ช้อยบอก
“ทุกเช้าพี่จินก็จะได้สามสี่สิบบาทเลยนะ” ภาสรุป
เพื่อนทั้งกลุ่มหัวเราะชอบใจ ขณะที่จินดาชักหวั่นใจ
ขอขอบคุณจาก manager.co.th
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น