“ดอยพูด เรื่องจริง ฉันจะแต่งงานกับหนูนา...หายสงสัยแล้วรีบไปทำงานกันต่อได้แล้ว” ภูผาว่าแล้วกลับไปตรวจใบชาต่อ ดอยส่งเสียงเฮลั่น เยาะเย้ยพวกคนงานที่หาว่าตนโกหก หนูนายิ้มปลื้ม ขณะที่นายสว่างหนักใจ...
หนู นาอยากเอาใจภูผา รีบกลับมาเตรียมอาหารโปรดไว้รอท่า ทันทีที่เขาขึ้นมาบนบ้าน เธอรีบตักข้าวมาวางตรงหน้าชวนกินข้าวด้วยกัน เขายังไม่หิวนั่งกุมขมับรู้สึกปวดหัวตึบๆ เธอเอามือแตะหน้าผากเขาตรวจดูว่า
เป็นไข้ไม่สบายหรือเปล่า เขาจับมือเธอไว้ ขอบใจที่เป็นห่วง เธอยิ้มดีใจคิดว่าเขามีใจเอนเอียงให้
“หนู นา...ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องเดือดร้อนมาตลอด แต่ไม่ต้องห่วง ฉันจะรับผิดชอบไม่ทอดทิ้งเธอกับลูก...เธอสบายใจได้” เขายิ้มให้ก่อนจะลุกออกไป เธอมองตามหน้าจ๋อย พึมพำปลอบใจตัวเอง
“แค่นี้...มันก็ดีเกินไปสำหรับคนไร้ค่าอย่างแกแล้วไม่ใช่หรือ...ไอ้หนูนา”
ooooooo
อาการป่วยของอนุตดีขึ้นเป็นลำดับ ยิ่งช่วงนี้
ไม่ มีเรื่องอะไรให้ต้องกังวล ทำให้อาการปวดหัวไม่กำเริบ แต่แล้วกลับมีเรื่องให้อนุตต้องเครียดขึ้นมาอีก เมื่อชอุ่มขึ้นมารายงานว่าคุณณรงค์เจ้าของโรงงานปลาที่เป็นคู่ค้าของแสน สมุทรมาขอพบ และเจาะจงด้วยว่าจะไม่พบใครทั้งนั้นนอกจากอนุต ทั้งเมฆา ศรีดารา และตัวอนุตเองรู้สึกสังหรณ์ใจว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ...
เป็น อย่างที่ทุกคนสังหรณ์ใจไม่มีผิด คุณณรงค์มาทวงถามว่าทำไมแสนสมุทรถึงไม่ส่งปลาให้เขาตามที่ตกลงกันไว้ ทำให้เขาเสียหายไม่มีสินค้าส่งไปกรุงเทพฯ ตัวแทนจำหน่ายทางโน้น ยื่นเรื่องฟ้องเขาให้จ่ายค่าปรับเป็นเงินหลายแสนบาท อนุตตกใจ
“มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน...ก็...”
“มันเป็นไปตั้ง 2 ครั้งแล้ว ผมพยายามติดต่อพฤกษ์ ลูกชายของคุณแต่ติดต่อไม่ได้เลย”
“คงมีการเข้าใจผิดกัน ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้”
“จะ ไม่ได้หรอกครับ มันต้องจัดการเดี๋ยวนี้เลย ตอนนี้ผมเสียหายยับเยินแล้ว คุณต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ผมทั้งหมดสามแสนบาท ไม่อย่างนั้นผมจะฟ้องร้องและเลิกทำธุรกิจกับแสนสมุทร” คุณณรงค์หน้าเครียด ทำให้ทุกคนที่แสนสมุทรพลอยเครียดไปด้วย...
อนุตกับเมฆาไม่รอช้าตรงไป ที่ท่าเรือทันที เห็นพฤกษ์กำลังตั้งวงก๊งเหล้าอยู่กับพวกคนงาน เสียงอ้อแอ้ตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันมืด อนุตโกรธมากปรี่เข้าไปตบหน้าลูกชายคนโตฉาดใหญ่แล้วไล่พวกคนงานไปให้พ้นหน้า พฤกษ์งง ไม่รู้ว่าพ่อตบหน้าเรื่องอะไร ยิ่งทำให้อนุตโกรธกระชากคอเสื้อลูกแล้วเหวี่ยงลงทะเล ก่อนจะหันไปทางเมฆา
“พี่ชายแกสร่างเมาเมื่อไหร่ ลากคอมันกลับไปที่บ้าน” อนุตพูดจบ เดินจากไปอย่างหัวเสีย
ooooooo
ทันที ที่พฤกษ์มาถึงบ้าน อนุตตำหนิเขาอย่างแรงที่วันๆเอาแต่ดื่มเหล้า ไม่ออกเรือไม่ส่งปลาให้ลูกค้า ตอนนี้ คุณณรงค์จะฟ้องแสนสมุทร เพราะเราไม่ส่งสินค้าให้ พฤกษ์งง จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเขาส่งสินค้าตรงเวลาทุกครั้ง อนุตไม่เชื่อ เขาเอาแต่ดื่มเหล้าทั้งวี่ทั้งวัน จะไปรู้ได้อย่างไรว่าสินค้าส่งตรงเวลาหรือเปล่า พฤกษ์เถียงไม่ออก
“แก เป็นพี่คนโต แต่ทำตัวเละเทะแบบนี้ แล้วฉันจะฝากแสนสมุทรไว้ในมือแกได้ยังไง เรื่องครอบครัวแกก็อีก ผัวไปทางเมียไปทาง แกเป็นผัวเมียประเภทไหนกัน”
โฉม ไฉไลปล่อยโฮ โทษพฤกษ์เป็นคนทำให้เธอไม่อยากกลับมาที่นี่ เพราะทนไม่ได้ที่เขาไม่เคยสนใจ วันๆสนใจแต่ผู้หญิงอื่น แล้วจงใจปรายตามองวงเดือน พฤกษ์สุดจะทนสั่งให้เธอหุบปาก อนุตสวนขึ้นทันที
“แกต่างหากที่ต้องหุบปาก แกดูตัวเองสิว่าที่แกทำ มันฉุดให้แสนสมุทรตกต่ำ กิจการต้องเสียหายเพราะความโง่เง่าของแก”
พฤกษ์ทนไม่ไหวโพล่งขึ้นทันที “ใช่...ผมมันโง่ โง่ที่สุด ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นควายที่ใครอยากจะจูง
ไปไหนก็ไป ชีวิตที่ไม่เคยเป็นของผมเอง เพราะคำว่าลูกชายคนโตของแสนสมุทรนี่แหละ”
“นี่แกกำลังคิดจะโยนความผิดให้ใคร” อนุตเสียงเขียว
“ทุก คน...ชีวิตผมพังเพราะทุกคนที่นี่ พ่อไม่เคยสนใจว่าผมจะรู้สึกยังไง ตั้งแต่เด็กทุกคนสนใจแต่ความรู้สึกของอรุณ ผมต้องอดทนต้องเสียสละเพื่อเป็นพี่ที่ดี...ยอมเสียคนที่ผมรัก แล้วนี่หรือ ผลตอบแทนที่ผมได้รับ” พฤกษ์ชี้หน้าโฉมไฉไล “ผมไม่รู้ว่าผมเป็นตัวอะไรในบ้านแสนสมุทร ทั้งพ่อทั้งน้องเห็นผมเป็นคนโง่ ต่อไปนี้คนโง่อย่างผมจะไม่ทนอีกแล้ว...ผมจะหย่ากับผู้หญิงคนนี้...
ใครก็ห้ามผมไม่ได้” พูดจบเขาผละจากไป
วง เดือนสีหน้าเป็นกังวลรีบเดินตาม อนุตเครียดจัดอาการปวดหัวกำเริบ ศรีดารารีบประคองเขาขึ้นบ้าน เมฆาจะตาม โฉมไฉไลคว้าแขนเขาไว้ ยิ้มยั่วอย่างมีความหวัง
“ถ้าพฤกษ์จะหย่ากับโฉม...เราสองคนก็...”
เมฆาไม่รอให้พูดจบ แกะมือเธอออกอย่างรังเกียจ แล้วเดินตามวงเดือน ทิ้งให้เธอแค้นใจอยู่คนเดียว...
ทาง ด้านวงเดือนวิ่งตามพฤกษ์จนทัน ขอร้องว่าอย่าทำแบบนี้ คุณพ่อไม่ค่อยสบายขอให้เห็นแก่สุขภาพของท่านบ้าง เขาตัดพ้อว่าอย่ามาบอกให้เขาเห็นแก่ใคร ในเมื่อเธอเองไม่เคยเห็นแก่เขาสักครั้ง แล้วรวบตัวเธอมากอด
“ทำไมเธอถึงใจร้ายกับฉันนัก” เขาตัดพ้อจบ หันหลังจากไป
วง เดือนมองตามหน้าเครียด หันกลับมาอีกที เจอเมฆายืนอยู่ เธอไม่พูดอะไร เดินผ่านหน้าเขาตรงไปยังห้องของอนุต เห็นประมุขบ้านแสนสมุทรร้องโอดโอยเพราะปวดหัวอย่างหนัก เมฆาตามมาสมทบ สั่งให้วงเดือนหยิบยามาให้ท่านกิน ศรีดาราถึงกับน้ำตาร่วงไม่รู้ว่าจะทนสภาพแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน...
พฤกษ์ จับได้ว่าคนที่ทรยศ ยักยอกเอาปลาที่จับได้ไปส่งโรงงานอื่นคือยอด ลูกน้องคนสนิทของตนเอง จะจับพวกนั้นส่งตำรวจ แต่ยอดกับพวกฮึดสู้ ใช้มีดแทงเขาถึงกับทรุดนอนจมกองเลือด ก่อนจะพากันเผ่นหนี
ooooooo
พอ รู้ข่าวว่าพฤกษ์ถูกแทง อนุต ศรีดารา เมฆา และวงเดือนรีบมาเยี่ยม โชคดีที่ไม่ถูกอวัยวะสำคัญ ไม่เช่นนั้นคงได้เป็นผีเฝ้าท่าเรือไปแล้ว พฤกษ์รายงานพ่อว่า ยอดเป็นคนยักยอกปลาของเราไปส่งที่อื่น แล้วลุกขึ้นจะตามไปลากคอพวกนั้นเข้าคุก แต่เจ็บแผลมากต้องลงนอนอย่างเดิม เมฆาอาสาจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง
“ไม่ใช่เรื่องของแก เรื่องนี้ฉันต้องเป็นคนแก้ปัญหาเอง” พฤกษ์ตวาดลั่น
“ไม่ ต้อง...เอาตัวแกให้รอดก่อนเถอะ เรื่องอื่นให้เป็นหน้าที่ของเมฆาจัดการ” อนุตสั่งเสียงเฉียบ พฤกษ์เซ็งมาก ยิ่งพยายามจะแก้ข้อผิดพลาดยิ่งดูแย่ในสายตาของพ่อ...
เนื่องจากเมฆา มีเพื่อนเป็นสารวัตรใหญ่ที่นั่น การจับกุมตัวยอดกับพวกจึงไม่ใช่เป็นเรื่องยาก ตำรวจรวบตัวพวกนั้นได้ที่โกดังร้างแห่งหนึ่ง อนุตชมเปาะว่าเมฆาเก่งมาก ไม่เคยคิดมาก่อนว่าในที่สุดแล้ว เขาจะเป็นลูกชายเพียงคนเดียวที่ตนพึ่งได้ และขอให้จำไว้ว่าเขาเป็นความหวังเดียวของแสนสมุทร
“ครับพ่อ...ผมจะจำและจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง... เหมือนคนอื่นๆอีก” เมฆายิ้มปลื้ม...
ขณะ ที่เมฆากลายเป็นคนโปรดของพ่อ ภูผารู้สึกเป็นห่วงคนที่บ้านแสนสมุทรขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก วานนายสว่างช่วยโทร.ไปถามข่าวคราวทางโน้นให้ หนูนากำลังถูบ้านอยู่ หันขวับทันที คิดว่าภูผาเป็นห่วงวงเดือน เผลอเตะถังน้ำหกกระจาย ภูผาปรี่เข้ามาหา เตือนให้ระวังหน่อย เธอน้อยใจขึ้นมาทันที ว่าประชดตัวเอง
“ขอโทษ...ฉันมันซุ่มซ่าม”
“ไม่ใช่...ฉันหมายถึงระวังตัว เธอไม่ควรออกแรงทำงานหนักรู้ไหม งานบ้านพวกนี้ให้ดอยทำก็ได้”
น้ำ เสียงอ่อนโยนของเขา ทำให้เธอกล้าถามตรงๆ ว่าที่ให้ลุงสว่างโทร.ไปแสนสมุทรเพราะคิดถึงวงเดือนใช่ไหม เขาไม่อยากพูดถึง จึงย้อนถามเธอว่ากินยาตามที่หมอสั่งหรือเปล่า
“อย่าเปลี่ยนเรื่องดี กว่า ฉันพูดจริงๆนะคุณภูผา ถ้าคุณอยากจะ...” หนูนาพูดยังไม่ทันจบ ดอยเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ภูผาสบช่องหันไปต่อว่าดอยกลบเกลื่อนว่าใช้ไม่ได้ปล่อยให้ลูกพี่ทำงานแบบนี้ ได้อย่างไร
“เดี๋ยวนี้เลยจ้ะนาย...ก็บอกแล้วว่าอย่าทำๆ ไอ้ดอยเลยโดนด่าเลย...ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมาถูบ้านนะ ลูกพี่...ลูกพี่ควรจะไปเข้ากระโจมอบผิวเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของนายต่างหาก จริงไหมจ๊ะนาย...เออ...นายจ๋า ชาวบ้านเขาถามดอยกันให้แซ่ด ตกลงว่านายกับลูกพี่จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ล่ะจ๊ะ ตกลงจะแต่งกันหรือเปล่าเนี่ย”
“ต้องตีแกให้ตายก่อนน่ะสิ ฉันถึงจะแต่งได้ นี่แน่ะ... ผีเจาะปากแกมาพูดหรือไงหา...ไอ้ดอย” หนูนาว่า พลางเอาด้ามไม้ถูพื้นเคาะหัวดอยที่วิ่งหนีลงเรือนไป ภูผาถึงกับหน้าเครียด
ooooooo
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น