วันจันทร์ที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2555

อ่านละครราชินีลูกทุ่ง ตอนที่ 24

 กุ้งนางนอนไม่หลับ นั่งคิดแต่เรื่องของจิรายุที่ไปกับฟ้าอยู่ที่ระเบียงห้อง
      
       “กุ้งกับคุณคงไม่ได้ถูกลิขิตให้มาคู่กันจริงๆ หรอกค่ะ คุณจิ...”
       ช่วงเวลาเดียวกันนั้น จิรายุมีอาการผิดปกติจากฤทธิ์ยานอนหลับ สุดนภาเปิดเพลงช้าโรแมนติก แล้วเดินเข้ามาสวมกอด จิรายุพยายามดึงออก
       “คุณฟ้า...อย่าทำยังงี้สิครับ”
       “ทำไมละคะ ในเมื่อฟ้ารักพี่จิ”
       “แต่ผม...” จิรายุเบลอๆจะลุกไป “ผมขอตัวกลับก่อนนะ”
       สุดนภาดึงตัวไว้ จิรายุพยายามแกะมือออก แต่สุดนภารัดไม่ปล่อยและแกล้งร้องไห้ออกมา
       “ฮือๆ พี่จิคะ...นอกจากป๋าแล้ว ไม่เคยมีใครดีกับฟ้าขนาดนี้มาก่อนเลย ฟ้าขอบคุณพี่จิมากนะคะ”
       จิรายุรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเบลอๆ มากขึ้นๆ สุดนภาออกแรงโน้มทิ้งตัวลง จิรายุหมดแรงถูกดึงล้มตัวตามทับอยู่บนตัวหญิงสาว ชายหนุ่มจะพยายามลุกก็ไม่มีแรง สุดนภาทำเป็นผลักๆ ดิ้นๆ แต่จิรายุก็พยุงร่างไม่อยู่ ล้มทับลงมาเหมือนกำลังปล้ำสุดนภา
      
       จิรายุนอนหลับในสภาพเปลือยอยู่บนเตียง สุดนภาในชุดผ้าขนหนูผืนเดียวนั่งดูแล้วยิ้มพอใจ จิรายุได้สติตื่นขึ้นมาเห็นสภาพตัวเองก็อึ้งมองไปเห็นสุดนภายิ่งตกใจ
       “นี่มันอะไรกันคุณฟ้า”
       “พี่จิทำอะไรลงไปจำไม่ได้เลยเหรอคะ”
       “ผมทำอะไร”
       “ฟ้าก็ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น แต่มันก็เกิด...พี่จิปล้ำฟ้าค่ะ”
       สุดนภาซบอก จิรายุผลักออก
       “เป็นไปไม่ได้! ผมนี่นะปล้ำคุณ เมาขนาดไหน ผมก็ไม่มีทางทำ อย่างงั้นหรอก” ชายหนุ่มนึกได้ “แต่เมื่อคืนผมดื่มไวน์ไป ไม่กี่แก้วนี่....หรือ...หรือว่า คุณวางยาผมฟ้า”
       สุดนภาไม่ได้ตอบ เพียงแค่ยิ้มอย่างผู้ชนะ
       “เอาเป็นว่าฟ้าบอกว่าพี่จิปล้ำฟ้า ก็คือพี่จิปล้ำ และตอนนี้ฟ้าก็เป็นของพี่จิตกลงตามนี้นะคะ”
       “ฟ้า...คุณนี่เลวจริงๆ!”
       จิรายลุกขึ้นแต่งตัว สุดนภามองตามหน้านิ่ง
       “เลว...คนเราก็มีดีมีเลวด้วยกันทั้งนั้น” หญิงสาวกวนประสาท “ไม่งั้นพี่จิจะหน้ามืดตามัวปล้ำฟ้ายังงี้เหรอคะ”
       “เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว”
       “เลิกเพ้อก็ได้ ถ้างั้นมาพูดจริงจังกัน...ฟ้าว่าเราควรจะทำให้ถูกต้องนะคะ”
       “ทำอะไร”
       “ก็แต่งงานกับฟ้า”
       จิรายุอึ้งไปแล้วกำหมัดด้วยความเจ็บใจ เดินเข้ามาจ้องหน้า
       “คุณไปคิดวางแผนอะไร ที่ฉลาดกว่านี้มาดีกว่า”
       ว่าแล้วจิรายุก็เดินออกไปจากห้อง สุดนภามองตามยิ้มร้าย
      
       จิรายุขับรถแล่นมาบนถนนด้วยความเร็ว ชายหนุ่มทั้งโกรธทั้งเจ็บใจตัวเองที่พลาดท่าเสียรู้ให้กับสุดนภา สักครู่เขาก็เบรกรถเสียงดังถอนใจเครียดกังวล
      
       ช่างไฟช่างกล้องจัดเตรียมงานเพลงต่างๆ ถ่ายทำ MV ในสตูดิโอ การถ่ายวิดีโอเพลงใฝ่ต่ำของด้วงเป็นเพลงสนุกๆมีชะเอมเต้นคู่ ต่อมาเป็นการถ่ายทำเพลง รักนี้มีกรรม ซึ่งเป็นเพลงรักหวานของก้าน...จากนั้นถ่ายทำเพลงรักหวานของกบ ชื่อเพลง “เบอร์คน อกหัก”
      
       ในรายการโทรทัศน์ “คอนเสิร์ต 8 เวทีลูกทุ่งไทย” คนดูส่งเสียงกรี๊ดสนั่น เมื่อพิธีกรออกมาดำเนินรายการ
       “และตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่ทุกคนจะได้ชมการแสดงสดครั้งแรกของศิลปินสาวสวยดาวรุ่งดวงใหม่ ที่เจิดจรัสที่สุดในวงการลูกทุ่งไทยวันนี้...ขอเชิญพบกับกุ้งนาง-สาวิตรี มณีวงษ์...”
       การแสดงของกุ้งนางพร้อมแดนเซอร์ในเพลง “ไม่แกล้งเจ้าชู้...จะรู้มั้ยว่าหวง”เป็นไปอย่างสนุกสนาน
      
       สุดนภานั่งเครียดอยู่ในห้องทำงาน มีครูฉลองนั่งอยู่ด้วย ทั้งสองกำลังฟัง แผ่นเดโมเพลง
       “ได้เพียงสิทธิ์คิด ไม่มีสิทธิ์คบ” เพลงใหม่ของสุดนภาที่ครูฉลองแต่งให้
       “เพลงนี้ดังแน่ คุณฟ้า”
       “ขอให้จริงอย่างครูพูดก็แล้วกัน”
       “แล้วเรื่องค่าตอบแทนพิเศษที่ตกลงกันไว้ล่ะครับ”
       สุดนภามองหน้าเหยียดๆ ก่อนจะหยิบเช็คขึ้นมาเขียนให้
       “ห้าแสนบาท...ถ้าดังจริง ขึ้นชาร์ตเพลงฮิต ฟ้าจะจ่ายให้อีกห้าแสน และถ้าครูแต่งเสร็จทั้งอัลบั้ม ครูก็รับส่วนที่เหลืออีกสี่ล้านไปได้เลย”
       ครูฉลองรับเช็คมายิ้มๆ
       “ขอบใจ...คุณฟ้านี่ทำธุรกิจใจถึงกว่าเสี่ยอ๋าซะอีกนะครับ”
       “ถ้าคุ้มค่า ทำไมฟ้าจะไม่ยอมจ่ายละคะครู”
       “งั้นผมก็ต้องกลับซะที จะได้ไปแต่งเพลงให้เสร็จเร็วๆ”
       ครูฉลองลุกเดินเปิดประตูออกไป สุดนภายิ้มสะใจ
      
       ก้านกับกบเดินมาด้วยกันจนถึงแถวหน้าร้านมีป้ายลุ้นทองทั่วไทยกับ AIS ตั้งอยู่หน้าร้าน กบหันไปถามก้าน
       “พี่ก้านยังรักกุ้งอยู่ใช่ไหม”
       ก้านยิ้ม
       “จากนี้ไป พี่ไม่หวังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว พี่ตั้งใจทำงานเก็บเงินเยอะๆ ดีกว่า”
       กบยิ้มพพอใจ
       “ถ้าพี่ก้านมีรายได้จากเพลงชุดนี้ พี่จะเอาไปทำอะไร”
       “ก็คงซื้อทองเก็บมั้ง เพราะเดี๋ยวนี้เก็บเงินในธนาคารดอกเบี้ยมันน้อย ซื้อทองเก็บดีกว่า”
       “โห...ซื้อทองเลยเหรอพี่ ทองเดี๋ยวนี้ก็แพงนะ”
       “เฮ้อ...ถ้าอยู่ๆ มีทองหล่นมาใส่มือก็คงดีเน๊อะ จะได้เอาเงินไปทำอย่างอื่น”
       “กบเสกให้พี่ได้นะ”
       “พูดเป็นเล่นน่ากบ”
       “กบพูดจริง พี่แค่กด *544# แล้วกดโทรออก แค่นี้เอง”
       ก้านงง
       “กดอะไรอ่ะ”
       “ก็กดมือถือขอพี่ไง แค่พี่ใช้โทรศัพท์ของ AIS ทำตามที่ฉันบอกเมื่อกี้ โอกาสได้ทองอยู่ใกล้แค่ปลายนิ้วกดเลยนะ”
       ก้านยิ้มเอ็นดู
       “ใครบอกเราเนี่ย”
       “พี่ชมพู่เขาบอก”
       กบหันไปชี้ให้ดูป้ายหน้าร้าน แล้วกบกับก้านก็หัวเราะกัน
       “แล้วมันจะได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”
       กบมองไปในร้านเห็นทีแสดงโฆษณาอยู่
       “ไปดูตรงนั้นกันเถอะ”
       ทั้งสองพากันเดินเข้าไปในร้าน
      
       ก้านกับกบเดินเข้ามาในร้าน แล้วไปหยุดยืนตรงหน้าทีวี ภาพโฆษณาบนทีวี เป็นโฆษณา อยากรวยกด *544# แล้วกดโทรออก ก้านยิ้มมีความหวัง
       “เป็นไงพี่ก้าน เชื่อหรือยังว่าได้ง่ายมาก”
       “พี่ไปซื้อโทรศัพท์เลยนะ”
       ก้านเดินตรงเข้าไปหาพนักงาน กบมองตามยิ้มๆ
       “แหม...บทจะใจร้อน กบก็ตามไม่ทันเลยนะพี่ก้าน”
       ก้านมองเลือกโทรศัพท์ในตู้
      
       วันใหม่...รายการโทรทัศน์ ลูกทุ่งอินเตอร์ วีเจกำลังดำเนินรายการ
       “และตอนนี้ก็ไม่ต้องลุ้นกันแล้วนะครับว่า เพลงฮิตติดอันอับหนึ่งของสัปดาห์นี้เป็นเพลงอะไร...ใช่แล้วครับ เป็นเพลงใหม่ล่าสุดของฟ้า-สุดนภา จากค่ายเบสท์ มิวสิค ที่แต่งเนื้อร้องและทำนองโดยครูฉลอง ทองเนื้อแท้ เนื้อร้องทำนองโดนใจ จนแทรกขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งประจำสัปดาห์...ไปชมกันเลยครับ ฟ้า-สุดนภา นักร้องสาวสุดเซ็กซี่ กับเพลง ได้เพียงสิทธิ์คิด ไม่มีสิทธิ์คบ”
       ภาพ MV เพลง ได้เพียงสิทธิ์คิด ไม่มีสิทธิ์คบ ออกทางจอโทรทัศน์
      
       สุดนภานั่งดูโทรทัศน์ซึ่งฉายเอ็มวีเพลง "ได้เพียงสิทธิ์คิด ไม่มีสิทธิ์คบ" ตอนท้ายๆ เพลงแล้วพูดกับตัวเอง
       “อีกไม่นานฉันก็ได้เป็นราชินีลูกทุ่งคนใหม่ของวงการลูกทุ่งไทย”
       สุดนภายิ้มเชิดหน้า สะใจ ขณะเดียวกันนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น สุดนภาหันไปมอง เลขาเปิดประตูเข้ามาในห้อง
       “มีอะไร”
       เลขาวางซองเอกสารลงบนโต๊ะ
       “คุณเป๊กกี้ส่งเอกสารมาให้ค่ะ บอกว่าสำคัญมาก”
       “ออกไปได้แล้ว”
       “ค่ะ”
       เลขาออกไป ฟ้าหยิบเอกสารขึ้นมาดู เห็นที่หัวเอกสารเขียนว่าใบตรวจร่างกาย
       “คนอย่างสุดนภา ไม่เคยทำอะไรไม่สำเร็จ”
      
       สุดนภายิ้มอย่างสะใจ
วันใหม่...ทัศนีย์ยืนกอดอกขวางอยู่หน้าประตูห้องทำงานจิรายุ มีสุดนภายืนประจันหน้าอยู่
       
       “หลีกไป ฉันมาพบพี่จิ ไม่เกี่ยวกับแก”
       “โอ๊ย เป็นผู้ดีอะไร พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง”
       “เอ๊ะ อีแก่นี่ ฉันบอกให้ถอยไป ฉันมีเรื่องต้องเคลียร์กับพี่จิ”
       “ก็บอกไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะคะว่าไม่ได้ คุณจิไม่ให้เข้าพบ”
       “รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันคือใคร”
       ทัศนีย์ยิ้ม
       “ทราบค่ะ แต่คุณฟ้าก็ควรทราบด้วยนะคะว่า ฉันทำงานกับคุณจิ ไม่ได้ทำงานให้คุณ เพราะฉะนั้น ฉันก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องเกรงใจคุณ ถ้าคุณ จะมาเสียมารยาทที่นี่”
       สุดนภายิ้มร้าย
       “ได้...อีแก่หน้าเหี่ยว งั้นฉันก็ฝากคาบไอ้นี่ไปให้พี่จิเจ้านายแกดูด้วยแล้วก็บอกเขาว่า ภรรยาฝากของขวัญฉลองสมรสเมื่อคืนนี้มาให้”
       สุดนภาดึงมือตู่มาแล้วยัดซองสีน้ำตาลใส่มือ แล้วจับมือทัศนีย์ที่มีซองจะยัดใส่ปากให้คาบ แต่ทัศนย์สะบัดหน้าหนี ผลักสุดนภาเซไป
       “จะมากไปแล้วนะแก”
       “อย่าลืมให้พี่จิดูล่ะ”
       สุดนภายิ้มแล้วเดินจากไป ทัศนีย์มองตามเจ็บใจแล้วมองซองในมืออย่างงงๆ
       “จากภรรยาคุณจิ”
      
       ทัศนีย์วางซองลงบนโต๊ะต่อหน้า จิรายุมองงงๆ
       “ลูกสาวเสี่ยอ๋าฝากมาให้ค่ะ”
       “อะไรครับพี่ตู่”
       “พี่ก็ไม่ทราบค่ะ แต่เขาพูดแปลกๆ นะคะ บอกว่าภรรยาฝากของขวัญฉลองสมรสเมื่อคืนนี้มาให้คุณจิ”
       จิรายุหน้าเครียดมองซองนิ่งอย่างชั่งใจ
       “ขอบคุณนะครับพี่ตู่”
       “อย่าลืมไปดูกุ้งนางอัดเสียงนะคะ”
       “ครับ”
       ทัศนีย์แอบมองสงสัยแล้วก็เดินออกไป
      
       จิรายุหยิบแผ่นซีดีและรูปจำนวนหนึ่งพร้อมกระดาษโน้ตเล็กๆหนึ่งแผ่น จิรายุอ่านโน้ต
       “เมื่อคืนเรามีความสุขกันมากนะคะพี่จิ ฟ้าอยากประกาศให้โลกรู้จักเลยว่า เราเป็นอะไรกัน”
       จิรายุเอาซีดีใส่โน้ตบุ๊คแล้วกดเปิด เป็นภาพจากกล้องวงจรปิด เห็นภาพเหมือนเขาปล้ำสุดนภา
       “เอาเป็นว่าฟ้าบอกว่าพี่จิปล้ำฟ้า ก็คือพี่จิปล้ำ และตอนนี้ฟ้าก็เป็นของพี่จิตกลงตามนี้นะคะ”
       จิรายุรีบปิดคอมแล้วทุบโต๊ะด้วยความโกรธ หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหา
      
       หน้าจอโทรศัพท์ของสุดนภาขึ้นชื่อจิรายุโทรเข้า สุดนภากดสายทิ้งทันที แล้วยิ้มสะใจ มองไปที่กุ้งนางที่กำลังอึ้งกับคลิปวิดีโอที่เธอให้ดูจากหน้าจอไอแพด สุดนภาตีหน้าเศร้า
       “เธอคงเข้าใจฉันแล้วสินะกุ้งนาง เราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เธอคงรู้ว่า เรื่องแบบนี้มันสำคัญมากขนาดไหนสำหรับผู้หญิงเรา”
       “ค่ะ...ฉันเข้าใจดี”
       กุ้งนางตอบอย่างกล้ำกลืน สุดนภาดึงมือกุ้งนางมากุม
       “กุ้งนาง...ฉันขอร้องเธออย่างนึงได้มั้ย ฉันกลัวว่าพี่จิจะทิ้งฉัน แล้วฉันก็รู้ว่า พี่จิเขาชอบเธอมาก แต่...” สุดนภาบีบน้ำตา “แต่ที่พี่จิทำกับฉันมัน...”
       “คุณไม่ต้องพูดอะไรอีกหรอกค่ะ ฉันกับคุณจิไม่มีอะไรกัน คุณสบายใจได้”
       “ฉันขอบใจเธอมากนะกุ้งนาง เธอเป็นคนดีจริงๆ”
       กุ้งนางส่งไอแพดคืนให้ แล้วเดินหนีไปด้วยสีหน้านิ่ง แต่พอพ้นสุดนภาหญิงสาวน้ำตาก็ไหลออกมาเอง กุ้งนางพยายามข่มใจไม่ปาดน้ำตาเดินต่อไป...สุดนภามองตามยิ้มๆ แล้วมีเบอร์ของจิรายุโชว์ขึ้นมาอีก เธอยิ้มแล้วกดตัดสายทันที
       “คิดถึงฟ้าขึ้นมาแล้วเหรอคะพี่จิ”
       สุดนภาเก็บโทรศัพท์แล้วขึ้นรถขับออกไป
      
       ค่ำนั้น จิรายุกลับมานั่งเสียใจเรื่องกุ้งนางอยู่ที่บ้าน คิดไม่ตกว่า ทำไมความรักของตัวเองกับกุ้งนางถึงได้มีอุปสรรคมากนัก ขณะเดียวกันนั้น เสียงมือถือของเขาดังขึ้น จิรายุหยิบมาดูเห็นเป็นชื่อสุดนภาก็เซ็ง แต่ก็ต้องรับสาย
       “สวัสดีค่ะพี่จิ”
       “คุณโทรมาทำไมอีก”
       “ก็โทรมาขอโทษที่วันนี้ตัดสายพี่จิไปน่ะสิคะ พอดีว่า ฟ้าต้องไปหาฤกษ์แต่งงานของเรา”
       “เพ้อเจ้ออะไรของคุณฟ้า! ผู้ชายมันหายากถึงกับขนาดต้องทำยังงี้เลยรึไง”
       สุดนภาไม่พอใจ
       “ฟ้าก็ทำอย่างนี้กับพี่จิแค่คนเดียวเท่านั้นแหละค่ะ”
       “ฟ้า...ผมขอบอกเป็นครั้งสุดท้ายนะ ว่าผมไม่สนใจว่าคุณคิดจะทำอะไรทั้งนั้น”
       “งั้นฟ้าก็ขอบอกข่าวคืบหน้า ว่าฟ้าลืมส่งหลักฐานสำคัญอีกอย่างนึงให้พี่จิ”
       “อะไร”
       “ใบตรวจร่างกายไงคะ ฟ้าไปตรวจร่างกายและปรึกษาทนายแล้ว คราวนี้คงพิสูจน์ได้อย่างชัดเจนว่าฟ้าตกเป็นของพี่จิแล้ว”
       “คุณจะสร้างหลักฐานปลอมอะไรขึ้นมา ผมก็ไม่สนหรอกฟ้า”
       “พี่จิอยากให้เรื่องของเราดังไปทั้งประเทศก็ได้นะคะ”
       จิรายุกำหมั่นแน่นด้วยความแค้นใจ
       “ถ้าอยากจะให้ดัง ก็ให้มันดังไป ยังไงผมก็ไม่แต่งกับคนอย่างคุณหรอกฟ้า”
       “แล้วคิดว่าจะแต่งกับใคร กุ้งนางเหรอ”
       “ใช่...กุ้งนางคนเดียวเท่านั้นที่จะเป็นเจ้าสาวของจิรายุ”
       “งั้นขอยืมคำทักทายของพี่จิเมื่อกี้หน่อยนะคะ อย่าเพ้อเจ้อไปเลยค่ะ ฟ้าก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
       จิรายุได้ยินเสียงวางสายจากสุดนภาก็ถอนใจเครียด
       สุดนภายิ้มอย่างเลือดเย็นออกมา
source: manager.co.th

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น