อ่านละคร นางร้ายสายลับ ตอนที่ 11 วันที่ 24 ส.ค. 56
ทีมเดอะซันมาที่บ้านนฤเบศ ทุกคนทำงานกันอย่างเร่งรีบ ปรีติคลิกโชว์แผนภูมิกราฟหน้าจอคอมฯ รายงานว่า“แผนภูมิกราฟอันนี้เป็นข้อมูลส่วนหนึ่งที่เราได้มาจากโน้ตบุ๊กของริชาร์ ดครับ เสียดายที่คุณโซ่สามารถดาวน์โหลดข้อมูลมาได้เพียง 40% ไม่งั้นเราคงได้รู้อะไรมากขึ้นกว่านี้แน่”
“จะเห็นได้ว่าแผนภูมิกราฟพวกนี้แสดงยอดปริมาณการผลิตสินค้าบางอย่าง ซึ่งมีข้อมูลตัวเลขตรงกับเอกสารออเดอร์สินค้าของบริษัทเดอะเค ซิตี้ ที่ถูกปรินต์ออกมาอยู่ในมือของทุกคนขณะนี้ด้วยครับ” อัศวินเสริม
“ผมคิดว่าหลักฐานเหล่านี้เหมือนจิ๊กซอว์ตัวเล็กๆ ที่ถ้าเราสามารถเอามาเชื่อมโยงต่อกันได้ ก็จะทำให้มองเห็นความจริงมากขึ้น” นฤเบศชี้ ปรีติคลิกไปที่รูปมงคล อธิบายว่า
“โดยเฉพาะนายมงคลคนนี้ครับสารวัตร เขาคือตัวกลางของบริษัทเดอะเค ซิตี้ ที่ทำหน้าที่ติดต่อธุรกิจกับริชาร์ดโดยตรง”
“และเขาก็คือคนที่จะทำให้เราเชื่อมโยงต่อไปถึงนายกวิน ซึ่งเป็นเจ้านายของเขา” ประเสริฐชี้ สุรีกานต์ค้านทันทีว่า กวินเป็นคนดี เขาไม่มีทางเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่ นฤเบศเลยสรุปว่า
“ตอนนี้ยังไม่มีใครผิดหรือถูก ทุกคนเป็นแค่ผู้ต้องสงสัย ได้ยินแบบนี้แล้วหวังว่าคุณคงสบายใจขึ้นนะคุณสายลับ”
นฤเบศมองสุรีกานต์ที่ทำท่าจะเถียง แต่พอเห็นสายตาเขาเธอก็หยุด เขาจึงหันไปคุยกับที่ประชุมต่อ
“โจทย์สำคัญในตอนนี้ คือเราต้องรู้ให้ได้ว่า พลูโตซ่อนยา CN1 เอาไว้ที่ไหน และมันมีกำหนดการที่จะกระจายยานรกพวกนี้ออกไปเมื่อไหร่ เราจะได้ตามสกัดแผนการชั่วร้ายของมันได้ทัน ผู้กองอัศวิน ช่วงนี้ผมอยากให้คุณจับตาดูความเคลื่อนไหวของสนามกอล์ฟเดอะเค ซิตี้นี้เอาไว้ด้วยนะ ถ้ามีเรื่องอะไรผิดปกติรีบรายงานผมทันที”
อัศวินรับทราบ ปรีติแจ้งเพิ่มเติมว่า ยังมีอีกเรื่อง คือตนลองตรวจสอบระบบฐานข้อมูลขององค์กรเมื่อคืนก่อนพบว่า หมวดองอาจล็อกอินเข้ามาค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเซฟเฮาส์ลับของทีมเดอะซัน ทำให้นฤเบศรู้ทันทีว่าองอาจทำงานให้ใคร
“พวกเรากำลังคิดว่าสารวัตรมังกรคือผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรือสินค้าที่หลุดผ่านด่านไปได้ เรื่องเซฟเฮาส์ลับที่ถูกตามไปถล่ม หรือแม้แต่เรื่องที่มันส่งคนไปตามล่าสารวัตรกับคุณโซ่ถึงบ้านสวนอย่างกับมีแผนที่อยู่ในมือ” จ่ายมวิเคราะห์
สุรีกานต์ถามปรีติว่ามีรูปของสารวัตรมังกรไหม พอปรีติเปิดให้ดู เธออุทานอย่างตกใจ...
“ใช่จริงๆ ด้วย!! หมอนี่แหละที่โทร.นัดฉันออกไปพบ แล้วขู่เรียกเงิน 20 ล้าน เพื่อแลกกับความลับเรื่องการเป็นสายลับและความปลอดภัยของทุกคน”
หลังจากประชุมเสร็จ สุรีกานต์ถามนฤเบศขณะเดินคุยกันในสวนว่า เมื่อรู้อย่างนี้แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป นฤเบศยืนยันว่า ถึงสารวัตรมังกรจะเป็นตำรวจ แต่เมื่อทำผิดก็ต้องเอาผิดกับเขาให้ได้ แต่ตอนนี้ต้องหาหลักฐานมัดตัวเขาให้ได้ก่อน สุรีกานต์เอาใจช่วย นฤเบศขอบคุณกำลังใจจากเธอ แต่เมื่อเธอถามว่า ตนยังต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน เขาบอกว่า จนกว่าจะจับคนร้ายเข้าคุกและปิดคดีได้ ย้ำว่า “เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณ”
ทั้งสองทำท่าจะคุยกันได้ดี แต่พอสุรีกานต์บอกว่าตนลางานมานาน และไม่ได้ติดต่อใครเลย เกรงทุกคนจะเป็นห่วง ก็ถูกนฤเบศประชดว่า โดยเฉพาะกวินใช่ไหม เลยกลายเป็นเรื่องขัดใจกันขึ้นมาอีก นฤเบศเหน็บว่า ดูท่าเธอมั่นใจมากว่ากวินเป็นคนดี
“ถึงหลักฐานที่เรามีอยู่ตอนนี้ จะทำให้คุณกวินเป็นผู้ต้องสงสัยว่าอาจจะมีส่วนพัวพันกับคดีนี้ แต่ถึงยังไงฉันก็มั่นใจว่า คุณกวินไม่มีทางเกี่ยวข้องกับขบวนการของริชาร์ดเด็ดขาด”
แล้วเธอก็อดที่จะเหน็บคืนไม่ได้ว่า เขาเองก็คิดถึงแพรไหมอยู่ใช่ไหม นฤเบศไม่ตอบเดินหนีไปเสียงั้น เธอไม่ยอมดินตามตะโกนอย่างขัดใจ
“เฮ้ยคุณ...ตอบฉันมาก่อนสิ อย่าเดินหนีไปแบบนี้นะ คุณ...คุณ!”
ooooooo
แพรไหมเอาขนมเค้กไปขอบคุณกวิน เขาเก็บไว้ในตู้เย็น เขียนติดไว้ที่กล่องว่า “ห้ามกิน” คืนนี้เขาเปิดตู้เย็นเห็นแล้วยิ้มคิดถึงคนให้
กลับมาห้องนอน กวินออกไปยืนที่ระเบียงโทร.หาแพรไหม ถามว่าดึกแล้วรบกวนหรือเปล่า แพรไหมบอกว่าไม่ เพราะตนกำลังดูดาวอยู่ ชวนกวินดูดาวที่พราวเต็มฟ้า คุยกันอย่างมีอารมณ์ร่วมกันกับความงดงามของดวงดาวบนฟ้าว่า
“คนเรานี่ก็แปลกนะครับ เวลามีความรักก็มักจะชอบดูดาว เวลาเหงา เศร้า ก็ชอบดูดาว ยิ่งเวลาอกหักต้องมานั่งร้องไห้กับดวงดาวทุกที” แพรไหมถามว่าแล้วคืนนี้เขาดูดาวด้วยเหตุผลอะไร กวินตอบขำๆ ว่า “ไม่รู้สิครับ ตอนนี้ความรู้สึกมันชักเริ่มสับสน จนบางครั้งก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังรู้สึกยังไงกันแน่”
แพรไหมแอบเขินกับคำพูดที่แฝงนัย เฉไฉถามว่าเขาเจอสุรีกานต์บ้างหรือยัง กวินบอกว่ายังไม่เจอ
เธออาจจะอยากอยู่เงียบๆ เลยไม่ติดต่อกลับมาเลย ถามบ้างว่าแล้วเธอเจอนฤเบศหรือยัง แพรไหมบอกว่ายังสงสัยอยู่เหมือนกันว่าสองคนนี้หายไปพร้อมๆ กันเลย
“ผมว่าบางที ตอนนี้พวกเขาอาจจะอยู่ด้วยกันก็ได้ครับ” แพรไหมถามทันทีว่าทำไมเขาคิดแบบนั้น “ก็คุณเบศเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณโซ่ คุณเบศก็อาจจะอยู่กับคุณโซ่เพื่อคอยดูแลเธอก็ได้ครับ”
“พี่เบศน่ะเหรอเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณโซ่...” แพรไหมพึมพำงงๆ
ooooooo
วันรุ่งขึ้น แพรไหมทำเครปเค้กเอาไปที่บ้านนฤเบศ ป้ามลดีใจเมื่อเห็นรถของแพรไหมมาจอดหน้าบ้าน นฤเบศรีบดึงป้ามลไปกำชับแกมขอร้องให้ช่วยปิดเรื่องสุรีกานต์อยู่ที่นี่และให้สุรีกานต์หลบไปอยู่ในห้องเสีย
ทั้งนฤเบศและป้ามลต้อนรับแพรไหมด้วยความยินดี นฤเบศขอโทษเธอที่ไม่ได้ไปให้กำลังใจในวันแข่งทำเค้ก ส่วนป้ามลนอกจากทำนํ้าตะไคร้มาให้ดื่มแล้วยังชวนทานข้าวกลางวันด้วยกัน บอกว่าจะทำของโปรดให้ทาน
ระหว่างแพรไหมกับนฤเบศทานข้าวกลางวันกันนั่นเอง สุรีกานต์มาแอบดูที่มุมใกล้ห้องครัว เห็นทั้งสองคุยกันอย่างสนิทสนมสนุกสนานก็ใจร้อนวูบวาบ ป้ามลมาเจอดุเบาๆ ว่า “คุณหนูบอกให้หลบอยู่แต่ในห้องไม่ใช่เหรอคะ”
“รู้แล้วน่า...ก็แค่จะมาแอบดู...” พอถูกป้ามลดักคอว่าอย่าบอกนะว่าหึงคุณหนู เธอเลยแกล้งผสมโรงทำเสียงอ่อยรับว่า “มันก็ต้องมีกันบ้างไม่ใช่เหรอคะป้า โซ่กับคุณ สารวัตรเราเป็นแฟนกัน แต่โซ่กลับต้องมาเห็นเขาอี๋อ๋ออยู่กับผู้หญิงอื่นแบบนี้ เป็นใครจะไม่หึงบ้างล่ะคะ”
นางร้ายมืออาชีพเล่นละครเสียจนป้ามลเห็นใจ สงสาร
ทันใดนั้น มีแมลงสาบไต่มาบนหลังเท้าสุรีกานต์ เธอตกใจร้องกรี๊ด แพรไหมได้ยินถามนฤเบศว่าเสียงใคร เขาบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน จึงลุกไปดูกัน ป้ามลรีบบอกให้สุรีกานต์ซ่อนตัวหลังประตู พอทั้งสองเดินมาก็บอกว่าเมื่อกี๊เสียงตนร้องเอง
แต่พอนฤเบศชวนแพรไหมกลับไปทานข้าวต่อ แพรไหมเหลือบเห็นปลายเท้าสุรีกานต์ที่ใต้ประตู ซํ้ายังเห็นเงาเธอในกระจก แม้จะเจ็บจี๊ดขึ้นมาแต่เธอก็รักษากิริยา ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ไม่อาจทนทานอาหารต่อได้ จึงขอตัวกลับบอกว่าอิ่มแล้ว
“ขอบคุณมากนะคะพี่เบศ สำหรับความห่วงใยที่มีให้ไหมเสมอ”
“ก็เราเป็นน้องสาวพี่นี่นา” นฤเบศยิ้มอย่างเอ็นดู แต่ทำให้แพรไหมหน้าเจื่อน ขับรถกลับไปทั้งนํ้าตา...
คำว่า “น้องสาว” ของนฤเบศบาดลึกในความรู้สึกของเธอ
เมื่อแพรไหมกลับไปแล้ว นฤเบศจึงมาถามป้ามลว่าเมื่อครู่นี้เป็นเสียงร้องของป้าจริงหรือ ป้ามลทำ หน้าตายยืนยันว่าใช่ สุรีกานต์สงสารป้ามลเลยรับว่าเป็นเสียงตนไม่ใช่ป้า เลยถูกนฤเบศดุว่าเธอขัดคำสั่งตน ป้ามลรีบหย่าศึกขอร้องอย่าทะเลาะกันเลย บอกนฤเบศว่า
“ที่คุณสุรีกานต์ทำไป ก็เพราะหึงคุณหนูเท่านั้นเอง”
“หึงเหรอ?” นฤเบศอึ้ง สุรีกานต์ทำหน้าอยากจะร้องไห้ ป้ามลพาซื่อถามว่า...
“ก็เมื่อกี๊คุณบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่าหึงคุณหนูกับคุณไหม หรือว่าคุณโกหกป้า”
“ในที่สุด ความจริงก็เปิดเผยออกมาจนได้” นฤเบศพูดยิ้มๆ แล้วเดินออกไป
สุรีกานต์ฮึดฮัดขัดใจทั้งโกรธทั้งอาย แต่พอป้ามลจะลุกออกไป ก็เรียกไว้
“เดี๋ยวค่ะป้า...ขอบคุณนะคะที่ออกรับแทนโซ่ ตอนแรกนึกว่าป้าไม่ชอบโซ่ซะอีก”
“คุณคิดถูกค่ะ แต่ตอนนี้ป้าถือคติ คุณหนูรักใครป้าก็ต้องรักด้วย” พูดแล้วป้ามลเดินออกไปอีกคน
ถึงแม้ป้ามลจะพูดเหมือนต้องชอบเธออย่างเสีย ไม่ได้ แต่สุรีกานต์ก็เผลอยิ้มออกมากับเรื่องที่กลายเป็นแบบนี้...
ooooooo
เพราะใกล้เวลาที่แก้วดารานัดกับริชาร์ดแล้ว เธอจึงเข้าฉากเล่นละครกับเนธานอย่างไร้อารมณ์ จนอายอดสั่งคัท แก้วดาราขอโทษ จะพยายามอีกครั้ง
แต่แล้วจู่ๆ เธอก็เวียนหัวจนโลกหมุนติ้วขึ้นมาอย่างกะทันหัน อายอดต้องสั่งพักกองให้คนพาเธอส่ง โรงพยาบาล เกี๊ยวกุ้งรีบไปเก็บของให้ เนธานแถเข้าไป
พูดเย้ยว่า
“คุณนี่เล่นละครได้เก่งทั้งหน้าฉากหลังฉากเลยนะ” แก้วดาราชะงักขอบคุณประชดที่ชม แล้วขอตัวไปพักผ่อน
“จะรีบไปพักผ่อน หรือว่าจะรีบไปนอนกับใครกันแน่”
แก้วดาราหันขวับพูดอย่างพยายามข่มอารมณ์ “แก้วจะไปทำอะไรกับใครมันเรื่องส่วนตัวของแก้ว ยังไงแก้วก็ต้องขอบคุณคุณด้วยนะคะ ที่ช่วยให้ละครของแก้วสมจริงขึ้นเยอะ” พูดแล้วเดินเชิดไปเลย
เนธานมองตามแก้วดาราไปอย่างหงุดหงิด แล้วเข้าไปนั่งแก้เซ็งในห้องแต่งตัว ได้ยินวุ้นกรอบกับพายไก่คุยกันถึงภาพหลุดของพระเอกชายรักชายก็ตกใจร้อนตัว รีบนัดอุษณะมาพบที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง เคลียร์กันเรื่องเมมโมรี่การ์ดที่หายไป เนธานยืนยันว่าตนไม่ได้ขโมย อุษณะถามว่าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใคร
“ผมคิดว่าตอนนี้เมมโมรี่การ์ดอยู่ที่โซ่” ยอมรับว่า “ผมบอกนิลให้ไปขโมยรูปพวกนั้นที่บ้านคุณเองแหละ แต่นิลกลับใช้ให้โซ่จัดการเรื่องนี้แทน”
“โธ่เอ๊ย! บ้าชิบ!!” อุษณะแทบจะบ้า
“ถ้าใครก็ตามที่เปิดเผยเรื่องนี้ออกมา มันไม่ใช่แค่ผมแน่ๆ ที่จะเดือดร้อน แต่ซุปเปอร์สตาร์อย่างคุณก็จะพังไปด้วยเหมือนกัน แล้วอีกอย่าง นอกจากเรื่องรูปพวกนั้นแล้ว คุณลองนึกดูสิว่า ในกระเป๋ากล้องใบนั้นยังมีอะไรซุกซ่อนอยู่อีกบ้าง”
เนธานอึ้งเมื่อรู้ว่าในกระเป๋ากล้องใบนั้นยังมียาเสพติดซุกซ่อนอยู่ พูดขู่ๆ ว่าอุษณะคงไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูตำรวจหรอกจริงไหม อุษณะเสนอว่าให้เนธานหาทางไปเอาเมมโมรี่การ์ดกลับคืนมาให้ได้ เนธานยอมรับว่าเคยลองแล้วแต่ไม่สำเร็จ แล้วช่วงนี้สุรีกานต์ก็ลางานไม่มากองเลย
ส่วนความสัมพันธ์ที่เคยมีกับพลอยนิลก็เลิกกันแล้ว ตนคงไปสืบเรื่องนี้จากพลอยนิลไม่ได้
“เลิกกันได้ ก็คืนดีกันได้ ถึงพลอยนิลจะไม่รู้ว่าตอนนี้โซ่อยู่ที่ไหน แต่ฉันรู้ว่ายัยนั่นมีกุญแจสำรองคอนโดฯของโซ่แน่ๆ” อุษณะหว่านล้อม ทำให้เนธานนิ่งคิดพึมพำ ...กุญแจสำรองหรือ??
หลังจากนั้น เนธานก็เริ่มตามง้อพลอยนิล เมื่อเธอทำท่าไม่ไยดีและเดินหนี เขาก็ตะโกนตามหลังไปอย่างมุ่งมั่น
“ยังไงผมก็จะรอ ผมจะรอจนกว่านิลจะเห็นใจผม”
อุษณะร้อนใจบอกเนธานว่า “ถ้าอยากได้ของที่ถูกขโมยไปกลับคืนมา บางทีเราก็อาจจะต้องใช้วิธีแบบเดียวกันก็ได้ จริงไหม”
นี่เอง ทำให้เนธานต้องฝืนใจกลับไปง้อพลอยนิล และในที่สุดพลอยนิลก็ใจอ่อนให้โอกาสเขาอีกตามเคย
ooooooo
แก้วดาราไปหาริชาร์ดตามนัดที่ร้านอาหารในโรงแรมหรู เขาถามว่าติดต่อสุรีกานต์ได้หรือยัง แก้วดาราทำเป็นอ้อน น้อยใจว่ามาถึงก็ถามเรื่องงานเลย แต่ก็บอกเขาว่า
“ตอนนี้พี่โซ่ยังลางานเหมือนเดิม แถมไม่ได้ติดต่อใครด้วย ทำไมคุณถึงอยากเจอพี่โซ่นักล่ะคะ”
ริชาร์ดบอกว่า ตนมีเรื่องอยากจะคุยกับสุรีกานต์ ถามว่าจะให้เธอช่วยตามหาตัวให้หน่อยได้ไหม รับรองว่าถ้าเธอทำสำเร็จ ตนยินดีจะตอบแทนน้ำใจเต็มที่ แก้วดาราทำทีว่าตนไม่ได้สนใจเรื่องค่าตอบแทน แต่พอ
ริชาร์ดหยิบเช็คเงินสดห้าแสนให้ก็รับไปทันที
“นี่เป็นค่าใช้จ่ายของคุณในการช่วยตามหาตัวสุรีกานต์ต่างหาก แล้วถ้าคุณช่วยผมได้สำเร็จละก็ ผมจะตอบแทนคุณมากกว่านี้อีก”
แก้วดารามองเช็คในมือยิ้มอย่างพอใจ
ooooooo
บริษัทของกวินจะจัดฉลองครบรอบ 40 ปี กวินติดต่อให้แพรไหมทำเค้กวันเกิดและขนมจัดเลี้ยงในงาน
เวลาเดียวกัน ทีมเดอะซันได้ข่าวนี้ก็ประชุมเตรียมงานกันอย่างเคร่งเครียดที่ห้องทำงานบ้านนฤเบศนั่นเอง
ที่ประชุมหารือกันว่า งานนี้นอกจากพลูโตจะไปแล้วยังมีแขกหลายคนที่เคยไปร่วมงานสัมมนาของ
ริชาร์ดที่กระบี่ก็จะไปด้วย การเตรียมงานจึงต้องรัดกุมมากๆ คาดกันว่าริชาร์ดจะอาศัยงานนี้ส่งยากัน สุรีกานต์ถามอย่างไม่พอใจนักว่า คิดว่ากวินจะใช้งานนี้บังหน้าเพื่อช่วยให้พลูโตกระจายยาอย่างนั้นหรือ
“เรื่องนี้เรายังสรุปไม่ได้จนกว่าเราจะรู้ความจริง เอาเป็นว่าภารกิจครั้งนี้ผมอยากให้ทุกคนจับตาดูทั้ง
ริชาร์ด กวิน นายมงคล เอาไว้อย่าให้คลาดสายตา เราต้องรู้ให้ได้ว่าพวกมันมารวมตัวกันในงานนี้เพื่ออะไรกันแน่” นฤเบศสรุป
เช่นเดียวกัน ฝ่ายริชาร์ดก็จับตาการเคลื่อนไหวของทีมเดอะซัน แต่ระหว่างริชาร์ดกับพ่อเลี้ยงต่างก็ระแวงกัน ฝ่ายพ่อเลี้ยงมีมังกรที่เขาเป็นคนแนะนำให้มาทำงานนี้ ส่วนริชาร์ดก็มีมงคลเป็นพวก
พ่อเลี้ยงปรารภกับมังกรว่า ท่าทางริชาร์ดเจ้าเล่ห์จะเล่นตุกติกกับเราเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ก็ไม่เห็นจะยากนี่ เราก็หาทางเล่นตุกติกกับมันซะก่อน” มังกรยิ้มเหี้ยม
ส่วนริชาร์ดก็คุยกับมงคลถึงความไม่ไว้ใจมังกรแต่ก็ยังจำเป็นต้องเก็บไว้ใช้งาน มงคลถามว่าเกิดสองคนนั้นสมคบกันหักหลังเราจะทำอย่างไร
“คนที่รู้เรื่องคนอื่นมากเกินไป ไม่เคยมีใครอายุยืนหรอกคุณมงคล รอให้สารวัตรมังกรกับไอ้พ่อเลี้ยงกระ-จอกนั่นช่วยงานเราให้เสร็จเรียบร้อยก่อนเถอะ แล้วผมจะลองคิดดูว่าควรจะจัดการกับคนรู้มากยังไงดี”
ริชาร์ดยิ้มร้าย
“โดยเฉพาะนายมงคลคนนี้ครับสารวัตร เขาคือตัวกลางของบริษัทเดอะเค ซิตี้ ที่ทำหน้าที่ติดต่อธุรกิจกับริชาร์ดโดยตรง”
“และเขาก็คือคนที่จะทำให้เราเชื่อมโยงต่อไปถึงนายกวิน ซึ่งเป็นเจ้านายของเขา” ประเสริฐชี้ สุรีกานต์ค้านทันทีว่า กวินเป็นคนดี เขาไม่มีทางเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่ นฤเบศเลยสรุปว่า
“ตอนนี้ยังไม่มีใครผิดหรือถูก ทุกคนเป็นแค่ผู้ต้องสงสัย ได้ยินแบบนี้แล้วหวังว่าคุณคงสบายใจขึ้นนะคุณสายลับ”
นฤเบศมองสุรีกานต์ที่ทำท่าจะเถียง แต่พอเห็นสายตาเขาเธอก็หยุด เขาจึงหันไปคุยกับที่ประชุมต่อ
“โจทย์สำคัญในตอนนี้ คือเราต้องรู้ให้ได้ว่า พลูโตซ่อนยา CN1 เอาไว้ที่ไหน และมันมีกำหนดการที่จะกระจายยานรกพวกนี้ออกไปเมื่อไหร่ เราจะได้ตามสกัดแผนการชั่วร้ายของมันได้ทัน ผู้กองอัศวิน ช่วงนี้ผมอยากให้คุณจับตาดูความเคลื่อนไหวของสนามกอล์ฟเดอะเค ซิตี้นี้เอาไว้ด้วยนะ ถ้ามีเรื่องอะไรผิดปกติรีบรายงานผมทันที”
อัศวินรับทราบ ปรีติแจ้งเพิ่มเติมว่า ยังมีอีกเรื่อง คือตนลองตรวจสอบระบบฐานข้อมูลขององค์กรเมื่อคืนก่อนพบว่า หมวดองอาจล็อกอินเข้ามาค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเซฟเฮาส์ลับของทีมเดอะซัน ทำให้นฤเบศรู้ทันทีว่าองอาจทำงานให้ใคร
“พวกเรากำลังคิดว่าสารวัตรมังกรคือผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรือสินค้าที่หลุดผ่านด่านไปได้ เรื่องเซฟเฮาส์ลับที่ถูกตามไปถล่ม หรือแม้แต่เรื่องที่มันส่งคนไปตามล่าสารวัตรกับคุณโซ่ถึงบ้านสวนอย่างกับมีแผนที่อยู่ในมือ” จ่ายมวิเคราะห์
สุรีกานต์ถามปรีติว่ามีรูปของสารวัตรมังกรไหม พอปรีติเปิดให้ดู เธออุทานอย่างตกใจ...
“ใช่จริงๆ ด้วย!! หมอนี่แหละที่โทร.นัดฉันออกไปพบ แล้วขู่เรียกเงิน 20 ล้าน เพื่อแลกกับความลับเรื่องการเป็นสายลับและความปลอดภัยของทุกคน”
หลังจากประชุมเสร็จ สุรีกานต์ถามนฤเบศขณะเดินคุยกันในสวนว่า เมื่อรู้อย่างนี้แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป นฤเบศยืนยันว่า ถึงสารวัตรมังกรจะเป็นตำรวจ แต่เมื่อทำผิดก็ต้องเอาผิดกับเขาให้ได้ แต่ตอนนี้ต้องหาหลักฐานมัดตัวเขาให้ได้ก่อน สุรีกานต์เอาใจช่วย นฤเบศขอบคุณกำลังใจจากเธอ แต่เมื่อเธอถามว่า ตนยังต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหน เขาบอกว่า จนกว่าจะจับคนร้ายเข้าคุกและปิดคดีได้ ย้ำว่า “เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณ”
ทั้งสองทำท่าจะคุยกันได้ดี แต่พอสุรีกานต์บอกว่าตนลางานมานาน และไม่ได้ติดต่อใครเลย เกรงทุกคนจะเป็นห่วง ก็ถูกนฤเบศประชดว่า โดยเฉพาะกวินใช่ไหม เลยกลายเป็นเรื่องขัดใจกันขึ้นมาอีก นฤเบศเหน็บว่า ดูท่าเธอมั่นใจมากว่ากวินเป็นคนดี
“ถึงหลักฐานที่เรามีอยู่ตอนนี้ จะทำให้คุณกวินเป็นผู้ต้องสงสัยว่าอาจจะมีส่วนพัวพันกับคดีนี้ แต่ถึงยังไงฉันก็มั่นใจว่า คุณกวินไม่มีทางเกี่ยวข้องกับขบวนการของริชาร์ดเด็ดขาด”
แล้วเธอก็อดที่จะเหน็บคืนไม่ได้ว่า เขาเองก็คิดถึงแพรไหมอยู่ใช่ไหม นฤเบศไม่ตอบเดินหนีไปเสียงั้น เธอไม่ยอมดินตามตะโกนอย่างขัดใจ
“เฮ้ยคุณ...ตอบฉันมาก่อนสิ อย่าเดินหนีไปแบบนี้นะ คุณ...คุณ!”
ooooooo
แพรไหมเอาขนมเค้กไปขอบคุณกวิน เขาเก็บไว้ในตู้เย็น เขียนติดไว้ที่กล่องว่า “ห้ามกิน” คืนนี้เขาเปิดตู้เย็นเห็นแล้วยิ้มคิดถึงคนให้
กลับมาห้องนอน กวินออกไปยืนที่ระเบียงโทร.หาแพรไหม ถามว่าดึกแล้วรบกวนหรือเปล่า แพรไหมบอกว่าไม่ เพราะตนกำลังดูดาวอยู่ ชวนกวินดูดาวที่พราวเต็มฟ้า คุยกันอย่างมีอารมณ์ร่วมกันกับความงดงามของดวงดาวบนฟ้าว่า
“คนเรานี่ก็แปลกนะครับ เวลามีความรักก็มักจะชอบดูดาว เวลาเหงา เศร้า ก็ชอบดูดาว ยิ่งเวลาอกหักต้องมานั่งร้องไห้กับดวงดาวทุกที” แพรไหมถามว่าแล้วคืนนี้เขาดูดาวด้วยเหตุผลอะไร กวินตอบขำๆ ว่า “ไม่รู้สิครับ ตอนนี้ความรู้สึกมันชักเริ่มสับสน จนบางครั้งก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังรู้สึกยังไงกันแน่”
แพรไหมแอบเขินกับคำพูดที่แฝงนัย เฉไฉถามว่าเขาเจอสุรีกานต์บ้างหรือยัง กวินบอกว่ายังไม่เจอ
เธออาจจะอยากอยู่เงียบๆ เลยไม่ติดต่อกลับมาเลย ถามบ้างว่าแล้วเธอเจอนฤเบศหรือยัง แพรไหมบอกว่ายังสงสัยอยู่เหมือนกันว่าสองคนนี้หายไปพร้อมๆ กันเลย
“ผมว่าบางที ตอนนี้พวกเขาอาจจะอยู่ด้วยกันก็ได้ครับ” แพรไหมถามทันทีว่าทำไมเขาคิดแบบนั้น “ก็คุณเบศเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณโซ่ คุณเบศก็อาจจะอยู่กับคุณโซ่เพื่อคอยดูแลเธอก็ได้ครับ”
“พี่เบศน่ะเหรอเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณโซ่...” แพรไหมพึมพำงงๆ
ooooooo
วันรุ่งขึ้น แพรไหมทำเครปเค้กเอาไปที่บ้านนฤเบศ ป้ามลดีใจเมื่อเห็นรถของแพรไหมมาจอดหน้าบ้าน นฤเบศรีบดึงป้ามลไปกำชับแกมขอร้องให้ช่วยปิดเรื่องสุรีกานต์อยู่ที่นี่และให้สุรีกานต์หลบไปอยู่ในห้องเสีย
ทั้งนฤเบศและป้ามลต้อนรับแพรไหมด้วยความยินดี นฤเบศขอโทษเธอที่ไม่ได้ไปให้กำลังใจในวันแข่งทำเค้ก ส่วนป้ามลนอกจากทำนํ้าตะไคร้มาให้ดื่มแล้วยังชวนทานข้าวกลางวันด้วยกัน บอกว่าจะทำของโปรดให้ทาน
ระหว่างแพรไหมกับนฤเบศทานข้าวกลางวันกันนั่นเอง สุรีกานต์มาแอบดูที่มุมใกล้ห้องครัว เห็นทั้งสองคุยกันอย่างสนิทสนมสนุกสนานก็ใจร้อนวูบวาบ ป้ามลมาเจอดุเบาๆ ว่า “คุณหนูบอกให้หลบอยู่แต่ในห้องไม่ใช่เหรอคะ”
“รู้แล้วน่า...ก็แค่จะมาแอบดู...” พอถูกป้ามลดักคอว่าอย่าบอกนะว่าหึงคุณหนู เธอเลยแกล้งผสมโรงทำเสียงอ่อยรับว่า “มันก็ต้องมีกันบ้างไม่ใช่เหรอคะป้า โซ่กับคุณ สารวัตรเราเป็นแฟนกัน แต่โซ่กลับต้องมาเห็นเขาอี๋อ๋ออยู่กับผู้หญิงอื่นแบบนี้ เป็นใครจะไม่หึงบ้างล่ะคะ”
นางร้ายมืออาชีพเล่นละครเสียจนป้ามลเห็นใจ สงสาร
ทันใดนั้น มีแมลงสาบไต่มาบนหลังเท้าสุรีกานต์ เธอตกใจร้องกรี๊ด แพรไหมได้ยินถามนฤเบศว่าเสียงใคร เขาบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน จึงลุกไปดูกัน ป้ามลรีบบอกให้สุรีกานต์ซ่อนตัวหลังประตู พอทั้งสองเดินมาก็บอกว่าเมื่อกี๊เสียงตนร้องเอง
แต่พอนฤเบศชวนแพรไหมกลับไปทานข้าวต่อ แพรไหมเหลือบเห็นปลายเท้าสุรีกานต์ที่ใต้ประตู ซํ้ายังเห็นเงาเธอในกระจก แม้จะเจ็บจี๊ดขึ้นมาแต่เธอก็รักษากิริยา ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ไม่อาจทนทานอาหารต่อได้ จึงขอตัวกลับบอกว่าอิ่มแล้ว
“ขอบคุณมากนะคะพี่เบศ สำหรับความห่วงใยที่มีให้ไหมเสมอ”
“ก็เราเป็นน้องสาวพี่นี่นา” นฤเบศยิ้มอย่างเอ็นดู แต่ทำให้แพรไหมหน้าเจื่อน ขับรถกลับไปทั้งนํ้าตา...
คำว่า “น้องสาว” ของนฤเบศบาดลึกในความรู้สึกของเธอ
เมื่อแพรไหมกลับไปแล้ว นฤเบศจึงมาถามป้ามลว่าเมื่อครู่นี้เป็นเสียงร้องของป้าจริงหรือ ป้ามลทำ หน้าตายยืนยันว่าใช่ สุรีกานต์สงสารป้ามลเลยรับว่าเป็นเสียงตนไม่ใช่ป้า เลยถูกนฤเบศดุว่าเธอขัดคำสั่งตน ป้ามลรีบหย่าศึกขอร้องอย่าทะเลาะกันเลย บอกนฤเบศว่า
“ที่คุณสุรีกานต์ทำไป ก็เพราะหึงคุณหนูเท่านั้นเอง”
“หึงเหรอ?” นฤเบศอึ้ง สุรีกานต์ทำหน้าอยากจะร้องไห้ ป้ามลพาซื่อถามว่า...
“ก็เมื่อกี๊คุณบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่าหึงคุณหนูกับคุณไหม หรือว่าคุณโกหกป้า”
“ในที่สุด ความจริงก็เปิดเผยออกมาจนได้” นฤเบศพูดยิ้มๆ แล้วเดินออกไป
สุรีกานต์ฮึดฮัดขัดใจทั้งโกรธทั้งอาย แต่พอป้ามลจะลุกออกไป ก็เรียกไว้
“เดี๋ยวค่ะป้า...ขอบคุณนะคะที่ออกรับแทนโซ่ ตอนแรกนึกว่าป้าไม่ชอบโซ่ซะอีก”
“คุณคิดถูกค่ะ แต่ตอนนี้ป้าถือคติ คุณหนูรักใครป้าก็ต้องรักด้วย” พูดแล้วป้ามลเดินออกไปอีกคน
ถึงแม้ป้ามลจะพูดเหมือนต้องชอบเธออย่างเสีย ไม่ได้ แต่สุรีกานต์ก็เผลอยิ้มออกมากับเรื่องที่กลายเป็นแบบนี้...
ooooooo
เพราะใกล้เวลาที่แก้วดารานัดกับริชาร์ดแล้ว เธอจึงเข้าฉากเล่นละครกับเนธานอย่างไร้อารมณ์ จนอายอดสั่งคัท แก้วดาราขอโทษ จะพยายามอีกครั้ง
แต่แล้วจู่ๆ เธอก็เวียนหัวจนโลกหมุนติ้วขึ้นมาอย่างกะทันหัน อายอดต้องสั่งพักกองให้คนพาเธอส่ง โรงพยาบาล เกี๊ยวกุ้งรีบไปเก็บของให้ เนธานแถเข้าไป
พูดเย้ยว่า
“คุณนี่เล่นละครได้เก่งทั้งหน้าฉากหลังฉากเลยนะ” แก้วดาราชะงักขอบคุณประชดที่ชม แล้วขอตัวไปพักผ่อน
“จะรีบไปพักผ่อน หรือว่าจะรีบไปนอนกับใครกันแน่”
แก้วดาราหันขวับพูดอย่างพยายามข่มอารมณ์ “แก้วจะไปทำอะไรกับใครมันเรื่องส่วนตัวของแก้ว ยังไงแก้วก็ต้องขอบคุณคุณด้วยนะคะ ที่ช่วยให้ละครของแก้วสมจริงขึ้นเยอะ” พูดแล้วเดินเชิดไปเลย
เนธานมองตามแก้วดาราไปอย่างหงุดหงิด แล้วเข้าไปนั่งแก้เซ็งในห้องแต่งตัว ได้ยินวุ้นกรอบกับพายไก่คุยกันถึงภาพหลุดของพระเอกชายรักชายก็ตกใจร้อนตัว รีบนัดอุษณะมาพบที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง เคลียร์กันเรื่องเมมโมรี่การ์ดที่หายไป เนธานยืนยันว่าตนไม่ได้ขโมย อุษณะถามว่าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใคร
“ผมคิดว่าตอนนี้เมมโมรี่การ์ดอยู่ที่โซ่” ยอมรับว่า “ผมบอกนิลให้ไปขโมยรูปพวกนั้นที่บ้านคุณเองแหละ แต่นิลกลับใช้ให้โซ่จัดการเรื่องนี้แทน”
“โธ่เอ๊ย! บ้าชิบ!!” อุษณะแทบจะบ้า
“ถ้าใครก็ตามที่เปิดเผยเรื่องนี้ออกมา มันไม่ใช่แค่ผมแน่ๆ ที่จะเดือดร้อน แต่ซุปเปอร์สตาร์อย่างคุณก็จะพังไปด้วยเหมือนกัน แล้วอีกอย่าง นอกจากเรื่องรูปพวกนั้นแล้ว คุณลองนึกดูสิว่า ในกระเป๋ากล้องใบนั้นยังมีอะไรซุกซ่อนอยู่อีกบ้าง”
เนธานอึ้งเมื่อรู้ว่าในกระเป๋ากล้องใบนั้นยังมียาเสพติดซุกซ่อนอยู่ พูดขู่ๆ ว่าอุษณะคงไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูตำรวจหรอกจริงไหม อุษณะเสนอว่าให้เนธานหาทางไปเอาเมมโมรี่การ์ดกลับคืนมาให้ได้ เนธานยอมรับว่าเคยลองแล้วแต่ไม่สำเร็จ แล้วช่วงนี้สุรีกานต์ก็ลางานไม่มากองเลย
ส่วนความสัมพันธ์ที่เคยมีกับพลอยนิลก็เลิกกันแล้ว ตนคงไปสืบเรื่องนี้จากพลอยนิลไม่ได้
“เลิกกันได้ ก็คืนดีกันได้ ถึงพลอยนิลจะไม่รู้ว่าตอนนี้โซ่อยู่ที่ไหน แต่ฉันรู้ว่ายัยนั่นมีกุญแจสำรองคอนโดฯของโซ่แน่ๆ” อุษณะหว่านล้อม ทำให้เนธานนิ่งคิดพึมพำ ...กุญแจสำรองหรือ??
หลังจากนั้น เนธานก็เริ่มตามง้อพลอยนิล เมื่อเธอทำท่าไม่ไยดีและเดินหนี เขาก็ตะโกนตามหลังไปอย่างมุ่งมั่น
“ยังไงผมก็จะรอ ผมจะรอจนกว่านิลจะเห็นใจผม”
อุษณะร้อนใจบอกเนธานว่า “ถ้าอยากได้ของที่ถูกขโมยไปกลับคืนมา บางทีเราก็อาจจะต้องใช้วิธีแบบเดียวกันก็ได้ จริงไหม”
นี่เอง ทำให้เนธานต้องฝืนใจกลับไปง้อพลอยนิล และในที่สุดพลอยนิลก็ใจอ่อนให้โอกาสเขาอีกตามเคย
ooooooo
แก้วดาราไปหาริชาร์ดตามนัดที่ร้านอาหารในโรงแรมหรู เขาถามว่าติดต่อสุรีกานต์ได้หรือยัง แก้วดาราทำเป็นอ้อน น้อยใจว่ามาถึงก็ถามเรื่องงานเลย แต่ก็บอกเขาว่า
“ตอนนี้พี่โซ่ยังลางานเหมือนเดิม แถมไม่ได้ติดต่อใครด้วย ทำไมคุณถึงอยากเจอพี่โซ่นักล่ะคะ”
ริชาร์ดบอกว่า ตนมีเรื่องอยากจะคุยกับสุรีกานต์ ถามว่าจะให้เธอช่วยตามหาตัวให้หน่อยได้ไหม รับรองว่าถ้าเธอทำสำเร็จ ตนยินดีจะตอบแทนน้ำใจเต็มที่ แก้วดาราทำทีว่าตนไม่ได้สนใจเรื่องค่าตอบแทน แต่พอ
ริชาร์ดหยิบเช็คเงินสดห้าแสนให้ก็รับไปทันที
“นี่เป็นค่าใช้จ่ายของคุณในการช่วยตามหาตัวสุรีกานต์ต่างหาก แล้วถ้าคุณช่วยผมได้สำเร็จละก็ ผมจะตอบแทนคุณมากกว่านี้อีก”
แก้วดารามองเช็คในมือยิ้มอย่างพอใจ
ooooooo
บริษัทของกวินจะจัดฉลองครบรอบ 40 ปี กวินติดต่อให้แพรไหมทำเค้กวันเกิดและขนมจัดเลี้ยงในงาน
เวลาเดียวกัน ทีมเดอะซันได้ข่าวนี้ก็ประชุมเตรียมงานกันอย่างเคร่งเครียดที่ห้องทำงานบ้านนฤเบศนั่นเอง
ที่ประชุมหารือกันว่า งานนี้นอกจากพลูโตจะไปแล้วยังมีแขกหลายคนที่เคยไปร่วมงานสัมมนาของ
ริชาร์ดที่กระบี่ก็จะไปด้วย การเตรียมงานจึงต้องรัดกุมมากๆ คาดกันว่าริชาร์ดจะอาศัยงานนี้ส่งยากัน สุรีกานต์ถามอย่างไม่พอใจนักว่า คิดว่ากวินจะใช้งานนี้บังหน้าเพื่อช่วยให้พลูโตกระจายยาอย่างนั้นหรือ
“เรื่องนี้เรายังสรุปไม่ได้จนกว่าเราจะรู้ความจริง เอาเป็นว่าภารกิจครั้งนี้ผมอยากให้ทุกคนจับตาดูทั้ง
ริชาร์ด กวิน นายมงคล เอาไว้อย่าให้คลาดสายตา เราต้องรู้ให้ได้ว่าพวกมันมารวมตัวกันในงานนี้เพื่ออะไรกันแน่” นฤเบศสรุป
เช่นเดียวกัน ฝ่ายริชาร์ดก็จับตาการเคลื่อนไหวของทีมเดอะซัน แต่ระหว่างริชาร์ดกับพ่อเลี้ยงต่างก็ระแวงกัน ฝ่ายพ่อเลี้ยงมีมังกรที่เขาเป็นคนแนะนำให้มาทำงานนี้ ส่วนริชาร์ดก็มีมงคลเป็นพวก
พ่อเลี้ยงปรารภกับมังกรว่า ท่าทางริชาร์ดเจ้าเล่ห์จะเล่นตุกติกกับเราเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ก็ไม่เห็นจะยากนี่ เราก็หาทางเล่นตุกติกกับมันซะก่อน” มังกรยิ้มเหี้ยม
ส่วนริชาร์ดก็คุยกับมงคลถึงความไม่ไว้ใจมังกรแต่ก็ยังจำเป็นต้องเก็บไว้ใช้งาน มงคลถามว่าเกิดสองคนนั้นสมคบกันหักหลังเราจะทำอย่างไร
“คนที่รู้เรื่องคนอื่นมากเกินไป ไม่เคยมีใครอายุยืนหรอกคุณมงคล รอให้สารวัตรมังกรกับไอ้พ่อเลี้ยงกระ-จอกนั่นช่วยงานเราให้เสร็จเรียบร้อยก่อนเถอะ แล้วผมจะลองคิดดูว่าควรจะจัดการกับคนรู้มากยังไงดี”
ริชาร์ดยิ้มร้าย
1 ความคิดเห็น:
Congratulations on your blog. Continue with new posts.
แสดงความคิดเห็น