อ่านละครภูผาแพรไหม ตอน 10 วันที่ 30 มิ.ย. 55

หลังจากเคยเห็นพันทิญาควงชายอื่นทำให้พิพิธเริ่มไม่ไว้วางใจที่พี่ชายของตน จะคบกับเธอต่อ แต่พิพัฒน์กลับไม่คิดเช่นนั้น  เพราะเขากำลังหลงใหลเธอสุดๆ แต่สำหรับพันทิญานั้นเธอกำลังจะสลัดเขาทิ้งเพราะจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนของเธอ คือ เจ้าแสงฉายผู้เพียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติและตำแหน่งอันสูงศักดิ์

แน่นอนว่าการจะได้เจ้าแสงฉายมา พันทิญาต้องทำให้เขาระแวงแพรไหมยิ่งขึ้น และภูผาก็เป็นหมากสำคัญของแผนการครั้งนี้

ด้าน เจ้าแสงมณีที่แอบรักภูผา เธออยากใกล้ชิดเขาบ่อยๆ แต่ทำไปทำมากลับเป็นทวีปที่เจอกันแทบทุกวัน และความใกล้ชิดนี่เองก่อเกิดเป็นความสนใจ ทวีปเริ่มเห็นมุมน่ารักของแสงมณี แต่ยังทำเป็นกวนประสาทไปตามเรื่อง พร้อมกันนี้ก็ยังพยายามจะล้วงความลับว่าเธอกับพี่ชายมีศัตรูที่ไหน แต่คำตอบที่ได้ก็เหมือนเดิมคือไม่รู้ ถ้าอยากรู้อะไรให้ไปถามพี่ชายของตนเอาเอง

คำตอบนั้นทำให้ทวีปหงุด หงิดไม่น้อย แล้วยิ่งกลายเป็นไม่พอใจเมื่อจู่ๆพิพิธโผล่มาโดยไม่ได้รับเชิญ พิพิธแสดงออกชัดเจนว่าชอบแสงมณี แถมแสงมณีก็พูดคุยสนิทสนมกับนายคนนี้เสียจนน่าหมั่นไส้

วันต่อมา แสงมณีปรึกษาแสงฉายว่าตนอยากจะเลี้ยงอาหารเย็นขอบคุณภูผาเพื่อตอบแทนที่เขา ช่วยชีวิตพวกเราเมื่อคืนก่อน ตอนแรกแสงฉายจะไม่ยอมเพราะไม่ชอบหน้าภูผา แต่พอนึกอีกทีก็ตอบตกลงเพราะอยากจะเย้ยภูผาด้วยการไปรับแพรไหมมาด้วย และคราวนี้เขาจะได้รู้เสียทีว่าตนกับแพรไหมรักกันมากแค่ไหน

ทางกลุ่ม นักฆ่าจากเชียงทวายซึ่งนำโดยอโณทัยและเพื่อนชายหญิงอีกสี่คน พวกเขากำลังวางแผนปลิดชีพแสงฉายหลังจากทำงานพลาดมาแล้วหลายครั้ง พิมใจร้อนและมุทะลุกว่าใคร เธออยากให้งานเสร็จลงโดยเร็วจึงผลุนผลันออกจากบ้านเพียงคนเดียว แต่นทีเป็นห่วงจึงตัดสินใจตามไป
เมื่อแสงฉายมารับแพรไหมที่บ้าน ปรากฏว่าเธอโยกโย้จะไม่ไป แสงฉายเลยต้องพึ่งพาศุภลักษณ์ให้ช่วยบังคับอีกตามเคย ส่วนพันทิญาทั้งหมั่นไส้ทั้งอิจฉาแพรไหมที่เล่นตัวนัก จึงเข้ามายุแยงเกี่ยวโยงไปถึงภูผาเพื่อให้แสง–ฉายขุ่นมัวไม่พอใจแพรไหม

ที่ สุดแพรไหมก็ต้องนั่งรถออกไปกับแสงฉาย ขณะเดียวกัน ภูผาไปถึงแล้วและได้รับการต้อนรับจากแสงมณีเป็นอย่างดี แต่ยังไม่รู้ว่าเธอเชิญมาด้วยเหตุผลใด

“ไม่ทราบว่าเจ้ามีธุระอะไรกับผมครับ”

“รอให้พี่ชายกับคุณแพรไหมมาถึงก่อนนะคะ แล้วหญิงจะบอก”

พูดไม่ทันขาดคำ แสงฉายก็เดินจูงมือแพรไหมตรงมา เขาแสดงความเป็นเจ้าของเธอเต็มที่ ทั้งๆที่เธอไม่เต็มใจ จะดึงมือออกแต่ไม่สำเร็จ

“ทำไม กลัวใครเข้าใจผิดเหรอ” แสงฉายเสียงขุ่น

“เปล่า ฉันแค่ไม่อยากให้คนที่ฉันไม่ชอบขี้หน้าจับมือ”

“แต่ผมชอบเอาชนะซะด้วยสิ” ว่าแล้วแสงฉายจูงมือเธอไปหาแสงมณีกับภูผา

“ขอบคุณมากนะคะคุณแพรที่ให้เกียรติฉัน” แสงมณีเอ่ยด้วยไมตรี

“ฉันต่างหากล่ะคะที่ต้องขอบคุณเจ้าที่ให้เกียรติเชิญฉันมาทานข้าวด้วย”

“เราต้องมาเป็นเจ้าภาพเลี้ยงขอบคุณคุณภูผาด้วยกันนี่คะ”

แสงฉายมองหน้าภูผาพลางอธิบายเสริมว่า “น้องหญิงตั้งใจจัดเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อขอบคุณที่คุณเสี่ยงชีวิตช่วยเอาไว้”

“ที่จริงก็ไม่น่าลำบาก มันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องทำอยู่แล้ว”

“อย่า เกรงใจเลยครับ แค่นี้เล็กน้อยมาก เทียบไม่ได้กับการที่คุณได้ช่วยคนที่ผมรักทั้งสองคนเอาไว้ได้อย่างปลอดภัย ผมก็เลยให้แสงมณีเชิญคุณมา”

ภูผาเข้าใจสถานการณ์ แต่นึกฉุนอยู่ในใจเมื่อเห็นแสงฉายโอบไหล่แพรไหมพาเดินเข้าไปในห้องอาหาร

แพรไหมไม่พอใจกับท่าทีของแสงฉายจึงจะเบี่ยงตัวออก แต่เขาไม่ยอม แถมยังส่งยิ้มหยันๆให้ภูผาก่อนเปรยขึ้นว่า

“ไม่ต้องอายหรอก อีกหน่อยเราก็แต่งงานกันแล้ว”

“แต่ตอนนี้ยังไม่แต่ง ฉันยังไม่คุ้น”
“อยู่กันไปก็คุ้นเองครับ แต่งงานกันแล้วผมจะพาคุณแพรไปที่เชียงทวาย ที่บ้านผมมีภูเขาสวย อากาศเย็นสบายทั้งปี อาหารพื้นเมืองของเราก็อร่อย”

“คุณแพรไหมคงอยู่ได้สบายครับ เพราะเป็นคนอยู่ง่ายกินง่าย คบคนง่าย คงไม่ต้องปรับตัวมาก”

แพร ไหมรู้ทันทีว่าภูผาจงใจแขวะตน เลยประชดขึ้นมาบ้าง “ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนอยู่ง่ายกินง่าย แต่คบคนง่ายคงไม่ใช่ ไม่อย่างงั้นฉันคงไม่เลือกเจ้าหรอกค่ะ”

แสงฉายยิ้มอย่างพึงใจ สายตาที่มองแพรไหมเปี่ยมไปด้วยความรัก “งานแต่งงานของเราคงต้องขอเชิญคุณภูผามาร่วมเป็นเกียรติด้วยนะครับ”

“ด้วยความยินดีครับ ถ้าหากวันนั้นมาถึงจริงๆ”

“แน่นอนครับ ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว เราจะแต่งงานกันอย่างแน่นอนในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า...จริงไหมครับคุณแพร”

“ค่ะ จริงๆแพรรู้สึกว่ามันนานเกินไปด้วยซ้ำ ถ้าไม่เกรงใจคุณแม่ แพรอยากจะแต่งอาทิตย์หน้าด้วยซ้ำ จะได้ย้ายไปอยู่เชียงทวายเร็วๆ”

ภูผาอึ้งหนัก เหลือบมองแพรไหมด้วยความหมั่นไส้...

ขณะ ร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน ไม่คิดว่าพิมจะบุกเดี่ยวเข้ามายิงแสงฉาย แต่กระสุนพลาดเป้า และพิมโดนภูผายิงสวนเข้าที่แขน แล้วเกือบจะโดนธนากับลูกน้องจับตัวได้ถ้านทีไม่เข้ามาช่วยออกไปเสียก่อน

แต่ คราวนี้ลูกน้องคนหนึ่งของธนาก็บาดเจ็บสาหัส แสงฉายรีบสั่งการให้ธนาพาเขาส่งโรงพยาบาล แล้วอย่าให้เรื่องยุ่งยากมาถึงตนได้ ธนารับปากและขอโทษที่หละหลวม ตนไม่คิดว่าพวกมันจะกล้าบุกเข้ามาถึงที่นี่

“หาทางจัดการมันซะ อย่ารอให้มันเล่นงานเราฝ่ายเดียว” สั่งเสร็จ แสงฉายเดินเลี่ยงมาหาแสงมณี แพรไหมและภูผา

“เจ้าน่าจะไปแจ้งความนะครับ” ภูผาแนะนำ

“ไม่ จำเป็น ผมดูแลตัวเองได้ คุณมีหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้แสงมณี คุณก็ควรจะทำตามหน้าที่ของคุณให้ดีที่สุด เรื่องอื่นไม่เกี่ยวกับคุณ”

“ถ้าผมไม่รู้ว่าศัตรูของเจ้าเป็นใคร ผมคงวางแผนรักษาความปลอดภัยให้น้องสาวเจ้าได้ไม่ดีนัก เจ้าไปใช้บริการคนอื่นเถอะ”
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th