“แม่ไล่พี่ออกมา แกบอกไม่อยากเห็นหน้าพี่”
“อย่าหาว่าตูพูดแรงนะคะ ถ้าแม่พี่ธีเขาต้องการอย่างงั้นจริงๆ ตูว่าพี่ธีก็ควรปล่อยเขาไปแล้วก็กลับมาใช้ชีวิตปกติของพี่ธี”
“แต่แม่พี่กำลังเป็นอัมพาตนะตู พี่คงทำยังงั้นไม่ได้”
“พี่ธีอย่าลืมนะคะ แม่พี่เขาเป็นฝ่ายไม่ต้องการพี่ธีนะคะ”
“แกทำไปเพราะอารมณ์โกรธน่ะ”
“แล้วเราต้องไปแคร์เขาทำไมล่ะคะ”
“แต่เขาเป็นแม่พี่นะตู” ธีระขึ้นเสียง
ข้าวตูชะงัก “ตูขอโทษค่ะ ตูไม่น่ายุ่งเรื่องนี้เลย”
ธีระรู้สึกตัวรีบคว้าแขนข้าวตูมาอธิบาย “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะ พี่รู้ว่าแม่พี่ผิด เพียงแต่จะให้พี่หันหลังให้แก พี่ทำไม่ได้หรอกนะ เพราะแกเป็นแม่พี่”
ข้าวตูฝืนยิ้ม รับปากจะไม่พูดเรื่องนี้อีก ธีระตัดบทชวนกินข้าว...แต่แล้วในคืนนั้น ข้าวตูก็ได้ยินธีระพูดโทรศัพท์กับแดงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“พี่แดง ไม่ใช่ว่าผมไม่ห่วงแม่นะ นี่ผมก็กินไม่ได้นอนไม่หลับเหมือนกันนะ ผมกำลังจะขอลาพักร้อนเพื่อที่จะอยู่ช่วยแม่ทำกายภาพ...ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปคุยกับหมอแทนพี่ก็ได้”
ooooooo
วันรุ่งขึ้น พยาบาลพาจินดามาทำกายภาพเสร็จพอดี ไตรตั้นวิ่งเข้ามาหา อ้อนว่าคิดถึงยาย เธอลูบหัวหลานพลางพยักหน้าอย่างเอ็นดู แดงกับกบยืนมองอยู่ห่างๆ ดีใจที่แม่ไม่โกรธหลานไปด้วย และหวังว่าวันหนึ่งแม่จะให้อภัยพวกตน
แดงรู้สึกปวดหัวจี๊ดๆมาหลายวันจึง บอกกบ เขาให้เธอไปให้หมอตรวจเดี๋ยวนี้ ตนจะดูลูกเองแล้วพบกันที่ห้องจินดา...กบเดินมาถึงหน้าห้อง ยืนมองผ่านช่องกระจกเห็นไตรตั้นนวดให้ยาย จึงไม่อยากเข้าไปกวน ธีระมาถึงลังเลว่าตนควรเข้าไปหาแม่ดีไหม กบให้ลองดู เขาจึงเปิดประตูเข้าไป พอจินดาเห็นหน้าก็เมินหนี ไตรตั้นสวัสดีน้าธีแล้วชวนมานวดยายด้วยกัน
“ได้เลย มา ให้น้านวดตรงไหน”
ไตรตั้นให้ธีระนวดขา เขานวดแล้วถามแม่ว่าเจ็บไหม เธอทำหน้าเย็นชา เขาบีบนวดไปเรื่อยแล้ว
ถามซ้ำอีกครั้ง จินดาส่ายหน้ามองค้อนๆ เขาดีใจที่แม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ
“ถ้าแม่ทำกายภาพทุกวัน แม่ก็จะกลับมาเดินได้เหมือนเดิม”
ไตรตั้นไชโยบอกว่าจะมานวดยายทุกวัน จินดาลอบมองลูกชายกับหลานยิ้มๆ
ooooooo
ข้าว ตูรู้สึกเหงา ออกมานั่งทานอาหารนอกบ้านคนเดียว เผอิญเอกมากับเพื่อนๆจึงเข้ามาทักทาย และถามถึงความสัมพันธ์ของเธอกับธีระ เมื่อไหร่จะแต่งงาน เธอหน้าเจื่อนๆตอบว่าแม่เขาไม่ค่อยสบาย ยังไม่รู้จะได้แต่งเมื่อไหร่ เอกถามว่าธีระขอหรือยัง เธอพูดทีเล่นทีจริง
“พี่เอกบอกเขาให้หน่อยสิ”
“ได้...ถ้าพี่เจอที่จะบอกให้ ถ้าขืนชักหน้าพี่ตัดหน้าขอก่อนว่ากันไม่ได้นะ”
“ได้เลย ถ้าพี่ธีไม่ขอ ตูจะแต่งกับพี่เอก”
“พูด จริงนะ แต่ไม่มีทาง ธีไม่มีวันปล่อยให้ตูหลุดมือหรอก แต่พี่จะให้คำแนะนำอย่าง บางทีผู้ชายก็ทำงานยุ่งจนลืม เราเป็นผู้หญิงก็ถามซะเลยว่าเมื่อไหร่จะแต่งงานกับฉัน”
ข้าวตูเกรงฝ่ายชายจะหาว่าตนอยากแต่ง เอกยุว่ามันเป็นความจริง เธอจึงตัดสินใจจะทำตามที่เอกแนะนำ
ooooooo
ธีระดูแลปรนนิบัติจินดาทั้งวันจนเธอเริ่มใจอ่อน ยิ้มให้บ้าง...ธีระ กบ และไตรตั้นนั่งรอแดงกลับจากตรวจร่างกาย เธอเดินหน้าเศร้ามา กบรีบถามหมอ บอกว่าอย่างไร
“หมอบอกฉันเป็นเนื้องอกที่สมอง”
กบตกใจ ธีระรีบถามว่าเนื้อดีหรือเนื้อร้าย แดงน้ำตาไหลเอ่ยเสียงสั่นเครือว่า
“ยังไม่รู้ พรุ่งนี้หมอนัดให้มาผ่าตัด ทำไมต้องเป็นฉัน ฉันยังไม่อยากตาย”
กบเข้ากอดปลอบภรรยาให้ใจเย็น ธีระบอกว่าเพื่อนตนก็เป็น ผ่าตัดแล้วไม่เป็นอะไร ไตรตั้นโผกอดแม่ถามว่าแม่ร้องไห้ทำไม ธีระมองภาพครอบครัวพี่สาวอึ้งๆ นี่มันอะไรกันนักหนา
เมื่อธีระกลับมา บ้านข้าวตู กบโทร.ตามมาขอให้ช่วยส่งไตรตั้นไปโรงเรียนวันพรุ่งนี้ เพราะตนจะพาแดงไปโรงพยาบาลแต่เช้า และให้ช่วยถามว่าเพื่อนเขาที่ป่วยเหมือนกัน ผ่าตัดที่ไหน เขารับคำแล้วรีบกดโทร.หาเพื่อน ในระหว่างนี้เองข้าวตูออกมาทัก
“อ้าว ทำไมกลับมาเงียบๆล่ะคะพี่ธี นี่คืนนี้ตูจองที่ทานข้าวไว้ที่โฟร์กาซองนะ”
ธี ระยิ้มรับ ข้าวตูจึงบอกว่าจะออกไปสระผมให้เขาอยู่คนเดียวไปก่อน เธอเห็นเขาหน้าเครียดจึงถามว่ามีเรื่องอะไรอีกไหนบอกว่าแม่ยอมคุยด้วยแล้ว เขาไม่อยากเล่าเรื่องแดงให้หนักใจไปด้วย จึงปัดว่าเหนื่อยนิดหน่อย ข้าวตูเข้ามาบีบนวดไหล่ให้และว่าตนไม่ไปสระผมแล้ว ที่จะไปเพราะเห็นว่าคืนนี้เป็นคืนพิเศษสำหรับเรา เขาถามว่ามีอะไรบอกตอนนี้เลยก็ได้
“บอกตอนนี้มันไม่โรแมนติก”
ธีระดึงเธอเข้ามากอด “บอกตอนนี้เถอะ พี่จะได้หายเครียด”
“วันนี้ ตูเจอพี่เอก พี่เอกเขาถามว่าเมื่อไหร่ตูจะแต่งงาน ตูก็เลยบอกว่าพี่ธีไม่ขอซะที พี่เอกแนะนำให้ตูถามพี่ธีเลยว่าจะขอตูแต่งงานเมื่อไหร่...ว่าไงคะ เมื่อไหร่ดี”
ธีระทำหน้าหนักใจ ข้าวตูทำเป็นพูดว่าให้แม่หายก่อนก็ได้ ประมาณปลายปีดีไหม ตนจะได้เตรียมงาน เขาทำท่าอึดอัดใจ ก่อนจะโพล่งออกมา
“พี่จะบอกตูว่าเราไม่แต่งได้มั้ย อยู่กันแบบนี้ แค่นี้พี่ก็มีความสุขแล้ว”
“หมายความว่าพี่ธีจะไม่แต่ง” ข้าวตูหน้าเสีย
“ไม่ใช่ไม่แต่ง ตูก็รู้ว่าถ้าแต่งไปแม่พี่ก็ยิ่งโกรธ ตอนนี้แม่ก็ดีขึ้นกับพวกพี่แล้วนะ”
“ก็ ได้ค่ะ ไม่แต่งก็ได้ งั้นตูขอไปสระผมก่อนนะ” เธอลุกขึ้น ธีระรีบถามว่าไม่โกรธใช่ไหม เธอฝืนยิ้ม “ไม่โกรธค่ะ จะโกรธพี่ธีได้ยังไง ก็พี่ธีไม่ได้เป็นคนไม่อยากแต่งนี่คะ เป็นเพราะแม่พี่ธีต่างหากที่ไม่อยากให้เราแต่งกัน”
“พี่ขอบใจจริงๆที่ตูเข้าใจความรู้สึกพี่”
ข้าวตูยิ้มให้เขา แล้วเดินออกไปทั้งน้ำตา และเมื่อหันกลับมามองก็ยิ่งน้อยใจ...เห็นเขากดโทรศัพท์ไม่สะทกสะท้านอะไร
ooooooo
source: .thairath.co.t
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น