ที่รอยสัมผัสไม่ได้
ครู่หนึ่งต่างก็สลัดความรู้สึกนั้นหันออกมาเจอกันอย่างจัง ต๋องรีบขอโทษที่ล่วงเกินเธอไปเมื่อกี้นี้ กิมลั้งปั้นหน้านิ่งบอกว่าไม่เป็นไร เพราะเราต่างก็ทำตามหน้าที่
“แปลว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลย?” ต๋องถาม
เสียงปร่า รู้สึกน้อยใจอยู่ลึกๆ
ขณะทั้งสองอยู่ในความอัดอั้นนั่นเอง ผู้ช่วยฯก็มาบอกว่า หน้าเซตพร้อมแล้ว
ณดาอยู่ในอีกอารมณ์หนึ่งที่เครียดร้อนรุ่มกับฉากที่เพิ่งผ่านไป ถูกศักดิ์ชายที่จับตาดูอยู่ถามว่าทนเห็นฉากเลิฟซีนไม่ได้ถึงกับจะอกแตกตาย เลยหรือ แล้วตอกย้ำกระแทกความรู้สึกของเธอว่า
“อย่าหลอกตัวเองต่อไปเลยน่า ภาพเมื่อกี้มันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าสองคนนั้นเขารู้สึกลึกซึ้งกันเกิน บทบาทแค่ไหน ต๋องกับกิมลั้งเขารักกัน แล้วคุณจะดันทุรังเข้าไปแทรกกลางทำไม”
“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อฉันก็มีความรู้สึกดีๆให้ต๋องไม่ได้น้อยไปกว่ากิมลั้ง” ณดาเชิดหน้าตอบอย่างถือดี เมื่อถูกศักดิ์ชายยั่วหนักเข้า เธอบอกเขาว่า “คนอย่างฉันถ้าอยากได้อะไรแล้วต้องได้” ศักดิ์ชายเย้ยว่าถามผู้ชายหรือยังว่าเขาอยากได้หรือเปล่า ณดาจ้องหน้าขวับ “แล้วฉันจะทำให้ต๋องรู้ว่า ผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาที่สุดก็คือฉัน...คอยดู”
ooooooo
เมื่อผู้ช่วยฯพาต๋องกับกิมลั้งมาถึงหน้าเซตก็ต้องเจอปัญหา เมื่อชาวตลาดที่มาเป็นแดนเซอร์ดูนาฬิกาแล้วพากันวิ่งออกไป เพราะได้เวลาหวยจะออกแล้วขอไปลุ้นหวยก่อน นุ้ยถึงกับยกมือกุมหน้าผากพึมพำหัวเสีย
“ทิ้งงานไปลุ้นหวย...แต๋วจะบ้า...”
ทีมงานรอกันอยู่อย่างร้อนใจ ผู้กำกับกลัวแสงจะหมดเสียก่อน จนหวยออกหมดแล้ว ผู้ช่วยฯเดินเข้ามา ดีเจนุ้ยถามอย่างมีความหวังว่า “ว่าไงเบิ้ม คนในตลาดพร้อมถ่ายแล้วใช่ไหม หวยออกแล้วนี่”
“ไม่พร้อมครับพี่ เขาถูกหวยกินหมด ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร บอกว่าขอเวลาทำใจแล้วจะมาเล่นให้พรุ่งนี้”
ดีเจนุ้ยยกมือทาบอกที่ต้องมาถ่ายคัตสุดท้ายคัตเดียวในวันพรุ่งนี้ ต๋องฟังอยู่ทนไม่ได้เดินอ้าวออกไป กิมลั้งรู้ว่าต๋องจะไปไหน รีบเดินตามไปด้วย
ต๋องเดินอ้าวไปหาพวกบ้าหวย ต่อว่าตำหนิที่
ทิ้งงานอย่างไม่รับผิดชอบ ทำงานหาเงินมาได้ก็เอาไปซื้อหวยหมด แล้วที่ผ่านมาเคยรวยเพราะหวยไหม อยากรวยก็ขยันทำมาหากิน เขาอุตส่าห์เอาเงินมาให้ถึงที่
ยังไม่รับผิดชอบแล้วมันจะรวยได้ไง
กิมฮวยสะอึกออกมาโต้ หาว่าต๋องมาโวยวายเพราะกลัวตัวเองเสียหน้า ต๋องบอกว่าตนกลัวตลาดจะเสียชื่อต่างหาก กิมฮวยเลยป่าวประกาศกับชาวบ้าน
ที่กำลังเศร้า เซ็งเพราะเสียหวยว่า
“เห็นไหมทุกคน ดูเอาเถอะว่าไอ้ต๋องมันเป็นคนยังไง แทนที่จะเข้าข้างพวกกันเอง กลับไปรักษาผลประโยชน์ของคนอื่น”
ต๋องโต้ว่าตนรักษาผลประโยชน์ของชาวตลาดต่างหาก ศักดิ์ชายได้จังหวะฉวยโอกาสทำคะแนนทันที บอกให้ต๋องใจเย็นๆ เพราะถ้าให้ทุกคนที่กำลังห่อเหี่ยวกันอย่างนี้ฝืนไปเล่นหนัง ใครเขาจะมาอุดหนุนตลาด
ที่คนขายเหมือนผีดิบอย่างนี้ กิมฮวยรีบประสานเสียงเป็นปี่เป็นขลุ่ย ต๋องเลยต้องเดินกลับอย่างหัวเสีย กิมลั้งทำได้แค่มองตามต๋องไปอย่างเห็นใจ
ooooooo
ต๋องกลับมายืนเครียดที่หน้าแผงผัก ครู่หนึ่งกิมฮวยพากิมลั้งกลับมา พอเห็นต๋อง กิมฮวยก็เร่งลูกสาวให้รีบเก็บแผงแล้วกลับบ้าน
“น้องกิมลั้ง...” จาตุรงค์ทำเสียงหล่อเข้ามา กิมลั้งหันไป เห็นเขาเดินกะเผลกๆพร้อมช่อดอกไม้เข้ามา
กิมฮวยดี๊ด๊าถามว่าออกจากโรงพยาบาลแล้วหรือ เต็กไฮ้ตอบแทนลูกชายว่าออกวันนี้เอง ทนคิดถึงกิมลั้งไม่ไหว
จาตุรงค์ยื่นช่อดอกไม้ให้กิมลั้งที่ยืนอึ้งๆอยู่ กิมฮวยแซวว่าคนป่วยเอาดอกไม้มาให้คนปกติ จาตุรงค์จึงทำเสียงอ่อน อ้อนว่า
“ถือว่าแทนคำขอโทษจากผมเรื่องงานหมั้นน่ะครับน้ากิมฮวย แต่ถ้าน้องยังไม่ให้อภัย ผมก็จะก้มลงคุกเข่าอ้อนวอนเดี๋ยวนี้” พูดแล้วทำท่าจะคุกเข่า ทำเอากิมฮวยตกใจเร่งกิมลั้งให้รีบรับช่อดอกไม้
วันนี้ตลาดวายเร็วกว่าปกติ เพราะบรรดาพ่อค้าแม่ค้าถูกหวยกินเลยเซ็ง ลักษณ์กับกิมฮวยก็โดนหวยกินเหมือนกัน ลักษณ์ชวนไปหาอะไรอร่อยๆ กินแก้เซ็งกันดีกว่า เต็กไฮ้บอกว่า ถือว่ากินฉลองวันจาตุรงค์กลับบ้านก็แล้วกัน
“อุ๊ย...ด้วยความยินดี อากิมลั้งอีต้องไปร่วมรับขวัญอาจาตุรงค์อยู่แล้ว” กิมฮวยรวบรัด แล้วผู้ใหญ่ทั้งสามก็หัวเราะกันอย่างครื้นเครง ในขณะที่กิมลั้งแอบส่งสายตาให้ต๋องที่ยืนเครียดอยู่
ooooooo
ที่ ร้านจะเด็ด ชาลีเจ้ามือหวยเอาเงินมาให้จะเด็ดปึกใหญ่ที่ให้เลขเด็ดชาวตลาดจนถูกกินเรียบ ได้เงินไปมากมาย ก่อนกลับชาลีหยอกจะเด็ดว่า อย่าใบ้หวยถูกล่ะไม่อย่างนั้นตนไม่มีตังค์มาแบ่งแน่
“โถ...ถ้าให้เลขเด็ดได้ ข้าเก็บไว้แทงเองไม่ดีเหรอวะชาลี”
ชาลีกับจะเด็ดมองหน้ากันแล้วหัวเราะกันขำๆ
ต๋อง เดินเซ็งๆผ่านมาเห็นชาลีมาหาจะเด็ด ก็เอะใจว่ามาทำอะไรลับๆล่อๆ แอบดูจนชาลีพ้นไปแล้ว ต๋องจึงโผล่ออกจากที่ซ่อน เจอจะเด็ดเดินออกมาพอดี ต๋องทักว่า
“แปลกดีนะ ทำไมเจ้ามือหวยอย่างน้าชาลี ถึงต้องมาหาคนใบ้หวยอย่างน้าด้วย” จะเด็ดพูดกลบเกลื่อนว่าชาลีมาขอของเด็ดเอาไปบูชาจะได้ทำมาค้าขึ้น
ต๋อง ได้ทีพูดเหน็บว่า “สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนจะช่วยคนที่ทำให้ชาวบ้านมัวเมาอบายมุขแถมผิดกฎหมาย ด้วย น้าเองก็ระวังเถอะ สนับสนุนให้ผู้คนงมงาย แจกหวยเบอร์สุ่มสี่สุ่มห้า น้ารู้สึกผิดบาปบ้างไหมเนี่ยที่มีส่วนทำให้ชาวบ้านตาดำๆต้องเสียเงินกับฝัน ลมๆแล้งๆเหมือนถูกปล้น”
“นี่...ข้าไปขอร้องให้ใครมาขอหวยข้าไหม มีแต่พวกมันน่ะแหละที่คอยมาอ้อนวอนขอนั่นขอนี่ให้รำคาญใจ ถ้าจะห้ามละก็ เอ็งต้องห้ามมันมายุ่งกับข้าเว้ยถึงจะถูก”
“แล้วฉันจะทำให้ทุกคนตาสว่าง ถึงตอนนั้นสำนักของน้าจะต้องกลายเป็นสำนักร้าง...คอยดู” พูดแล้วต๋องเดินไปเลย
“ไอ้ เวรต๋อง!” จะเด็ดด่า พอดีมือถือดังขึ้น จะเด็ดยิ้มออกทันทีรีบกดรับ “ฮัลโหล...ตกลงเงินที่ขอไว้ได้แล้วนะลูก มาเอาได้เลย...หา! จะเอาอีกสามหมื่นไปซื้อโน้ตบุ๊ก...ด่ะ...ได้สิได้...ไม่มีปัญหา”
ต๋องแอบฟังอยู่ พึมพำอย่างเจ็บใจ “มิน่า...ถึงต้องหาเงินเยอะ ฉันจะไม่ยอมให้ใครเป็นเหยื่อน้าอีกแล้ว”
ooooooo
ที่ ร้านอาหารจีน ครอบครัวเต็กไฮ้กับกิมฮวยนั่งกินอาหารกันอย่างชื่นมื่น กิมแชไปด้วย เธอรู้สึกอาหารฝืดคอเมื่อเห็นผู้ใหญ่พากันเชียร์จาตุรงค์กับกิมลั้ง ยังไม่ทันมั่นหมายก็คุยถึงการผลิตลูกกันอย่างเมามันถูกคอ จนกิมลั้งทำหน้าไม่ถูก
ทันใดนั้น มือถือของเคี้ยงดังขึ้น เคี้ยงตกใจมองเลิ่กลั่กแล้วลุกจากโต๊ะไปคุยโทรศัพท์ หันมองไปทางกิมฮวยเห็นมองตาเป๋งตามมาก็รีบหลบสายตา
กิมฮวยจับพิรุธ เคี้ยง ทำให้เคี้ยงยิ่งมีพิรุธ พอกลับถึงบ้านก็หาทางเลี่ยงหลบหน้ากิมฮวยแวบไปเข้าห้องน้ำ กิมฮวยนึกขึ้นได้บอกกิมลั้งว่าลืมถุงเงินทอนไว้ที่แผงจะกลับไปเอา กิมลั้งบอกว่าเดี๋ยวตนขี่จักรยานไปเอาให้
ระหว่างนั้น กิมฮวยก็ไล่บี้เคี้ยงเรื่องโทรศัพท์คาดคั้นว่าใครโทร.มา ทำไมต้องเดินเลี่ยงไปรับห่างๆอยู่บ่อยๆ แอบไปมีอีหนูซุกไว้ที่ไหนหรือเปล่า
เคี้ย งบอกว่าเป็นเพื่อนที่ชื่อเต็กกอ พอได้ยินชื่อเต็กกอเท่านั้นกิมฮวยก็ยิ่งระแวงถามว่า ใช่เต็กกอที่มีเมียเจ็ดคนนั่นหรือเปล่า ตรงเข้าบิดหูเคี้ยงคาดคั้นจะจับผิดให้ได้ เคี้ยงเลยท้าให้เช็กเบอร์โทรศัพท์ดูก็ได้ เพราะพอเมาเหล้าทีไรเต็กกอก็บ่นเรื่องลูกเรื่องเมียให้ฟังตลอด ดีเหมือนกันรู้แล้วจะได้ช่วยฟังด้วยเพราะตนปวดหัวเต็มทนแล้ว
กิมฮวย เชื่อเลยไม่เช็ก เดินเลี่ยงไปอาบน้ำ เคี้ยงทำปากกล้าขาสั่น ยุให้เอาโทรศัพท์ไปโทร.เช็กดู พอกิมฮวยไม่โทร.ก็แอบถอนใจพึมพำเบาหวิว “เกือบไป...”
ooooooo
กิมลั้งขี่จักรยานผ่านร้านจะเด็ด เห็นเงาคนทำลับๆล่อๆอยู่ใกล้ร้าน เลยเอาจักรยานซ่อนแล้วย่องกลับไปดู ถูกมือลึกลับลากเข้าไปปิดปากแล้วกระซิบข้างหูไม่ให้ร้อง
ที่แท้คือ ต๋องนั่นเอง ต๋องบอกกิมลั้งว่าตนมาแอบดูพฤติกรรมของจะเด็ด ที่นับวันมอมเมาชาวบ้านเรื่องหวยหนักข้อขึ้นทุกที วันนี้เลยตัดสินใจว่าจะต้องทำอะไรสักทีเสียแล้ว กิมลั้งเป็นห่วงขอไปด้วย ถ้าไม่ให้ตนไปก็ให้ต๋องกลับบ้าน ต๋องเลยจำเป็นต้องพาไปด้วย
ทั้งสอง แอบเข้าไปห้องหนึ่ง จะเด็ดให้บะหมี่กับเกี๊ยวมาทำงานที่ห้องนั้นพอดี ต๋องกับกิมลั้งเลยต้องหลบเข้าไปแอบกันอยู่ในตู้เสื้อผ้า ทั้งสองเบียดกันอย่างแนบชิด ต่างต้องเงียบกริบไม่กล้าขยับ
ต๋องกับ กิมลั้งจับได้ว่า จะเด็ดใช้ให้บะหมี่กับเกี๊ยวมานั่งเขียนเลขลงในกระดาษ เพื่อพรุ่งนี้จะได้เอาไปหลอกชาวบ้าน บะหมี่ถามว่าไม่เร็วไปหน่อยหรือเพราะหวยเพิ่งออกไปเมื่อวานเอง จะเด็ดให้อ้างว่าเพราะกลางเดือนเจ้าพ่อไม่ว่างเลยต้องรีบ เกี๊ยวถามว่าแล้วจะให้เขียนเลขอะไร
“เลขอะไรก็เขียนๆไปเถอะ แค่พรุ่งนี้ข้าพ่นคาถาใส่กระดาษพวกนี้โชว์ มันก็ขลังเองแหละ”
ต๋องให้กิมลั้งช่วยล้วงในกระเป๋ากางเกงเอาโทรศัพท์ มาถ่ายรูปตอนที่บะหมี่กับเกี๊ยวกำลังเขียนเลขลงในกระดาษไว้
ooooooo
วันนี้ ชาวตลาดพากันมารอเพื่อถ่ายเอ็มวีที่ค้างจากเมื่อวาน คอยจนผิดสังเกตจึงรู้จากกิมฮวยที่เพิ่งโผล่เข้ามาว่าเขาไปถ่ายที่อื่นกัน เสร็จแล้ว พวกพ่อค้าแม่ค้าพากันโวยวายเรียกร้องค่าเสียหายที่ทำให้ตนเสียเวลาเสียราย ได้
ณดาโต้แทนดีเจนุ้ยว่า แล้วทีเมื่อวานพวกเขาทิ้งงานไปใครจะรับผิดชอบ รู้ไหมว่าทีมงานต้องเสียหายไปเท่าไหร่ที่ต้องมาถ่ายทำเพิ่มอีกวัน ทั้งๆที่เขามาช่วยโฆษณาให้ตลาดเราแท้ๆ แต่พวกเรากลับทำเรื่องขายขี้หน้ากัน
นุ้ยขอบคุณพวกที่มาช่วยกันถ่ายทำเอ็มวีจนสำเร็จ นัดคืนนี้อย่าลืมไปดินเนอร์กัน แล้วขอตัวกลับ
ขณะนั้นเอง บะหมี่ก็มาบอกชาวบ้านให้รีบไปที่สำนักอาจารย์เร็วๆ เพราะวันนี้เจ้าพ่อสมิงดำกำหอกมาเข้าฝันอาจารย์จะเด็ดแต่เช้าเลย
“ถ้า ให้หวยทุกวันได้เจ้าพ่อคงทำนะ เงินทำบุญจะได้ไม่ขาดมือ” ต๋องพูดประชด บะหมี่ทำเสียงเข้มใส่ว่า พูดแบบนี้เดี๋ยวเจ้าพ่อโกรธขึ้นมาจะเดือดร้อนกันทั้งตลาดนะ “งั้นวันนี้ก็ถึงวันสิ้นเจ้าแล้วล่ะ” ว่าแล้วต๋องชวนชาวบ้านไปกันเลยบอกว่า “ได้เวลาแฉแต่เช้าของฉันเสียที”
ต๋องเอาคลิปที่แอบถ่ายบะหมี่กับ เกี๊ยวช่วยกันเขียนตัวเลขลงในกระดาษให้ชาวบ้านดู ชาวบ้านดูแล้วโวยวายว่า จะเด็ดให้บะหมี่กับเกี๊ยวเขียนตัวเลขมั่วๆ มาหลอก กันแบบนี้หรือ ต๋องได้ทีรุกจะเด็ดว่าอธิบายให้ชาวบ้านฟังหน่อยซิ
จะเด็ดอาศัยความงม งายของชาวบ้านชี้แจงว่า ตนส่งตัวเลขจากทางในให้สองคนนั้นเขียนต่างหาก ต๋องโต้ว่าแล้วที่จะเด็ดบอกว่าให้สองคนนั้นเขียนมั่วตัวเลขอะไรก็ได้ล่ะ หมายความว่ายังไง
จะเด็ดหัวหมอถามว่าแล้วทำไมไม่มีเสียงในคลิป กิมลั้งบอกว่าตอนนั้นยังไม่ได้ถ่าย กิมฮวยหันขวับถามว่าทำไมรู้ดีนัก กิมลั้งแก้ตัวหน้าเจื่อนๆ ว่าต๋องเอาให้ตนดูเมื่อเช้าแล้ว จะเด็ดถามว่าแล้วกิมลั้งเชื่อหรือ รู้อยู่ว่าต๋องไม่ถูกกับตนและหาเรื่องใส่ความตนอยู่ตลอดเวลา
“งั้น น้าบอกได้ไหมว่าทำไมเจ้าพ่อถึงให้เลขแต่ละคนไม่ซ้ำกันเลย สุ่มแจกขนาดนี้มันก็ต้องมีคนถูกบ้างวันยังค่ำ ถ้าแม่นจริงก็ต้องให้เลขเดียวกันแล้วถูกเหมือนกันหมดสิ” ต๋องโต้
จะ เด็ดตะแบงไปว่า เจ้าพ่อไม่ต้องการให้ชาวบ้านงอมืองอเท้า เพราะถ้าถูกหวยกันหมดทุกงวดแล้วใครจะอยากทำมาหากินอะไร แล้วอธิบายด้วยลีลานักเทศน์ว่า
“เลขที่ท่านให้ก็เหมือนรางวัลตอบแทน การประกวดความดี งวดไหนใครทำดีมีบุญมากท่านก็สมนาคุณคนนั้น มันเป็นกุศโลบายของเจ้า ที่คนกะโหลกหนาปัญญาทึบอย่างเอ็งไม่มีวันเข้าใจหรอกไอ้ต๋อง!”
“สา...ธุ” ชาวตลาดพากันร้องสาธุยกมือท่วมหัว แล้วควักเงินจากกระเป๋าใส่ขันตรงหน้ากันให้วุ่น
ครู่ เดียว ชาวบ้านก็กำกระดาษเขียนหวยออกจากสำนักของจะเด็ดเดินหน้าเปี่ยมด้วยความหวัง กลับมาที่ตลาด ต๋องเห็นแล้วกำหมัดแน่นที่ทำอะไรจะเด็ดไม่ได้ กิมลั้งบอกให้ใจเย็นๆ เพราะเขาทำดีที่สุดแล้ว
“ความเชื่อที่กลายเป็น ความงมงายมันไม่ใช่เรื่องที่แก้ง่ายหรอกคุณต๋อง ไม่ใช่ว่าชาวบ้านโง่นะคะ แต่เขาเลือกเข้าใจในสิ่งที่อยากเข้าใจมากกว่า เพราะมันทำให้เขาหลอกตัวเองให้มีความหวังไปวันๆ” ณดาปลอบใจต๋อง
ขอขอบคุณจาก thairath.co.th
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น