พรุ่งนี้จะแต่งงานอยู่แล้ว
แต่ค่ำนี้อาทิจยังไปขออนุญาตคุณย่าเบิกเงินไปซื้อพันธุ์ข้าวโพดและกะหล่ำปลี
เผื่อพรุ่งนี้คุณย่าอาจจะไปทำธุระที่ไหน
คุณย่าเกรงว่าอาทิจจะกลับมา
ไม่ทันพิธีแต่งงาน บอกให้เอาเกร็งไปด้วย เพราะเกร็งจะรู้แหล่งซื้อ
ย้ำให้รีบไปรีบกลับก็แล้วกัน คุณย่าเห็นมีเสื้อวางอยู่ข้างตัวอาทิจ
ถามว่าเสื้ออะไร อาทิจบอกว่าเป็นเสื้อตัวโปรดของตน ไม่ทราบโดนอะไรขาดเป็นรู
คุณ
ย่าจึงให้ดุรณีชุนให้ เพราะคุณย่าเองก็สายตาไม่ดีแล้วอาจจะชุนได้ไม่ละเอียด
น้าแก้วจัดแจงเอาเสื้อส่งให้ดรุณีบอกว่าชุนให้เนี้ยบเลยนะ
ดรุณีรับเสื้ออาทิจไปวางไว้ข้างตัวเหมือนไม่สนใจ พอกลางคืนเอาเสื้อมาชุนก็ทำกระแทกกระทั้นใส่เสื้อ บ่นอุบอิบ
“ปาก
ก็บอกไม่อยากแต่ง ไม่รักไม่ชอบเขา
แต่รีบงัดเสื้อออกมาให้ซ่อมเชียว...เตรียมใส่พรุ่งนี้ล่ะสิ
โธ่เอ๊ย...นึกว่าฉันไม่รู้ไต๋รึไง ใจนายน่ะ
ลอยไปอยู่กับเขาตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว”
ส่วนอาทิจ ออกจากบ้านคุณย่าแล้วก็เดินบ่นมาอย่างไม่สบายใจว่า
“ไม่
น่าเล้ยเรา...เขายิ่งไม่ชอบหน้า ดันหางานไปให้เขาทำ”
ให้เขาเกลียดเพิ่มขึ้นอีกจนได้ แค่นี้เขายังเกลียดนายไม่พอรึไง?
เฮ้อ...อาทิจนะ...อาทิจ...”
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น
ต๊อดที่นอนอยู่กับอาทิจตื่นเต้นราวกับจะได้เป็นเจ้าบ่าวเสียเอง
คอยเร่งอาทิจให้อาบน้ำแต่งตัว อาทิจไม่พูดอะไร
คว้าเสื้อยีนตัวโปรดได้ก็เข้าห้องน้ำ
ที่บ้านทองประศรี เจ้าตัวตื่นมาแต่งตัวแต่ไก่โห่
สิงห์ทองกับคำมาคอยกำกับอยู่อย่างตื่นเต้น ส่วนบรรยงมานั่งตาละห้อย
พูดแบบหมาหยอกไก่กับประภาศรีว่า
ถ้าวันไหนอาทิจไม่ดีด้วยก็อย่าลืมว่าตนจ่อคิวคอยอยู่
ที่บ้านคุณย่า
ทั้งคุณย่า น้าแก้ว และดรุณีกำลังเตรียมจะออกจากบ้านเช่นกัน
เมื่ออาทิจใส่เสื้อยีนตัวโปรดเดินเข้ามาในบ้าน คุณย่าพูดอย่างเมตตาว่า
“ย่าไปร่วมงานด้วยไม่ได้นะพ่อ พอดีทางชมรมเกษตรของอำเภอเขามีจดหมายมาเชิญย่าไปร่วมสัมมนากับเขาน่ะ”
น้า
แก้วบอกว่า ตนก็ต้องไปเตรียมกับข้าวให้คนงาน ส่วนดรุณีนั้น
คุณย่าบอกว่าขอติดรถไปซื้อหนังสือในเมือง แต่จะให้คนพากลับมาก่อน
อาจจะทันไปช่วยงานอาทิจในช่วงเย็นได้
“ตามสบายเถอะครับ ผมทราบว่าทุกคนมีธุระสำคัญที่ต้องทำ ผมมานี่ก็เพื่อจะขอกุญแจรถกระบะไปซื้อของตามที่เรียนคุณย่าไว้น่ะครับ”
คุณ
ย่าเร่งน้าแก้วให้ไปหยิบกุญแจรถให้ เกรงอาทิจไปสายกลับช้าทางโน้นเขาจะรอ
อาทิจหันมาสบตาดรุณีพอดี เลยขอบคุณที่ชุนเสื้อให้ชมว่าเรียบร้อยมาก
“คุณย่าสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำอย่างเรียบร้อย ไม่งั้นก็โดนดุแย่สิ” ดรุณีพูดอย่างไม่ยินดียินร้าย
คุณ
ย่า อาทิจ น้าแก้ว และดรุณีเดินออกมา ก็เจอ กับขบวนแห่ขันหมากที่มีต๊อด
อึ่ง พัน และเพื่อนๆ แบกอ้อย แบกกล้วย แห่กันมาอย่างครึกครื้น
เชิญเจ้าบ่าวมานำหน้าขบวน
“ไปเถอะพ่อ...ย่าขออวยพรให้ชีวิตที่เริ่ม
ต้นใหม่ของพ่อในวันนี้ เป็นชีวิตที่เต็มไปด้วยพลังแรงใจ
ขอให้พ่อเดินไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ
ถ้าก้าวแรกของพ่อมั่นคงแข็งแกร่ง
ก้าวต่อไปก็จะแข็งแกร่งและมั่นคงตามกัน...นะพ่อนะ”
อาทิจก้มกราบแทบเท้าคุณย่า พูดอย่างซาบซึ้งว่า
“ผมขอน้อมรับคำอวยพรของคุณย่าไว้เป็นมงคลกับชีวิตและการทำงานของผม
ขอบพระคุณมากนะครับ ที่ให้โอกาสผมในการเริ่มต้นชีวิตใหม่”
สามเกลอและเพื่อนๆพากันเฮลั่นกับความตั้งใจมุ่งมั่นของอาทิจ แต่พอจะให้เข้าขบวนขันหมาก เขากลับบอกว่า
“ผม
ต้องไปซื้อของมาเตรียมปลูกผัก ปลูกข้าวโพด ไม่มีเวลาไปร่วมงานหรอกครับ
อีกอย่างผมก็ไม่เคยพูดว่าผมจะไปร่วมงาน ไป...ลุงเกร็ง เดี๋ยวจะสาย”
อาทิจหันไหว้ลาคุณย่า คุณย่าพยักหน้าอึ้งๆ
น้าแก้วทำหน้าเหวอแต่แอบสะใจอยู่ลึกๆ
พวกขบวนขันหมากยืนค้าง ต่างเหวอไปตามกัน
ooooooo
ที่
ร้านทองประศรี กำลังเตรียมงานกันอย่างคึกคัก ชาวบ้านทยอยกันมามากขึ้นทุกที
แต่ละคนล้วนอยากเห็นหน้าเจ้าบ่าวที่เป็นหลานย่าแดงเจ้าของสวนส้มและที่ดิน
นับพันไร่
การรอคอยที่ยาวนาน ทำให้แขกเริ่มบ่น
และทองประศรีที่ยิ้มหวานหน้าบานเป็นกระด้งแต่เช้า
ก็ยิ้มจนเหงือกแห้งหน้าเฉา บอกให้ทองประสานกับทองประสมโทร.หาอาทิจ
ทั้งสองก็ไม่มีเบอร์โทร. ตุ๊รู้ดีบอกว่าอาทิจไม่ได้ใช้มือถือ
ทันใด
นั้น เสียงโห่ฮิ้วและกลองยาวของขบวนขันหมากที่คึกคักก็แว่ว ทุกคนยิ้มดีใจ
ชาวบ้านกรูกันออกไปชะเง้อดูเจ้าบ่าว
สิงห์ทองมองไปก็เริ่มหน้าเสียแต่ยังปั้นหน้ายิ้มเชิญทุกคนไปที่เต็นท์ด้าน
นอกกันเลยดีกว่า เดี๋ยวเจ้าบ่าวมาถึงจะได้ตักบาตรกันเลย
พอขบวนมาถึง สิงห์ทองกับคำมาปราดไปหาต๊อดถามว่า “ไอ้หลานคุณย่ามันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน?!”
“ติดธุระ มาไม่ได้ มาได้แต่ขบวนแห่” ต๊อดบอก คำมาฮึดฮัดไม่ยอม อึ่งถามว่าไม่ยอมแล้วจะทำยังไง ถ้าจะไล่กลับพวกตนก็จะกลับเดี๋ยวนี้เลย
บรรยงเสนอว่า ถ้าจะขายผ้าเอาหน้ารอด ก็ให้เอาใครก็ได้ขึ้นเป็นเจ้าบ่าวแทนไปก่อน ต๊อด อึ่ง และพันแย่งกันเสนอตัว
ทองประศรีไม่เห็นด้วย เพราะทุกคนในละแวกนี้รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว ใครเขาจะเชื่อ
อ่านละคร ธรณีนี่นี้ใครครอง ตอนที่ 7 วันที่ 5 ก.ค. 55
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น